ログインปรายฟ้าใช้โอกาสนี้สานสัมพันธ์กับเมฆินทร์อย่างจริงจัง เธอโทรหาเขา ส่งข้อความ และชวนเขาไปเที่ยวอยู่เสมอ เมฆินทร์เองก็รู้สึกดีกับปรายฟ้า เขาชอบความสวยงามและความีเสน่ห์ของเธอ
เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่ก็ตกลงเป็นแฟนกัน ปรายฟ้าเริ่มพูดถึงเรื่องที่เธอถูกแฟนเก่าตามรังควานทั้งที่ไม่เป็นความจริงเพราะคุณไฟโรจน์สั่งให้ลูกน้องไปจ้างมือปืนมาเก็บคนบนเรือจนครบหมดแล้ว และเธอยังอ้างว่าอยากไปอยู่กับเมฆินทร์ที่เกาะมายา เธออ้างว่าเธอรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา และอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่บนเกาะ
คุณไพโรจน์เฝ้าจับตาดูความสัมพันธ์ของทั้งคู่อย่างใกล้ชิด เขาพอใจที่บุตรสาวคบหากับคนมีฐานะและรู้จักทำมาหากิน แต่ในขณะเดียวกันก็มีความกังวลใจว่าลูกสาวจะไปใช้ชีวิตลำบากบนเกาะ หากปรายฟ้าตัดสินใจไปอยู่กับเมฆินทร์ในอนาคต
อย่างไรก็ตาม ผู้เป็นบิดาก็ไม่อยากขัดใจบุตรสาวมากนักเพราะปรายฟ้าขาดแม่มาตั้งแต่เด็ก ๆ ก่อนจะสังเกตเห็นว่าลูกสาวมีความสุขเมื่ออยู่ใกล้ ๆ กับเมฆินทร์ เขาจึงเลือกที่จะเฝ้าดูความสัมพันธ์ของทั้งคู่ต่อไป โดยหวังว่าเมฆินทร์จะสามารถดูแลปรายฟ้าได้เป็นอย่างดี
เมฆินทร์รู้สึกสงสารปรายฟ้า และอยากจะปกป้องเธอ เขาจึงตัดสินใจไปขอเธอแต่งงานกับคุณไพโรจน์
“คุณพ่อครับ ที่ผมมาวันนี้เพราะผมตั้งใจจะมาขอแต่งงานกับปรายฟ้าครับ ผมรักปรายฟ้าจริงๆ นะครับ แล้วก็อยากจะแต่งงานเธอ ปรายฟ้าเป็นคนพิเศษสำหรับผมมากๆ และผมสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ครับ"
ไพโรจน์มองหน้าเมฆินทร์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“คุณแน่ใจเหรอว่าคุณรู้จักลูกสาวผมดีพอแล้ว”
“ครับ” เมฆินทร์ตอบ
“คุณรู้ไหมว่าการแต่งงานกับลูกสาวผม มันไม่ง่ายเลยนะ” ไพโรจน์พูด
“ผมรู้ครับ” เมฆินทร์ตอบ
“แต่ผมก็พร้อมที่จะเผชิญกับทุกอย่าง”
ไพโรจน์เงียบไปสักพัก ก่อนจะถอนหายใจยาว
“ในเมื่อลูกสาวผมต้องการคุณ ผมก็ไม่ขัดขวางหรอก แต่คุณไม่ควรเอาลูกสาวผมไปอยู่ด้วย”
“ทำไมละครับ คุณพ่อ” เมฆินทร์ถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ก็แล้วทำไมลูกสาวของผมต้องไปอยู่กับคุณด้วยล่ะ” ไพโรจน์ถามเพราะรู้นิสัยลูกสาวของตัวเองดี
“แต่ผมรักปรายฟ้าและพร้อมจะดูแลเธอทุกอย่างนะครับ” เมฆินทร์รีบบอก
“ถ้าคุณรู้จักลูกสาวผมดีพอ คุณจะไม่พูดแบบนี้”
“คุณคิดว่าบนเกาะนั่นจะทำให้ลูกสาวของผมมีความสุขได้เหรอ” เมฆินทร์เงียบไปชั่วขณะ คุณไฟโรจน์ถอนหายใจยาว ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“แต่ในเมื่อลูกสาวผมต้องการคุณ ผมก็จะไม่ขัดหรอก”
