LOGINShare
ตอนที่ 12 ภารกิจพิชิตรักแท้
Last Updated:
2025-10-28 11:35:04@คลับAll time…
เวลา 21.00 น.
“เชิญด้านในเลยครับพี่ มากี่คนครับ”“สาม...เหมือนเดิม น้องจำพี่สามคนไม่ได้เหรอ”
“ใครจะจำได้ครับ แขกที่นี่เยอะมากเลยครับ แต่ถ้าผมจะจำได้ ก็จะมีแต่ขาประจำนะครับที่จำได้”
“พี่มาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว น้องจะลืมง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมจำพี่ไม่ได้จริงๆ ครับ”
“เซนต์...นี่แกจะเถียงกับเด็กเสิร์ฟไปทำไม”
“แกก็ดูสินัท ไอ้น้องนี่ เหมือนไม่อยากจะต้อนรับเราเลยอ่ะ”
“ผมยินดีต้อนรับพี่นะครับ แต่ว่า วันนี้แขกเยอะมากครับ ผมก็เลยดูแลไม่ทั่วถึง ส่วนใหญ่ผมเน้นขาประจำก่อนครับ ผมไม่คิดว่า หน้าตาแบบพวกพี่จะชอบมาเที่ยวคลับแบบนี้กันครับ”
“มีเงิน พี่ก็เที่ยวได้หมดแหละ ตกลง พี่จะได้ที่นั่งหรือยัง นี่พี่ยืนจนเมื่อยแล้วเนี่ย”
“ถ้าแก ไม่มัวไปต่อปากต่อคำกับน้องเขา ฉันคิดว่า ป่านนี้เราคงได้นั่งกันสบายไปแล้วนะเซนต์ แกนี่มันจริงๆ เลย”
“ก็ฉันหมั่นไส้อ่ะ มีอย่างที่ไหน คิดจะดูถูกพวกฉันว่าเป็นเด็ก ไม่มีปัญญาจ่ายงั้นสิ ขอบอกไว้เลยนะ ว่าฉัน! คือทายาทมหาเศรษฐีนะ! มีเงินจ่ายโว้ย ซื้อทั้งคลับนี่ยังได้เลย”
“พอเถอะเซนต์ นี่แกจะขึ้นไปถึงไหนเนี่ย มานั่งเถอะเร็ว”
“นี่ถ้าไม่ใช่แกนะ ฉันคงไม่มาเหยียบที่นี่หรอกเวนิส”
“พี่รับเครื่องดื่มอะไรครับ หรือจะรับเด็ก N สักคนสองคนดีครับ วันนี้ ผมบอกพี่ไว้ก่อนนะครับ ว่าพี่กันต์ไม่ว่างครับ แขกวีไอพีจองพี่เขาไปแล้วครับ”
“ต้องใช้เงินเท่าไหร่ ถึงจะลากพี่กันต์มาได้ ไหนนายลองบอกฉันมาซิ อยากรู้จังเลย ว่าจะสักเท่าไหร่กันเชียว”
“เซนต์...เมื่อไหร่แกจะเลิกโมโหเนี่ย ใจเย็นๆ ก่อนสิ”
“ถึงพี่จะมีเงิน ตอนนี้ พี่ก็เปย์พี่กันต์ไม่ได้หรอกครับ”
“เฮอะ! ได้! งั้น ก็ไปเอาเหล้าแรงๆ มาให้พี่แทนก็แล้วกัน!”
“ครับผม”
“วันนี้แกเป็นอะไรวะเซนต์ อารมณ์เหวี่ยงจัง แกแทบจะ*หยุ๋มหัวเด็กเสิร์ฟแล้วเนี่ย แกไม่โอเคเหรอ ที่มากับฉัน”
กรภัทร์จะบุกมาที่นี่คนเดียวก็ไม่ได้ เธอเลยต้องอาศัยเพื่อนเธอมาด้วย
“เปล่าหรอกเวนิส แกอย่าคิดแบบนี้สิ ฉันแค่โมโหไอ้เด็กบ้านั่น ก็เท่านั้นเอง แกจำครั้งก่อนได้มั้ย ไอ้เด็กนี่ มันพูดจาดูถูกเรา เหมือนเราไม่มีเงินมาเที่ยวอย่างนั้นแหละ”
“แกใจเย็นก่อนเซนต์ แกดูสภาพของเราสามคนก่อนสิ อายุ 20 มันควรจะเข้ามาอยู่ที่นี่มั้ย และแกดูรอบๆ เราสิ มีวัยที่เป็นรุ่นพ่อแม่พี่ป้าน้าอาเราทั้งนั้น มันไม่แปลกหรอกที่เด็กเสิร์ฟจะไม่ค่อยต้อนรับเราอ่ะ”
“จริงอย่างที่โดนัทพูดนะเซนต์ ความจริงฉันเอง...”
