ตอนที่  31 ความขัดแย้งในใจแพรไหม

ตอนที่

31

ความขัดแย้งในใจแพรไหม

ค่ำคืนแห่งการเปิดเผยและความเร่าร้อนได้ผ่านพ้นไปแล้ว แต่สำหรับแพรไหมแล้ว มันไม่ได้นำมาซึ่งความสงบสุขอย่างที่เธอเคยคิดไว้ หลังจากที่คริสเตียนได้เปิดเผยบาดแผลในใจและเรื่องราวในอดีตอันมืดมิดของเขาอย่างหมดเปลือก แม้ร่างกายจะแนบชิดกันด้วยความรักที่ลึกซึ้ง แต่จิตใจของแพรไหมกลับสับสนวุ่นวายอย่างรุนแรง เธอรักคริสเตียน แต่ความจริงที่ได้รับรู้กลับเป็นสิ่งหนักอึ้งเกินกว่าที่เธอจะยอมรับได้ง่ายๆ

ความจริงที่ยากจะกลืนกิน

แพรไหมตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของคริสเตียน แสงอรุณยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง แต่หัวใจของเธอกลับไม่ได้สดใสตาม เธอเงยหน้ามองใบหน้าหลับใหลของคริสเตียน เขายังคงดูอ่อนล้าและมีร่องรอยของความเจ็บปวดจากเมื่อคืนนี้ แต่ก็มีความสงบสุขปรากฏอยู่บนใบหน้า เพราะเขาได้ปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นในใจออกมาแล้ว แต่สำหรับแพรไหม การรับรู้ความจริงนั้นกลับเป็นจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดครั้งใหม่

เธอค่อยๆ เลื่อนตัวออกจากอ้อมกอดของคริสเตียนอย่างแผ่วเบา เดินไปยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปนอกคฤหาสน์ที่เคยรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย แต่ตอนนี้กลับดูเหมือนมีเงามืดปกคลุมอยู่ เธอพยายามทำความเข้าใจกับทุกสิ่งที่คริสเตียนเล่าให้ฟัง เธอรู้ว่าเขามีเหตุผลที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องครอบครัวและแก้แค้นให้คนที่เขารัก แต่การที่เขาต้องแปดเปื้อนมือกับการกระทำที่ผิดกฎหมาย การอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความรุนแรงและอันตราย มันช่างแตกต่างจากโลกที่เธอเคยรู้จักสิ้นเชิง

เธอรู้สึกผิดหวัง ไม่ใช่ในตัวคริสเตียนทั้งหมด แต่เป็นผิดหวังในโชคชะตาที่นำพาเธอมาพบกับโลกที่มืดมิดเช่นนี้ เธอเคยเชื่อว่าความรักจะสามารถเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งได้ แต่ตอนนี้เธอไม่แน่ใจแล้วว่าความรักของเธอจะแข็งแกร่งพอที่จะแบกรับอดีตอันหนักอึ้งของเขาได้หรือไม่

ภาพของอันโตนิโอน้องชายผู้บริสุทธิ์ของคริสเตียนที่ต้องจบชีวิตลง ภาพของมาเรียโนผู้เป็นบิดาที่ต้องตายเพราะความบอบช้ำจากโลกมาเฟีย ภาพเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวของเธอ และตอกย้ำว่าคริสเตียนได้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่เปื้อนเลือดมาตลอด การที่เขาต้องฆ่าคน ต้องทำเรื่องผิดกฎหมาย เพื่อรักษาอำนาจและแก้แค้น มันไม่ใช่สิ่งที่แพรไหมในฐานะหญิงสาวธรรมดาจะยอมรับได้ง่ายๆ เลย

ตลอดทั้งวันนั้น แพรไหมพยายามหลีกเลี่ยงการพบหน้าคริสเตียน เธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องทำงานของตัวเอง หรือไม่ก็เดินไปรอบๆ สวน เพื่อให้ตัวเองได้อยู่คนเดียวและใช้ความคิด เธอพยายามจัดเรียงความรู้สึกภายในใจ

เธอรักคริสเตียนอย่างสุดหัวใจ ความรักที่ผ่านมาเป็นของจริง ความผูกพันที่สร้างมาด้วยกันมันลึกซึ้งเกินกว่าจะตัดขาดได้ง่ายๆ เขาคือผู้ชายที่อบอุ่น อ่อนโยน และปกป้องเธอเสมอมา เขาคือคนที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและมีความสุขที่สุด แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็หวาดกลัวและรู้สึกไม่สบายใจกับอดีตของเขา

จิตใจของเธอแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งอยากจะวิ่งเข้าไปกอดเขา บอกเขาว่าไม่เป็นไร เธอจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอ แต่อีกส่วนหนึ่งก็หวาดกลัว อดคิดไม่ได้ว่าผู้ชายที่ฆ่าคนมามากมายจะสามารถมีชีวิตที่สงบสุขได้อย่างไร และเธอจะสามารถใช้ชีวิตอยู่กับความจริงที่ว่าสามีของเธอเคยเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่โหดร้ายนั้นได้หรือไม่

เธอจินตนาการถึงอนาคตที่พวกเขาจะสร้างครอบครัวด้วยกัน แต่แล้วภาพของความรุนแรงในโลกของมาเฟียก็ผุดขึ้นมา เธออดกังวลไม่ได้ว่าอดีตของคริสเตียนจะตามมาหลอกหลอนพวกเขาไปตลอดชีวิต และลูกๆ ของพวกเขาจะต้องเติบโตมาในเงามืดเหล่านั้นหรือไม่

