เหลี่ยมรักบอสมาเฟีย

บทที่ 1 สบตาผ่านประกายเพชร

ณ.ร้านเครื่องเพชร V-Jewelry ย่านราชประสงค์ บรรยากาศหรูหรา เงียบสงบ มีเพียงเสียงแอร์และกลิ่นน้ำหอมปรับอากาศราคาแพง

รินรดามองดูตัวเองในกระจกบานใหญ่ในชุดสูทสีเบจที่ดูเป็นทางการแต่ยังคงความทะมัดทะแมง วันนี้เป็นวันแรกที่เธอเริ่มงานที่นี่ในฐานะผู้ช่วยส่วนตัวของคุณหญิงวิมล หลังจากที่เพิ่งเรียนจบด้านการออกแบบอัญมณีมาหมาดๆ

"รินรดา... เตรียมชุด 'Blue Ocean' ไว้ในห้องรับรองหรือยัง? ลูกค้า VVIP กำลังจะมาถึงแล้วนะ" เสียงนุ่มนวลของภัทร ทายาทหนุ่มเจ้าของร้านดังขึ้นข้างตัว

"เรียบร้อยค่ะพี่ภัทร รินเช็คตัวล็อกกับความสะอาดของพลอยทุกจุดแล้วค่ะ" เธอหันไปยิ้มให้รุ่นพี่คนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัย

"พี่ดีใจนะที่รินยอมมาช่วยงานที่นี่ แม่พี่ชมรินไม่ขาดปากเลยเรื่องตาถึงเรื่องเพชร" ภัทรวางมือบนไหล่เธอเบาๆ สายตาที่เขามองเธอนั้นปิดความรู้สึกไม่อยู่ แต่รินรดาก็เลือกที่จะทำเป็นไม่เห็น เพราะไม่อยากเสียความสัมพันธ์แบบพี่ชายที่แสนดีไป

ทันใดนั้น เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของร่างสูงสง่าในชุดสูทสั่งตัดสีเทาเข้ม ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคายราวกับรูปสลักเดินเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงที่เกาะแขนเขาไม่ห่าง

เขาก็คือ ธาม เจ้าของอาณาจักรโรงแรมระดับโลกที่เพิ่งเป็นข่าวในหน้าเศรษฐกิจเมื่อเช้านี้

"สวัสดีครับคุณธาม เชิญทางนี้ครับ" ภัทรเอ่ยทักทายตามมารยาททางธุรกิจ

ธามไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าเล็กน้อย สายตาคมกริบของเขาไม่ได้มองที่เจ้าของร้านหรือพริตตี้สาวที่มาด้วยกัน แต่เขากลับหยุดสายตาอยู่ที่หญิงสาวร่างบางที่ยืนอยู่ด้านหลังภัทร

'เด็กใหม่เหรอ...' ธามคิดในใจ สายตาที่เขามองรินรดานั้นเย็นชาแต่กลับแฝงไปด้วยความพิจารณาจนคนถูกมองรู้สึกขนลุก

"คุณธามอยากดูเซตไหนเป็นพิเศษไหมคะ?" เซน ดาราสาวข้างกายออดอ้อน "เซนว่าวันนี้อยากได้อะไรที่มัน... ดูรวยกว่าปกติหน่อยค่ะ"

"จัดชุดที่แพงที่สุดมา" ธามสั่งเสียงเรียบ โดยที่สายตายังไม่ละไปจากใบหน้าของรินรดา "และผมต้องการให้ 'พนักงานคนนี้' เป็นคนสาธิตการใส่ให้ดู"

รินรดาชะงักไปเล็กน้อย เธอมองเห็นสายตาที่เขาใช้มองเธอ มันไม่ใช่สายตาชื่นชม แต่มันเหมือนสายตาของนักล่าที่กำลังจดจ้องเหยื่อ

"ดิฉันรินรดาค่ะ เป็นผู้ช่วยคุณหญิงวิมล จะเป็นคนดูแลการเลือกเครื่องเพชรในวันนี้ให้เองค่ะ" รินรดาขยับตัวออกมาข้างหน้า พยายามทำตัวเป็นมืออาชีพที่สุด แม้ในใจจะรู้สึกหมั่นไส้ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เห็นข่าวความเจ้าชู้ของเขามานักต่อนัก

ในห้องรับรอง รินรดาค่อยๆ บรรจงวางถาดเครื่องเพชรมูลค่าหลายสิบล้านลงบนโต๊ะกำมะหยี่

"ชุด Blue Ocean ค่ะ ประกอบด้วยสร้อยคอไพลินล้อมเพชรน้ำร้อย..."

"สวมมันให้ดูหน่อย" ธามขัดขึ้นกระทันหัน

"คะ? ปกติทางร้านจะให้ลูกค้าลองสวม หรือไม่ก็ให้คุณเซนที่เป็นคนรับเป็นคนลอง..."