“ขอบคุณครับ” เมฆินทร์พูด
หลังจากพิธีแต่งงานที่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ณ โรงแรมหรูของคุณไพโรจน์ ปรายฟ้าก็ย้ายไปใช้ชีวิตคู่กับเมฆินทร์บนเกาะมายา ชีวิตบนเกาะที่เงียบสงบและห่างไกลจากแสงสีของเมืองหลวงช่างแตกต่างจากสิ่งที่ปรายฟ้าเคยสัมผัสมาโดยสิ้นเชิง
บ้านพักของเมฆินทร์บนเกาะมายาเป็นบ้านไม้สองชั้นที่สร้างขึ้นอย่างเรียบง่ายแต่แข็งแรง ท่ามกลางสวนมะพร้าวและป่าไม้เขียวชอุ่มที่ทอดยาวไปจนสุดสายตา เสียงคลื่นกระทบฝั่งและเสียงนกร้องเป็นเสียงเพลงที่ขับกล่อมชีวิตประจำวันของคนที่นี่
ชีวิตบนเกาะไม่ได้ราบรื่นเสมอไป ปรายฟ้าต้องเผชิญกับความเหงาและความเบื่อหน่ายเมื่อเมฆินทร์ออกไปดูแลธุรกิจรังนกของเขา อีกทั้งเอมอรพอเปิดเทอมเธอก็เข้ามาเรียนที่มหาลัยกรุงเทพ ทำให้ปรายฟ้าต้องอยู่ตามลำพังในช่วงกลางวัน และเธอก็ไม่คุ้นเคยกับการอยู่คนเดียวในสถานที่ที่เงียบสงัดเช่นนี้ ทำให้ปรายฟ้าคิดถึงเพื่อนฝูงและชีวิตสังคมที่เคยมี
เมฆินทร์สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของปรายฟ้า เขาพยายามหาเวลาวันหยุดอยู่กับเธอให้มากขึ้น พาเธอไปชมความงามของเกาะ พาเธอไปดำน้ำดูปะการัง และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตบนเกาะให้เธอฟัง แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
“คุณไม่ชอบชีวิตที่นี่เหรอ” เมฆินทร์ถามขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งชมพระอาทิตย์ตกดินบนหาดทราย
“ฉันแค่เป็นห่วงคุณพ่อค่ะ” ปรายฟ้าหยุดพูด เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกของเธออย่างไร
“คุณกลับไปเยี่ยมท่านบ้างก็ได้นี่ครับ” เมฆินทร์พูดต่อ
พอวันรุ่งขึ้นเขาก็ให้ลูกน้องไปส่งที่เธอที่กระบี่ แต่เธอก็ออกเดินทางไปกับเพื่อนของเธอต่อ หลังจากนั้นลูกน้องก็กลับมารายงานเมฆินทร์ เขาไม่ได้ว่าอะไร เพราะคิดว่าเธอคงอยากจะปลดปล่อย
ปรายฟ้าคิดถึงแสงสีและความสนุกสนานในเมืองหลวง หลังจากนั้นเป็นต้นมาเธอก็เริ่มออกเดินทางจากเกาะบ่อยขึ้นโดยอ้างว่าไปเยี่ยมบิดาทุกครั้ง ซึ่งช่วงหลัง ๆ มานี้ เมฆินทร์ก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของปรายฟ้า จนรู้ว่าเธอคงไม่ชอบชีวิตบนเกาะ แต่เขาก็หวังว่าเธอจะให้โอกาสชีวิตคู่สำหรับเขา
