ตอนที่ 6 เสน่ห์ร้อยแปด...

@โรงแรมการ์เด้นพาร์ค ห้อง 403

          “เซนต์…แกว่า ตอนนี้เวนิส มันจะเป็นยังไง”

          “ฉันคิดว่า มันยังทำไม่สำเร็จหรอก แต่ก็น่าจะเริ่มปฏิบัติการแล้วแหละ แกถามทำไมโดนัท? หรือแกอยากจะไปแอบดูมัน*เอากับพี่กันต์เหรอ?”

          “บ้าสิ! ฉันไม่ใช่พวกวิปริตบ้ากามขนาดนั้นนะ ฉันแค่เป็นห่วงมัน ก็เท่านั้นเอง”

          “แกจะห่วงมันทำไม มันกำลังจะขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดนะ ฉันว่า แกห่วงเราสองคนดีกว่า”

          “ทำไม?”

          “เอ๊า! ก็เราสองคน จะต้องมานั่งเฝ้ามันอยู่ในห้องนี้ไง”

          “แล้วแกจะนั่งเฝ้ามันไปทำไมเล่า แกก็นอนไปเลยสิ ไหนๆ พวกเราก็อุตส่าห์จองห้องใกล้ๆ มันไว้แล้ว เหมือนจะฉลาดนะแก...”

          “แกว่าฉันเหรอโดนัท”

          “ก็นั่งกันแค่สองคน แกจะให้ฉันไปว่าผีที่ไหนล่ะ”

          “เออ งั้น ฉันนอนล่ะนะ”

          “เอ๊า! แกไม่อาบน้ำเหรอ จะนอนทั้งอย่างนั้นหรือไง”

          “นอนแบบนี้แหละ แกรังเกียจฉัน ก็ไปนอนโซฟาสิ”

          “ทำไมฉันต้องไปลำบากนอนโซฟาด้วยล่ะ ฉันกับแก เคยนอนด้วยกันเป็นร้อยๆ ครั้ง ฉันไม่สนแกหรอกเซนต์”

          “ถ้าแกสน ก็บ้าแล้ว แกจะเอาผู้หญิงด้วยกันลงเหรอ?”

          “แกยังไม่ได้แปลงเพศ อย่า*สะเหร่อคิดว่าตัวเองเป็นชะนีนะ”

          “ฉันเป็นผู้หญิงที่จิตใจนะ ส่วน*ไอ้จู๋ฉัน ไม่มีวันที่ฉันจะตัดมันออกหรอก ขนาดเกินมาตรฐานชายไทยแบบนี้ หาไม่ได้ง่ายๆ นะจ๊ะ ^_<>^”

          “เออ นอนไปเลย พูดมาก”

          “โอเค แกจะโง่นั่งรอก็แล้วแต่นะ...ราตรีสวัสดิ์ ^_<>^”

          “บ้าสิ...ฉันจะรอมันทำไม พรุ่งนี้ เดี๋ยวก็รู้เองแหละ นอนดีกว่า...”

          “เอ๊า! แล้วแกไม่อาบน้ำเหรอ?”

          “ไม่อาบ! ถ้าฉันอาบ ฉันก็เสียเปรียบแกสิ...แกกับฉัน มันศีลเสมอกัน แกไม่อาบ ฉันก็ไม่อาบ เหม็นพอกัน ^_<>^”

          อีกด้านหนึ่ง...

          ห้อง 401...

          “พะ-พี่กันต์คะ”

          ปึ่ง! ปึ่ง! ประตูห้องน้ำถูกทุบดังเสียงสนั่น

          “...??” ชนกันต์ ที่นั่งรอเธออยู่ด้านนอก รีบวิ่งไปยังห้องน้ำทันที เธอบอกว่า จะอาบน้ำเพื่อบรรเทาอาการของฤทธิ์ยา เขาก็พาเธอไป หรือตอนนี้เธอจะอาการหนัก

          แกร๊ก!  ชนกันต์ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

          “…!!!” และทันที ที่เขาก้าวเข้าไป ภาพที่ชนกันต์เห็นนั้น มันทำให้เขาตกตะลึง จนเขารีบเฉมองไปทางอื่นแทบไม่ทัน เธออยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า

          “พะ-พี่ วะ-เวนิสไม่ไหวแล้วค่ะ เวนิสกำลัง...อุ้ย!”

