LOGINShare
๑๐ หมอกลงกับบุคคลซ่อนเร้น / 7
Last Updated:
2025-08-10 21:56:13
Latest chapter
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๐ หมอกลงกับบุคคลซ่อนเร้น / 14
“ทำบัญชี” จิ้นฝานเอ่ยทวน ถึงนึกขึ้นมาได้ว่าคุณหนูรองเป็นฮูหยินเอกของเขา ในอนาคตในจวนนี้นางก็จะเป็นใหญ่ในหลาย ๆ เรื่องจากที่เขาต้องเดินไปรับเบี้ยที่มารดา ก็ต้องมารับเบี้ยที่นางแทน ไฉนชีวิตเขาถึงได้ผันเปลี่ยนไปไวนัก“กินข้าว และค่อยดื่มยา ท่านเล่นนอนหลับยาวเช่นนี้ตกดึกไปจะหลับหรือเปล่าก็ไม่รู้” ข้ากล่าว หลุบตาลงเล็กน้อยพร้อมกับความรู้สึกยุบยิบในอกกลับมาอีกครั้งไม่กล้าสบตากับเขา เมื่อครู่นี้ที่ดึงตากลับมา ดวงตาที่ดูเหมือนเคร่งเครียดตลอดยามของคุณชายจิ้นนั้นชวนรู้สึกแปลกพิกล“อืม” จิ้นฝานตอบรับ ยิ้มผ่านทางสายตา เพราะสายตานี้ของเขาไปทำให้ฮูหยินน้อยประหม่าเขินอายตามประสาสตรีที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนตั้งแต่เกิดมา บุรุษใดไม่เคยเข้าใกล้ หรือเข้ามาเกี้ยวพาไป๋ซิงหนี่ว์เลยสักคน บุรุษที่เห็นหน้าตาบ่อยๆ ก็มีแต่ซิ่นสือ และจิ้นฝาน ที่แวะเวียนมาที่คฤหาสน์เป็นประจำ“ข้าขอตัวไปสั่งบ่าวก่อน” ข้าหลีกเลี่ยงความรู้สึกที่เกิดมานี้ จึงกล่าวออกไปทำลายบรรยากาศ “ไม่ต้อง พวกเขายืนฟังอยู่หน้าห้อง” จิ้นฝานกล่าว พลางชำเลืองสายตาไปมองเงาทั้งสองตรงประตู และกล่าวขึ้นเสียงดังกว่าเดิม“ได้ยินที่กล่าวทั้งหมดแล
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๐ หมอกลงกับบุคคลซ่อนเร้น / 13
“ฮ่าๆ” ข้าที่ได้ยินนางกล่าวก็ลั่นหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างห้ามไม่อยู่บ่าวสาวคนนี้จะฉลาดเกินไปแล้วกระมัง...หากฟังผิวเผินคงไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ลองฟังให้ดี และหยุดคิด ก็พอจะเข้าใจความหมายของมันขึ้นมาได้ไม่ยาก“ไม่จริงหรือเจ้าคะ” เสี่ยวเมิ่งเอ่ยถาม“จริง ต้องยอมรับเลยว่าเจ้านั้นแสนรู้นัก” ข้าเอ่ยเย้านาง“บ่าวมิใช่เจ้าโซว่เสียหน่อย จะแสนรู้ได้อย่างไร” เสี่ยวเมิ่งทำนํ้าเสียงน้อยใจ“หยุดจ้อแล้วไปหยิบกรรไกรมา จากนั้นก็ไปถามสวี่เจียวด้วยว่าเอามื้อเที่ยงให้คุณชายจิ้นหรือยัง” ข้าเอ่ยสั่ง“เจ้าค่ะ” เสี่ยวเมิ่งรับคำด้วยรอยยิ้ม เดินเข้าไปในเรือน เดินไปหยิบกรรไกรมาให้นายหญิงก่อน ถึงจะเข้าไปถามความที่สวี่เจียวข้ายืนตัดใบไม้อย่างเพลิดเพลินสักพักก็ถึงคราต้องหยุดมือ หากยืนนานกว่านี้เกรงว่ายามดึกจะปวดขาปวดเท้าวันๆ อยู่แต่ในจวน ไม่ค่อยเดินเหินนานๆ เท่าไรนัก เมื่อคลอดลูกต้องออกไปคบค้าสมาคมด้านนอกบ่อยๆ แล้ว ไม่รู้ว่ายามนี้มีข่าววงในอะไรมาใหม่บ้าง “ฮูหยินเจ้าคะ นายท่านนอนหลับอยู่เจ้าค่ะ ตั้งแต่เที่ยงยังไม่ทานมื้อเที่ยงเลย” เสี่ยวเมิ่งที่ยกของเสียในไปทิ้งข้างกลับมารายงานนายหญิง“หายไปไหนมาตั้งนาน” ข้าเอ่ย
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๐ หมอกลงกับบุคคลซ่อนเร้น / 12
