ログインหลังจากที่เมฆินทร์ขอตัวกลับไปได้ไม่นาน ไพโรจน์ก็เรียกปรายฟ้าเข้ามาในห้องทำงานอีกครั้ง บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความตึงเครียด แววตาของผู้เป็นบิดาเต็มไปด้วยความสงสัยและไม่พอใจ เขาเดาว่าบุตรสาวของตัวเองจะต้องกำลังโกหกอะไรบางอย่างอยู่เป็นแน่
“นี่ยัยปราย” เสียงทุ้มต่ำของไพโรจน์เอ่ยเรียกชื่อลูกสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เมื่อคืนแกหายหัวไปไหนมาทั้งคืน” ปรายฟ้าก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอจะต้องถามเรื่องนี้อยู่แล้ว จึงแกล้งให้เมฆินทร์รับสมอ้างว่าเขาเป็นแฟนของเธอ ซึ่งเขาดูมีความมั่นคงมากกว่านายน๊อตเป็นไหน ๆ
“ปรายขอโทษค่ะคุณพ่อ...” ปรายฟ้าพยายามอธิบาย
“พ่อไม่อยากฟังคำแก้ตัว ลูกออกไปกับผู้ชายอีกคน แต่กลับมากับผู้ชายอีกคนจะให้พ่อคิดยังไง” ไพโรจน์พูดเสียงเข้ม
“นี่แก..รู้ไหมว่าการหายตัวไปอยู่กับผู้ชายทั้งคืนมันน่าอายแค่ไหน แกเป็นผู้หญิง แกเป็นฝ่ายเสียหาย เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวแบบนี้สักที”
“พ่อคะ...” ปรายฟ้าเงยหน้าขึ้นสบตาพ่อ
“เมื่อคืนปรายถูกน๊อตหลอกไปค่ะ เขาพาปรายไปที่เรือของเพื่อนเขา แล้วพวกนั้นก็...” ปรายฟ้าหยุดพูด กลั้นน้ำตาที่เอ่อคลอ
“พวกนั้นจะข่มขืนปรายค่ะ” คุณไพโรจน์ขมวดคิ้ว ก่อนจะเคล้นสอบบุตรสาวทันที
ปรายฟ้าเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ผู้เป็นบิดาฟัง ตั้งแต่ที่เธอถูกล่อลวงไปบนเรือ จนกระทั่งกระโดดลงจะเรือและเมฆินทร์ก็เข้ามาช่วยเธอเอาไว้
“ถ้าไม่ได้เขาช่วย ปรายคง...” เธอเอ่ยด้วยน้ำตานองหน้าก่อนจะปล่อยโฮออกมา
“เมื่อคืนปรายกลัวมากเลยค่ะพ่อ” คุณไฟโรจน์กัดกรามแน่นด้วยความโกรธ ถึงแม้เขามีวิธีจัดการกับคนพวกนี้อยู่แล้วก็ตาม และรับรองว่ากลุ่มคนบนเรือจะต้องหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยโดยไม่มีใครสงสัย
ไพโรจน์ถอนหายใจยาว เขาจ้องมองบุตรสาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งความโกรธ ความเป็นห่วง และความสงสาร
“ต่อไปลูกไม่ควรไว้ใจใครแบบนั้นอีกรู้มั้ย” ไพโรจน์พูดเสียงอ่อนลง
“คะ ปรายไม่กล้าไว้ใจใครอีกแล้ว” ปรายฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบาหวิว
“แล้วก็อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีกล่ะ” ไพโรจน์พูดด้วยเสียงหนักแน่น ปรายฟ้าพยักหน้ารับ เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน และเธอจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังอีก
“ปรายขอโทษค่ะพ่อ” ปรายฟ้าพูดเสียงสั่น
“อย่าหายตัวไปแบบนี้อีกนะ พ่อเป็นห่วง”
“ปรายรู้ค่ะ ปรายขอโทษ” ปรายฟ้าพูดเสียงแผ่ว ก่อนจะเข้ามากอดผู้เป็นบิดาอย่างออดอ้อน
“แล้วผู้ชายคนนั้น...ได้ทำอะไรลูกหรือเปล่า” ไพโรจน์ถามเสียงเครียด
“เปล่าค่ะ”
“เขาสุภาพมาก” ปรายฟ้ารีบตอบ
