เข้าสู่ระบบปึก! ปึก! ปึก! “อ๊า...” เสียงเนื้อกระทบเนื้อพร้อมกับเสียงครางหยาบโลนดังไปทั่วห้อง ร่างหนาเคลื่อนอยู่บนร่างบางเร่งจังหวะดุจเกลียวคลื่อนพลิ้วไหว มือเล็กกรีดไปตามแผ่นหลังแกร่งจนเกิดรอยแดง “อ๊า” ธานินทร์ส่งเสียงคำรามในลำคอพร้อมกับเร่งจังหวะรัวเร็ว จนร่างบางเล็กที่อยู่ใต้ร่างหนาหัวสั่นหัวคลอนไปตามแรงที่เขากระแทก “พะ... พอเถอะเอมไม่ไหวแล้ว” เสียงหวานเอ่ยเสียงสั่นอ้อนวอนชายบนร่าง เธอรู้สึกเหนื่อยและปวดตัวไปหมดกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ “ผู้หญิงร่านแบบเธอมีหน้าที่ทำให้ฉันพอใจแค่นั้น อย่าคิดว่าฉันจะทำตามที่เธอสั่ง อ๊า... “ ปึก! ปึก! ปึก! น้ำสีใสไหลปริ่มนัยน์ตาเขาปรามาสเธอด้วยถ้อยคำร้ายกาจ หัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นไหว เจ็บปวดหัวใจทุกครั้งที่ได้ยินมัน เธอก็แค่ผู้หญิงร่านที่ต้องการเงิน นอนกับเขาเพราะเงิน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากับเธอมีอะไรกัน มันเกิดเรื่องแบบนี้จนแทบนับครั้งไม่ถ้วน แต่ร้องไห้คร่ำครวญไปก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด เมื่อเธอเลือกแล้ว ก็ต้องยอมรับผลของมัน แม้ว่าเธอจะตกในสภาวะนี้เพราะความจำเป็นก็ตาม
ดูเพิ่มเติมบำเรอสวาทเทพเถื่อน
ผู้แต่ง
ต้นอ้อ
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊า...” เสียงเนื้อกระทบเนื้อพร้อมกับเสียงครางหยาบโลนดังไปทั่วห้อง ร่างหนาเคลื่อนอยู่บนร่างบางเร่งจังหวะดุจเกลียวคลื่อนพลิ้วไหว มือเล็กกรีดไปตามแผ่นหลังแกร่งจนเกิดรอยแดง
“อ๊า” ธานินทร์ส่งเสียงคำรามในลำคอพร้อมกับเร่งจังหวะรัวเร็ว จนร่างบางเล็กที่อยู่ใต้ร่างหนาหัวสั่นหัวคลอนไปตามแรงที่เขากระแทก
“พะ... พอเถอะเอมไม่ไหวแล้ว” เสียงหวานเอ่ยเสียงสั่นอ้อนวอนชายบนร่าง เธอรู้สึกเหนื่อยและปวดตัวไปหมดกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ
“ผู้หญิงร่านแบบเธอมีหน้าที่ทำให้ฉันพอใจแค่นั้น อย่าคิดว่าฉันจะทำตามที่เธอสั่ง อ๊า... “
ปึก! ปึก! ปึก!
น้ำสีใสไหลปริ่มนัยน์ตาเขาปรามาสเธอด้วยถ้อยคำร้ายกาจ หัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นไหว เจ็บปวดหัวใจทุกครั้งที่ได้ยินมัน
เธอก็แค่ผู้หญิงร่านที่ต้องการเงิน นอนกับเขาเพราะเงิน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากับเธอมีอะไรกัน มันเกิดเรื่องแบบนี้จนแทบนับครั้งไม่ถ้วน
แต่ร้องไห้คร่ำครวญไปก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด เมื่อเธอเลือกแล้ว ก็ต้องยอมรับผลของมัน แม้ว่าเธอจะตกในสภาวะนี้เพราะความจำเป็นก็ตาม
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊า” ธานินทร์ครวญคำรามครางออกมาอย่างซ่านเสียว ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อน ทุกท่วงท่าลีลาร่างกายทั้งสองสอดผสานเป็นหนึ่งเดียว
ชะเอมรู้สึกหลงไหลไปกับจุมพิตและสัมผัสอันแสนดุเดือด มือหนาประคองใบหน้าเธอ แต่เอวสอบยิ่งเพิ่มจังหวะรัวเร็ว
ปึก! ปึก! ปึก!
