“เสร็จแล้วคว่ำเอาไว้ก็พอ เดี๋ยวที่เหลือพี่เก็บเอง”
“โอเค งั้นเสร็จแล้ววิวกลับเลยดีกว่า พวกพี่จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน”
“ไม่กินข้าวเย็นก่อนเหรอ”
“ไม่เป็นไร วิวกลับไปกินที่บ้านดีกว่า แค่นี้ชีวิตติ่งของวิวก็คอมพลีทละ ถ้ามากกว่านี้วิวคงเป็นลม”
“ตัวแสบ”
ซินซินหัวเราะด้วยความเอ็นดูลูกศิษย์สาวของเธอ วิวเข้าใจทุกอย่างดี เธอไม่งอแงทั้งที่อายุของเธอมันยากที่จะเข้าใจหากศิลปินที่พวกเธอชื่นชอบจะมีแฟน แต่วิวไม่ใช่แบบนั้น วิวเข้าใจอีกทั้งยังให้ความเป็นส่วนตัวกับพวกเธอโดยที่หญิงสาวไม่ต้องบอกอะไร
“เอาล่ะ เสร็จละ วิวกลับแล้วนะพี่ซิน ไม่ต้องออกไปส่งก็ได้ เดี๋ยววิวขี่รถกลับเอง”
“ระวังด้วยล่ะ มองซ้ายมองขวาดีๆ”
“ค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน”
“จ้า”
ร่างบางตามมาส่งวิวที่ประตูรั้ว หลังจากที่เห็นว่าเด็กสาวกลับออกไปแล้วเธอก็ล็อกกุญแจแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป
“ลูกศิษย์คุณน่ารักดีนะเธอดูรักคุณ”
“เธอน่ารักดีนะคะ พูดเก่ง
“เสร็จแล้วคว่ำเอาไว้ก็พอ เดี๋ยวที่เหลือพี่เก็บเอง”“โอเค งั้นเสร็จแล้ววิวกลับเลยดีกว่า พวกพี่จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน”“ไม่กินข้าวเย็นก่อนเหรอ”“ไม่เป็นไร วิวกลับไปกินที่บ้านดีกว่า แค่นี้ชีวิตติ่งของวิวก็คอมพลีทละ ถ้ามากกว่านี้วิวคงเป็นลม”“ตัวแสบ”ซินซินหัวเราะด้วยความเอ็นดูลูกศิษย์สาวของเธอ วิวเข้าใจทุกอย่างดี เธอไม่งอแงทั้งที่อายุของเธอมันยากที่จะเข้าใจหากศิลปินที่พวกเธอชื่นชอบจะมีแฟน แต่วิวไม่ใช่แบบนั้น วิวเข้าใจอีกทั้งยังให้ความเป็นส่วนตัวกับพวกเธอโดยที่หญิงสาวไม่ต้องบอกอะไร“เอาล่ะ เสร็จละ วิวกลับแล้วนะพี่ซิน ไม่ต้องออกไปส่งก็ได้ เดี๋ยววิวขี่รถกลับเอง”“ระวังด้วยล่ะ มองซ้ายมองขวาดีๆ”“ค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน”“จ้า”ร่างบางตามมาส่งวิวที่ประตูรั้ว หลังจากที่เห็นว่าเด็กสาวกลับออกไปแล้วเธอก็ล็อกกุญแจแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป“ลูกศิษย์คุณน่ารักดีนะเธอดูรักคุณ”“เธอน่ารักดีนะคะ พูดเก่ง
ประเทศไทยหญิงสาวตัวเล็กกำลังใช้ชีวิตของเธอตามปกติ ยามเช้าเธอเปิดร้านกาแฟของเธอ ยามบ่ายหลังจากปิดร้านเธอใช้เวลาส่วนตัวของเธอในการพักผ่อน วันไหนว่างก็ออกไปหาเพื่อนบ้างเป็นบางครั้ง หรือวันไหนเบื่อๆก็ออกไปเดินเลือกซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าบ้าง ตลาดบ้าง เสื้อผ้าข้าวของที่เธอใช้บางส่วนเป็นแบรนด์เนม