"ผมบอกให้คุณสวม" ธามย้ำคำเดิม น้ำเสียงทุ้มต่ำแต่ทรงอำนาจ "ผมอยากเห็นว่าเพชรที่อยู่บนตัวคน 'ธรรมดา' ที่ไม่ได้ปรุงแต่งแบบดารา มันจะดูดีจริงหรือเปล่า"

รินรดาเม้มริมฝีปากแน่น รู้สึกเหมือนถูกหยามทางอ้อม แต่เพราะงานคือหน้าที่ เธอจึงต้องหยิบสร้อยคอเส้นนั้นขึ้นมาสวมที่คอตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้

มือเรียวระหงของเธอสั่นเล็กน้อยตอนที่จะเกี่ยวตะขอธามสังเกตเห็น เขาจึงลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงมาข้างหลังเธอ กลิ่นน้ำหอมแนว Woody ที่แสนแพงของเขาพุ่งเข้าปะทะโสตประสาทของรินรดาทันที

"ผมช่วย..." เขาพูดชิดใบหูจนเธอรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆ

"ไม่ต้องค่ะ! รินทำเองได้" รินรดาถอยกรูดออกมาหนึ่งก้าว สายตาที่เคยมองลูกค้าอย่างสุภาพ เปลี่ยนเป็นความแข็งกร้าวทันที "กรุณารักษาระยะห่างด้วยค่ะคุณลูกค้า"

ธามกระตุกยิ้มมุมปาก เขาชอบปฏิกิริยานี้... มันมีชีวิตชีวากว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจอ

"หวงตัวซะด้วย... ทั้งที่เป็นพนักงานบริการ?"

"บริการสินค้าค่ะ ไม่ใช่บริการส่วนตัว" รินรดาตอบกลับเสียงเรียบแต่หนักแน่น

"ธามคะ! ดูสิคะ เซนว่ามันเหมาะกับเซนมากกว่านะ" เซนรีบขัดจังหวะเมื่อเห็นท่าไม่ดี

"หึ... ตกลง ผมเอาชุดนี้แหละ รูดบัตรได้เลย" ธามพูดโดยไม่แม้แต่จะมองราคา แต่สายตาของเขากลับจ้องมองไปที่ลำคอขาวระหงของรินรดาที่ตอนนี้ไม่มีสร้อยอยู่แล้ว "แต่ผมมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง... เครื่องเพชรชุดนี้ ผมจะให้คุณเป็นคนไปส่งให้ผมที่โรงแรมเย็นนี้ด้วยตัวเอง"

"หน้าที่ส่งของเป็นของฝ่ายจัดส่งค่ะ ไม่ใช่หน้าที่ริน"

"แต่ผมซื้อในนามของแขก VVIP ของโรงแรม ถ้าเกิดความเสียหายระหว่างทาง ใครจะรับผิดชอบ? ผมต้องการคนที่ 'ไว้ใจได้' ไปส่ง และดูเหมือนคุณหญิงวิมลจะไว้ใจคุณมากนะ... คุณรินรดา"

ภัทรที่ยืนดูอยู่นานเริ่มทนไม่ไหว "ผมว่ามันไม่เหมาะสมนะครับคุณธาม"

ธามหันไปมองภัทรด้วยสายตาดูแคลน "ทำไมครับคุณภัทร? กลัวผมจะทำอะไร 'เด็ก' ของคุณงั้นเหรอ? หรือว่าคุณเองก็หวังผลกำไรมากกว่าแค่เรื่องเพชร?"

บรรยากาศในห้องเย็นยะเยือกทันที รินรดามองธามด้วยความรังเกียจที่เพิ่มพูนขึ้น ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่จะใช้เงินแก้ปัญหา แต่ยังชอบใช้คำพูดทำร้ายคนอื่นเพื่อให้ตัวเองอยู่เหนือกว่า

"รินไปเองค่ะพี่ภัทร" รินรดาตัดสินใจพูดออกมา "ถ้าคุณธามอยากให้รินไปส่งในฐานะพนักงาน รินก็จะไปค่ะ เพื่อให้จบเรื่องนี้ไป"

ธามยกยิ้มอย่างผู้ชนะ "ดี... แล้วเจอกันที่เพนท์เฮาส์ชั้นสูงสุดนะ อย่าสายล่ะ ผมไม่ชอบรอ"

เมื่อธามเดินออกจากร้านไปพร้อมกับดาราสาว ภัทรรีบเดินเข้ามาหารินรดาทันที

"ริน ไม่ต้องไปก็ได้นะ พี่จัดการเอง"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่ภัทร รินอยากให้เขารู้ว่าเงินของเขาซื้อรินไม่ได้ และรินก็ไม่ได้กลัวเขาด้วย" รินรดาตอบด้วยสายตาที่มุ่งมั่น แต่ลึกๆ ในใจเธอกลับรู้สึกว่า เรื่องนี้มันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น