“เขาอยู่เกาะไหนเหรอ”
“เกาะมายาค่ะ”
“เกาะมายา!!!!” ไพโรจน์ทวนคำ
“เขาเป็นคนดีค่ะพ่อ” ปรายฟ้าพูด
“พ่อไม่รู้ว่าหรอกนะ..ว่าเขาเป็นคนดียังไง” ไพโรจน์พูดเสียงเข้ม
“แต่พ่อไม่ชอบที่ลูกหายตัวไปอยู่กับเขาแบบนั้น”
“ปรายขอโทษค่ะพ่อ พอดีเมื่อคืนมันมืดมากแล้ว ปรายก็เลยไม่ได้บอกให้เขามาส่ง” ปรายฟ้าพยายามอธิบาย
“ต่อไปนี้อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกล่ะ...” ไพโรจน์ย้ำหนักแน่น ปรายฟ้าพยักหน้ารับแต่โดยดี อย่างน้อย ๆ วันนี้เธอก็ได้เปิดตัวเมฆินทร์ให้พ่อของเธอรู้จัก และดูท่านก็ไม่ได้รังเกียจอะไร
ตอนที่ 24 คืนนี้มีรัก NC“ชัญญ่า พี่ต้องพาชัญญ่าไปโรงพยาบาลนะ” เมฆินทร์พยายามพูด แต่หญิงสาวก็รีบปิดปากของเขาด้วยริมฝีปากของเธอ“ไม่ค่ะ ชัญญาทนไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวพูดเสียงกระเส่า เธอเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อของเขาออกหญิงสาวจูบสะเปะสะปะเหมือนคนไม่เคยในขณะที่ตนเองปลดกระดุมเสื้อของเขา มือของเมฆินทร์เริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธอ ก่อนจะสอนให้เธอสอดลิ้นเข้ามาสัมผัสกันจนเธอเริ่มชำนาญนานขึ้นเรื่อย ๆ ตามสัญชาตญาณ“พี่เมฆคะ ชัญญารักพี่เมฆ ได้โปรดช่วยชัญญ่าด้วยนะคะ” ชัญญาพูดเสียงคราง“ครับ” เมฆินทร์พูดเสียงแหบพร่า เขาแทบไม่เหลือสติเหลือพอที่จะยับยั้งร่างกายที่พลุ่งพล่านนั้นได้อีกแล้วเมื่อความอดทนอดกลั้นขาดสะบั้นลง เมฆินทร์พลิกตัวหันเข้าหาชัญญาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอื้อมมือโอบกอดร่างบอบบางของเธอไว้ในอ้อมแขน ชัญญาไม่มีอาการขัดขืนเลยแม้แต่น้อย มีเพียงเสียงลมหายใจที่หอบกระชั้นถี่ขึ้นเท่านั้นเมฆินทร์มั่นใจแล้วว่าฤทธิ์จากยากระตุ้นที่พวกมันหยอดให้เธอกินออกฤทธิ์อย่างเต็มที่ ร่างกายของเธอร้อนรุ่มไปด้วยแรงปรารถนา ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายวาววับ ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อยราวกับเชื้อเชิญเขาอยู่ตลอดเวลาน
ตอนที่ 23 มนุษยธรรมกับความปรารถนาหนึ่งชั่วโมงต่อมาแสงไฟสลัวในบาร์สาดส่องร่างของทั้งคู่ที่นั่งคุยกันอย่างออกรส เมฆินทร์และชัญญาผลัดกันเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในงานแต่งงานของเธอ ชัญญาเล่าถึงความอึดอัดใจที่ต้องเผชิญกับสายตาของแขกเหรื่อในงาน และความรู้สึกโดดเดี่ยวที่เธอต้องนั่งรอภูผาในห้องหอ และความผิดหวังที่เขาไม่กลับมา“ชัญญ่าไม่รู้เลยว่าคุณภูผามีคุณอรปรียาอยู่แล้ว” เธอเล่าทุกอย่างให้เมฆินทร์ฟังโดยไม่ปิดบังเมฆินทร์มองชัญญาด้วยความเห็นใจ เขารู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หัวอ่อนและน่าสงสาร เพราะถูกมารดาจัดแจงให้ทุกอย่างแม้กระทั่งคู่ครอง“คุณภูอาจจะมีเหตุผลที่ไม่ได้กลับมาหาชัญญ่าก็ได้นะ พี่ว่าชัญญ่าใจเย็น ๆ ก่อนเถอะ” เมฆินทร์พยายามปลอบใจเธอ“แล้วเหตุผลของเขาคืออะไรล่ะคะ เขาก็ไม่ควรทำแบบนี้กับชัญญ่าตั้งแต่แรก”“แล้วเค้ารู้มั้ยว่าชัญญ่าออกมานั่งดื่มคนเดียว”“เค้าไม่สนใจหรอกค่ะ โทรไปเค้าก็ไม่ได้รับ” แล้วเธอก็เปิดรูปของภูผาที่กอดกับอรปรียาที่สะพานให้เมฆินทร์ดู“น้องบุญธรรมของ ชัญญ่าอยู่ในที่เกิดเหตุ เค้าบอกว่าทั้งสองกลับไปพร้อมกัน ไม่ต้องเดาเลยค่ะ ว่าทำไมเขาถึงไม่กลับมา”“พี่เสียใจด้วยนะครับชัญญ