เอาไว้ใช้ยามที่ต้องใช้ และเป็นแบรนด์ทั่วไป เอาไว้ใช้ในชีวิตประจำวันหลังจากวันที่เขาบอกเธอว่าจะไปทำงาน หญิงสาวก็ไม่ได้ติดตามเขาเลย เพราะเขาส่งตารางงานเอาไว้ให้เธอดูรวมทั้งที่เขาคอยส่งข้อความมาหาเธอว่าวันไหนเขาจะไปไหนหรือทำอะไร และอีกอย่างหนึ่งคือเริ่มมีการตามหาตัวหญิงสาวปริศนาที่เป็นแฟนสาวของเฉินซื่อซี ซินซินกลัวว่าจะมีการโพสต์หรือคอมเมนต์อะไรที่เธอรับไม่ไหว หญิงสาวจึงเลือกที่จะไม่รับรู้ถึงมัน“วันนี้ผมมีงานสุดท้ายแล้วครับ เดี๋ยวผมกลับไปหาคุณก่อนถึงค่อยกลับไปจีน รอผมนะ”ซินซินอ่านข้อความด้วยรอยยิ้มก่อนจะส่งข้อความตอบกลับไป ชายหนุ่มแทบจะไม่มีเวลาโทรศัพท์หาเธอด้วยซ้ำ เพราะหลังจากที่เขากลับมายังที่พักเขาก็ต้องไลฟ์เกือบทุกวัน“พี่ซิ
ด้วยความที่ออกจากบ้านเร็วรถจึงไม่ติดมาก ทำให้มาถึงที่ห้างสรรพสินค้าในช่วงบ่าย วันนี้เขาแต่งตัวค่อนข้างมิดชิด เพราะเขาต้องบินไปฮ่องกงจึงไม่อยากให้มีคนจำได้ว่าเขาบินไปจากประเทศไทย“คุณนั่งรอผมแป๊บนะ”“ค่ะ” ซินซินนั่งรอเขาตรงที่นั่งสำหรับลูกค้า ระหว่างรอเขาเข้าไปรับของที่หน้าเคาน์เตอร์หญิงสาวนั่งเล่นโทรศัพท์อย่างไม่ได้สนใจว่าเขามาสั่งอะไรเอาไว้ เพราะถึงอย่างไรมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา ถ้าเป็นเรื่องที่เขาจะให้เธอรู้ เดี๋ยวเขาก็คงจะบอกเธอเองและดูเหมือนว่าหญิงสาวจะไม่ต้องรอนาน เมื่อร่างสูงเดินกลับมา พร้อมกับวางกล่องแหวนลงในมือของเธอหญิงสาวมองสบตากับเขาเป็นเชิงถาม เมื่อเขาส่งสายตาให้เธอเปิดกล่อง มือเล็กจึงจับกล่องด้วยมือทั้งสองข้างแล้วเปิดมันออก เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน เป็นแหวนเงินสองวงที่สลักชื่อเอาไว้“หยิบมาดูสิ”ซินซินหยิบแหวนวงเล็กออกมาจากกล่องตามที่เขาบอก เมื่อมองดีๆจะเห็นว่าแหวนวงเล็กสลักเป็นชื่อของเขา นั่นหมายความว่าแหวนอีกวงน่าจะเป็นชื่อของเธอ“ใส่ไว้นะ”“
“พี่ซินนนนน”หญิงสาวเจ้าของชื่อหันตามเสียงเรียก เธอยิ้มใจดีให้กับเจ้าของเสียง เด็กสาววัยรุ่นคนนี้เป็นลูกค้าประจำของเธอมานาน น่าจะประมาณ 2-3 ปี ตอนนี้เธอคาดเดาว่าเด็กคนนี้น่าจะอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6“ว่าไงคะ”“ตัวจริงเหรอพี่” เด็กสาวถามเธอ มองสบตาด้วยแววตารอคอย“ก็ ตัวจริงค่ะ” ซินซินตอบพร้อมกับร้อยยิ้มน้อยๆ“หูยพี่ ทำบุญด้วยอะไรอะ หนูจะไปทำบ้าง”“ลองถามเขาดูสิว่าทำไมถึงเลือกพี่ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงใจดี เพราะเหตุผลนั้นตัวเธอเองก็ไม่รู้เช่นกันพูดคุยกันได้ไม่นาน เจ้าของเรื่องก็เดินออกมาจากในบ้าน เขาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้งใจว่าจะออกไปหาซื้อของในเมือง“ผมไปก่อนนะ”“คุณไปได้แน่นะ”“สบายมาก”“ระวังตัวด้วยนะคะ ปกติคุณมีเพื่อนไป วันนี้คุณไปคนเดียว”“ครับ เดี๋ยวผมรีบกลับ”“ค่ะ”หลังจากคุยกับจบ ศีรษะทุยก็ถูกมือใหญ่จับเบาๆด้ว
