บทที่ 314

"ซีซี ต่อให้เป็นแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องลาออกหรอกมั้ง ที่นี่อยู่กันแบบสบายๆ เธอไม่ต้องรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับเพื่อนร่วมงานอะไรหรอก เพราะเธอไม่เหมือนกับพวกเขาอยู่แล้วนะ"

จ้าวซีซีเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความประหลาดใจ และฉินเฟิงที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามก็พูดขึ้นมาว่า "ซีซี ฉันเชื่อว่าเธอก็คงจะดูออกว่าฉันคิดอะไรกับเธอ โดยเฉพาะการที่เราได้ผ่านอะไรมาด้วยกันขนาดนั้นแล้ว หรือว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลยเหรอ?"

"ต้องขอโทษรุ่นพี่จริงๆ นะคะ ฉันคิดกับรุ่นพี่แบบเพื่อนกันมาตลอด"

จ้าวซีซียังปฏิเสธฉินเฟิงโดยตรง

มีความผิดหวังและความไม่เต็มใจแวบเข้ามาในดวงตาของฉินเฟิง ในที่สุดเขาก็พูดขึ้นมาว่า "ซีซี งั้นเอาแบบนี้ดีไหม ต่อไปเธอมาทำงานแค่สุดสัปดาห์ก็โอเคแล้ว เธอก็น่าจะรู้ดีว่า เพราะมีเทพเจ้าจ๋าวจ่าวอย่างเธออยู่ สตูดิโอของเราถึงได้รับออเดอร์มาไม่น้อยเลย หากจู่ๆ เธอมาลาออกไปแบบนี้ สตูดิโอของฉันก็คงได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน ถือว่าเห็นแก่ความเป็นเพื่อนกันเถอะนะ ต่อไปเธอมาทำงานแค่วันหยุดสุดสัปดาห์ก็เพียงพอแล้ว"

จ้าวซีซีเห็นรอยแผลเป็นบนศีรษะของฉินเฟิง และรู้สึกใจอ่อนขึ้นมาเล็กน้อย "ได้ค่ะ"

ทันใดนั้นฉินเฟิงก็ถอนหายใจด้ว