LOGINShare
Chapter 9 - เป็นผู้หญิงที่มีค่า
Last Updated:
2025-08-21 02:38:11สิบเอ็ดโมงเช้าของอีกวัน
อัญชิสาขยับร่าง แต่กลับรู้สึกถึงความร้าวระบบทุกส่วนสัด โดยเฉพาะที่ตรงนั้น! ถ้าไม่ติดว่าวันนี้ตัวเอง จะต้องขึ้นเครื่องกลับเชียงใหม่ตอนสี่โมงเย็น ก็คงไม่พยายามฝืนประคองตัวเองให้ลุกขึ้น
“โอย…ปวด” แค่ขยับก็ตามด้วยเสียงร้องโอดครวญของตัวเองจนต้องยกมือมากุมท้อง ก่อนที่ดวงตาคู่หวานจะเบิกโพลง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนอนตะแคงเอามือรองที่ศีรษะมองเธออยู่
บ้า…คนเพิ่งตื่นนอนจำเป็นต้องทำหน้าหล่อขนาดนี้ไหม
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มนุ่มเป็นฝ่ายเอ่ยทักเธอขึ้นมาก่อน
“อะ อึม…ขอโทษทีที่ฉันตื่นสาย อะ เออนายคงตื่นมารอเงินอยู่สินะ” อัญชิสาตอบเสียงอ้อมแอ้ม ทั้งอายทั้งประหม่าเมื่อถูกคนหล่อจ้องตรง ๆ
ที่สำคัญสว่างจ้าเพราะใกล้เที่ยงแบบนี้ ถึงได้รู้ว่าเขาดูหล่อมากกว่าเมื่อคืนที่เธอชวนเขามาเสียอีก
อัญชิสาดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดที่หน้าอก ก่อนพยายามขยับตัวลุกขึ้นนั่งทั้งที่ปวดตัวไปหมด ยังกับคนที่ไปฝึกกลางสนามรบสงครามโลก ถามว่าเคยไหมไม่เคยไปสนามรบเหรอ ไม่เคยหรอก แต่เคยดูจากในหนังสงครามโลก ก็รู้ว่ามันโหดขนาดไหน
ดีนะ…ที่เธอไม่โดนเอาจนตายไปคาเตียง
เห้อ…อัญเอ๊ย อยู่ดี ๆ ไม่ว่าดี หาเรื่องให้ชะตากีเกือบจะขาด
เธอเอี้ยวตัวไปหยิบกระเป๋าถือที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะหยิบมือถือที่ตั้งสั่นเอาไว้ขึ้นมาดู
“โห…ใครโทรมาหนักหนาเนี่ย”
เรียวคิ้วสวยขมวดมุ่น มองเบอร์ที่โทรเข้ามาหาทั้งจากไลน์และเบอร์โทรนับสิบสาย มีทั้งเพื่อนร่วมงาน มีทั้งพี่เบอร์พี่แทนไทแฟนหนุ่ม และ…มีทั้งเบอร์หนุ่มโฮสต์ที่เธอโทรไปจ้าง
แต่…เดี๋ยวก่อน! อัญชิสาใจเต้นแรง ก็ถ้าหนุ่มโฮสต์โทรมาหาในเวลาที่เธอขึ้นห้องนี้มาแล้ว
ละ… แล้วอีตาหน้าหล่อนี่คือใคร!!