“อื้อ” เสียงครางแผ่ว ๆ ในลำคอ มือเล็กเลื่อนขึ้นสอดแทรกนิ้วเข้าไปในผมนุ่มของชายหนุ่มไม่ต่างกัน เขาปลุกเร้าเขาเว้าวอน ปลุกอารมณ์ของคนร่างเล็กกระพือขึ้น
เขาเปลี่ยนเป็นจุมพิตอ่อนโยนสลับหนักเบา บ่งบอกว่าต้องการเจ้าหล่อนมากแค่ไหน มือหนาเลื่อนลงมาจับเอวคอดขอด กระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าไปในดอกกุหลาบอ่อนหวานอ่อนนุ่มละมุนละไม ซึ่งตอนนี้มันเเดงเถือกเพราะการร่วมรักมาตลอดหลายชั่วโมง
“อ๊า” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเหยเกเหมือนกับเจ็บปวด แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่าผู้หญิงใต้ร่างเขานั้นชอบเรื่องแบบนี้มากแค่ไหน
เขาต้องการตักตวงความสุขจากเรือนร่างนี้ ให้อิ่มเอม แต่ถึงจะตักตวงความสุขมากแค่ไหน เขาก็ไม่เคยอิ่มเลย
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊า”
“อ๊า” ใบหน้าของธานินทร์แดงก่ำหอบหายใจแรงราวกับวิ่งมาราธอนมาหลายกิโล เขากัดฟันกรอดกระแทกแกนกายเข้าไปอย่างรัวเร็ว ชะเอมเปล่งเสียงหวานรัญจวนออกมายิ่งทำให้เขารู้สึกดี
“มองหน้าฉันสิชะเอม มองหน้าฉัน” บอกพลางขยับกาย
“...” ชะเอมเบือนหน้าหนี ไม่อยากสบตาหรือมองหน้าชายหนุ่มบนร่างด้วยซ้ำ
“มองหน้าฉัน!” เขาพูดเสียงกระด้างแล้วจับหน้าเธอหันมาเผชิญหน้าเขา
นัยน์ตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มใบหน้าแดงก่ำ ธานินทร์เร่งจังหวะรัวเร็ว ยิ่งเห็นใบหน้าหวานบิดเบี้ยวอารมณ์เขายิ่งพุ่งถึงขีดสุด
“อ๊า ฉันไม่ไหวแล้ว”
ปึก! ปึก! ปึก! ชะเอมเกร็งร่างรับแรงกระแทก เมื่อชายหนุ่มจับจูงมือหญิงสาวให้แตะขอบสวรรค์ไปด้วยกัน
“อ๊า/อร้าย” ทั้งสองกรีดร้องอย่างสุขสม ธานินทร์กระตุกเกร็งแล้วถอดแก่นกายจากดอกกุหลาบแดงเถือก เขาถอดเกราะป้องกันออก ก่อนจะฉีกซองถุงยางอันใหม่แล้วสวมถุงยางเพื่อป้องกัน จากนั้นก็ดันเเก่นกายเข้าไปในโพรงสวาทของเธออีกครั้ง
“พะ... พอเถอะได้โปรด เอมเหนื่อยแล้ว”
“ฉันยังไม่อิ่มเลย” เขาพูดเสียงกระเส่าเริ่มบทรักเร่าร้อนครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าทุกครั้งจะจบลงชะเอมก็นอนหมดแรงอยู่บนเตียง
ปึก!