สมุดรายงานการเงินสี่เล่มถูกวางเอาไว้บนโต๊ะ พร้อมกับลูกคิดสองอัน ฮูหยินหม่านนั่งยิ้ม ด้านข้างมีฮูหยินเฒ่าที่มักแวะเวียนมาสนทนาด้วยเป็นประจำนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย“คารวะท่านแม่ คารวะท่านย่ารองเจ้าค่ะ” ข้าเอ่ยทักทายคนทั้งสอง เมื่อเข้าไปในห้องโถงรับแขกนี้“มาๆ วันนี้อาหม่านจะสอนเจ้าทำบัญชี” ฮูหยินเฒ่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม“สอนข้า” ข้าเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย“วันข้างหน้าหนี่ว์เอ๋อร์ก็ต้องเป็นนายหญิงของตระกูลจิ้น ย่อมต้องทำหน้าที่นี้ด้วยเช่นกัน” ฮูหยินหม่านกล่าว“เจ้าค่ะ” ข้ารับคำ รู้สึกตะขิดตะขวงใจเล็กน้อย ว่าจะมีชีวิตคู่ยาวนานถึงขั้นนั้นหรือไม่ จากนั้นก็เข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับพวกท่านทั้งสองคนเมื่อก้นติดเก้าอี้ ฮูหยินเฒ่าก็กล่าวขึ้นมา “ลี่เอ๋อร์เข้ามาพัดที ยามนี้เข้าคิมหันตฤดู อากาศค่อนข้างร้อนขึ้น”“เจ้าค่ะ” เฉินหย่าลี่กล่าวอย่างนอบน้อม เดินถือพัดเข้ามาหมายจะพัดให้ฮูหยินเฒ่า แต่ทว่าหญิงชรากลับโบกมือห้ามนางเอาไว้ก่อน“ไปด้านหลังฮูหยินน้อยกับฮูหยินใหญ่ พัดให้พวกนางทั้งสอง ข้าไม่ร้อนเท่าไรนัก” ฮูหยินเฒ่ากล่าวเห็นนางเป็นหญิงชราขี้บ่น จู้จี้จุกจิก แต่เป็นนิสัยของสตรีที่ค่อนข้างคิดเยอะ เป็นห่วงลูกหลานตามปร
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๐ หมอกลงกับบุคคลซ่อนเร้น / 11
“กล่าวเกินจริงไปแล้วกระมัง...สายๆ ข้าต้องไปเรือนใหญ่ แต่ว่าต้องอาบนํ้าก่อน” ข้าเอ่ยบอกเขา“ก็ไปอาบสิ” จิ้นฝานตอบนาง นิ้วมือจับหน้ากระดาษเปิดค้างเอาไว้“ปัญหาอยู่ที่ท่านต่างหาก...บาดเจ็บเช่นนี้ก็ขยับไปไหนไม่ได้ ต้องค้างเรือนซือซือถึงเจ็ดวัน” ข้าเอ่ยบ่น“ข้า...” จิ้นฝานคิ้วขมวดสงสัยในคำกล่าวนาง“ก็อ่างไม้นี่ท่านก็รู้มันใหญ่ที่สุดในเรือนแล้ว ถ้าเป็นไปได้ช่วยปิดตาได้หรือไม่” ข้าบอกกับเขาจิ้นฝานชำเลืองตาไปมองทางซ้ายของเตียง ในห้องจัดแยกออกเป็นสัดส่วน มีฉากกั้นทึบปิดเอาไว้ ไม่มีทางที่เขาจะมองเห็นได้เลย อาจจะมีหัวโผล่มาบ้างถ้านางตัวสูงกว่าฉากกั้น แต่ดูแล้วนางน่าจะตัวเตี้ยกว่า“ข้าจะหลับตา” จิ้นฝานรับปากเพื่อให้นางสบายใจ“ไม่ ไม่...ข้าจะผูกตาท่านเอาไว้ด้วยผ้าต่างหาก” ข้ากล่าวปฏิเสธวิธีของเขา เพราะคุณชายจิ้นเอาแน่เอานอนไม่ได้ อีกอย่างมือไม้ก็เร็วไปหมด แต่ทุกครั้งก็เอาผิดกับเขาไม่ได้อีกด้วย เพราะสถานการณ์บังคับทั้งสิ้น “ตามใจท่าน” จิ้นฝานกล่าวแต่ในหัวครุ่นคิดไปไกลแล้วว่าการที่ให้บุรุษปิดตาด้วยผ้า และปิดตาด้วยตัวเอง มานั่งฟังเสียงสตรีอาบนํ้า แบบไหนมันทำให้จินตนาการบรรเจิดมากกว่ากันและในยามนี
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๐ หมอกลงกับบุคคลซ่อนเร้น / 10