อัญชิสาหน้าเหวอ หันไปมองชายหนุ่มที่ยังนอนตะแคงข้างเอามือรองคอไว้ในท่าเดิม
“มีอะไร” เขาถามเมื่อเห็นสีหน้าตื่นตกใจของหญิงสาว
“ทะ เท่าไหร่นะ” เธอไม่กล้าถามเขาตรง ๆ แต่ยังคงคิดไปเอง ว่าเขาอาจจะเป็นหนุ่มโฮสต์คนอื่นที่ปลอมตัวมาแย่งลูกค้าสวยอย่างเธอ
เอาเป็นว่าความหล่อที่แยงตา พออนุโลมความผิดที่ปาดลูกค้าคนอื่นได้นิดหน่อย
“ไม่เอา” เขาตอบก่อนหยัดตัวขึ้นมานั่งข้าง ๆ เธอ
“มะ ไม่ได้สิ ฉันตกลงแล้วจะจ้างคุณ” เสียงหวานตะกุกตะกัก ก่อนหยิบเงินสดในกระเป๋าที่มีอยู่ราว ๆ แค่ห้าพัน
“อะนี่เงินห้าพัน เอาไปก่อน”
หึ…เสียงแค่นหัวเราะมองเงินห้าพันในมือสั่น ๆ ของเธอ
“เงินแค่นี้ซื้อผมไม่ได้”
“อะ อ้าว งะ งั้นสองหมื่นเหรอ โอเคฉันโอนเพิ่มให้ก็ได้ เอาบัญชีของนายมา”
“…”
เขาไม่ตอบ ไม่บอกเลขบัญชี แต่กลับจ้องมองใบหน้าของเธอนิ่ง
“ตะ แต่ไม่สิ นายพูดเองนิว่าฉันซื้อชั่วโมงให้นายจะแถม”
นะ…ของซื้อของขายมันต้องมีการต่อรองราคากันนิดหน่อย แต่มาเฟียหนุ่มกำลังเริ่มสนุกไปด้วยกับการที่ได้แกล้ง
“ผมแถมให้คุณแค่ตีห้า แต่หลังตีห้าคือชั่วโมงละหนึ่งหมื่น”
เชี่ยละ!!!
อัญชิสาตาเหลือก รีบยกนิ้วขึ้นมานับ สลับกับก้มดูนาฬิกาบนหน้าจอมือถือ
หกโมงเช้า - ยันสิบเอ็ดโมง!
ป้าด….หกชั่วโมง หกหมื่น!! กระดอเขาเหลี่ยมทองคำเลยหรือไง!!
“จะบ้าเหรอ เงินเดือนฉันหมื่นห้า ค่าโอทีอีกสองพัน จะเอาเงินครึ่งค่อนแสนที่ไหนมาจ่ายคุณ!” เธอแหวใส่เขาเสียงสั่น
อัญชิสาเพิ่งเรียนจบมาไม่กี่ปี อายุแค่ยี่สิบสี่ต้น ๆ เป็นพนักงาน PR. ในบริษัทเล็ก ๆ
แถมห้องก็ต้องเช่า ข้าวก็ต้องซื้อ มือถือไอโฟน15 ProMax ก็ต้องผ่อน แล้วไหนจะค่าบัตรเครดิต ค่าไปฉีดผิว ค่าแต่งตัว ค่าเครื่องสำอาง แล้วก็ค่าที่เพิ่งไปแว๊กซ์ขนเนียนกริ้บ เพื่อเตรียมตัวให้แฟนหนุ่มมาเปิดซิง (แต่แค่พลาดไปนิดหน่อย จนมานอนกับเขาเนี่ย!)