“นี่ค่าตัวเธอ”
ธนบัตรหลายใบถูกโยนลงบนเตียง ธานินทร์ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตแล้วใส่เสื้อกันหนาวราคาแพงทับ เขาปรายตามองร่างบางเล็กที่นอนหมดเรี่ยวแรง เนื่องจากเขาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอหลายชั่วโมง
“อะ... เอมขอให้มันจบสักทีได้ไหม? เอมไม่อยากทำแบบนี้อีกแล้ว”
“หึ ผู้หญิงหน้าเงินแบบเธอ อยากจบเรื่องบนเตียงเหรอ? น่าตลกสิ้นดี”
“เอมอยากจบ เอมเหนื่อยเอมอยากจะใช้ชีวิตปกติสักที”
“แต่สัญญาระหว่างเรามันยังไม่จบ” ว่าแล้วก็เดินออกไป ร่างบางเล็กลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปอาบน้ำชำระร่างกาย ชะเอมปล่อยสายน้ำอุ่น ๆ ชโลมร่างแล้วปล่อยความคิดเหม่อลอยไปแสนไกล
Chapter36เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นบนโต๊ะอาหาร วันนี้ทุกคนทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา คุณธานินทร์ไปเชิญแม่มาลีกับพ่อของฉันมาร่วมรับประทานอาหารด้วย ฉันรู้สึกมีความสุขมาก แต่ก็แอบเสียใจที่ผู้เป็นมารดาไม่ได้มาอยู่ร่วมรับประทานอาหารด้วย“เอม วันนี้พาผู้หญิง 2 คนมาให้รู้จัก” คุณพายุเอ่ยเเล้วยิ้ม“ใครเหรอคะ?” ฉันเอ่ยถาม ไม่รู้หรอกค่ะว่าผู้หญิงที่เขาหมายถึงคือใคร หรืออาจจะเป็นญาติของเขาก็เป็นได้“มาถึงเอมก็รู้เองแหละ” น้ำค้างเอ่ย คุณธานินทร์เลื่อนมือมาจับมือของฉัน เขาดูมีความสุขมากเลยค่ะกับการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งของเรา“รักเอมนะ”“ค่ะ”“แหวะ กูจะอ้วก!” คุณวิคเตอร์เอ่ยแล้วเดินเข้ามาพร้อมผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าให้เดาก็คงเป็นเมียของเขา“สัส”“ฮ่า ๆ” คุณวิคเตอร์หัวเราะร่าแล้วเดินมาหย่อนสะโพกนั่งลงเก้าอี้“เอมนี่คือเซลีนนะเป็นเมียของไอ้วิคเตอร์”“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ เธอยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร“สวัสดีค่ะ” หลังจากที่ทุกคนแนะนำตัวฉันฉันรู้จักเราก็รับประทานอาหารต่อไม่นานนักเสียงรถก็วิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน ทุกคนดูตื่นเต้นและมองหน้ากัน“น่าจะมาแล้วแหละถ้าเอมเห็นผู้หญิงสองค
Chapter35ฉันจ้องมองน้ำค้างที่ยังเชิดหน้าฉันอยู่ ถ้าเป็นสมัยก่อนตอนที่ฉันยังรักคุณพายุอยู่ ฉันคงจะหมั่นไส้เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนี้เป็นแน่ ตอนนี้เธอนั่งตัวตรงไขว่ห้างแล้วกอดอกใบหน้าเรียวเล็กเชิดขึ้นเล็กน้อยดูจองหองมาก“น้ำค้าง” ฉันนั่งลงตรงข้าม แต่เธอยังเชิดหน้า ไม่คอเคล็ดก็ให้มันรู้ไป“มีอะไร” น้องแอบเสียงกระด้างเล็กน้อย ฉันยิ้มค่ะ ฉันมาอย่างเป็นมิตรน้ำค้างอาจจะให้อภัยฉัน“เอมขอโทษนะที่เคยคิดแย่งคุณพายุตอนนั้น”“ชิ” เธอจิ้ปากเบา ๆ“ตอนนี้เอมเข้าใจความรู้สึกของน้ำค้างแล้วในตอนนี้ ในเมื่อเรารักใครสักคนเราก็ไม่อยากจะถูกแย่ง หรือมีใครมาพรากเขาไปจากเรา” น้ำค้างก้มหน้าลงในระดับเดียวกันกับฉัน เธอมองหน้าแต่ยังไม่เอื้อนเอ่ยคำพูดใดออกมา“น้ำค้าง” ฉันจับมือน้ำค้าง เธอไม่สะบัดออก นั่นเท่ากับว่าฉันมีหวังที่เธอจะยกโทษให้“...”