ตอนที่ 24 คืนนี้มีรัก NC“ชัญญ่า พี่ต้องพาชัญญ่าไปโรงพยาบาลนะ” เมฆินทร์พยายามพูด แต่หญิงสาวก็รีบปิดปากของเขาด้วยริมฝีปากของเธอ“ไม่ค่ะ ชัญญาทนไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวพูดเสียงกระเส่า เธอเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อของเขาออกหญิงสาวจูบสะเปะสะปะเหมือนคนไม่เคยในขณะที่ตนเองปลดกระดุมเสื้อของเขา มือของเมฆินทร์เริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธอ ก่อนจะสอนให้เธอสอดลิ้นเข้ามาสัมผัสกันจนเธอเริ่มชำนาญนานขึ้นเรื่อย ๆ ตามสัญชาตญาณ“พี่เมฆคะ ชัญญารักพี่เมฆ ได้โปรดช่วยชัญญ่าด้วยนะคะ” ชัญญาพูดเสียงคราง“ครับ” เมฆินทร์พูดเสียงแหบพร่า เขาแทบไม่เหลือสติเหลือพอที่จะยับยั้งร่างกายที่พลุ่งพล่านนั้นได้อีกแล้วเมื่อความอดทนอดกลั้นขาดสะบั้นลง เมฆินทร์พลิกตัวหันเข้าหาชัญญาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอื้อมมือโอบกอดร่างบอบบางของเธอไว้ในอ้อมแขน ชัญญาไม่มีอาการขัดขืนเลยแม้แต่น้อย มีเพียงเสียงลมหายใจที่หอบกระชั้นถี่ขึ้นเท่านั้นเมฆินทร์มั่นใจแล้วว่าฤทธิ์จากยากระตุ้นที่พวกมันหยอดให้เธอกินออกฤทธิ์อย่างเต็มที่ ร่างกายของเธอร้อนรุ่มไปด้วยแรงปรารถนา ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายวาววับ ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อยราวกับเชื้อเชิญเขาอยู่ตลอดเวลาน
ตอนที่ 23 มนุษยธรรมกับความปรารถนาหนึ่งชั่วโมงต่อมาแสงไฟสลัวในบาร์สาดส่องร่างของทั้งคู่ที่นั่งคุยกันอย่างออกรส เมฆินทร์และชัญญาผลัดกันเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในงานแต่งงานของเธอ ชัญญาเล่าถึงความอึดอัดใจที่ต้องเผชิญกับสายตาของแขกเหรื่อในงาน และความรู้สึกโดดเดี่ยวที่เธอต้องนั่งรอภูผาในห้องหอ และความผิดหวังที่เขาไม่กลับมา“ชัญญ่าไม่รู้เลยว่าคุณภูผามีคุณอรปรียาอยู่แล้ว” เธอเล่าทุกอย่างให้เมฆินทร์ฟังโดยไม่ปิดบังเมฆินทร์มองชัญญาด้วยความเห็นใจ เขารู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หัวอ่อนและน่าสงสาร เพราะถูกมารดาจัดแจงให้ทุกอย่างแม้กระทั่งคู่ครอง“คุณภูอาจจะมีเหตุผลที่ไม่ได้กลับมาหาชัญญ่าก็ได้นะ พี่ว่าชัญญ่าใจเย็น ๆ ก่อนเถอะ” เมฆินทร์พยายามปลอบใจเธอ“แล้วเหตุผลของเขาคืออะไรล่ะคะ เขาก็ไม่ควรทำแบบนี้กับชัญญ่าตั้งแต่แรก”“แล้วเค้ารู้มั้ยว่าชัญญ่าออกมานั่งดื่มคนเดียว”“เค้าไม่สนใจหรอกค่ะ โทรไปเค้าก็ไม่ได้รับ” แล้วเธอก็เปิดรูปของภูผาที่กอดกับอรปรียาที่สะพานให้เมฆินทร์ดู“น้องบุญธรรมของ ชัญญ่าอยู่ในที่เกิดเหตุ เค้าบอกว่าทั้งสองกลับไปพร้อมกัน ไม่ต้องเดาเลยค่ะ ว่าทำไมเขาถึงไม่กลับมา”“พี่เสียใจด้วยนะครับชัญญ
