ตอนที่ 5 มารยานี้ เธอได้ แต่ใดมา!

เวลา 00.30 น.

          “โอเค เสร็จแล้ว กลับบ้านเถอะกันต์ พรุ่งนี้วันเสาร์ นายได้มีเวลาพักผ่อนเต็มวัน นอนให้เยอะๆ นะ”

          “อืม...ก็คงประมาณนั้นแหละนนท์ แล้วนายล่ะ เลิกงานแล้วไปไหนต่อล่ะ”

          “ฉันว่า จะแวะไปดื่มแถวๆ นี้กับพวกน้องๆ ในร้านสักหน่อย พรุ่งนี้ วันหยุดฉัน นอนยาวได้ ไปด้วยกันมั้ย”

          “ไม่ดีกว่า เอาไว้วันหลังก็แล้วกัน”

ชนกันต์เหนื่อยมาทั้งวันแล้วเพราะแขกสาวไฮโซคนนั้น เขาเลยต้องทำงานหนักและเอาใจเธอเป็นพิเศษอีกด้วย เอาเข้าจริงๆ เธอแทบจะไม่ได้ทำอะไรอย่างที่เจ้านายเขาสั่งให้ชนกันต์ทำเลย แค่เธอดื่ม ไม่ถึงสิบแก้ว ก็สลบเหมือบไปแล้ว

          “ฉันไปแล้วนะกันต์”

          “โอเค...แล้วเจอกัน”

ชนกันต์เดินตามหลังเพื่อนเขาออกไปเช่นกัน ทุกวัน เขาจะเดินกลับบ้านคนเดียว ระยะทางจากบ้านกับที่ทำงานห่างกันประมาณหนึ่งกิโลเมตร เขาก็เลยคิดว่า เดินกลับจะสะดวกกว่าเรียกแท็กซี่มาก อีกทั้งยังประหยัดอีกด้วย

          ชนกันต์อาศัยอยู่กับแม่และพี่สาวในบ้านเช่า พ่อของเขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมื่อสี่ปีที่แล้ว ตั้งแต่นั้นมา ครอบครัวของเขาก็เปลี่ยนไป ตอนนี้ ชนกันต์เรียนอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 3เหลือเวลาอีกแค่หนึ่งปีเท่านั้น เขาก็จะเรียนจบการศึกษาในระดับปริญญาตรีและเขาก็จะหางานทำที่มันมั่นคงเสียที

          แม่ของชนกันต์ป่วยมาเกือบสี่เดือนแล้ว การรักษา คือ การผ่าตัด ซึ่งมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง ตอนนี้ ชนกันต์กับพี่สาวของเขา เก็บเงินได้เกือบครบแล้ว เดือนหน้า แม่ของเขา ก็จะได้รับการผ่าตัดตามที่หมอนัดไว้ และแม่เขาก็จะหายจากโรคร้ายรุมเร้านี้เสียที...

          “พะ-พี่กันต์คะ...”

          “...??”

เสียงหวานแหบพร่าของใครบางคน ทำให้ชนกันต์ชะงักหยุดเดินทันที เขามองไปรอบๆ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย ‘เสียงนี้คุ้นมาก’

          “พี่กันต์...” กรภัทร์ตัดสินใจเรียกชายหนุ่มอีกครั้ง

          “เวนิส!!”

          “ช่วยเวนิสด้วยค่ะพี่กันต์”

กรภัทร์นั่งตรงบริเวณม้าหินอ่อนข้างทางเดินที่มีลักษณะเป็นซอยเล็กๆ ติดกับถนนใหญ่ เธอจัดการผมเผ้าของเธอ ให้ดูยุ่งเหยิง (เพื่อความสมจริง^_<>^)

          “นี่เราเป็นอะไร? แล้วทำไม? ถึงมาอยู่ที่นี่ แล้ว...”

