LOGIN“คุณ...!!!” เสียงทุ้มปลุกเธอ เมื่อเรือแล่นมาถึงเกาะส่วนตัวของเขา
“คุณพาฉันมาที่ไหนคะ” หญิงสาวพยายามถามซึ่งเมื่อสักครู่เธอเผลอหลับในอ้อมกอดของเขามาตลอดทาง
“เดี๋ยวคุณไปพักที่เกาะของผมก่อน แล้วพรุ่งนี้ผมจะพาคุณกลับบ้าน ตอนนี้มืดแล้ว” เขาพยายามประคองให้เธอลุกขึ้นแต่เธอก็ทำท่าไม่มีแรง จนนายหัวหนุ่มต้องอุ้มเธอลงจากเรือ เขาพาเธอไปยังห้องพักรับรองภายในเกาะ ก่อนจะวางร่างเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ
“เชิญคุณนอนพักเถอะ เดี๋ยวอีกสักพักผมจะให้คนเอาอาหารมาให้” เขาพูดจบก็หันหลังออกไปทางประตู หญิงสาวตะโกนตามไปทันที
“คุณ!!!...เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณชื่ออะไรคะ”
“ผมเมฆินทร์ครับ เป็นเจ้าของเกาะที่นี่”
“ฉันปรายฟ้าค่ะ คุณเรียกฉันว่าปรายก็ได้” เธอบอกด้วยความเขินอายจนหน้าแดง นายหัวหนุ่มพยักหน้า เธอรู้สึกขอบคุณเมฆินทร์อย่างสุดซึ้งและปลื้มในความสามารถของเขา
เมฆินทร์เดินออกจากบ้านพักรับรองด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า หลังจากวันนี้เขาเดินทางไปเจรจาขายที่ดินบนเกาะบางส่วนให้นายทุนมา เมื่อนายหัวหนุ่มก้าวเท้าเข้าสู่บ้านพักของตัวเอง เสียงเพลงบรรเลงเบาๆ และกลิ่นหอมของอาหารค่ำที่ปรุงอย่างพิถีพิถันทำให้เขารู้สึกดี น้องสาวของเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นในชุดชาวเล ใบหน้าสวยหวานของเธอประดับด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะยิ้มดีใจเมื่อเห็นใบหน้าของพี่ชาย
“พี่เมฆกลับมาแล้วเหรอคะ” เอมอรเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“อืม” เมฆินทร์ตอบสั้นๆ ขณะทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน
“วันนี้เป็นไงบ้างคะ คนซื้อเค้าตกลงมั้ย” น้องสาวถามต่อ
“ยังเลย คุณพรรณรายจะนัดพี่อีกที แต่รอให้ลูกสาวของเค้าแต่งงานให้เรียบร้อยเสียก่อน” เมฆินทร์ตอบน้องสาวและพลางนั่งหลับตา
“เอมอรถ้าอาหารเสร็จแล้ว ช่วยเอาไปให้แขกที่บ้านพักรับรองด้วยนะ”
“ใครมาเหรอคะพี่เมฆ” น้องสาวเลิกคิ้วถาม
“เค้าชื่อคุณปรายฟ้า พี่เพิ่งช่วยเขามาเมื่อกี้ ตอนนี้เธออยู่บ้านพักรับรองหลังเล็ก เอมเอาอาหารไปให้เธอด้วยนะ”
“แล้วเธอเป็นใครกันคะ”
“พี่ก็ไม่รู้รายละเอียดมากนักหรอก เธอกระโดดมาจากเรือของคนร้าย พี่ก็เลยช่วยพาเธอหนีมาที่นี่”
“จริงเหรอคะ แล้วพี่เป็นอะไรมั้ย” เอมอรถามด้วยความตกใจ เธอเดินมาจับแขนของพี่ชายด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ได้เป็นอะไรหรอก พี่พาเธอขึ้นเรือได้ก็พาเธอหนีมาที่นี่แหละ”
“แล้วพวกนั้นตามมามั้ยคะ”
“ไม่ได้ตามมาหรอก” น้องสาวเอามาทาบอกก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมา
ในค่ำคืนนั้น ปรายฟ้านึกก็เอาแต่นึกถึงใบหน้าของเมฆินทร์ เขาเป็นผู้ชายที่ช่วยชีวิตเธอ เขาเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย และเขาก็เป็นผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกถึงความแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน ในหัวของเธอวนเวียนอยู่แค่เรื่องพวกนี้!