นี่เธอเป็นผู้หญิงที่มีค่ามากเลยนะ
“เรทปกติ นี่ลดค่าห้องให้แล้วด้วย” เขาไหวไหล่
“แต่ฉันว่ามันแพงไป คุณโก่งค่าตัวมากเกินไปแล้ว”
“ค่าทิปหนึ่งร้อย ผมก็ยังไม่ได้คิด”
อึก…จริงสินะ พอนึกถึงค่าทิป! เธอปากไวไปแล้วด้วย ว่าถ้าเขาทำให้เธอลืมพี่แทนไท จะให้ทิปเพิ่มอีกหนึ่งร้อย
คำว่า “ชิบ…หายแล้วอัญเอ๊ย” ดังก้องในสมองรัวไปหมด อัญชิสาหน้าเสียคิดหาทางเอาตัวรอด
“ตะ แต่…คุณทำไม่สำเร็จ เพราะฉันยังลืมผู้ชายคนนั้นไม่ได้เลยสักนิด!” เถียงปากสั่น แต่ความจริงเธอไม่มีผู้ชายเฮงซวยคนนั้นอยู่ในหัวสมอง ตั้งแต่สบตากับหนุ่มหล่อตรงหน้านี้ไปแล้ว
ฟิวในตอนนี้ เหมือนคนมีไอโฟน15ProMax ความจุแบบสุดสุด แถมเป็นรุ่นลิมิเต็ดอยู่ในมือ จะไปอยากคิดถึงไอโฟน4 เครื่องเก่ารุ่นโบราณไปทำไม
“งั้นเราทำกันใหม่ ผมจะทำจนกว่าคุณจะลืม”
“หะ หา จะบ้าเหรอ อะ ดะ เดี๋ยว อื้อ~” อัญชิสาจะพลิกตัวหนีแต่ไม่ทัน เขาดึงแขนเธอเข้ามากอด ก่อนจะเอามืออีกข้างรั้งไว้ที่ท้ายทอยกดใบหน้าหวานให้เข้าใกล้ ริมฝีปากหยักเข้าทาบทับก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปทักทายความเนียนนุ่ม
จะว่าเขาติดใจตั้งแต่ที่ได้จูบเมื่อคืนก็คงใช่….
“อะ อืม” อัญชิสาถูกทำให้หวั่นไหวไปอีกรอบจนเกือบเคลิ้ม สมองลอยละล่องไปกับจูบที่เร่าร้อนขึ้นเรื่อย ๆ
ก็นะ…คนที่แม้แต่จูบก็ไม่เคย พอโดนลิ้นสากของหนุ่มหล่อที่กำลังไล่ต้อนลิ้นของตัวเองในโพรงปาก ก็อดใจไม่ไหวโต้ตอบกลับ
ทว่า…อยู่ ๆ สมองดันประมวลผลเกี่ยวกับตัวเลข ที่ต้องจ่าย ถ้าต้องต่ออีกชั่วโมงละหนึ่งหมื่น เงินจะเพิ่มจำนวนมหาศาล และเธอจะหาเงินที่ไหนมาให้เขา!
Latest chapter
บังเอิญ(คืนนั้น)One Night Chapter 60 - คำว่ารัก (End)
“ร้องไห้ทำไมครับ?”เสียงทุ้มจากคนตรงหน้าเอ่ยถาม ทำเอาอัญชิสาชะงักไปนิด เพราะอย่าว่าแต่แผ่นหลังคนตรงหน้าเหมือนคริสโตเฟอร์เลย ขนาดเสียงก็ยังเหมือนเหมือนมาก…นี้เธอคิดถึงเขามากจน…อ๊ะ!! หรือว่า!!อัญชิสาค่อย ๆ เงยหน้ามองเห็นรองเท้าหนังสีดำมันวับที่คุ้นตา ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปอีก เห็นคนตรงหน้ากำลังนั่งลงชันเข่ามองจ้องเธอ“คุณคริส!”“ร้องไห้ทำไม หรือยังโกรธที่เห็นหน้าผมอีก” สีหน้าคริสโตเฟอร์สลดลง แต่ก็เข้าประคองอัญชิสาให้ยืนขึ้นฮรึก…“ยังโกรธผมอยู่อีกเหรอ?”“ฮรึก…โกรธ…”อัญชิสาตอบสะอึกสะอื้นเป็นเด็ก ๆ ถึงตอนนี้พอจะรับรู้ถึงสายตาหลายคู่ที่มองมาที่เธอกับคริสโตเฟอร์ก็ไม่สนคนจะร้องไห้อะ?