ตอนที่ 22 คืนอันตราย“ปล่อยฉันนะ!..ช่วยด้วย” ชัญญาตะโกนเสียงดัง แต่เสียงของเธอกลับถูกกลบด้วยเสียงเพลงในร้านชัญญาเริ่มรู้สึกสิ้นหวัง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี กลัวก็กลัว หนึ่งในสามคนจึงพูดขึ้น เพราะไม่อยากให้เธอร้องโวยวาย เพราะมันกำลังเหลือบไปเห็นเมฆินทร์ที่กำลังนั่งจ้องมองพวกมันอยู่“งั้นชนแก้วกับพวกพี่สามคนก่อนสิ แล้วพี่จะไม่ยุ่งกับน้องเลย” หนึ่งในนั้นเสนอ เพราะกลัวคนในร้านจะสังเกตเห็นพฤติกรรมของพวกมัน ก่อนจะรีบปรามเพื่อนให้เก็บมีด“ก็ได้!!!” ชัญญาจำใจยกแก้วของเธอขึ้นดื่ม พวกมันลอบยิ้มอย่างมีเลศนัย “อะไรกัน พี่ยังไม่ได้ชนแก้วกับน้องเลยนะจ๊ะ จะรีบดื่มไปไหน” ชายคนที่นั่งข้างเธอรีบบอก“ชนกับพี่ก่อนสิ อีกแค่แก้วเดียวเอง” ชัญญาพยักหน้า พวกมันรีบสั่งเหล้ามาเพิ่ม และหนึ่งในสามก็แอบหยอดน้ำใสๆ ลงในแก้วเหล้าก่อนจะยื่นให้เธอ โดยที่เธอไม่รู้ตัว ชัญญายอมชนแก้วตามคำขอเพื่อหวังว่าพวกมันจะรักษาสัญญา“ก็ได้!!!” ชัญญาบอกเสียงแข็งกร้าว หลังจากชนแก้วกับพวกมันเสร็จ ชัญญาทำท่าจะลุกขึ้น“โอเค พวกพี่คำไหนคำนั้น” พวกมันคนแรกพูดขึ้น ส่วนอีกสองคนก็พยายามสังเกตอาการของชัญญาและถ่วงเวลาให้ยาคงออกฤทธิ์ แต่พอเห็น
ตอนที่ 21 บาร์ล่าเหยื่อแสงไฟสลัวสาดส่องไปทั่วบาร์หรูใจกลางเมือง เสียงเพลงจังหวะเร้าใจดังกระหึ่ม เมฆินทร์นั่งจิบวิสกี้กับเข้มเพื่อนสนิทที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้านมาได้เกือบครึ่งชั่วโมง สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆ บาร์อย่างเบื่อหน่าย เขาปรับทุกข์กับเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องของปรายฟ้าอยู่ได้ไม่นาน ภรรยาของเข้มก็โทรตาม“เฮ้ย! เมฆกูไปก่อนนะ เมียกูโทรตามจิกแล้ว” เพื่อนของเมฆินทร์พูดพลางหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปจากบาร์ เมฆินทร์ยกวิสกี้ขึ้นจิบอีกครั้งแล้วลุกขึ้นตามออกไปส่งเพื่อน“แล้วเจอกันว่ะ เพื่อน!!”แต่ก่อนจะกลับเมฆินทร์เหลือบไปเห็นร่างคุ้นตาที่นั่งอีกฝั่งหนึ่งของบาร์ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าไฮโซสาวที่เขาเพิ่งจะไปร่วมงานแต่งของเธอเมื่อช่วงหัวค่ำนี้จะมานั่งคนเดียวในบาร์มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย“หึ!!! มันจะเป็นไปได้ยังไง คืนนี้เธอต้องอยู่ในห้องหอสิ” เมฆินทร์พึมพำกับตัวเองด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมชัญญาถึงต้องมานั่งอยู่ที่บาร์แห่งนี้คนเดียว ในเมื่อคืนนี้เธอควรจะอยู่ในห้องหอกับภูผาด้วยความอยากรู้ เมฆินทร์ตัดสินใจเดินเฉียดเธอไปอย่างช้าๆ เ
