เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 38
บทล่าสุด
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 40
"ตู้เฟิน เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง?"หลินไป๋มองไปยังหญิงสาวที่นั่งข้างๆ จ้าวเฟยหลินไป๋กับตู้เฟินก็พอรู้จักกันอยู่บ้าง เพราะตอนมหาลัย ตู้เฟินเป็นแฟนของรูมเมทอีกคนของเขา"หลินไป๋ นายคงไม่รู้สินะ ตอนบ่ายที่นายไปทำบัตรที่ธนาคารของเรา จริงๆ แล้วฉันก็อยู่ตรงเคาน์เตอร์ด้วยใช่ไหม?"ตู้เฟินพูดอย่างได้ใจ "ในบัตรของนายไม่มีเงินสักนิดเดียว นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ?""ตอนนั้นที่ฉันไม่ทักทายนาย ก็เพราะรู้สึกอับอายที่มีเพื่อนแบบนาย!"หลินไป๋เริ่มรู้ตัว ถ้าคิดไม่ผิด ตู้เฟินคงเล่าให้จ้าวฮุยฟังแล้วมิน่าล่ะ จ้าวเฟยถึงได้มั่นใจนักหนาว่าเขาจ่ายไม่ได้"เธอว่ามันจะเป็นไปได้ไหม ที่ตอนนั้นฉันแค่ไม่ได้เอาเงินฝากเข้าไป แต่ตอนนี้มันมีเงินแล้วล่ะ?"หลินไป๋ถอนหายใจจริงๆ เขาก็ไม่อยากทำเท่แบบนี้หรอก แต่สองคนนี้ ไม่ยอมปล่อยเขาไปเลย"หลินไป๋ นายเลิกฝืนสักที แค่ช่วงบ่ายนี้ นายจะไปหาเงินหนึ่งล้านห้าแสนมาจากไหน?"จ้าวฮุยพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย "แค่ยอมรับว่าตัวเองจน มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?""จนขนาดนี้ ยังจะอวดดีเพื่อศักดิ์ศรีเล็กๆ น้อยๆ นั่นอีก มันจำเป็นมากเลยเหรอ?""นั่นสิ!"ตู้เฟินยิ้มเย็นชา "จ้าวฮุยเนี่ยสุด
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 39
"จ้าวฮุย นายพูดจาแย่เกินไปหรือเปล่า?"ติงฉิงก็ไม่พอใจเช่นกัน "หลินไป๋ประสบอุบัติเหตุโคม่าไปสามปี ตอนนี้จะหางานยากก็เป็นเรื่องปกติ อีกอย่างสมัยนี้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องคู่ควรกันไปซะทุกอย่าง ฉันก็มาจากครอบครัวธรรมดา สามีฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไร""ติงฉิง เธอตั้งท้องเก่งนะ แค่สามปีได้ลูกชายตั้งสองคน สามีเธอก็ต้องรักอยู่แล้ว"จ้าวฮุยส่งเสียงฮึดฮัด "อีกอย่าง สามีเธอก็ไม่ใช่คนรวยอะไร ทรัพย์สินอย่างมากก็แค่ไม่กี่พันล้าน จะเทียบกับตระกูลของลั่วซีซีได้ยังไง?""หลินไป๋อย่าหาว่าฉันหาเรื่องนายเลย ฉันก็แค่คิดว่านายควรจะมีสติได้แล้ว""ฉันน่ะมีบริษัททำผลิตภัณฑ์ทางการเงิน ในฐานะที่เป็นเพื่อนกัน ฉันให้งานนายได้นะ ไปเป็นเซลล์ที่บริษัทฉันสิ ฐานเงินเดือนหมื่นห้าพันบาท มีค่าคอมมิชชั่น ถ้านายโชคดี สามารถปิดดีลใหญ่ๆ ได้ เงินเดือนเดือนละห้าแสนก็เป็นไปได้""งั้นก็ต้องขอบคุณเถ้าแก่จ้าวฮุยมากๆ เลย"หลินไป๋ยิ้มเบาๆ "แต่ว่า พอดีฉันมีงานที่มั่นคงเงินเดือนห้าแสนอยู่แล้ว ตอนนี้ ก็เลยขอปฏิเสธก่อนนะ""เอาล่ะๆๆ ไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่า ฉันขอชนแก้วกันทุกคนหน่อยสิ"หลินไป๋ยกแก้วขึ้น เพราะขี้เกียจเถียงกับจ้าวฮุยเต็มทน
