ตอนที่ 7 ฆาตกรรม 2

ชายร่างใหญ่หันซ้ายแลขวา พบว่ารอบด้านไม่มีใคร อีกทั้งยังมีเสียงเสียดสีของลำไผ่กรีดร้องดังก้องปานนั้น ต่อให้มีคนกรีดร้องออกมาผสาน เกรงว่าคงไม่มีใครสังเกตหรือได้ยินเป็นแน่

แค่เขาเปลี่ยนเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือ ให้กลายเป็นเสียงครางกระเส่าอยู่ใต้ร่างก็ใช้ได้แล้ว

บุรุษเลียริมฝีปากตน ก่อนยกยิ้มหื่นกระหายที่กำลังฉายชัดมากกว่าเดิม สายตาที่ทอดมองเงาร่างนวลลออใต้แสงจันทรา เห็นแต่เนื้อสาวที่เปล่งปลั่งอิ่มนุ่ม น่าซุกซบยิ่ง

ดูแค่ผิวที่โผล่พ้นเสื้อผ้าและผิวหน้าพวงแก้มก็รู้แล้วว่าทั้งหวานทั้งหอม รสชาติคงจัดจ้านอย่างยิ่งเมื่อสัมผัสลิ้น

คิดพลางเดินเข้าหาสตรีนางน้อยผู้เป็นเป้าหมาย สตรีนางนั้นมิใช่ใคร คือซิงเยว่ เขาเอ่ยเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า

“อากาศเย็นเกินไป หาความอบอุ่นสักหน่อยเป็นไร”

คำพูดกำกวมยิ่งนัก พูดจบยังยกยิ้มสื่อความนัยด้วยสองตาเปล่งประกายคล้ายเปลวเพลิงลุกโชน

ซิงเยว่จึงรับรู้ได้ว่ามีผู้มาใหม่มิได้รับเชิญ

หญิงสาวเงยหน้ามองเจ้าของเสียง จึงได้เห็นเป็นบุรุษร่างใหญ่ผู้หนึ่ง

แน่นอนว่าคงเป็นบ่าวชายประจำเรือนเก็บฟืน

“ข้าไม่หนาว คงไม่รบกวนพี่ชาย” นางตอบสัตย์ซื่อ ไหนเลยจะเข้าใจคำพูดกำกวมและแววตาสื่อนัย