เช้าวันต่อมาหญิงสาวตื่นออกมาเปิดร้านตามปกติ เธอมองใบหน้าคนที่ยังหลับอยู่เพียงครู่ก่อนจะออกจากห้องไปหลังจากเปิดร้านเสร็จกลุ่มลูกค้ายามเช้าก็เข้ามาที่ร้านตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคืออารมณ์ของเจ้าของร้าน ที่ดูจะดีเป็นพิเศษ“วันนี้มีอะไรพิเศษคะเนี่ย ดูอารมณ์ดีจัง”“ก็ปกตินะคะ”“แฟนกลับมาเหรอคะ วันนี้ดูสดใส”“เอ่อ ค่ะ” ซินซินยิ้มเขินเมื่อลูกค้าประจำของเธอทัก บางทีเธออาจจะแสดงออกโดยไม่รู้ตัว“ได้แล้วค่ะ”“ขอบคุณค่ะ”หลังจากลูกค้าออกจากร้านไป หญิงสาวก็ทำเครื่องดื่มของตัวเอง เธอต้องดื่มกาแฟตอนเช้าทุกวัน จะว่าเธอติดก็คงใช่“สวัสดีค่า” กลุ่มเด็กสาววัยรุ่นทักทายส่งเสียงหญิงสาว เมื่อพวกเขามาที่ร้าทนเธอทุกวันก่อนไปโรงเรียน“สวัสดีค่ะ เหมือนเดิมไหมคะวันนี้”“เหมือนเดิมค่ะ พี่ซิน เค้กเมื่อวานอร่อย”“งั้นเดี๋ยวพี่ใส่กล่องไปให้นะ”“โอ๊ย ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยววันนี้เลิกเรียนหนูแวะมานะคะ พอดี
หลังจากที่เฉินซื่อซีเดินทางกลับไปทำงานซินซินก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ ตอนนี้หญิงสาวยังไม่แน่ใจเสียด้วยซ้ำว่าเธอเพียงแค่นอนหลับแล้วฝันไปหรือเรื่องทุกอย่างเป็นความจริง เพราะเรื่องทุกอย่างมันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับเธอได้ แต่เธอก็ไม่สามารถแย้งได้ว่ามันไม่ใช่ความจริง ในเมื่อข้าวของที่เขาเอามา ยังอยู่ในห้องนอนเล็กของเธอผ่านไปหลายวันแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ได้รับการติดต่อจากเขา ช่องทางติดตามเขาก็ลงรูปภาพว่าเขาไปออกงานตามปกติ หญิงสาวทำได้เพียงแค่ติดตามเขาในฐานะแฟนคลับคนหนึ่งเท่านั้น“อ้าว แฟนพี่ไปไหนแล้วคะ คนที่หล่อๆอะ” กลุ่มเด็กสาวลูกค้าประจำทักหญิงสาว เมื่อพวกเธอไม่เห็นชายหนุ่มที่มักจะนั่งหันหลังอยู่ข้างกายซินซิน“ไปทำงานน่ะค่ะ”“แฟนพี่น่าจะหล่อมากเลยนะ เสียดายที่พวกหนูไม่ได้เห็นหน้า แต่พี่สวย แฟนพี่ก็ต้องหล่อแหละ”“ไม่ขนาดนั้นจ้า เอาล่ะ วันนี้กินเค้กไหม พี่ให้ฟรี พอดีพี่ลองทำเค้กสูตรใหม่”“เอาๆ ขอบคุณนะคะ”“ด้วยความยินดีค่ะ”เมื่อการพูดคุยจบลง และพวกเธอได้ของตามที่ต้องการ