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 38
จู่ๆ ก็ถูกผู้ชายคนหนึ่งกอดแน่น หลินไป๋ถึงกับงงไปชั่วครู่ ก่อนจะตั้งสติได้ว่าเป็นหูผิงอันหูผิงอันเป็นชายร่างใหญ่ สูงเกือบสองเมตร หนักเกือบร้อยกิโล ดูล่ำสันจนให้ความรู้สึกปลอดภัยสุดๆ“แค่กๆ ผิงอัน แล้วใครล่ะที่ตั้งใจมาหาฉันเป็นพิเศษ?”หลินไป๋ดันตัวออกจากหูผิงอันอย่างเนียนๆ เขาไม่ชินกับการถูกผู้ชายกอดแน่นแบบนี้สักเท่าไหร่“จะเป็นใครได้ล่ะ แน่นอนก็ต้องเป็นเทพธิดาประจำชั้นของพวกเรา ลั่วซีซี!”หูผิงอันมองหลินไป๋ด้วยความรู้สึกผสมปนเป “แกนี่โชคดีจริงๆ ลั่วซีซีอุตส่าห์ขับรถจากเสินตูมาตั้งไกล แค่เพื่อมาหาแกคนเดียวเลยนะ”ลั่วซีซีงั้นเหรอ?หลินไป๋เงียบไปชั่วขณะ ความทรงจำมากมายพรั่งพรูเข้ามาในหัวเขารู้จักลั่วซีซีตั้งแต่ยังเด็กตอนลั่วซีซีอายุแค่สามขวบ เธอถูกส่งมายังหมู่บ้านของเขาเธอหน้าตาน่ารักน่าสงสาร สมชื่อซีซี ที่ฟังดูอ่อนหวาน หลินไป๋ตอนเด็กมักปกป้องเธอเสมอแต่พอโตขึ้น เขาจึงได้รู้ว่า ลั่วซีซีไม่ใช่เด็กธรรมดา เธอมาจากเมืองใหญ่ แถมยังมีพื้นเพไม่ธรรมดาตอนที่หลินไป๋ขึ้นม.ต้น ลั่วซีซีก็กลับไปอยู่ในเมือง และพวกเขาได้พบกันอีกครั้งตอนเรียนมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงแม้จะเรียนอยู่ด้วยกันสี่ปี
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 38
ทันทีที่หลินไป๋เงยหน้าขึ้น ก็เห็นเวยเอ๋อร์และเย่เฉิงเฟิง"เย่เฉิงเฟิง ดูเหมือนนายจะมีวิธีทำให้ผู้หญิงของนายยิ้มได้แล้วนะ"หลินไป๋หัวเราะเยาะ "เอาเถอะ ทั้งๆ ที่สบายดีอยู่แล้ว ทำไมต้องไปเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวด้วยล่ะ?""หลินไป๋ ฉันดูแล้วนายคงกร่างได้ไม่นานหรอก!"เย่เฉิงเฟิงกัดฟันกรอด"รู้จักคำว่าใช้ชีวิตให้เต็มที่ไหม?"หลินไป๋ยิ้มอย่างสดใส "ถ้ากร่างได้แค่วันเดียวก็เอาวันเดียวไป""ไสหัวไปซะ!""แก!"เย่เฉิงเฟิงโกรธจนแทบคลั่ง"ทำไม? อยากให้ฉันช่วยไสหัวให้ไหม?"สีหน้าของหลินไป๋เย็นชา"นายพูดอะไรเนี่ย เราไม่ได้ทำอะไรให้นายโมโหเลยนะ..."เว่ยเอ๋อร์โกรธจัดแต่ยังพูดไม่ทันจบ เย่เฉิงเฟิงก็ลากเธอออกไปแล้ว "ไปก่อน อย่าไปยุ่งกับไอ้บ้าคนนี้เลย!"เย่เฉิงเฟิงเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ชนเข้ากับฟ่านชีชี"คุณฟ่านชีชี ถ้าคุณเล่นกับไฟแบบนี้ พี่ชายฉันก็ช่วยคุณไม่ได้หรอก!"