ตอนที่ 22 คืนอันตราย“ปล่อยฉันนะ!..ช่วยด้วย” ชัญญาตะโกนเสียงดัง แต่เสียงของเธอกลับถูกกลบด้วยเสียงเพลงในร้านชัญญาเริ่มรู้สึกสิ้นหวัง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี กลัวก็กลัว หนึ่งในสามคนจึงพูดขึ้น เพราะไม่อยากให้เธอร้องโวยวาย เพราะมันกำลังเหลือบไปเห็นเมฆินทร์ที่กำลังนั่งจ้องมองพวกมันอยู่“งั้นชนแก้วกับพวกพี่สามคนก่อนสิ แล้วพี่จะไม่ยุ่งกับน้องเลย” หนึ่งในนั้นเสนอ เพราะกลัวคนในร้านจะสังเกตเห็นพฤติกรรมของพวกมัน ก่อนจะรีบปรามเพื่อนให้เก็บมีด“ก็ได้!!!” ชัญญาจำใจยกแก้วของเธอขึ้นดื่ม พวกมันลอบยิ้มอย่างมีเลศนัย “อะไรกัน พี่ยังไม่ได้ชนแก้วกับน้องเลยนะจ๊ะ จะรีบดื่มไปไหน” ชายคนที่นั่งข้างเธอรีบบอก“ชนกับพี่ก่อนสิ อีกแค่แก้วเดียวเอง” ชัญญาพยักหน้า พวกมันรีบสั่งเหล้ามาเพิ่ม และหนึ่งในสามก็แอบหยอดน้ำใสๆ ลงในแก้วเหล้าก่อนจะยื่นให้เธอ โดยที่เธอไม่รู้ตัว ชัญญายอมชนแก้วตามคำขอเพื่อหวังว่าพวกมันจะรักษาสัญญา“ก็ได้!!!” ชัญญาบอกเสียงแข็งกร้าว หลังจากชนแก้วกับพวกมันเสร็จ ชัญญาทำท่าจะลุกขึ้น“โอเค พวกพี่คำไหนคำนั้น” พวกมันคนแรกพูดขึ้น ส่วนอีกสองคนก็พยายามสังเกตอาการของชัญญาและถ่วงเวลาให้ยาคงออกฤทธิ์ แต่พอเห็น
ตอนที่ 21 บาร์ล่าเหยื่อแสงไฟสลัวสาดส่องไปทั่วบาร์หรูใจกลางเมือง เสียงเพลงจังหวะเร้าใจดังกระหึ่ม เมฆินทร์นั่งจิบวิสกี้กับเข้มเพื่อนสนิทที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้านมาได้เกือบครึ่งชั่วโมง สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆ บาร์อย่างเบื่อหน่าย เขาปรับทุกข์กับเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องของปรายฟ้าอยู่ได้ไม่นาน ภรรยาของเข้มก็โทรตาม“เฮ้ย! เมฆกูไปก่อนนะ เมียกูโทรตามจิกแล้ว” เพื่อนของเมฆินทร์พูดพลางหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปจากบาร์ เมฆินทร์ยกวิสกี้ขึ้นจิบอีกครั้งแล้วลุกขึ้นตามออกไปส่งเพื่อน“แล้วเจอกันว่ะ เพื่อน!!”แต่ก่อนจะกลับเมฆินทร์เหลือบไปเห็นร่างคุ้นตาที่นั่งอีกฝั่งหนึ่งของบาร์ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าไฮโซสาวที่เขาเพิ่งจะไปร่วมงานแต่งของเธอเมื่อช่วงหัวค่ำนี้จะมานั่งคนเดียวในบาร์มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย“หึ!!! มันจะเป็นไปได้ยังไง คืนนี้เธอต้องอยู่ในห้องหอสิ” เมฆินทร์พึมพำกับตัวเองด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมชัญญาถึงต้องมานั่งอยู่ที่บาร์แห่งนี้คนเดียว ในเมื่อคืนนี้เธอควรจะอยู่ในห้องหอกับภูผาด้วยความอยากรู้ เมฆินทร์ตัดสินใจเดินเฉียดเธอไปอย่างช้าๆ เ
