บทที่ 4 หลงเด็ก (3) NC25+

ร่างเล็กทำการเขย่งปลายเท้าของตัวเองขึ้นจากนั้นก็ทำการจูบปากของกองทัพอย่างจำใจ และจังหวะที่ปากแตะเธอก็ถอนปากออกทันที แต่คนตัวโตเร็วกว่า เขาล็อกคอของไลลาเอาไว้จากนั้นก็บดจูบลงมาที่ปากเล็กอย่างดุดัน

            “อื้อ…”

            “จูบแค่นี้อย่าเรียกว่าจูบเถอะ เดี๋ยวพี่จะสอนเราเองว่าจูบจริงๆ มันเป็นยังไง อ้าปาก!!” เสียงเข้มบอกอย่างออกคำสั่งแต่นิ้วหนาก็บีบปลายคางเรียวเพื่อให้เธอเปิดปากให้กว้างมากยิ่งขึ้น

            จ๊วบ!!

            ปากหยักบดขยี้ปากเล็กอย่างรุนแรงจนเท้าที่เขย่งอยู่แทบจะทรงตัวไม่ไหว ยังดีที่มือหนาช่วยพยุงเอาไว้ก่อน

            ริมฝีปากหยักค่อยๆ ไล้เล็มความหวานจากปากเล็กแล้วดูดดึงอย่างหื่นกระหาย ปากไลลาทั้งหวานทั้งหอมจนเขาอดใจไม่ไหว และมีการใช้ฟันคมๆ ขบงับที่ริมฝีปากเล็กอย่างแรงจนไลลารับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่เต็มปาก

            “อื้อ…เอ็บ”

            กองทัพปล่อยปากเล็กอย่างเสียดายแต่เขาชอบที่ทำให้เธอเจ็บปวด ยิ่งเห็นปากเล็กมีรอยแตกเขายิ่งชอบ

            “พี่มันซาดิสม์”

            “เธอชอบพี่รู้”

            “ไอ้!!”

            “เอาสิ ไอ้อีกคำเดี๋ยวได้รู้ว่าต้องเจออะไรต่อ เดินไปที่เตียงซะ พี่ยังเอาไม่เสร็จ”

            “ฮึ่ย”

            ไลลามองตาขวางแล้วเดินไปที่เตียงอย่างที่กองทัพต้องการ สายตาราวกับเหยี่ยวมองบั้นท้ายงามงอนที่มีรอยฝ่ามือของเขาเต็มไปหมด มุมปากคมแสยะยิ้มอย่างชอบใจ ก็บั้นท้ายของเธอมันผายใหญ่เหมาะมือจนอดทำแรงๆ ไม่ได้

            หญิงสาวเดินขึ้นมานั่งห้อยเท้าที่ปลายเตียงอย่างจำใจ แล้วมองกองทัพที่กำลังเดินยิ้มมา ไม่เข้าใจเขาจริงๆ ทำไมถึงทำแบบนี้แล้วยังยิ้มได้

            “อ้าขาสิ…”

            “ฮะ…”

            “แหกขาออกไลลา นั่งแบบนี้พี่จะเอาเธอได้ยังไง”

            “พี่มันบ้า พูดออกมาได้ยังไง ฉันอายเป็นนะเว้ย!!” ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อคนตัวโตบอกราวกับเธอไม่มียางอาย ใครมันจะกล้าทำแบบนั้นกัน

            “เห็นไปถึงไหนต่อไหนละจะอายทำไมไลลา” ร่างใหญ่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวแต่กายร้อนผ่าวของเขายังไม่มีทีท่าสงบ จนไลลาอดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ จนแอบคิดว่าเธอสามารถกลืนกินมันด้วยกายของตัวเองได้ยังไง

            “พี่ไม่อายแต่ฉันอายเว้ย!!”

            “เร็วๆ อยากแตกแล้ว” กองทัพบอกอย่างเร่งเร้าเมื่อคนตัวเล็กยังคงส่งเสียงแว้ดใส่เขาไม่เลิก ซึ่งไลลายอมทำตามอย่างว่าง่ายทั้งๆ ที่ใจไม่อยากทำแบบนี้เลยด้วยซ้ำ

            ชายร่างใหญ่ก้าวเท้าขึ้นไปบนเตียงเพื่อจะกระหน่ำบทรักเข้าใส่คนตัวเล็กอย่างโหยหา เขาคิดถึงเธอทุกคืน ไม่มีวันไหนที่จะไม่คิดถึงไลลา จนบางครั้งเคยมาถามตัวเองว่าทำไมเขาต้องรู้สึกอย่างนี้กับลูกสาวของฆาตกรด้วย

            ร่างหนาของกองทัพขึ้นไปคร่อมร่างเล็กของไลลาจนคนที่นอนหงายอยู่ได้แต่หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เพราะเมื่อครู่กองทัพเล่นสูบพลังจากร่างกายของเธอจนแทบหมดแรง

            “พี่ทัพ...ไลลาอยากนอนไม่ไหวแล้ว” เธอบอกด้วยเสียงเหนื่อยอ่อนแต่สิ่งที่ทำให้ไลลาต้องฉงนใจคือร่างหนาล้มตัวลงมานอนซ้อนอยู่ที่แผ่นหลังบาง “พะ...พี่ทัพทำอะไร...” หญิงสาวเอี้ยวตัวมองและก็ตกใจอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มเอื้อมมาซ้อนที่ใต้ข้อพับขาของไลลาจากทางด้านหลัง และก็ทำในสิ่งที่เธอต้องตกใจ

            สวบ!!

            “อ๊ะ...เจ็บนะ”

            ไลลาถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มเล่นสอดเอ็นร้อนๆ เข้ามาที่โพรงสาวจากทางด้านหลังโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว มือหนาจับที่เข่ามนแล้วยกขาเล็กขึ้นเพื่อให้ตัวตนหนาสามารถสอดเข้ามาในกลีบบางได้ง่ายมากขึ้น ความคับแน่นที่ต้องรองรับแก่นกายใหญ่ทำให้เขาเข้าไปได้ค่อนข้างลำบาก แต่ยิ่งยากมันก็ยิ่งดีเพราะความแน่นทำให้เสียวจนแทบขาดใจ

            “อื้อ...พี่...ทัพ...อย่า”

            ท่านี้มันลึกมาก ลึกจนเธอเสียวแทบขาดใจ มือเรียวของไลลายกขึ้นทาบทับมือแกร่งที่วางอยู่บนเข่าของเธอ

            “เสียวดีจัง...ตัวไลลาหอมมากเลยรู้ไหม...หอมอะไรขนาดนี้” ขณะที่กำลังกระหน่ำบทรักเข้าใส่คนตัวเล็กปลายจมูกโด่งก็ดอมดมความหอมที่ซอกคอและแผ่นหลังบางของไลลา

            “พี่ทัพ...เข้ามาแรงเกินไปแล้วนะ” ไลลาร้องเสียงหลงเมื่อความร้อนผ่าวกระทุ้งเข้ามาใส่โพรงสวาทของเธอรุนแรงเกินต้านจนต้องเอามือบางของตัวเองกำผ้าปูที่นอนเอาไว้

            “จำรสชาติผัวตัวเองเอาไว้ไลลา จำเอาไว้ว่าผัวของเธอคือพี่คนเดียว ถ้าคิดจะหักหลังพี่แล้วไปเอากับคนอื่นอย่างนี้ พี่จะฆ่ามันด้วยมือของพี่เอง”