ตอนที่ 20 ห้องหอมีไว้ทำไม...ถ้าใจอยู่กับกิ๊กระหว่างที่เมฆินทร์กำลังจัดเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าใส่ตู้อย่างเร่งรีบ เขาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนไปด้วยเพื่อสอบถามเส้นทางในการนัดพบกัน เอมอรก็เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“แค่นี้ก่อนนะไอ้เข้มแล้วเจอกัน” เมฆินทร์รีบวางสายจากเพื่อนเมื่อเห็นสีหน้าของน้องสาว“พี่เมฆคะ!!!.. พี่ปรายเธอบอกว่าพี่เข้าใจเธอผิด” เอมอรเปิดประเด็นทันที น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล“เข้าใจผิดเรื่องอะไร!!!” เมฆินทร์ถามเสียงเรียบ โดยไม่ละสายตาจากการเอาเสื้อผ้าออกกระเป๋า เขานัดเจอเพื่อนที่อยู่กรุงเทพฯ คนหนึ่งเมื่อสักครู่นี้ และตั้งใจจะออกไปเจอกันที่ผับแห่งหนึ่งใกล้ ๆ เพราะเมฆินทร์ไม่ค่อยรู้เส้นทางในกรุงเทพฯเอมอรเริ่มเล่าเรื่องราวที่ปรายฟ้าอธิบายให้เธอฟังอย่างละเอียดเมื่อสักครู่นี้ เมฆินทร์ฟังอย่างตั้งใจ แต่สีหน้าของเขากลับยิ่งเคร่งขรึม“พี่ก็บอกเอมไปแล้ว ว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องนั้นหรอก” เมฆินทร์พูดเสียงแข็งก่อนจะตัดสินใจบอกน้องสาวไปตามตรง“ปรายเขามีคนอื่น แต่ตอนนี้พี่ยังไม่มีหลักฐานพอ” เอมอรตกใจเธอนึกไม่ถึงว่าปรายฟ้าจะทำเช่นนี้กับพี่ชายของเธอ“เอมนอนกับปราย เอมต้องช่วย
ตอนที่ 19 เมียหลวงยืนหนึ่ง...เมียน้อยยืนสะพานหลังจากอรปรียาถูกลากตัวออกไปจากงาน เสียงซุบซิบนินทาก็ดังกระหึ่มไปทั่วห้องจัดเลี้ยง แขกเหรื่อต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์เจ้าบ่าวอย่างออกรส แต่พิธีการก็ยังคงดำเนินต่อไปจนถึงช่วงสุดท้ายของการส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ แต่เวลาผ่านไปได้ไม่ถึงสิบนาทีซึ่งอยู่ในระหว่างแขกผู้ใหญ่กำลังอวยพรกับคู่บ่าวสาวเสียงโทรศัพท์ของภูผาก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันในห้องหอ ซึ่งเป็นสายจากลูกน้องของคุณหญิงนวลจันทร์ที่โทรเข้ามา ภูผารีบตัดสายทิ้งเพื่อให้พิธีอวยพรในช่วงนั้นผ่านไปก่อน หลังผ่านพ้นคำอวยพรเสร็จเรียบร้อย ภูผาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องของมารดารายงาน“คุณอรปรียากำลังไลฟ์สดอยู่ที่สะพานครับคุณภู...และเธอก็กำลังจะฆ่าตัวตาย!!!”“อะไรนะ!!! ” ภูผาทวนคำด้วยน้ำเสียงตกใจ หัวใจของเขาเต้นระส่ำ ก่อนจะหันมองชัญญาที่นั่งอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอบ่งบอกถึงความสับสนและเสียใจ เขาไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรในห้องหอที่เงียบสงัด ภูผาค่อย ๆ นั่งลงบนเตียงด้วยความรู้สึกสับสน ชัญญาจ้องมองเขาด