กรภัทร์สวมบทบาทหญิงสาวที่โดนฤทธิ์ยาโจมตีอย่างหนัก ถ้าเธอไม่ใช้วิธีนี้  กรภัทร์คิดว่าแผนยั่วเขาอาจไม่ได้ผล พี่กันต์เป็นสุภาพบุรุษสุดๆ ส่งเธอเข้าห้องน้ำและเดินออกไป T-T

          “เอ่อ...ให้พี่ช่วยยังไง เราไม่เรียบร้อยนะ เดี๋ยวพี่ออกไปตามเพื่อนของเราที่เซเว่นดีกว่านะ”

          “ตะ-แต่เวนิส หายใจไม่ออกแล้วค่ะพี่ ชะ-ช่วยด้วยค่ะ”

          “หายใจไม่ออก?”

อาการแบบนี้ น่าจะโดนฤทธิ์ยาเล่นงานอย่างหนัก ถ้าไม่รีบช่วย เธออาจจะช็อกก็ได้นะ หรือเขาจะรีบพาเธอไปโรงพยาบาล? ชนกันต์รีบทันที พร้อมกับใช้ผ้าขนหนูผืนใหญ่ห่อเรือนร่างอันเปลือยเปล่าที่ล่อแหลมนั้นเอาไว้

          “พี่จะพาเราไปหาหมอ”

          “มะ-ไม่ค่ะ”

‘ไม่ง่ายเลย สำหรับพี่กันต์ของเธอคนนี้’ กรภัทร์ใช้สารพัดวิธีที่จะยั่วเขา แต่ทว่า เขากลับจะพาเธอไปหาหมอเนี่ยนะ บ้าชะมัด!

          “เราอาการหนักมากนะ พี่จะโทรบอกพี่ชายเราให้มา...”

          “ไม่ต้องค่ะ พี่พาเวนิสไปที่เตียงเถอะค่ะ”

แผนสุดท้ายของกรภัทร์ เธอคงต้องเผด็จศึกแล้วสินะ

          “ได้...”

ชนกันต์รีบทำตามที่เธอบอก เธอคือน้องสาวของกวินท์ เพื่อนรักของชนกันต์ ถ้า เพื่อนของเขารู้ว่า เขามาพัวพันกับน้องสาวเพื่อนแบบนี้ล่ะก็ ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนก็อาจจะจบลงไม่สวยแน่

          “อุ้ย...”

เมื่อเขาพาเธอวางลงบนเตียง กรภัทร์ก็ถือโอกาสนั้น โน้มลำคอของเขาเข้าหาเธอทันที กรภัทร์ไม่ยอมให้เขาถอยห่างออกจากเธอเป็นแน่ ศึกครั้งนี้ เธอยอมทุ่มสุดตัว!

          “เอ่อ...เวนิสปล่อยพี่ เดี๋ยวพี่...อุ๊บ!”

ยังไม่ทันที่จะจบประโยค ปากของเขาก็โดนปิดทันที ดวงตาคมเบิกกว้างเพราะความตกใจ ที่ถูกสิ่งนี้จู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว

          ปลายลิ้นเล็กอันเร่าร้อนสอดผ่านริมฝีปากหนาเข้าไปพันเกี่ยวลิ้นเขาอย่างไม่เกรงใจ มือเล็กๆ ลูบไล้แผ่นอกแกร่ง ไล่ลงไปยังหน้าท้องเรียบแบน ซิกแพคเป็นลอนสวย มือเล็กเลื่อนต่ำลง แต่ทว่า ก็ถูกมือเขาคว้าเอาไว้ได้ทันควัน ชายหนุ่มสะบัดใบหน้าของตัวเองออกอย่างแรง!