เย่เฉิงเฟิงทำเสียงฮึดฮัด แล้วเดินออกไปอย่างเคืองๆฟ่านชีชีมองตามแผ่นหลังของหลินไป๋ ใบหน้างดงามของเธอแสดงท่าทางครุ่นคิดจากนั้น เธอก็เดินเข้าไปในหอเทียนเป่าเก๋ออย่างรวดเร็ว"คุณหลิน อันนั้นไงคะ"ฟ่านชีชีชี้ไปที่หม้อใบเล็กวางอ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 36
"แกมันเหมือนพ่อแกเป๊ะๆ ขี้เหนียวขี้งกแถมยังหน้าด้านอีก!"หลินไป๋มองไป๋ต้าเฟยด้วยสายตาเย็นชา "วันนี้ฉันมีธุระ ไม่อยากเสียเวลากับแก จำไว้บอกพ่อแกด้วย หนี้ที่เขาติดฉันไว้เมื่อก่อน ฉันจะทวงทั้งต้นทั้งดอก!""หลินไป๋ แกมันจนตรอกแล้วใช่ไหม?"ไป๋ต้าเฟยโกรธจัด "ถ้าแกไม่มีเงินกินข้าว ฉันให้แกหมื่นนึงก็ได้ แต่อย่ามาพูดจาเหลวไหล!"จากนั้นก็หันไปมองหญิงสาวข้างกาย "เสี่ยวหมี่ อย่าไปฟังเขาพูดไร้สาระเลย เขาเป็นญาติผู้น้องที่บ้านจนๆ ที่ฉันเคยเล่าให้เธอฟังนั่นแหละ ไอ้ขยะที่ทำให้พ่อแม่ตาย...""เพี๊ยะ!"หลินไป๋ตบหน้าไป๋ต้าเฟยไปทีนึงไป๋ต้าเฟยอึ้งไปสามวิจากนั้นก็โกรธจัดจนแทบสติหลุด "หลินไป๋ ไอ้ขยะ แกกล้าตบฉัน...""เพี๊ยะ!"หลินไป๋ตบไปอีกครั้ง"ไป๋ต้าเฟย ไอ้หมูอ้วนอย่างแกมันสมควรโดนแล้ว!""ได้ หลินไป๋ แกตายแน่!"ไป๋ต้าเฟยตะโกนเสียงดัง "พวกพนักงานอยู่ไหน หายไปไหนหมดวะ?""เกิดอะไรขึ้นคะ?"หญิงสาวในชุดกี่เพ้าเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว "คุณไป๋ นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ?""แกพูดสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น!"ไป๋ต้าเฟยตะโกนเสียงดังด้วยความโมโห "ฉันอยู่ในร้านอาหารของพวกคุณ กลับถูกพนักงานเสิร์ฟของพวกคุณตบ!""
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 35
ชายใส่เสื้อเชิ้ตลายดอกคนหนึ่งเดินเข้ามา หน้าตาของเขานั้นบอกได้เลยว่าน่าอนาถใจอายุยังไม่มาก แต่หัวล้านไปแล้ว แถมยังเตี้ยกว่าฟ่านชีชีอีก"ต้วนอวิ๋นปั๋ว ตอนที่แกพูดถึงฉันไม่ดีต่อหน้าฉัน แกไม่คิดเหรอว่าแกยังติดหนี้ฉันอยู่?"หลินไป๋มองเขาด้วยความรู้สึกเหมือนมองคนโง่ “แกหน้าตาแย่อยู่แล้ว ยังโง่อีก ไม่แปลกที่ฟ่านชีชีจะไม่สนใจแก”ตระกูลต้วนก็เป็นหนึ่งในตระกูลระดับสองของเจียงเฉิง ทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องประดับ อัญมณี และของโบราณ“หลินไป๋ อย่ามาทำตัวโอหังนะ รู้ไหมว่าแกใกล้จะตายแล้ว?”ต้วนอวิ๋นปั๋วหัวเสียเล็กน้อย “ตอนนี้ไม่ใช่แค่ฉินเสวี่ยเหยาหรอก แม้แต่เฉียวเฟยหยานก็ปกป้องแกไม่ได้!”