“เฮ้ย...เอาล่ะๆ แกอย่าคิดมากนะเวนิส ฉันขอโทษ เมื่อกี้ ฉันอารมณ์เหวี่ยงวีนไปหน่อย แต่ฉันเต็มใจมากับแกนะ แกอย่าคิดมากเลยนะ”
“ว่าแต่ วันนี้ แกจะมาทำอะไรเหรอ เวนิส แกมีแผนจะทำอะไรกับพี่กันต์หรือเปล่าล่ะ”
“ฉันจะมาอุดหนุนพี่กันต์”
“อุดหนุนยังไง เปย์ก็ไม่ได้แล้วตอนนี้ ไปนั่งดื่มข้างๆ กับคนที่เปย์พี่กันต์น่ะเหรอ?”
“อืม...ก็ความคิดดีเหมือนกันนะ เอาแบบนี้มั้ย เดี๋ยวเราไปเลือกนั่งโต๊ะที่ใกล้กับที่พี่กันต์ทำงานอยู่ ฉันก็จะคอยสั่งเครื่องดื่มที่พี่กันต์เขาชงด้วยไง”
“เพื่อ?”
“แกจะทำแบบนั้นเพื่ออะไรเวนิส ฉันมองไม่เห็นทางเลย ว่าแกจะทำให้พี่กันต์ชอบแกเลย”
“ก็อย่างที่ฉันเล่าให้แกฟังแหละ ครอบครัวฉัน ไม่เห็นด้วย ที่ฉันจะคบกับพี่กันต์”
“เรื่องฐานะใช่มั้ย”
“อือ...ประมาณนั้นแหละ”
“แกควรพอแล้วมั้ย”
“ไม่อ่ะ ฉันรักพี่กันต์”
“รัก...แกต้องลืมหูลืมตาบ้างสิเวนิส หลังจากวันนั้น วันที่แกกับพี่กันต์มีอะไรกัน ฉันถามหน่อย พี่กันต์เคยติดต่อกลับมาหาแกบ้างมั้ย โทรถามบ้างหรือเปล่า”
“ไม่เคยโทร แต่ฉันแชทไปนะ แต่ว่าพี่เขายังไม่ได้อ่าน”
“โอย...ฉันจะทำยังไงกับแกดีเนี่ย...”
“โดนัท แกไม่ต้องพูดกับมันแล้ว ไอ้เวนิส มันเสียสติไปแล้ว ฉันว่า แกอยากจะทำอะไรให้มัน*สุดติ่ง แกก็ทำเถอะ ฉันจะไม่ถามเหตุผลของแกแล้ว ทำไปๆ”
“เหตุผลของฉันมีเพียงข้อเดียว”
“รักพี่กันต์!!!” สองเสียงประสานพร้อมกันทันที
“อืม...ใช่แล้ว ฉันรักพี่กันต์ รักมาก พวกแกต้องเอาใจช่วยฉันนะ ฉันจะพิชิตใจพี่กันต์ให้สำเร็จ คอยดู”
“แกไม่เจ็บหัวใจบ้างเลยเหรอ เวนิส หัวใจของแก มันเป็นหินหรือไง ถึงได้ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย”
เอมมิกาไม่คิดว่า เพื่อนของเธอจะเป็นได้ขนาดนี้ รักแบบไร้เหตุผล รักแบบไม่ลืมหูลืมตา เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“เจ็บสิ...แต่ฉันเชื่อนะ ว่าต้องมีสักวัน ที่พี่กันต์จะยอมใจอ่อนกับฉัน และรักฉันแน่นอน”