“ไม่เจ้าค่ะ” เสี่ยวเมิ่งแสร้งกล่าวเสียงแผ่ว“สงสัยว่าโรคหวงตัวคงจะกำเริบขึ้นมาอีก” ข้ากล่าวพลางส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจยามเมาสุรามิเห็นจะหวงตัวเช่นนี้บ้าง ถ้าคิดได้สักนิดข้ากับเขาจะได้ไม่ต้องลงเอยเช่นนี้...เฮ้อ ช่างเป็นบุรุษที่ประหลาดพิกลจริงๆ“เจ้าไปยกนํ้ามาให้ข้าล้างหน้าและบ้วนปากก่อนเถิด ตื่นเช้ามาก็วุ่นวายไม่มีเวลาทำธุระตัวเองเลย” ข้ากล่าวลูบหัวเจ้าโซว่ที่กำลังสวาปามข้าวในถ้วยอย่างเอร็ดอร่อยเสี่ยวเมิ่งฉีกยิ้มกว้างรีบไปทำตามคำสั่งทันที ดูท่าแล้วฮูหยินของนางจะใจอ่อนให้นายท่านอีกแล้วข้าจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วนั้น ก็สั่งให้เสี่ยวเมิ่งรีบไปรดนํ้าต้นไม้ก่อนจะสายไปมากกว่านี้ ส่วนตัวเองก็เดินเข้าไปในห้อง มองบุรุษดวงหน้าเข้มนั่งอ่านหนังสือหน้าเครียด หน้ากากลิงถูกวางเอาไว้อยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง สวี่เจียวคงจะถอดให้เขาก่อนที่จะพาท่านหมอเข้าไปตรวจอาการในห้องกระมังข้าเดินเข้าไปหาเขา หลุบตามองถ้วยข้าวที่ไม่ได้ถูกกินไปสักคำเดียว มันวางอยู่บนโต๊ะไม้ที่ถูกเลื่อนมาไว้ด้านข้างเตียง“ทำไมถึงไม่ทานข้าวเจ้าคะ” ข้าเอ่ยถาม “เจ็บ” จิ้นฝานตอบนางไปตามตรง หนังสือบนตักของเขาถูกสวี่เจียวหยิบมาวางไว้ให้อ่า
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๐ หมอกลงกับบุคคลซ่อนเร้น / 9
“แต่ต้องเช็ดตัว เลือดกระเซ็นออกมาเลอะไปหมด ข้าจะให้บ่าวผู้ชายมาเช็ดตัวให้ท่าน”“เหตุใดฮูหยินน้อยไม่เช็ดตัวให้ข้าแทน” จิ้นฝานกล่าวเนิบช้า สบดวงตาหวาน ดูเหมือนว่าดวงตานั้นจะขยายกว้างขึ้นเรื่อยๆ ประกอบด้วยพวงแก้มสีนวลที่เปลี่ยนเป็นสีเข้มแต่ทว่าสายตาที่เหมือนดูจะเขินอายคล้ายกับสตรีที่เขาเคยเห็น ได้เกิดขึ้นเพียงแวบเดียวเท่านั้น และถูกแทนที่ด้วยไฟแห่งโทสะ“หากไม่ติดว่าท่านบาดเจ็บละก็ ข้าจะใช้กานํ้าชาบนโต๊ะนี้ฟาดเสียให้แตกถึงจะหยุดมือ คราวหน้าจะได้ไม่มากวนโมโหกันอีก” ข้ากัดฟันกล่าวตอนแรกก็ตกใจร้อนรุ่มเหมือนจะเขินอาย พลันฉุกคิดมาได้ว่าคุณชายจิ้นรู้ว่าข้าไม่ชอบขนหยิกๆ ตรงหน้าอกของเขา ถึงได้รู้ว่าเขาตั้งใจจะแกล้งกันจิ้นฝานกลืนนํ้าลายคง พร้อมเลือดที่เหลือในปาก และขยับปากช้าๆ“ไปเรียกบ่าวมาเถิด”“เช่นนี้ค่อยสนทนากันง่ายหน่อย นอนรอประเดี๋ยว ข้าจะรีบกลับมา” ข้าเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม และลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปแต่สำหรับจิ้นฝาน รอยยิ้มของฮูหยินน้อยนี้ช่างดูเย็นยะเยือกใจเขาเหลือเกิน เมื่อนางเดินพ้นประตูไป ชายหนุ่มก็หัวเราะแห้งๆ ออกมา พลางกดหน้าอกเอาไว้ ไม่ให้ขยับตามแรงหัวเราะนี้“สตรีจำเป็นต้องดุเช่นนี้ด
You may also like
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ23.7K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว200.3K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล560.1K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น13.2K viewsข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว
เหมียวเฟยฉี3.4K viewsบุปผาแห่งสายลมเหนือ
หลิน จิ่นชู290 viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน42.4K viewsย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว
คุณธิดา7.9K views