คำถามมากมายรัวออกมาไม่หยุด เธอเป็นถึงคุณหนูบ้านรวย มาอยู่ในที่แบบนี้ได้อย่างไรกัน ที่สำคัญ ‘กวินท์’เพื่อนของชนกันต์ไปอยู่ที่ไหน ถึงปล่อยน้องสาวอยู่ในสภาพแบบนี้

          “เวนิสมาเที่ยวกับเพื่อนค่ะพี่กันต์ และแล้ว...”

มือเธอไขว่คว้าไปที่ตัวเขา เพื่อแสดงให้เขารู้ว่า เธอไม่ปกติ

          “แล้วอะไร?”

ชนกันต์รีบคว้าตัวเธอเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอล้มลงไป ความร้อนจากการสัมผัสร่างกายเธอนั้นมันแล่นสู่ฝ่ามือของเขาทันทีราวกับโดนกระแสไฟฟ้า

          “เวนิส เมาค่ะพี่กันต์ ตะ-แต่ ตอนนี้ เวนิสรู้สึกว่า...”

          “แล้วเพื่อนเราไปไหนล่ะ?”

ชนกันต์งง กับสิ่งที่เธอบอกเป็นอย่างมาก มันจะเป็นไปได้ยังไงสถานที่แบบนี้ เธอไม่ควรจะมาอยู่เลยด้วยซ้ำ

          “เพื่อนเวนิส ไปเซเว่นค่ะพี่กันต์ เวนิสปวดหัวค่ะ เพื่อนก็เลยไปซื้อยา และทิ้งเวนิสให้รอตรงนี้ แต่เวนิส เดินมาเรื่อยๆ ตอนนี้ เวนิสไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ตรงไหนแล้วค่ะพี่กันต์”

          “แล้วเพื่อนที่ไปเซเว่นมีกี่คน”

          “2 คนค่ะ”

          “งั้น โทรบอกเพื่อนเลยดีกว่า”

          “แบตหมดค่ะพี่กันต์ โอย...เวนิสไม่ไหวแล้วค่ะพี่กันต์ ไม่รู้ว่าเวนิสเป็นอะไร มะ-มันร้อนไปหมดเลยค่ะ”

          “งั้น พี่โทรเรียกพี่ชายเธอมารับดีมั้ย”

          “อย่านะ! พี่กันต์ พี่จะโทรตามพี่วินท์ไม่ได้นะ พอดี เวนิสบอกที่บ้านว่า จะมาทำรายงานกับเพื่อนที่บ้านค่ะ ถ้าพี่...อุ้ย! พะ-พี่กันต์ เวนิสร้อนไปหมดแล้วนะคะ พี่ช่วยเวนิสหน่อยได้มั้ยคะ”

          “ให้พี่ช่วยยังไง? แล้วเพื่อนเราล่ะ”

          “พวกเรานัดกัน ว่าจะค้างที่โรงแรมนี้ค่ะ”

กรภัทร์ชี้นิ้วไปยังโรงแรมที่พักที่อยู่ตรงข้ามของฝั่งถนนทันที ตามที่ได้วางแผนไว้กับเพื่อนของเธอ

          “งั้น เดี๋ยวพี่พาเธอไปรอเพื่อนที่โรงแรมนี้ก่อนก็ได้”

          “พะ-พี่กันต์ อุ้มเวนิสหน่อยสิคะ เวนิสเดินไม่ไหวแล้วค่ะ”

          “ได้สิ...”

พูดจบชนกันต์ก็ช้อนร่างบางขึ้นอุ้ม และพาร่างอันบอบบางนี้ไปยังจุดหมายที่เธอต้องการ

          “ขะ-ขอบคุณค่ะพี่กันต์”

ดวงหน้าสวยแดงก่ำซบลงตรงซอกคอของชายหนุ่ม มือทั้งสองของเธอโอบกอดคอของเขาเอาไว้แน่น พร้อมกับเสียงกรีดร้องในใจ ‘สำเร็จแล้ว!’