          “เราจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”

เสียงทุ้มพร่าเอ่ยเตือนสติ ชนกันต์จะฉวยโอกาสกับเธอแบบนี้ไม่ได้ และเขาก็ไม่เคยคิดเกินเลยกับเธอสักนิด

          “ได้สิคะ เวนิส ไม่ไหวแล้วนะคะพี่กันต์”

เธอหายใจถี่กระชั้น ร้องครางออกมาอย่างสุดกลั้น เพื่อยั่วยุให้ผู้ชายตรงหน้าเกิดความต้องการ ‘ถ้ากรภัทร์ยั่วผู้ชายคนนี้ไม่สำเร็จล่ะก็...จากนี้เธอจะไปบวช!’

          “เดี๋ยวเพื่อนเราก็มาแล้ว ใจเย็นๆ นะ”

ชนกันต์พยายามเกลี้ยกล่อมเธอให้เย็นลง เธอทำไปเพราะฤทธิ์ยา เขาเข้าใจ แต่มันจะต้องมีทางแก้สิ

          “เพื่อนเวนิส ไม่มาแล้วค่ะ อูยย์ พี่กันต์ เวนิสขอร้องนะคะ ได้โปรด ช่วยเวนิสด้วยนะคะ”

มือเล็กพยายามโน้มลำคอของเขาลงมาอีกครั้ง เพื่อเธอจะได้จูบเขาอย่างถนัด แต่ทว่า! ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่เธอต้องการ เพราะเขาไม่ได้ให้ความร่วมมือ!

          “หมายความว่าไง...ไม่มา?”

          “ก็...”

กรภัทร์อยากจะตบปากตัวเองเสียจริง เธอกำลังจะทำให้ตัวเองเสียแผน ‘ทำยังไงดีล่ะ?’

          “เพราะวันนี้...เวนิส กับเพื่อน วางแผนไว้น่ะสิคะ”

กรภัทร์ตัดสินใจบอกตามตรง ในเมื่อแก้ไขสิ่งที่เธอพลาดไม่ได้ กรภัทร์ก็จำเป็นที่จะไปต่อในแผนใหม่ ^_<>^

          “แผน?”

          “ใช่ค่ะ ในวันนี้ เวนิสตั้งใจที่จะเป็นของพี่กันต์...”

          “เป็นของพี่?”

          “ใช่ค่ะ เวนิสอยากมอบครั้งแรกของเวนิส ให้กับพี่ เวนิสชอบพี่มากๆ นะคะ มีอะไรกับเวนิสสิคะพี่กันต์”

          “ไม่! พี่ไม่ได้ชอบเธอ และจะไม่มีวัน ที่พี่จะชอบด้วย!”

          ตึก! เสียงหัวใจของกรภัทร์ดังเหมือนถูกกระชากลงดิ่งจากที่สูงและหล่นลงพื้น

          “ไม่ชอบ ก็ไม่เป็นไรค่ะ เวนิสชอบพี่ก็พอ”

          “ปล่อยพี่...เราไม่ควรทำบ้าๆ แบบนี้นะ เวนิส”

          “ไม่ปล่อย! ถ้าพี่ไม่ยอมมีอะไรกับเวนิสล่ะก็ เวนิสจะบอก       พี่วินท์ ว่าพี่กันต์ข่มขืนเวนิส!”

          “นี่เราบ้าไปแล้วหรือไง!”

ดวงตาคมเข้มเบิกกว้างมองใบหน้าเนียนใสของเธอด้วยความตกใจในความคิดที่แสนจะพิลึกพิลั่นนั้น

          “ถ้าพี่มีอะไรกับเวนิสวันนี้ เวนิสจะไม่บอก เรื่องนี้กับใครทั้งนั้น เวนิสจะอยู่ในที่ของตัวเอง และพี่กันต์ ก็ไม่ต้องมารับผิดชอบเวนิส มันเป็นความต้องการของเวนิสเอง พี่กันต์จะให้เวนิสได้มั้ยคะ...”

น้ำเสียงออดอ้อนตรงท้ายประโยค กรภัทร์ไม่สนเรื่องอะไรทั้งนั้น เธอรักผู้ชายคนนี้ รักมาก รักมาตลอด ถึงแม้ หลังจากนี้ เธอจะไม่ได้รับสถานะใดๆ จากเขาเลยก็ตาม...