๑๒ งามมาก / 6

“มีเรือนน้อยเก็บฟืนอยู่เจ้าค่ะ น่าจะแบ่งครึ่งหนึ่งให้นางอยู่” ข้ากล่าวแนะ

“เอาเช่นนั้นรึ” จิ้นฝานเลิกคิ้วขึ้นถาม

“ก็นางหาใช่อนุภรรยาจริงๆ ของสวี่เจียวนี่เจ้าคะ” ข้าเอ่ยเสียงแผ่ว

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไรกันแน่ แต่ไม่มีทางที่สวี่เจียวจะไปตามเกี้ยวคุณหนูจางผู้นี้ได้ ถ้าหากจำไม่ผิดที่ร้านไป๋เฟิน คุณหนูจางเคยนัดบุรุษผู้หนึ่งไปนั่งกินนํ้าเต้าหู้กับหมั่นโถวในร้านชั้นสอง บุรุษผู้นั้นน่าจะเป็นพ่อของลูกนางที่แท้จริง

“ไม่คิดว่าสตรีเช่นท่าน...จะเห็นใจผู้อื่นเป็น” จิ้นฝานมิวายกล่าวเย้ากวนโทสะนางออกไปอย่างอดใจไม่อยู่

ข้าปั้นหน้ายิ้มให้เขา ถ้าไม่ติดว่ามีคนยืนมองอยู่ละก็ ท่านจะได้เห็นดีกับข้าแน่

จิ้นฝานอมยิ้มตามประสาเมื่อแกล้งนางได้สำเร็จ แล้วหันไปสั่งบ่าวที่ยืนมุงอยู่ในยามนี้

“ไปทำตามที่ฮูหยินน้อยกล่าว เรือนนั้นครึ่งหนึ่งจะเป็นของคุณหนูจาง”

“เจ้าค่ะ” บ่าวน้อยตอบรับ ต่างสลายกลุ่มไปทำงานต่ออย่างรวดเร็ว เมื่อเรื่องราวคลี่คลายความสงสัยทั้งหมด

“แม่ขอตัวก่อน ไว้สายๆ จะเข้าไปเรือนซือซือ” ฮูหยินหม่านกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ดูท่ายาบำรุงในถ้วยของนางจะเย็นชืดหมดแล้วกระมัง

“เรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ไปทาน