เมื่อปรายฟ้าหลับไป เอมอรกลับมาบอกกับพี่ชายว่า เธอได้เอาอาหารมาวางไว้ให้ปรายฟ้าแต่เธอไม่กล้าปลุก เมฆินทร์หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขาก็เดินทางมาดูอาการของเธอ เพราะกลัวว่าปรายฟ้าอาจจะไม่สบายเอาได้ เขาจ้องมองใบหน้าสวยของเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเป็นห่วง ก่อนจะเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผากของเธอเบา ๆ เพื่อดูว่าหล่อนตัวร้อนหรือไม่
หญิงสาวลืมตาขึ้นมาช่วงนั้นพอดี แสงไฟสลัวภายในห้องนอนที่เปิดเอาไว้เพียงแค่ดวงเดียว ทำให้เธอเห็นใบหน้าของเขาอย่างเลือนลาง หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เมื่อมองไปรอบ ๆ ห้อง เธอก็จำได้ว่านี่คือห้องพักที่เขาพามาเมื่อสักครู่
“ตื่นแล้วเหรอครับ” เสียงทุ้มต่ำของเมฆินทร์ดังขึ้น
เมฆินทร์นั่งอยู่ข้างเตียงของเธอ ใบหน้าคมเข้มของเขาประดับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ แต่แววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“ค่ะ” ปรายฟ้าถามเสียงแผ่ว
“เมื่อกี้นี้ผมให้น้องสาวเอาอาหารมาให้คุณ” เมฆินทร์บอกกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ค่ะ..พอดีเมื่อกี้ฉันเผลอหลับไป” หญิงสาวพยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนที่เธอถูกแฟนหนุ่มล่อลวงไปบนเรือ และพยายามให้เพื่อนของเขาข่มขืนเธอ เธอจำได้ว่าเธอกระโดดลงจากเรือ และเมฆินทร์ช่วยชีวิตเธอเอาไว้
“ขอบคุณนะคะ” ปรายฟ้าเอ่ยเสียงสั่น
“ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ” เมฆินทร์ตอบ
“ผมยินดีที่ได้ช่วยคุณ” ปรายฟ้าจ้องมองเมฆินทร์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ
“คุณทานอะไรสักหน่อยดีมั้ย จะได้มีแรง” เขาพูด
“เอมอรน้องสาวของผมเอาอาหารมาวางไว้ให้คุณแล้ว แต่เธอไม่กล้าปลุกคุณ” นายหัวหนุ่มอธิบาย
ตอนที่ 24 คืนนี้มีรัก NC“ชัญญ่า พี่ต้องพาชัญญ่าไปโรงพยาบาลนะ” เมฆินทร์พยายามพูด แต่หญิงสาวก็รีบปิดปากของเขาด้วยริมฝีปากของเธอ“ไม่ค่ะ ชัญญาทนไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวพูดเสียงกระเส่า เธอเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อของเขาออกหญิงสาวจูบสะเปะสะปะเหมือนคนไม่เคยในขณะที่ตนเองปลดกระดุมเสื้อของเขา มือของเมฆินทร์เริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธอ ก่อนจะสอนให้เธอสอดลิ้นเข้ามาสัมผัสกันจนเธอเริ่มชำนาญนานขึ้นเรื่อย ๆ ตามสัญชาตญาณ“พี่เมฆคะ ชัญญารักพี่เมฆ ได้โปรดช่วยชัญญ่าด้วยนะคะ” ชัญญาพูดเสียงคราง“ครับ” เมฆินทร์พูดเสียงแหบพร่า เขาแทบไม่เหลือสติเหลือพอที่จะยับยั้งร่างกายที่พลุ่งพล่านนั้นได้อีกแล้วเมื่อความอดทนอดกลั้นขาดสะบั้นลง เมฆินทร์พลิกตัวหันเข้าหาชัญญาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอื้อมมือโอบกอดร่างบอบบางของเธอไว้ในอ้อมแขน ชัญญาไม่มีอาการขัดขืนเลยแม้แต่น้อย มีเพียงเสียงลมหายใจที่หอบกระชั้นถี่ขึ้นเท่านั้นเมฆินทร์มั่นใจแล้วว่าฤทธิ์จากยากระตุ้นที่พวกมันหยอดให้เธอกินออกฤทธิ์อย่างเต็มที่ ร่างกายของเธอร้อนรุ่มไปด้วยแรงปรารถนา ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายวาววับ ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อยราวกับเชื้อเชิญเขาอยู่ตลอดเวลาน