ความรู้สึกผิด ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่กัดกินใจแพรไหม เธอรู้สึกผิดที่แม้จะรักคริสเตียนมากเพียงใด เธอก็ยังไม่สามารถยอมรับอดีตของเขาได้ทั้งหมด เธอรู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัว เธอควรจะแข็งแกร่งกว่านี้ ควรจะเข้าใจเขาให้มากกว่านี้ แต่หัวใจของเธอก็ยังคงมีความขัดแย้งอย่างรุนแรง

คริสเตียนเองก็รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวแพรไหม เขาสังเกตเห็นว่าเธอหลีกเลี่ยงการสบตา หลีกเลี่ยงการสัมผัส และใช้เวลาอยู่คนเดียวมากขึ้น ความเงียบที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาช่างน่าอึดอัดและ เจ็บปวดสำหรับคริสเตียน เขารู้ว่าแพรไหมกำลังเผชิญหน้ากับความจริงที่เขาเปิดเผย และเขากลัวว่าเธอจะตัดสินใจเดินจากไป

“แพรไหม…คุณโอเคไหมครับ” คริสเตียนพยายามถามในตอนเย็นวันนั้น ขณะที่แพรไหมกำลังนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่น

แพรไหมเงยหน้าขึ้นมองเขา เธอยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน แต่ดวงตาของเธอยังคงมีความกังวลซ่อนอยู่ “ฉันโอเคค่ะคริสเตียน แค่อยากอยู่เงียบๆ สักพัก”

คริสเตียนเดินเข้าไปหาเธอ ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ มือของเขาเอื้อมไปกุมมือของเธอ แต่แพรไหมกลับดึงมือกลับอย่างนุ่มนวล ราวกับมีความลังเลบางอย่าง คริสเตียนรู้สึกเจ็บปวดกับท่าทีนั้น แต่ก็พยายามเข้าใจ

“ผมรู้ว่ามันยากสำหรับคุณ” คริสเตียนกล่าวเสียงแผ่ว “ผมไม่ได้คาดหวังให้คุณยอมรับทุกอย่างได้ในทันที”

“ฉัน…ฉันรักคุณนะคะคริสเตียน” แพรไหมพูดเสียงสั่น

“แต่…อดีตของคุณมัน…” เธอหยุดชะงัก ไม่รู้จะหาคำพูดใดมาอธิบายความรู้สึกภายในใจได้

คริสเตียนพยักหน้า “ผมเข้าใจครับ ไม่เป็นไร…คุณมีเวลาคิดได้เต็มที่”

แม้คำพูดของคริสเตียนจะเต็มไปด้วยความเข้าใจ แต่แพรไหมกลับรู้สึกกดดันมากขึ้น เธอรู้ว่าเขาพยายามอย่างมากที่จะเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อเธอ แต่เธอจะสามารถลืมอดีตที่มืดมิดของเขาได้จริงๆ หรือเธอจะสามารถอยู่กับความจริงที่ว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับความรุนแรงเหล่านั้นได้หรือไม่?

หลายวันต่อมา แพรไหมยังคงจมอยู่กับความคิดและความรู้สึกของตัวเอง เธอแยกตัวออกจากคริสเตียนมากขึ้น แม้จะยังคงใช้ชีวิตอยู่ในคฤหาสน์เดียวกัน แต่ราวกับมีกำแพงที่มองไม่เห็นกั้นกลางระหว่างพวกเขา

เธอเริ่มมีอาการนอนไม่หลับ ฝันร้ายถึงภาพความรุนแรงที่เกิดขึ้นในอดีตของคริสเตียน และบางครั้งก็มีอาการซึมเศร้า เก็บตัวเงียบ ไม่ค่อยพูดคุยกับใคร แม้กระทั่งกับคาร่า เพื่อนสนิทของเธอ

คาร่าสังเกตเห็นความผิดปกติของแพรไหมและพยายามสอบถาม แต่แพรไหมก็ยังคงไม่กล้าเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมด เธอรู้ว่านี่คือเรื่องส่วนตัวของคริสเตียน และเธอต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง

บางครั้งแพรไหมก็รู้สึกโกรธตัวเองที่อ่อนแอ ไม่สามารถก้าวผ่านเรื่องนี้ไปได้เหมือนคริสเตียน แต่ในอีกมุมหนึ่ง เธอก็รู้สึกโกรธคริสเตียนที่เก็บเรื่องราวร้ายแรงขนาดนี้ไว้เป็นความลับมาตลอด ทำให้เธอต้องมาเผชิญหน้ากับความจริงที่หนักหน่วงเช่นนี้

ความขัดแย้งในใจของแพรไหมทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่รู้ว่าจะหาทางออกให้กับปัญหานี้ได้อย่างไร เธอรักคริสเตียน แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธความจริงที่ว่าอดีตของเขาได้สร้างบาดแผลลึกในใจของเธอเช่นกัน

เธอได้แต่หวังว่าวันหนึ่ง เธอจะสามารถหาทางออกให้กับความรู้สึกสับสนนี้ได้ และตัดสินใจได้ว่าเธอจะเลือกเดินไปในทิศทางใด ในเมื่อเส้นทางข้างหน้าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบอีกต่อไปแล้ว แต่เต็มไปด้วยหนามแหลมคมจากอดีตที่ยังคงตามมาหลอกหลอน