ตอนที่ 37 ริมทะเลสาบส่องจันทร์3

“อาเจี้ยน ฮูหยินของท่านมาถึงแล้ว”

สหายขุนพลคนหนึ่งบอกกล่าวแก่หยางเจี้ยนที่กำลังสนทนากับกลุ่มสหายโดยมิได้หันมองไปทางลานกว้างเช่นบุรุษหนุ่มคนอื่นๆ

และเมื่อรับรู้การมาถึงของนางผู้เป็นภรรยา หยางเจี้ยนจึงปลีกตัวด้วยท่าทางเรียบนิ่ง

คุณหนูผู้หนึ่งอุทานเสียงเบา “นั่น! แม่ทัพหยางเดินไปรับฮูหยินของเขาด้วยตัวเองเชียวหรือ?”

คุณหนูอีกคนรีบกระซิบ “อา...ช่างน่าแปลกใจยิ่งนัก ข้าได้ข่าวว่านางมิเป็นที่โปรดปรานมิใช่หรือ? ท่านแม่ทัพยังรับอนุที่งดงามกว่าฮูหยินสกุลไป๋เข้าเรือนมาแล้วคนหนึ่ง”

“ใช่! ข้าเองก็ได้ยินข่าวนั้น”

“หึ! แล้วสิ่งที่เห็นยามนี้คืออันใด?”

เสียงพูดถึงในทางไม่ดีลับหลังมิอาจดังไปจนถึงผู้อื่นที่ยืนอยู่นอกกลุ่มของสตรีจอมริษยา

ทว่าสายตาอันหลากหลายของผู้คน หยางเจี้ยนมีหรือจะไม่รู้ เขาจึงต้องใช้บารมีของตนช่วยคนเป็นภรรยา

ชายหนุ่มเดินมาถึงด้านหน้ารถม้าเพื่อรอรับหมิงเยว่ด้วยตนเอง แม้ท่วงท่าจะเงียบขรึมค่อนไปทางเย็นชาเฉกเดิม แต่ภาพความเอาใจใส่และให้เกียรตินี้ของแม่ทัพหนุ่มส่งผลต่อภาพลักษณ์อันต่ำต้อยของหมิงเยว่ให้สูงส่งมากขึ้น

ทันทีที่เปิดผ้าม่านรถม้า หญิงสาวจึงเห็นฝ่ามืออันคุ้นเคยยื่นมาตรงหน้า นางคลี่ย