“เอมขอโทษ เอมอยากเป็นเพื่อนกับน้ำค้างนะ ตอนนี้เอมกำลังท้องลูกของคุณธานินทร์ เอมไม่มีทางที่จะไปแย่งคุณพายุอีก”“....”“คุณธานินทร์เขาคือผู้ชายที่เอมรักสมัยเรียนไฮสคูล แต่มีเหตุที่ทำให้เราเลิกกันไปหลายปี” ฉันเว้นวรรคเพื่อให้คนตรงหน้าอยากรู้ มันได้ผลค่ะเมื่อเ
Chapter34เรามาทวนความทรงจํากันดูหน่อยดีกว่า” ธานินทร์เอ่ย“อะไรกันคะ มันยังไม่มืดเลย” ชะเอมรีบท้วงใบหน้าแดงก่ำ ธานินทร์ได้มองก็ยิ่งชอบ เขายื่นมือไปลูบแก้มของเธอเบา ๆ“มืดไม่มืดไม่ใช่ประเด็น ฉันรู้แต่ว่าตอนนี้ฉันอยากกินเธอ”“ว้าย! คะ... คุณธานินทร์คะ” ชะเอมหวีดร้องเมื่อถูกเขาช้อนตัวเธอขึ้นในอ้อมแขน ใบหน้าหวานจ้องมองเขาอย่างตื่นตระหนก ท่อนแขนกลมกลึงรอบคอชายหนุ่มเอาไว้แน่น“เรามาต่อแขนต่อขาลูกดีกว่านะ”“ไม่เอาค่ะ” ชะเอมเอ่ยพร้อมหลบสายตาของเขาที่มองเธอด้วยสายตากรุ้มกริ่ม“เฮ้อ” ยิวถอนหายใจออกมาแรงๆ เเล้วลากกระเป๋าวางในบ้าน “รีบไปเอากันให้เสร็จ ๆ เดี๋ยวผมจะเตรียมอาหารเตรียมยาไว้รอ“ฮ่า ๆ ไอ้เวร” ธานินทร์ถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อได้ฟังประโยคที่ลูกน้องอื่น เขากระชับอ้อมกอดแน่น ๆ แล้วอุ้มชะเอมขึ้นไปข้างบน“เลือกหรือยังว่าอยากอยู่ห้องไหน?”“เอมเลือกห้องใหญ่สุดอยู่ตรงขวามือค่ะ”“งั้นเราไปฟิตเจอริ่งกันในห้องใหญ่นั่นแหละ”“บ้าอ่ะคุณธานินทร์”“บ้าอะไรถึงบ้าก็บ้ารักนะ” เขาเปิดประตูแล้วใช้เท้าปิดประตู เขาวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ“ฉันอยากจะตายอยู่แล้ว”“แต่เอมท้องอยู่ ถ้ารุนแรงไปมันก็ไ
Chapter33“ถ้าฉันไม่ทำเรื่องเลวร้ายในวันนั้น ทุกอย่างมันคงจะดีกว่านี้ ลูกสาวของฉันก็คงจะไม่ต้องมีชะตากรรมที่เลวร้าย เราทั้งสองก็จะยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ทับทิมเอ่ยพลางถอนหายใจออกมาแรง ๆ หวนคิดไปถึงอดีตอันแสนเลวร้ายที่เธอเคยกระทำต่อแองจี้เพื่อนรักของเธอ“ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ไว้ในวันนั้น เราก็คงจะยังเป็นเพื่อนรักกัน”วันนั้น“ฮ่า ๆ” เสียงหัวเราะดังไปทั่วบริเวณ ทับทิมกับแองจี้นั่งดื่มฉลองเรียนจบกันอย่างครื้นเครง“อีจี้ แกอย่างเมานะเว้ย เดี๋ยววัตเขาไปอุ้มแกไปนอนไม่ได้” ทับทิมพยายามเอ่ยปรามเพื่อนเมื่อเห็นว่าแองจี้เริ่มลิ้นพันกัน เมื่อได้ดื่มของมึนเมาเข้าไป“ฮ่า ๆ วันนี้ฉันรู้สึกมีความสุขมาก ๆ เรียนจบแล้วแถมยังได้เกียรตินิยมอันดับ 1 อีกต่างหาก คงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้วแหละ” แองจี้หัวเราะร่าในขณะที่ทับทิมสบตากับธีรวัฒน์ เท้าเล็กเขี่ยที่ขาของชายหนุ่มเบา ๆ เพียงแค่สบตาก็รู้ว่าคิดอะไรแต่มันก็แค่สัมพันธ์ทางกายเท่านั้น ไม่ได้รักไม่ได้ชอบ เป็นเพียงความสัมพันธ์แบบฉาบฉวย“งั้นดื่มให้เมาปลิ้นเลยแล้วกัน เดี๋ยวฉันช่วยวัตเก็บซากแกเอง” ทับทิมพูดติดตลก ในขณะที่แองจี้ยกแก้วเหล้ากระดกไม่หยุด ว