ตอนที่ 23 มนุษยธรรมกับความปรารถนาหนึ่งชั่วโมงต่อมาแสงไฟสลัวในบาร์สาดส่องร่างของทั้งคู่ที่นั่งคุยกันอย่างออกรส เมฆินทร์และชัญญาผลัดกันเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในงานแต่งงานของเธอ ชัญญาเล่าถึงความอึดอัดใจที่ต้องเผชิญกับสายตาของแขกเหรื่อในงาน และความรู้สึกโดดเดี่ยวที่เธอต้องนั่งรอภูผาในห้องหอ และความผิดหวังที่เขาไม่กลับมา“ชัญญ่าไม่รู้เลยว่าคุณภูผามีคุณอรปรียาอยู่แล้ว” เธอเล่าทุกอย่างให้เมฆินทร์ฟังโดยไม่ปิดบังเมฆินทร์มองชัญญาด้วยความเห็นใจ เขารู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หัวอ่อนและน่าสงสาร เพราะถูกมารดาจัดแจงให้ทุกอย่างแม้กระทั่งคู่ครอง“คุณภูอาจจะมีเหตุผลที่ไม่ได้กลับมาหาชัญญ่าก็ได้นะ พี่ว่าชัญญ่าใจเย็น ๆ ก่อนเถอะ” เมฆินทร์พยายามปลอบใจเธอ“แล้วเหตุผลของเขาคืออะไรล่ะคะ เขาก็ไม่ควรทำแบบนี้กับชัญญ่าตั้งแต่แรก”“แล้วเค้ารู้มั้ยว่าชัญญ่าออกมานั่งดื่มคนเดียว”“เค้าไม่สนใจหรอกค่ะ โทรไปเค้าก็ไม่ได้รับ” แล้วเธอก็เปิดรูปของภูผาที่กอดกับอรปรียาที่สะพานให้เมฆินทร์ดู“น้องบุญธรรมของ ชัญญ่าอยู่ในที่เกิดเหตุ เค้าบอกว่าทั้งสองกลับไปพร้อมกัน ไม่ต้องเดาเลยค่ะ ว่าทำไมเขาถึงไม่กลับมา”“พี่เสียใจด้วยนะครับชัญญ
ตอนที่ 22 คืนอันตราย“ปล่อยฉันนะ!..ช่วยด้วย” ชัญญาตะโกนเสียงดัง แต่เสียงของเธอกลับถูกกลบด้วยเสียงเพลงในร้านชัญญาเริ่มรู้สึกสิ้นหวัง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี กลัวก็กลัว หนึ่งในสามคนจึงพูดขึ้น เพราะไม่อยากให้เธอร้องโวยวาย เพราะมันกำลังเหลือบไปเห็นเมฆินทร์ที่กำลังนั่งจ้องมองพวกมันอยู่“งั้นชนแก้วกับพวกพี่สามคนก่อนสิ แล้วพี่จะไม่ยุ่งกับน้องเลย” หนึ่งในนั้นเสนอ เพราะกลัวคนในร้านจะสังเกตเห็นพฤติกรรมของพวกมัน ก่อนจะรีบปรามเพื่อนให้เก็บมีด“ก็ได้!!!” ชัญญาจำใจยกแก้วของเธอขึ้นดื่ม พวกมันลอบยิ้มอย่างมีเลศนัย “อะไรกัน พี่ยังไม่ได้ชนแก้วกับน้องเลยนะจ๊ะ จะรีบดื่มไปไหน” ชายคนที่นั่งข้างเธอรีบบอก“ชนกับพี่ก่อนสิ อีกแค่แก้วเดียวเอง” ชัญญาพยักหน้า พวกมันรีบสั่งเหล้ามาเพิ่ม และหนึ่งในสามก็แอบหยอดน้ำใสๆ ลงในแก้วเหล้าก่อนจะยื่นให้เธอ โดยที่เธอไม่รู้ตัว ชัญญายอมชนแก้วตามคำขอเพื่อหวังว่าพวกมันจะรักษาสัญญา“ก็ได้!!!” ชัญญาบอกเสียงแข็งกร้าว หลังจากชนแก้วกับพวกมันเสร็จ ชัญญาทำท่าจะลุกขึ้น“โอเค พวกพี่คำไหนคำนั้น” พวกมันคนแรกพูดขึ้น ส่วนอีกสองคนก็พยายามสังเกตอาการของชัญญาและถ่วงเวลาให้ยาคงออกฤทธิ์ แต่พอเห็น
ตอนที่ 21 บาร์ล่าเหยื่อแสงไฟสลัวสาดส่องไปทั่วบาร์หรูใจกลางเมือง เสียงเพลงจังหวะเร้าใจดังกระหึ่ม เมฆินทร์นั่งจิบวิสกี้กับเข้มเพื่อนสนิทที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้านมาได้เกือบครึ่งชั่วโมง สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆ บาร์อย่างเบื่อหน่าย เขาปรับทุกข์กับเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องของปรายฟ้าอยู่ได้ไม่นาน ภรรยาของเข้มก็โทรตาม“เฮ้ย! เมฆกูไปก่อนนะ เมียกูโทรตามจิกแล้ว” เพื่อนของเมฆินทร์พูดพลางหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปจากบาร์ เมฆินทร์ยกวิสกี้ขึ้นจิบอีกครั้งแล้วลุกขึ้นตามออกไปส่งเพื่อน“แล้วเจอกันว่ะ เพื่อน!!”