“เฮ้อ...ฉันเพลียกับแกเลย...เผื่อใจไว้บ้างก็ดีนะเวนิส แกอย่ามั่นใจมาก พี่กันต์เป็นผู้ชายเย็นชาไร้หัวใจแบบนั้น อันตรายมาก ถ้าแกไปมอบหัวใจให้เขาซะหมด”
“ฟังโดนัทมันพูดบ้างก็ดีนะเวนิส ฉันเห็นด้วยกับความคิดของมัน เอาตรงๆ นะ ผู้ชายแบบพี่กันต์ ฉันคิดว่า โหดร้ายและเย็นชาจนเกินไป มีอย่างที่ไหน เอาแกเสร็จ ก็ไป โดยไม่บอกอะไรสักคำ แถมยังไม่มีการติดต่อกลับอีก”
“ฉันขอบใจแกสองคนมากนะ ที่คอยเตือนสติฉัน แต่ สำหรับพี่กันต์ นี่ไม่ใช่เรื่องใหม่นะ ฉันรู้ มานานแล้ว เกือบสองปีที่ฉันเฝ้าตามจีบพี่กันต์ เขาทั้งปฏิเสธ ไม่สนใจฉัน เป็นร้อยๆ ครั้งแล้ว และที่เขายอมคุยกับฉัน ก็เพราะว่า ฉันเป็นน้องสาวพี่วินท์ เพื่อนของเขา ไม่อยากนั้น แม้แต่หางตา พี่เขาคงไม่แลฉันหรอก”
“เออ แกรู้ขนาดนี้แล้ว แกก็ยัง...เฮ้อ...โอเคๆ งั้น ถ้าแกตัดใจไม่ได้ และไม่คิดที่จะถอยจากพี่กันต์ แกก็ต้องลุยต่อไปเลย”
“ใช่! และแกก็ต้องลุยแบบนางร้ายนะ ถ้าเป็นแบบนางเอก แกคงเข้าไม่ถึงพี่กันต์หรอก”
“ยังไงเหรอเซนต์?”
“แกก็*รุกพี่เขาหนักๆ สิ ไหนๆ แกก็มีประสบการณ์ร่วมกับพี่เขามาแล้ว และอีกอย่างแกเป็นของพี่กันต์แล้ว ความกล้าที่จะรุกพี่เขามันก็จะมากขึ้น ผู้ชาย เวลาโดนยั่วเยอะๆ จะไปไหนได้ล่ะ”
“แกกำลังจะให้ไอ้เวนิส เป็นดาวยั่วงั้นเหรอเซนต์?”
“แก ก็พูดเกินไปโดนัท”
“เอ๊า”
“ฉันบอกให้แกลองไปเปิด*ซิง เหมือนกับเวนิสมันบ้าง แกก็ไม่ยอมไป เพราะแบบนี้ไง แกถึงไม่ *เก็ท เวลาฉันพูดอะไร”
“เออ...ฉันรู้น่า แต่ฉันก็แค่สงสัยมั้ย”
“เอาแบบฟังเข้าใจง่ายนะ ผู้ชาย ส่วนใหญ่ ถ้าไม่ตายด้านหรือเป็นเกย์ ทุกคนก็มีอารมณ์ ความต้องการกับเพศหญิงกันทั้งนั้น พี่กันต์ อายุแค่ 22 กำลังเป็นหนุ่มกลัดมันเลย แกคิดดูสิ เขาก็ต้องเกิดอารมณ์บ้างแหละ เวลาโดนเวนิสมันยั่ว”
“เหรอ?”
