บทที่ 8

รับเธอไป?

จ้าวซีซีมองดูเฮลิคอปเตอร์ตรงหน้า พลันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ป้าสะใภ้ใหญ่โทรมาบอกตนว่าตามหาครอบครัวของตนเจอแล้ว!

หรือว่าเป็นคนที่บ้านส่งคนมารับเธอแล้วจริงๆ?

จ้าวซีซีหยิกแก้มตัวเองเบา ๆ ยังนึกว่าตนฝันไป ไม่งั้นมีเฮลิคอปเตอร์ลงมาจากฟากฟ้า แล้วรับเธอกลับบ้านจริงเหรอ?

ฝันแบบนี้มา 20 ปี ตอนนี้เป็นจริงแล้วงั้นสิ?

หลินซีใบหน้าเต็มไปด้วยความเหน็บแนม “จ้าวซีซี เธอนี่ช่างเล่นละครเก่งจริงๆ เธอไปหากลุ่มนักแสดงมาจากที่ไหน เล่นได้สมจริงดีนี่ ไก่ป่าก็คือไก่ป่าอยู่วันยังค่ำ แปลงโฉมยังไงก็เปลี่ยนแปลงกลิ่นอายความยากจนบนตัวเธอไม่ได้หรอก แล้วยังมาทำเป็นอวดเฮลิคอปเตอร์ เดาว่าชั่วชีวิตนี้เธอคงยังไม่เคยได้ลองนั่งเฮลิคอปเตอร์สักครั้งเลยมั้ง ยัยบ้านนอกเอ๊ย!”

จ้าวซีซียังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไร บอดี้การ์ดข้างกายเธอก็ง้างมือตบออกไปทันที จนหลินซีถึงกับโซซัดโซเซล้มหน้าคะมำ

หลินซีกรีดร้องพลันปริปากพูด “จ้าวซีซี เธอกล้าสั่งให้คนตบฉันเหรอ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? รู้หรือเปล่าว่าพี่ชายฉันเป็นใคร? ฉันจะเอาชีวิตของเธอทั้งครอบครัวเลยคอยดู!”

จ้าวซีซีเห็นสภาพย่ำแย่ของหลินซี เธอเผยยิ้มจางๆ ออกมา “พี่ชายฉันชื่อหลี่กัง”

เธอหมุนตัวเดินไปยังเฮลิคอปเตอร์ ด้านหลังมีเสียงโกรธเคืองของฮั่วหานฮุ่ยดังตามมา “จ้าวซีซี หยุดนะ!”

เธอชะงักฝีเท้าเล็กน้อย สุดท้ายก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปโดยไม่หันหน้ามามองด้วยซ้ำ

ฮั่วหานฮุ่ยมองแผ่นหลังของเธอที่ห่างไกลออกไปทุกที ก็เริ่มเร่งความเร็วของย่างก้าวกลายมาเป็นการวิ่งแทน หลินซีที่อยู่ด้านข้างดึงแขนของเขาไว้ด้วยท่าทางน่าเวทนา “พี่หานฮุ่ย พี่ก็เห็นแล้วนี่คะ จ้าวซีซีริอาจกล้าลงมือตบฉัน!”

ทว่าฮั่วหานฮุ่ยลับไม่แม้แต่ชายตามองหลินซี เขามองแผ่นหลังของจ้าวซีซีที่เดินขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปด้วยสายตาเย็นเยียบ แววตาซับซ้อนอย่างหาที่เปรียบไม่ได้——คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะไปแล้วจริงๆ!

“พี่หานฮุ่ย จ้าวซีซีคงเตรียมตัวสำหรับการสร้างครอบครัวใหม่มาแล้วเป็นแน่ ไม่งั้นจะหาผู้ชายรวยๆ ที่ส่งเฮลิคอปเตอร์มารับเธอในทันทีที่เพิ่งหย่าได้ยังไง?”

“หุบปาก!”

ฮั่วหานฮุ่ยหรี่สายตาลงเล็กน้อย เขาคิดว่าเมื่อครู่จ้าวซีซีเพียงแค่แสร้งทำเป็นแข็งแกร่ง จงใจพูดแบบนี้เพราะอยากยั่วโมโหตน

คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้นจะเตรียมพร้อมสร้างครอบครัวใหม่จริงๆ!