แต่ก่อนจะกลับเมฆินทร์เหลือบไปเห็นร่างคุ้นตาที่นั่งอีกฝั่งหนึ่งของบาร์ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าไฮโซสาวที่เขาเพิ่งจะไปร่วมงานแต่งของเธอเมื่อช่วงหัวค่ำนี้จะมานั่งคนเดียวในบาร์มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย“หึ!!! มันจะเป็นไปได้ยังไง คืนนี้เธอต้องอยู่ในห้องหอสิ” เมฆินทร์พึมพำกับตัวเองด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมชัญญาถึงต้องมานั่งอยู่ที่บาร์แห่งนี้คนเดียว ในเมื่อคืนนี้เธอควรจะอยู่ในห้องหอกับภูผาด้วยความอยากรู้ เมฆินทร์ตัดสินใจเดินเฉียดเธอไปอย่างช้าๆ เ
ตอนที่ 20 ห้องหอมีไว้ทำไม...ถ้าใจอยู่กับกิ๊กระหว่างที่เมฆินทร์กำลังจัดเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าใส่ตู้อย่างเร่งรีบ เขาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนไปด้วยเพื่อสอบถามเส้นทางในการนัดพบกัน เอมอรก็เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“แค่นี้ก่อนนะไอ้เข้มแล้วเจอกัน” เมฆินทร์รีบวางสายจากเพื่อนเมื่อเห็นสีหน้าของน้องสาว“พี่เมฆคะ!!!.. พี่ปรายเธอบอกว่าพี่เข้าใจเธอผิด” เอมอรเปิดประเด็นทันที น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล“เข้าใจผิดเรื่องอะไร!!!” เมฆินทร์ถามเสียงเรียบ โดยไม่ละสายตาจากการเอาเสื้อผ้าออกกระเป๋า เขานัดเจอเพื่อนที่อยู่กรุงเทพฯ คนหนึ่งเมื่อสักครู่นี้ และตั้งใจจะออกไปเจอกันที่ผับแห่งหนึ่งใกล้ ๆ เพราะเมฆินทร์ไม่ค่อยรู้เส้นทางในกรุงเทพฯเอมอรเริ่มเล่าเรื่องราวที่ปรายฟ้าอธิบายให้เธอฟังอย่างละเอียดเมื่อสักครู่นี้ เมฆินทร์ฟังอย่างตั้งใจ แต่สีหน้าของเขากลับยิ่งเคร่งขรึม“พี่ก็บอกเอมไปแล้ว ว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องนั้นหรอก” เมฆินทร์พูดเสียงแข็งก่อนจะตัดสินใจบอกน้องสาวไปตามตรง“ปรายเขามีคนอื่น แต่ตอนนี้พี่ยังไม่มีหลักฐานพอ” เอมอรตกใจเธอนึกไม่ถึงว่าปรายฟ้าจะทำเช่นนี้กับพี่ชายของเธอ“เอมนอนกับปราย เอมต้องช่วย
ตอนที่ 19 เมียหลวงยืนหนึ่ง...เมียน้อยยืนสะพานหลังจากอรปรียาถูกลากตัวออกไปจากงาน เสียงซุบซิบนินทาก็ดังกระหึ่มไปทั่วห้องจัดเลี้ยง แขกเหรื่อต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์เจ้าบ่าวอย่างออกรส แต่พิธีการก็ยังคงดำเนินต่อไปจนถึงช่วงสุดท้ายของการส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ แต่เวลาผ่านไปได้ไม่ถึงสิบนาทีซึ่งอยู่ในระหว่างแขกผู้ใหญ่กำลังอวยพรกับคู่บ่าวสาวเสียงโทรศัพท์ของภูผาก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันในห้องหอ ซึ่งเป็นสายจากลูกน้องของคุณหญิงนวลจันทร์ที่โทรเข้ามา ภูผารีบตัดสายทิ้งเพื่อให้พิธีอวยพรในช่วงนั้นผ่านไปก่อน หลังผ่านพ้นคำอวยพรเสร็จเรียบร้อย ภูผาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องของมารดารายงาน“คุณอรปรียากำลังไลฟ์สดอยู่ที่สะพานครับคุณภู...และเธอก็กำลังจะฆ่าตัวตาย!!!”“อะไรนะ!!! ” ภูผาทวนคำด้วยน้ำเสียงตกใจ หัวใจของเขาเต้นระส่ำ ก่อนจะหันมองชัญญาที่นั่งอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอบ่งบอกถึงความสับสนและเสียใจ เขาไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรในห้องหอที่เงียบสงัด ภูผาค่อย ๆ นั่งลงบนเตียงด้วยความรู้สึกสับสน ชัญญาจ้องมองเขาด