          “เอ่อ...เวนิส...เราทำอะไรน่ะ??”

ชนกันต์ขนลุกขึ้นมาทันที เมื่อมีบางอย่างนั้นแตะไปที่ซอกคอของเขา

          “เวนิส...รู้สึกร้อนค่ะพี่กันต์”

          “ร้อน? แล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ”

สัญชาติญาณบางอย่าง บอกให้เขาต้องรีบเดินไปให้ถึงจุดหมายเร็วที่สุด ชนกันต์รู้ถึงความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้มาตลอด น้องสาวของเพื่อน ชอบเขา และเธอสารภาพรักกับเขามาหลายครั้งแต่ชนกันต์ปฏิเสธเธอทุกครั้ง ไม่มีวัน ที่เขาจะคบกับเธอแน่นอน!

          “ตอนที่ วะ-เวนิสดื่ม มีเพื่อนผู้ชายกลุ่มหนึ่ง เขามาชนแก้วกับเวนิส และ...”

          “ยังไง! หรือว่าเราจะโดน...”

ชนกันต์ทำงานที่คลับมานาน เขาได้รู้และเห็นอะไรมากมาย หลายรูปแบบ

          “พะ-พี่กันต์รู้เหรอคะ?”

          “ไหนเราลองบอกความรู้สึกตอนนี้ ให้พี่ฟังหน่อย อาการมันเป็นยังไง”

          “มันร้อน และมีความรู้สึกค่ะพี่กันต์”

          “รู้สึกอะไร! รีบบอกพี่มาเร็ว!”

          “รู้สึกอยาก มีอะไร...กับพี่ค่ะ ^_<>^”

          “อะไรนะ! ทำไมต้องมารู้สึกกับพี่ด้วยล่ะ หรือว่าเราจะโดนยาปลุกเซ็กส์!”

ชนกันต์หยุดยืนตะลึงมองหน้าของเธอด้วยความตกใจ สมัยนี้ สังคมไทยมีทุกรูปแบบ เธอก็น่าจะพลาดโดนเข้าล่ะสิ

          “เวนิส ก็ไม่รู้ค่ะพี่กันต์ พี่พาเวนิสไปที่ห้องหน่อยได้มั้ยคะ เดี๋ยวไปถึงห้อง เวนิสจะอาบน้ำค่ะ มันคงช่วยได้”

บทนี้ กรภัทร์เป๊ะ! เพราะพึ่งศึกษาจากกูรูไปเมื่อครู่ ^_<>^

          “ได้สิ...เดี๋ยวเพื่อนเราก็ตามมาแล้ว จะได้ช่วยกันดูแล พี่ไปส่งเราก่อนก็แล้วกัน”

ชนกันต์รีบพาร่างอันบอบบางเดินเข้าไปยังโรงแรม ที่มีพนักงานชายยืนต้อนรับและส่งรอยยิ้มให้เขามาแต่ไกล ชนกันต์เคยพาแขกมาส่งที่นี่ประมาณสองครั้ง พนักงานก็อาจจะคุ้นหน้าเขาก็เป็นได้

          “สวัสดีครับ โรงแรมการ์เด้นพาร์คยินดีต้อนรับครับ ห้อง 401 ที่จองไว้ใช่มั้ยครับ...”

          “หืม???” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยในประโยคของพนักงานทันที

          “ชะ-ใช่ค่ะ พนักงานเขาจำเวนิสกับเพื่อนๆ ได้ค่ะพี่กันต์”

          “อ่อ...”

          “เชิญทางด้านนี้เลยครับ นี่ครับคีย์การ์ด เดี๋ยวผมกดลิฟต์ให้นะครับ”

พนักงานชายยิ้มปากกว้าง เมื่อเห็นหนุ่มสาวคู่นี้ ทั้งสวยและหล่อเหมาะสมกันมาก คงจะพากันไป Somethingแสดงความรักอันหวานแหววแน่นอน ^_<>^