ห้ามได้ไหมล่ะ…ก็ไม่ได้“ผมขอโทษที่มาให้เห็นหน้า แต่ว่าผม…”“ฉันโกรธ โกรธที่คุณหายไปไหนตั้งหลายวัน ฮรึก”กลายเป็นเขาสินะที่ผิดทั้งขึ้นทั้งล่อง เธอโกรธจนไล่เขาเพราะไม่อยากเห็นหน้า แต่ตอนนี้เธอดันโกรธที่เขาหายไปจริง ๆคริสโตเฟอร์คลายยิ้มออกมา ที่อย่างน้อยก็รู้ว่าความโกรธอันหลังของเธอมาจากความคิดถึง“คิดถึงผมเหรอ”“ฉันไม่ได้คิดถึง!” เธอแหวเสียงเข้าใส่ สองมือป้ายปาดน้ำตาไปด้วย พร้อมกับมองคนตัดหน้าด้วยแววตาต
บังเอิญ(คืนนั้น)One Night Chapter 59 - คิดถีง
“พักนี้ทำไมเหม่อบ่อยจังเลยคะ คิดถึงใครหรือเปล่าเอ่ย?”เป็นคำถามจากคนตรงหน้าที่ทำให้คนที่กำลังเขี่ยจานอาหารไปมารีบเงยหน้าขึ้นมาแล้วฉีกยิ้ม“เปล่านี่คะ อัญไม่ได้คิดถึงใคร”แต่ก็ยังไม่วายโกหกตาใสเหมือนเดิม“เอ ไอย์ว่าคุณอัญต้องคิดถึงคุณคริสแน่เลย เห็นว่าช่วงนี้เขายุ่ง ๆ นิดหน่อยค่ะ แต่ถึงยุ่งยังไงก็ยังขอให้ไอรดามาอยู่เป็นเพื่อนคุณเพราะเขากลัวคุณจะหนีจากเขาไปไหนอีก”“กลัวหนีแต่ก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็น” อัญชิสาลืมตัวบ่นพึมพำ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหลุดพูดอะไรออกมา เธอรีบส่ายหน้าทันที“อ่า…เปล่านะคะ อัญหมายความว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าเลยก็ได้ จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากเห็นหน้าเท่าไหร่”ไอรดามองหน้าอัญชิสาแล้วอมยิ้มเพราะคนตรงหน้าเหมือนเธอไม่มีผิด“เอาเถอะค่ะ ไอย์เคยเป็นแบบคุณมาก่อน เคยพูดแบบคุณ เคยรู้สึกแบบคุณ ไม่ยอมรับตัวเอง จนเกือบจะเสียคุณไทเกอร์ไปเหมือนกัน เพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะไอย์ไม่รู้ใจตัวเองว่าจริง ๆ แล้วไอย์หลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหน”“…”“กับความรักบางทีความรักมันก็ไม่มีเหตุผลหรอกนะคะว่าจะเกิดขึ้นช้าหรือไว บทมันจะรักก็คือรัก แต่ถ้ารักแล้วต้องรู้ตัวให้ไวก่อนจะเสียเขาไปให้คนอื่น คุณอัญคิดดูสิ คุณค
บังเอิญ(คืนนั้น)One Night Chapter 58 – หายหน้า
-ที่คอนโด-หลังจากกลับมาถึงที่พัก อัญชิสาตรงเข้าไปในห้องนอนทันที เธอยังคงเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จากับ คริสโตเฟอร์เหมือนเดิม แถมเขายังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องของเธออีกต่างหากเดือดร้อนถึงคนที่ไม่เคยมีเมียอย่างคริสโตเฟอร์ต้องโทรไปปรึกษาพาทิศเพื่อนซี้ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมเอดิลอสและกำลังจะแต่งงานกับไอรดาดาราสาวชื่อดังเร็ววันนี้....