Chapter32แก้วสีสันสดใสวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะชะเอมกำลังง่วนอยู่กับการทาสีแก้ว เธอบรรจงวาดรูปครอบครัวที่มีธานินทร์อยู่ด้วยอย่างเบามือ เป็นแก้วครอบครัวที่เขียนชื่อและวาดรูปเอาไว้ชัดเจน เธอยิ้มแล้ววางแก้วไว้อีกโต๊ะเพื่อรอให้แห้งวันนี้แก้วครอบครัวเสร็จไปหลายใบ เผื่อสักวันเธอจะมีโอกาสได้ส่งไปให้เขา ป่านนี้เขาคงจะคิดถึงเธอเหมือนที่เธอคิดถึงเขาเธอมาทาสีแก้วที่เหลือ พอทาเสร็จเธอก็เก็บแก้วครอบครัวที่ทำเอาไว้ครั้งก่อนใส่ในกล่องแล้วไปวาดรูปสัตว์น่ารักเอาไว้ให้มาลีขาย การได้ทำพวกของเหล่านี้มันทำให้เพลิดเพลิน ลืมเรื่องราวร้าย ๆ ไปได้ชั่วขณะครอบครัวบิดาของเธอทำงานหารายได้อยู่หลายอย่าง รวมถึงการทำแก้วเซรามิคด้วย โดยที่มาลีแม่ใหม่ของเธอทำเป็นทำอาชีพเสริม ส่วนบิดาของเธอทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง เวลาว่างก็จะช่วยกันทำแก้วทำขนมหลาย ๆ อย่างไว้ขาย“ชะเอมมีคนมาหาจ้ะลูก” มาลีเอ่ยพร้อมกับถือแก้วนมยื่นให้หญิงสาว“ใครเหรอคะ เขาได้บอกชื่อไหม”“เขาบอกว่าชื่อปั้นสิบกับวิคเตอร์จ้ะ” ชะเอมทำหน้าฉงน แล้วจัดแจงล้างมือแล้วรับแก้วนมมาดื่ม “ขอบคุณนะคะ”“รีบไปเถอะ เดี๋ยวคุณเขาจะคอยนาน”“ค่ะ” ชะเอมเดิ
Chapter31“ผมอยากจะรู้ที่อยู่ของเอมครับแม่ทับทิม” ธานินทร์เอ่ยพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน เขาอยากรู้ที่อยู่ชะเอม เขาจะรีบไปหาเธอกับลูกอย่างไม่ลังเลเลย เขาพร้อมที่จะสละทุกอย่างเพื่อได้อยู่กับเธอกับลูกทับทิมมองชายหนุ่มตรงหน้าแล้วพ่นลมหายใจออกมา ถึงจะอยากบอกเธอก็บอกไม่ได้“...”“แม่ทับทิมครับ ได้โปรดเถอะ”“เกรงว่าฉันจะบอกคุณไม่ได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าเอมอยู่ที่ไหน ตอนเอมไปเอมไม่ได้บอกฉันค่ะ”“แม่ทับทิมครับ ตอนนี้ผมเป็นห่วงเอมมากนะครับ เธอจะไปใช้ชีวิตยังไงใครจะดูแลเธอ”“ฉันต้องขอโทษด้วยจริง ๆ” ทับทิมเอ่ย ถ้าบอกไปเธอเกรงว่าบุตรสาวกับหลานเธอไม่ปลอดภัย เธอเชื่อว่าแองจี้ไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆแน่ อีกอย่างเธอรับปากกับแองจี้ไว้แล้วว่าจะไม่ให้ชะเอมข้องเกี่ยวกับธานินทร์อีกถึงจะสงสารบุตรเขยมากเพียงไร แต่ความปลอดภัยลูกกับหลานต้องมาก่อน“พวกเขาคือลูกเมียของผมนะครับ ผมอยากเจอพวกเขา ฮึก ๆ ได้โปรดบอกผมเถอะ” ธานินทร์เอ่ยเสียงสั่นเครือปนสะอื้น ส่งสายตาวิงวอน“ขอโทษนะคะ ฉันคงบอกอะไรคุณไม่ได้” คำตอบของทับทิมทำเอาธานินทร์แทบจะร้องไห้ออกมา ทับทิมรู้ว่าธานินทร์รักบุตรสาวของตน แต่เธอไม่สามารถบอ
ความคิดเห็น