“อืม...วันนี้ แกก็ลองยั่วพี่เขาดูสิ”
^<>^
ทรายแมวกดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ ทรายแมว : เขียน
Latest chapter
บังอาจรักนายวิศวะ ตอนที่ 42 ชีวิตรักกำลังจะเริ่มต้น (ตอนจบ) Nc++
1 สัปดาห์ต่อมา... @ประเทศไทย... ภายในรถสปอร์ตคันหรูสีแสบตา เสียงเครื่องยนต์เงียบสนิทราวกับทั้งโลกกำลังหยุดนิ่งอยู่เพียงแค่ในห้องโดยสารนั้น แสงไฟจากโถงลานจอดรถลอดผ่านกระจกหน้ารถเข้ามาสะท้อนประกายบางเบาบนผิวเบาะหนังแท้ราคาแพง... “แกมีอะไรก็รีบพูดมาเลย...และปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้!”เอมมิกาออกคำสั่งพร้อมพยายามดิ้นเพื่อต้องการหลุดจากพันธนาการนั้น เธอกำลังนั่งคร่อมอยู่บนตักคุณากร วันนี้เพื่อนของเธอนัดเธอมาเพื่อขอเจรจา แต่ไม่คิดว่า ไอ้เพื่อนบ้าจะกล้าทำอะไรที่ระห่ำขนาดนี้ ใบหน้าเนียนเบือนหนีเล็กน้อย ทั้งที่หัวใจเต้นแรงจนแทบกลบเสียงลมหายใจของตัวเอง“ครบกำหนดตามสัญญาแล้ว...คำตอบแกล่ะ”เสียงทุ้มต่ำของเขาดังอยู่ใกล้หู เขาโอบเอวเธอไว้แน่น มือหนาไล้ช้า ๆ อยู่ตรงแผ่นหลังราวกับกลัวว่าเธอจะหนีหายไปไหน“แกจะให้ฉันตอบแกยังไงเซนต์...ปล่อยฉันลงก่อนสิ แกจะทำแบบนี้ทำไม”ความอบอุ่นจากอ้อมแขนเขาแผ่ซ่านมาจนทั่วร่างของเธอ กลิ่นน้ำหอมของเขาลอยคลุ้งในอากาศปะปนกับลมหายใจอุ่นที่กำลังรินรดข้างแก้ม มันทำให้เอมมิการู้สึกแปลกประหลาด เธอยังไม่ชินกับสิ่งที่เพื่อนของเธอกำลังทำ เพื่อนรัก จะกลายมา
บังอาจรักนายวิศวะ ตอนที่ 41 บทเพลงรักอันล้ำค่า Nc++
ช่วงเวลาหนึ่ง...@โรงแรมหรูห้อง 401... บนเตียงนอนขนาดคิงไซต์... เสียงครวญครางดังลั่นห้อง การร่วมรักอันแสนร้อนแรงถูกบรรเลงขึ้นอย่างหนักหน่วง สองร่างเกี่ยวกวัดรัดตรึง ถาโถมเข้าหากันราวกับพายุฝนคลั่ง“พะ-พี่กันต์...อ๊ะ!”“คะ-ครับ...อึ้มม์”ร่างกำยำโยกโหมแรงกระแทกอย่างดุเดือด จนร่างอรชรสั่นสะท้านสะเทือน มือหนายื่นไปเกาะกุมเต้าใหญ่ก่อนจะบีบขย้ำมันอย่างแรงเพื่อระบายความเสียดเสียว“วะ-เวนิสรักพี่กันต์ค่ะ...อ๊า!” เสียงพร่าครางสั่น“พะ-พี่ก็รักเธอ...เวนิส...โอวว์”มังกรใหญ่กดเด้งเข้าหาร่างบางอย่างไม่ลดละทั้งสองร่างสอดประสานกันอย่างลงตัว ท่ามกลางเสียงกรีดร้องดังระงม ความซาบซ่านอย่างหาที่เปรียบมิได้เล่นงานคนทั้งสองอย่างหนัก และเมื่อ...ความสุขสมนั้น...ได้เดินทางมาจนถึงปลายฝัน ชายหญิงทั้งสองก็จับมือกันทะยานไต่จุดสูงสุดของอารมณ์ขึ้นไปจนถึงฝั่งฝันปรารถนาจนสำเร็จ... “อึ้ม...”เสียงแหบพร่าแผ่วเบาลง เมื่อการร่วมรักอันแสนหนักหน่วงนั้นจบ ใบหน้าคมซุกซบลงตรงซอกคอขาวผ่อง ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจหอบกระเส่าของเขาเท่านั้น “ขะ-ขอบคุณ พี่มีความสุขที่สุด...”เสียงลมหายใจของเขาหอบดังยังไม่คลาย