“ไทเกอร์ มึงทำยังไงวะผู้หญิงถึงยอมแต่งงานด้วย” น้ำเสียงติดจริงจังเอ่ยถาม แต่ปลายสายกลับตอบมาด้วยเสียงหัวเราะเหมือนเป็นเรื่องตลก(สัส โทรมาหากูด้วยเรื่องแค่นี้)“แค่นี้เรื่องไร เรื่องซีเรียสเว้ย”(ซีเรียสไรวะ อย่างมึงต้องมียิงเปรี้ยงปร้าง หรือโดนลอบฆ่าโน้นถึงจะเรียกว่าซีเรียส)“เอาดี ๆ กูจริงจัง”(ครับ ๆ คุณเพื่อน แต่เอาจริงนะคนระดับมึงแค่จับผู้หญิงมาแล้วบังคับให้แต่งงานด้วย ง่ายนิดเดียว)“ง่ายพ่อง ถ้าง่ายกูจะโทรมาปรึกษาเสือผู้หญิงอย่างมึงไหม” คริสโตเฟอร์ถอนหายใจหนักอีก เพราะการขอผู้หญิงแต่งงานหรือการมีความรักมันค่อนข้างอยู่นอกสารบบเขาไปหน่อย(สัสครับคุณคริส กรุณาพูดจาดี ๆ ใครเป็นเสือ ถึงกูจะชื่อไทเกอร์ แต่กับเมียกูกูเชื่องเป็นแมวนะครับ)“มึงจะจริงจังกี่โมง?
บังเอิญ(คืนนั้น)One Night Chapter 57 - สิ่งสำคัญ
-ที่โรงพยาบาล-ร่างสูงของมาเฟียหนุ่มยังคงเดินหงุดหงิดงุ่นงานไปมาที่หน้าห้องตรวจ มองนาฬิกาข้อมืออย่างใจจดใจจ่อ จนกระทั่งคุณหมอผลักประตูออกมา เขาจึงรีบถลาเข้าไปถามอาการ“เออ...เธอเป็นอย่างไงบ้างครับ”“คุณเป็นญาติของเธอหรือเปล่าครับ”หมอชะงักมองหน้าก่อนจะเป็นถามย้อนกลับ เล่นเอาคริสโตเฟอร์อึ้ง…พูดไม่ออกใช่…เมื่อวานก่อนอัญชิสาก็ถามเขาแบบนี้ และเขาเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าสถานะที่ให้เธอคืออะไร?แค่..ชอบที่มีดีเธออยู่ใกล้ ๆชอบตอนที่ได้มีอะไรด้วยกันแทบทุกวันมันเหมือนทั้งร่างกายและหัวใจมันได้รับการปลดปล่อย จากงานและหลาย ๆ สิ่งที่หนักหน่วงใช่…เธอคือแบตเตอรี่ของเขา!นึกย้อนถึงตอนที่แม่บ้านโทรมารายงานว่าอัญชิสาเขียนจดหมายลาและทิ้งเงินสดแปดหมื่นไว้ในซองสีน้ำตาลบนหัวนอนหัวใจของเขาก็กระตุกแกว่งขึ้นทันที!เขารีบหยิบไอแพดไล่เปิดเช็กดูกล้องวงจรปิด ทุกจุดที่ชวนให้เขาสงสัย ไล่เหตุการณ์ย้อนหลังไปถึงสาเหตุที่ทำให้อัญชิสาตัดสินใจหลบหนี ก่อนจะพบว่า…เมื่อวันก่อนเธอไปบริษัท ได้เข้าไปคุยอะไรกับเอมม่าบางอย่าง และเธอได้กลับออกมาพร้อมซองสีน้ำตาลที่คาดว่าจะเป็นเงินสด!ทั้งภาพทั้งเสียงพอจับใจความได้ว่าอะไรเป
บังเอิญ(คืนนั้น)One Night Chapter 56 – เกลียดมาก
