Chapter 16

Chapter16

ชะเอมนิ่งเงียบแต่ตัวสั่นไม่หยุดเมื่อได้เห็นท่าทางป่าเถื่อนของคนตรงหน้า ธานินทร์ผละจากร่างเล็ก​แล้วกดลิฟท์​ เมื่อได้เห็นชะเอมตื่นกลัวใบหน้าขาวราวกับกระดาษ​เอสี่

ชะเอมแทบจะทรุดลงกับพื้น พยายาม​ทำตัวลีบเล็กหลบที่มุมของลิฟท์ มองเลือดที่ไหลออกจากมือของธานินทร์​ที่หยดลงบนพื้น กลิ่นคาวเลือดคล้ายสนิมคละคลุ้ง​จนรู้สึก​อยากจะอาเจียน

ติ้ง! ประตูลิฟท์​เปิดออก ธานินทร์​เดินออกมาจากลิฟท์​ผ่านพนักงานบริษัท​ใบหน้าบูดบึ้ง พนักงาน​หลายคนต่างมองหน้ากันเลิกลั่ก​แล้วเดินไปที่โต๊ะ​ทำงานของตน

ชะเอมเดินออกมาจากลิฟท์​ ยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอเดินเงียบไปนั่งที่โต๊ะ​ทำงานอย่างเงียบ​เชียบ

“บอกให้รอก็ไม่รอ ไอ้ห่านี่” พายุบ่นอย่างหงุดหงิด​เดินมา วันนั้นทั้งวันชะเอมนั่งทำงานราวกับคนใบ้ เธอเงียบตลอดทั้งวัน

“เอมคุณ​ธานินทร์​เรียกไปพบ” ชะเอมถึงกับถอนหายใจออกมา วันนี้เธอคิดว่าเขาจะไม่​เรียกเธอ สุดท้ายเขาก็เรียกเธอ พนักงานที่ทำงานอยู่ไม่ไกลมากนักต่างซุบซิบนินทา ที่ได้ยินว่าผู้เป็นหุ้นส่วน​ของเจ้านายเอ่ยเรียก​ให้ไปพบ

“กลับกันเถอะเอม” พายุเอ่ยขึ้น

“ค่ะ” พยักหน้า​พลางลุกขึ้น​เดินเคียงคู่​ชายหนุ่ม​ที่เ