บังอาจรักนายวิศวะ ตอนที่ 40 เขินอายเคลียร์ใจ
“ทำไม? นี่เรากำลังอายพี่อยู่ใช่มั้ย” “อ่อ...ไม่ๆ ค่ะพี่กันต์ เวนิส รู้สึกไม่สบายนิดหน่อยค่ะ” “ไม่สบายงั้นเหรอ?”เขาเดินตรงเข้าหาเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึมแฝงความกังวล ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าของเธอที่แดงจัดอย่างผิดปกติ “เอ่อ...ค่ะ” “หน้าเธอแดงมากจริงๆ”เขาพูดเสียงต่ำ พลางเอื้อมมือมาแตะหน้าผากของเธอ ^^’ กรภัทร์ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มด้วยความเก้อเขิน ‘แกเป็นเอามากนะเวนิส ทำไมแกต้องตื่นเต้นกับพี่เขาขนาดนี้ด้วย’ “แต่ตัวเธอก็ไม่ร้อน”สายตาเขายังคงจับจ้องไม่ลดละ ความเป็นห่วงฉายชัดในแววตาคมลึกนั้น “เอ่อ...”ทำยังไงกันดีล่ะ กรภัทร์ดันเล่นใหญ่ไปแล้ว “ถ้าไม่สบาย งั้นพี่จะพาไปเธอหาหมอนะ”เสียงของเขาอ่อนลงแต่ยังคงเต็มไปด้วยความจริงจัง “ปะ-เปล่าค่ะพี่กันต์ คือว่า ความจริง เวนิส...”เธอหลุบตาลง หัวใจเต้นแรงเมื่อสัมผัสถึงความอบอุ่นจากน้ำเสียงและแววตาอ่อนโยนนั้น ความเขินอายที่พยายามปกปิดกลับยิ่งชัดเจนขึ้น “มีอะไร ก็พูดกับพี่ตรงๆ ก็ได้ หรือเรื่องที่เธอจะเคลียร์กับพี่ เป็นเรื่องที่เธออึดอัดใจอยู่ใช่มั้ย เธอกำลังจะ
บังอาจรักนายวิศวะ ตอนที่ 39 หลังจากทบทวน
3 ชั่วโมงต่อมา... ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงต่อสายสนทนา “ฮัลโหล...ว่าไง” “พี่วิชญ์! ฮึ่ม! รับสักที! ทำไมพี่ไม่รับสายเวนิสคะ เวนิสโทรหาพี่เป็นร้อยๆ สายแล้วนะคะ พี่วิชญ์อยู่ที่ไหนคะตอนนี้ แล้ว...” “ใจเย็นๆ เวนิส ถามรัวแบบนี้ พี่จะตอบอะไรเราทัน” “พี่ทำไม ไม่รับสายเวนิสคะ?” “พี่ตื่นสาย...”กรวิชญ์เหลือบมองสาเหตุที่ทำให้เขาตื่นสาย เธอยังคงหลับสนิทข้างกายเขา หลังจากผ่านสมรภูมิรบไปเมื่อครู่ “แล้ว...คุณเลขาพี่ล่ะคะ เธออยู่ไหนคะ พี่กันต์โทรหาพี่สาวเขา ก็ไม่รับสายเหมือนกัน” “อืม...ก็...อยู่แถวนี้แหละ...ทำไม เรามีอะไรกับเลขาพี่” “หืม...?? อยู่แถวนี้? หมายความว่ายังไงคะพี่วิชญ์ เสียงพี่เหมือนคนตื่นนอน อย่าบอกนะคะ ว่าตอนนี้พี่กำลังอยู่บนเตียง แล้วเลขาพี่ก็อยู่ด้วย” “อืม...ถูกต้อง” “ห๊ะ!! อะไรคะ!! พี่วิชญ์อธิบายยาวๆ หน่อยสิคะ เวนิสงงไปหมดแล้วนะคะเนี่ย...”กรภัทร์เหลือบมองคนที่น่าจะร่วมงงไปกับเธอด้วย เขาก็คงเป็นห่วงพี่สาวของตัวเองเหมือนกัน “เออน่า...เราอย่าถามอะไรมากได้มั้ย เรื่องนี้ไม่เกี่ย
บังอาจรักนายวิศวะ ตอนที่ 38 ปรับความเข้าใจ