หน้าท้องแบบราบกระตุกเกร็ง สัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยเข้าภายใน ลมหายใจทั้งสองหอบกระเส่า“ครับ” เป็นครั้งแรกที่เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยเอ่ยตอบ ส่งผลให้คนใต้ร่างร้องไห้อย่างหนัก“คนเลว…ฮรึก...คุณปลอดภัยใช่ไหมคะ ฮือ…”ทั้งโกรธ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคริสโตเฟอร์ค่อย ๆ ดึงผ้าปิดตาออก มองอัญขิสาที่ร้องไห้จนน้ำตาอาบแก้มไปหมด“ฮรึก คุณปลอดภัยแล้วจริง ๆ ด้วย”“ครับ ขอโทษ” เขาจูบลงที่หน้าผากเธออีกครั้ง“ฉันกลัว กลัวคุณจะตาย ฮรึก ฮือ”“ทำไมถึงกลัวผมจะตาย”“ก็…” อัญชิสาเลือกที่จะเม้มริมฝีปากแทนการที่จะพูดต่อ ดวงตาคู่หวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาฉายแววเต็มไปด้วยตัดพ้อ เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาแกล้งให้เธอกลัว!“ผมสิเพิ่งรู้ตัวว่าจะตายถ้าขาดคุณ”“แต่ ครั้งนี้คุณทำเกินไปมาก!”“อะไรนะ ทำถึงมาก?” คริสโตเฟอร์ยิ้มล้อ ในขณะที่อีกฝ่ายไม่ยิ้มและไม่ได้เล่นด้วยใช่! ต่อให้ยอมรับว่าลึก ๆ เธอหลงชอบคริสโตเฟอร์มากแค่ไหน แต่ครั้งนี้เขาทำเกินไปจริงๆเธอกลัวมาก…“ฉันไม่เล่น ฉันจะกลับ!”“งั้นอาบน้ำกันก่อน” คริสโตเฟอร์แตะหลังมือ แต่โดนอัญชิสาสะบัดมือทิ้งทันที“ไม่ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วทะ
บังเอิญ(คืนนั้น)One Night Chapter 55 – รสจูบที่คุ้นเคย
สองมือที่ได้รับอิสระรีบไขว่คว้าหมายจะดึงผ้าปิดตาออก แต่กลับถูกฝ่ามือหนารวบข้อมือเธอเอาไว้ แล้วตรึงสองแขน ก่อนจะดันร่างบางลงไปกับเตียงนอนนุ่ม“ดะเดี๋ยวค่ะ เขาไม่ได้รับอันตรายใช่ไหม คุณแน่ใจว่าปล่อยเขาไปแล้วจริงๆ”เธอยังละล่ำละลักถามชายตรงหน้าอีกครั้ง ทั้งที่ตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายอยู่รอมร่อ แต่เธอกลับห่วงคริสโตเฟอร์มากกว่า“อืม...” เขาตอบอีกครั้ง“ฮรึก...ขอบคุณที่ไว้ชีวิตเขา”อัญชิสาโล่งอก แต่กลับร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างหนัก เมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดกับตัวเองในนาทีข้างหน้าเธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างยอมรับชะตากรรม…ในความมืดมิดของผ้าปิดตาที่มองอะไรไม่เห็นกลับรู้สึกได้ถึงฝ่ามือแกร่งของชายแปลกหน้าคนนั้น เข้าสอดประสานเข้าที่เรียวนิ้วทั้งห้าของเธอไว้และ…เขากำลังยกตัวขึ้นคร่อม!ร่างบางไม่ได้ดิ้นรนหรือขัดขืน เพราะนี้เป็นสิ่งที่เธอต้องรับปากชายคนนั้นไว้แล้วว่าต้องแลก!เขา...คลายมืออัญชิสาออกข้างหนึ่ง เมื่อเห็นเธอสงบนิ่ง ก่อนเคลื่อนมือค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของอัญชิสาทีละเม็ด ทีละเม็ด จนความเย็นกระทบร่าง สาบเสื้อเผยแยกออกจากกันเผยให้เห็นเนินหน้าอกภายใต้บราเซียร์ขนาดใหญ่เธอเบือนหน้าหนีร้อ
You may also like