“ถ้าไม่งั้นฉันจะบอกว่าแกโง่ได้ไงล่ะ”หลินไป๋ส่ายหัวพร้อมถอนหายใจ “ถ้าแกคิดว่าฉันใกล้ตายมากแล้ว ไม่ควรจะอยู่ห่างจากฉันหน่อยเหรอ?”“ถ้าฉันจะตายแล้ว การพาแกไปตายด้วยก็ไม่ยากเลย”หลินไป๋พูดไปพลางเดินเข้าไปหาต้วนอวิ๋นปั๋ว“แก แกจะทำอะไร...”ต้วนอวิ๋นปั๋วถอยหลังโดยสัญชาตญาณ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกลัว “หลินไป๋ แก แกอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ...”“รู้สึกกลัวแล้วใช่ไหม?”หลินไป๋ยิ้มเยาะ “ดูเหมือนแกยังไม่โง่ถึงขีดสุดเ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 34
"เธอมีเตาปรุงยาเหรอ?"หลินไป๋รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยจริงๆ ตอนนี้เขายังไม่ได้จำเป็นต้องใช้เตาปรุงยาเท่าไร เพราะระดับของยาที่เขาปรุงได้ในตอนนี้ แค่หม้อธรรมดาก็เพียงพอ แต่ถ้าจะปรุงยาเกรดสูงในอนาคต แน่นอนว่าเตาปรุงยาดีๆ ก็ต้องมีไว้"ในหอสมบัติเทียนเป่า มีของเก่าชิ้นหนึ่ง ดูแล้วเหมือนเตาปรุงยา ฉันอยากซื้อมาไว้ลองปรุงดู แต่ทางหอสมบัติไม่ยอมขายให้ฉัน"ฟ่านชีชีเล่าเหตุผลอย่างละเอียด "หอสมบัตินั่นเป็นของตระกูลต้วน คุณชายใหญ่ของบ้านนั้น ต้วนอวิ๋นปั๋ว คอยตามตื๊อฉันอยู่ตลอด เขาก็เลยจงใจกลั่นแกล้งฉัน""แต่ต้วนอวิ๋นปั๋วก็ติดหนี้นายอยู่ตั้งห้าร้อยล้าน""อืม เข้าใจแล้ว พาไปเลย พวกเราไปที่หอสมบัติเทียนเป่ากัน"หลินไป๋ตัดสินใจไปทวงหนี้อีกรอบ"ตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้ว นายสนใจให้ฉันเลี้ยงข้าวก่อนไหม?"ฟ่านชีชีเสนอขึ้น"อืม ก็ได้"หลินไป๋ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรทั้งสองมาถึงหน้าบ้าน ฟ่านชีชีเปิดประตูรถออดี้ "คุณหลิน เชิญขึ้นรถค่ะ"หลินไป๋กำลังจะขึ้นรถ แต่จู่ๆ ก็มีรถเบนท์ลีย์แล่นมาจอดอย่างรวดเร็วประตูรถเปิดออก หญิงสาวในชุดเซ็กซี่ลงมาจากรถ ใบหน้าของเธอสวยพอๆ กับฟ่านชีชี แถมยังมีความเย้ายวนกว่าอีกด้วย แ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 33
"ไร้สาระ ก็แน่นอนอยู่แล้วสิ!"ซูรั่วปิงตอบกลับอย่างหัวเสีย “ซูอวี่เฟยถึงขั้นมีลูกให้เขาแล้ว นั่นก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เธอมีอำนาจในตระกูลเรามากขึ้น เธอให้ทายาทกับตระกูลซูได้แล้ว แต่ฉันน่ะ... แม้แต่แฟนยังไม่มี!”“ถึงขั้นมีลูกแล้วเหรอ?”หลินไป๋พึมพำกับตัวเอง “แบบนี้... เรื่องมันชักเริ่มน่าสนใจขึ้นมาจริงๆ แล้วสิ”“อ้อ จริงสิ ปิงปิงจ๋า เรื่องให้ทายาทตระกูลน่ะ เธอขอฉันช่วยได้นะ ฉันให้เธอได้ตั้งแปดคนเลยก็ยังได้...”“หุบปากไปเลย!”ซูรั่วปิงอยากจะตบเขาอีกครั้งจากนั้นก็เร่งเร้า "รีบไปกันเถอะ เมื่อกี้เสียงดังขนาดนั้น เดี๋ยวก็มีคนมาแล้ว!"