เช้าวันต่อมา... ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงต่อสายสนทนาดังขึ้น ‘ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียก’ “อะไรกัน! ทำไมพี่วิชญ์ถึงไม่รับสายนะ โทรเป็นสิบๆ ครั้งแล้วเนี่ย ทำอะไรอยู่นะ...พี่กันต์ลองโทรหาพี่สาวพี่ดูสิคะ ทำไมเงียบกันจัง” “พี่โทรแล้ว แต่ พี่เบลล์ก็ไม่รับสายพี่เหมือนกัน” “งั้น เดี๋ยวเวนิส จะให้พนักงานโรงแรมเข้าไปเปิดห้องของพี่วิชญ์ดู ดีมั้ยคะ” “พี่ว่า เราทานข้าวก่อนก็ได้นะ เผื่อว่า เมื่อคืน สองคนนั้นเขาอาจจะดื่มหนัก เลยตื่นสาย” “แต่...วันนี้เราจะต้องออกไปพบลูกค้านะคะ” “นี่เรายังเชื่ออีกเหรอ ว่าพวกเรามาทำงานกันจริงๆ” “หมายความว่ายังไงคะ? ไม่ทำงานเหรอคะ?” “สองอาทิตย์นี้ พี่สาวของพี่บอกว่า ไม่ได้มาทำงาน แต่มาเพื่อ...เราสองคนโดยเฉพาะ” “ห๊ะ! แล้ว ทำไมจะต้องมาไกลขนาดนี้ด้วยคะ เวนิสไม่เห็นจะเข้าใจเลย ถ้าเรื่องเวนิสกับพี่ เราก็คุยกันไปแล้วนี่คะ” “แล้ว...ที่เรากลับไปคิดเมื่อคืน เป็นยังไงบ้าง เธอทบทวนเรื่องของเราไปถึงไหนแล้ว”ดวงตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้าเนียน แต่ในความสงบนิ่งของเ
บังอาจรักนายวิศวะ ตอนที่ 37 สิ่งไม่คาดคิด มักจะเกิดขึ้น Nc++
จูบของเขาหนักแน่น ริมฝีปากที่แนบชิดนั้นแสดงถึงความรู้สึกที่เก็บกักมานาน มือเขาประคองใบหน้าเนียนขึ้นมารับจูบ ปลายลิ้นของเขาสัมผัสได้กับรสขมปนฝาดของไวน์แดงชั้นดี สิ่งนั้นกระตุ้นความอยากของเรือนร่างกำยำขึ้นมาทันที“อื้อ...” ใบหน้าแดงก่ำพยายามสะบัดออก เพื่อหอบโกยเอาอากาศเข้าปอด เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ แต่อีกหนึ่งสติรับรู้ได้เพียงว่า ความหอมหวานอันเย้ายวนของรสชาติจูบนั้น มันทำให้เธอกำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆสีขาวก้อนใหญ่“บะ-เบลล์”น้ำเสียงแหบพร่าสั่นปนกระเส่า เธอกำลังปลุกบางอย่างในตัวเขาขึ้นมา เขาลูบพวงแก้มแดงระเรื่อของเธออย่างนุ่มนวล“คะ? มะ-มีอะไรคะ ท่านประธาน”เสียงหวานพร่าพึมพำตอบกลับ มือของเธอกำลังโน้มลำคอเขาลงมา และงับริมฝีปากของคนด้านบนที่มองลงมาด้วยดวงตาเปี่ยมอารมณ์ ปากหนาเผยอรับยอมให้ลิ้นเล็กรุกล้ำเข้ามาในโพรงปากของเขา ความเย้ายวนนี้ ยากจะปฏิเสธได้เลยจริงๆ“คุณเมานะ...”เสียงพร่าเอ่ยเตือนสติคนเมา ลิ้นเล็กสอดลึกราวกับจะคว้านให้ทั่วทุกซอกมุม ไล้เลีย ดูดดูน จนทำให้กายกำยำสะท้านปั่นป่วน“ทำไม...ท่านประธาน ไม่กล้าเหรอ หรือว่า...อุ๊บ!!”ริมฝีปากบางถูกปิดในทันใด จูบอันหนักหน่วงและดุเดือดขอ
You may also like
DANGEROUS มาเฟียกุมรัก
Claris9.3K viewsBad Love มาเฟีย NC20+
Naya Solene5.3K viewsBad Dindan สัญญารักใต้เงามาเฟียร้าย
Story ปลายตะวัน5.5K viewsนางบำเรอ SM20+
Naya Solene50.7K viewsมาเฟียร้ายพ่ายรักคุณหมอ
ยอดใบไผ่660 viewsI'M YOURS พ่อมาเฟีย
ฅนบนดอย1.2K viewsเมียประมูล
ซาลาห์2.1K viewsทัณฑ์ร้ายนายมาเฟีย
แอดอ้วน นามปากกาเงินล้าน352 views