เขารีบโทรหาผู้ช่วยโดยด่วน “จ้าวซีซีถูกพาขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปจากคฤหาสน์แล้ว สืบหน่อยว่าเธอไปที่ไหน”

“พี่หานฮุ่ย นี่พี่สนใจจ้าวซีซีขนาดนี้เลยเหรอคะ? เธอถึงขั้นหักหลังพี่แล้วไปหาผู้ชายอื่นแล้วนะ”

“เงียบปากซะ”

ชายหนุ่มคิ้วขมวด “ผมก็แค่อยากมีเหตุผลไปบอกกับคุณย่าเท่านั้น ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่เกี่ยวกับผม”

หลินซีโกรธจนต้องกัดฟันกรอด ทว่ากลับไม่กล้าพูดอะไรอีก เกือบลืมไปแล้วว่าคุณย่าฮั่วชอบจ้าวซีซีผู้หญิงคนนี้มาก

——

บนเฮลิคอปเตอร์ จ้าวซีซีมองทิวทัศน์ยามราตรีของเมืองนี้ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ในที่สุดก็หลุดพ้นแล้ว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เฮลิคอปเตอร์มาจอดที่ชั้นด้านฟ้าของโรงแรมเจ็ดดาวแห่งหนึ่ง

จ้าวซีซีลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ มีบอดี้การ์ดชุดดำร่างสูงใหญ่ยืนขนาบอยู่ทั้งสองฝั่ง พูดด้วยเสียงที่พร้อมเพรียงกัน “คุณหนูใหญ่ ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ!”

จ้าวซีซีสะดุ้งเฮือกจากคณะต้อนรับนี้ เล่นใหญ่เกินไปหน่อยมั้ง

เธอเห็นสองคนที่ยืนอยู่ปลายแถว คนหนึ่งคือป้าสะใภ้ใหญ่ อีกคนเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาและดูเคร่งขรึมในชุดสูทสีดำ

หรือว่านี่ก็คือพี่ชายของเธอ?

แต่ป้าสะใภ้ใหญ่บอกว่าเธอมีพี่ชาย 6 คนนี่นา?

“ซีซี ในที่สุดเธอก็กลับมาได้เสียที”

ป้าสะใภ้ใหญ่เดินปรี่เข้ามาสวมกอดเธอ “เธออยู่ที่บ้านสามีคงลำบากน่าดู หย่ากันได้ก็ดี ยังไงก็เจอคนในครอบครัวเธอแล้ว เรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ”

จ้าวซีซีพยักหน้าพร้อมดวงตาที่แดงก่ำ “ค่ะ”

“มา ซีซี ป้าขอแนะนำให้เธอรู้จักหน่อย นี่คือพี่ชายของเธอ”

จ้าวซีซีจดจ้องชายหนุ่มผู้หล่อเหลาที่เข้ามาใกล้ มีมาดฉลาดปราดเปรียวและเย่อหยิ่งเย็นชา รังสีที่แผ่ซ่านเหมือนกับฮั่วหานฮุ่ยเปี๊ยบ ไม่ต้องวางมาดโมโหก็ดูน่าเกรงขาม

หลินตงเย่มองหญิงสาวตัวเล็กตัวน้อยตรงหน้า เธอผอมมาก สีหน้าก็ดูไม่สู้ดีนัก เขารู้สึกสมองตื้อขึ้นมา เขาที่เป็นคนพูดจาฉะฉานมาตลอด ตอนนี้กลับพูดไม่ออกซะงั้น

จ้าวซีซีรออยู่เป็นชาติ กว่าจะเป็นฝ่ายริเริ่มเอ่ยปาก “สวัสดีค่ะ”

หลินตงเย่ได้ยินคำว่าสวัสดีนี้แล้ว กลายเป็นว่ารู้สึกแย่กว่าเดิม น้องสาวโทษเขาอยู่หรือเปล่านะ?

ผู้ชายคนนั้นที่ปกติสามารถสร้างความฮือฮาให้แก่คนในห้างได้ บัดนี้กลับปริปากพูดจาด้วยความระมัดระวัง “ตอนนี้เธอมีความปรารถนาอะไรไหม?”

จ้าวซีซีพูดด้วยความฉงน “ความปรารถนา?”

“ก็คือตอนนี้เธออยากทำอะไรที่สุด?”

จ้าวซีซีก้มมองลงต่ำ “ฉันอยากกลับบ้านค่ะ”

หลินตงเย่สอดประสานมือสองข้างเข้าด้วยกันช้าๆ กลับบ้าน? บ้านที่เธอหมายถึงคงเป็นบ้านที่อยู่ที่นี่ละมั้ง

ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นพลัดหลงกับน้องสาว เธอก็คงไม่ต้องมีชีวิตที่ยากลำบากแบบนี้