“อืม ปิงปิงจ๋า กลับไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันจัดการอะไรนิดหน่อย”หลินไป๋ตอบกลับเรียบๆซูรั่วปิงรีบขับรถออกไป ส่วนหลินไป๋ก็จัดการเก็บกวาดอะไรเล็กน้อย ก่อนจะตามไปไม่นานนัก เขาก็เห็นรถของซูรั่วปิงยังขับอยู่ข้างหน้าอย่างช้าๆ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังรอเขาอยู่หลินไป๋ขึ้นรถของซูรั่วปิงอีกครั้ง“เมื่อกี้ที่นายพูด หมายความว่ายังไงกันแน่?”ซูรั่วปิงอดถามไม่ได้ “หรือว่าหนิงปู๋เอ้อร์... ไม่ใช่ผู้ชายของซูอวี่เฟย?”"ร่างกายของหนิงปู๋เอ้อร์มีปัญหา คงทำเรื่องอย่างว่าไม่ไ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 32
เสียงระเบิดดังต่อเนื่อง ยาวนานถึงสามนาทีเต็มตึกมังกรดำทั้งหลัง กลายเป็นซากปรักหักพังในพริบตาดูเหมือนว่าความโสมมทั้งหมด จะถูกฝังกลบอยู่ภายใต้ซากเหล่านั้นในตอนนั้น ในพุ่มไม้ดอกไม้ห่างจากตึกมังกรดำไปหลายสิบเมตร"เมื่อไหร่นายจะปล่อยฉันสักที?"ซูรั่วปิงพูดขึ้นอย่างเขินอายเมื่อครู่ในเสี้ยววินาทีระหว่างความเป็นความตาย หลินไป๋อุ้มเธอกระโดดลงมาจากชั้นเก้า แล้วกลิ้งเข้าไปในพุ่มไม้นี้ซูรั่วปิงปลอดภัยดี แต่ตอนนี้หลินไป๋กลับนอนอยู่บนพื้น และมีเธอคร่อมอยู่บนตัวเขา ท่าทางแบบนี้ ใกล้ชิดกันเกินไปแล้วเท่านั้นยังไม่พอ มือข้างหนึ่งของหลินไป๋ยังโอบเอวของเธอเอาไว้ ส่วนอีกข้างกลับซุกซนลูบไล้ไปตามขาของเธอ!ซูรั่วปิงกร่นด่าหลินไป๋ในใจ ไอ้ผู้ชายสารเลว เกือบตายอยู่แล้วยังไม่วายหาโอกาสลวนลามอีก!"ปิงปิงจ๋า เธอนี่ช่างใหญ่โตจริงๆ เลย"หลินไป๋พึมพำออกมา แต่ตอนนี้ซูรั่วปิงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้สารเลวนี่กำลังชมเชยส่วนไหนของเธอ เพราะมือของเขา กำลังลูบคลำไปถึงบั้นท้ายของเธอแล้ว!"เอ่อ... เข้าเรื่องกันดีกว่า ปิงปิงจ๋า เธอต้องแสดงฝีมือหน่อย หนิงปู๋เอ้อร์คงกำลังจับตาดูอยู่ เธอต้องล่อเขาออกมา""เอาล่ะ ฟั
บางทีคุณอาจจะชอบ
เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต
สาวน้อยจับปลา236.9K viewsสุดชีวาชะตาลิขิต
เอเวอร์กรีน ฉิน52.4K viewsทายาทอันดับหนึ่ง
ปรมาจารย์ยูผู้เล่นควัน90.2K viewsโคตรคนยอดปรมาจารย์
เฉิงกวงโฮ่วถู่226.3K viewsมังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว
เฟิงฮั่วเหลียนเทียน103.1K viewsเกลียดที่สุด หยุดที่รัก
ฮาลาปัญ658 viewsหมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ
จันทร์ส่องแสง1.3K viewsย้อนเวลาไปเป็นนักล่ายุคก้าวกระโดด
วิถีมารไร้ขอบเขต1.1K views