ตอนที่ 20 ห้องหอมีไว้ทำไม...ถ้าใจอยู่กับกิ๊กระหว่างที่เมฆินทร์กำลังจัดเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าใส่ตู้อย่างเร่งรีบ เขาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนไปด้วยเพื่อสอบถามเส้นทางในการนัดพบกัน เอมอรก็เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“แค่นี้ก่อนนะไอ้เข้มแล้วเจอกัน” เมฆินทร์รีบวางสายจากเพื่อนเมื่อเห็นสีหน้าของน้องสาว“พี่เมฆคะ!!!.. พี่ปรายเธอบอกว่าพี่เข้าใจเธอผิด” เอมอรเปิดประเด็นทันที น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล“เข้าใจผิดเรื่องอะไร!!!” เมฆินทร์ถามเสียงเรียบ โดยไม่ละสายตาจากการเอาเสื้อผ้าออกกระเป๋า เขานัดเจอเพื่อนที่อยู่กรุงเทพฯ คนหนึ่งเมื่อสักครู่นี้ และตั้งใจจะออกไปเจอกันที่ผับแห่งหนึ่งใกล้ ๆ เพราะเมฆินทร์ไม่ค่อยรู้เส้นทางในกรุงเทพฯเอมอรเริ่มเล่าเรื่องราวที่ปรายฟ้าอธิบายให้เธอฟังอย่างละเอียดเมื่อสักครู่นี้ เมฆินทร์ฟังอย่างตั้งใจ แต่สีหน้าของเขากลับยิ่งเคร่งขรึม“พี่ก็บอกเอมไปแล้ว ว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องนั้นหรอก” เมฆินทร์พูดเสียงแข็งก่อนจะตัดสินใจบอกน้องสาวไปตามตรง“ปรายเขามีคนอื่น แต่ตอนนี้พี่ยังไม่มีหลักฐานพอ” เอมอรตกใจเธอนึกไม่ถึงว่าปรายฟ้าจะทำเช่นนี้กับพี่ชายของเธอ“เอมนอนกับปราย เอมต้องช่วย
ตอนที่ 19 เมียหลวงยืนหนึ่ง...เมียน้อยยืนสะพานหลังจากอรปรียาถูกลากตัวออกไปจากงาน เสียงซุบซิบนินทาก็ดังกระหึ่มไปทั่วห้องจัดเลี้ยง แขกเหรื่อต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์เจ้าบ่าวอย่างออกรส แต่พิธีการก็ยังคงดำเนินต่อไปจนถึงช่วงสุดท้ายของการส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ แต่เวลาผ่านไปได้ไม่ถึงสิบนาทีซึ่งอยู่ในระหว่างแขกผู้ใหญ่กำลังอวยพรกับคู่บ่าวสาวเสียงโทรศัพท์ของภูผาก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันในห้องหอ ซึ่งเป็นสายจากลูกน้องของคุณหญิงนวลจันทร์ที่โทรเข้ามา ภูผารีบตัดสายทิ้งเพื่อให้พิธีอวยพรในช่วงนั้นผ่านไปก่อน หลังผ่านพ้นคำอวยพรเสร็จเรียบร้อย ภูผาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องของมารดารายงาน“คุณอรปรียากำลังไลฟ์สดอยู่ที่สะพานครับคุณภู...และเธอก็กำลังจะฆ่าตัวตาย!!!”“อะไรนะ!!! ” ภูผาทวนคำด้วยน้ำเสียงตกใจ หัวใจของเขาเต้นระส่ำ ก่อนจะหันมองชัญญาที่นั่งอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอบ่งบอกถึงความสับสนและเสียใจ เขาไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรในห้องหอที่เงียบสงัด ภูผาค่อย ๆ นั่งลงบนเตียงด้วยความรู้สึกสับสน ชัญญาจ้องมองเขาด







