บทที่ 1379

ไรอันฉวยจดหมายมาไว้ในมือพลางไล่สายตาผ่านลายมืออันคุ้นเคย ทุกคำสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน

“ปะ… เป็นไปไม่ได้…”

การหายใจของไรอันเริ่มติดขัด

เขาหยิบจดหมายขึ้นมาอ่านอีกครั้ง แต่ไม่ว่าเขาจะอ่านมันยังไง คำพูดเหล่านั้นก็ไม่เปลี่ยนแปลง

“ไม่ คุณปู่จะไม่ทำอะไรแบบนั้น…”

ไรอันไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้ ริมฝีปากซีดและแห้งผากเริ่มพึมพำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงตาสีเทาเต็มไปด้วยการสูญเสียที่ไม่มีที่สิ้นสุด

“ไรอัน ฉันรู้ว่ามันยากที่จะยอมรับเรื่องนี้ แต่มันคือความจริง” เจเรมี่เอ่ยอย่างใจเย็น

“เป็นไปไม่ได้!” ไรอันใช้กำลังทั้งหมดคำรามออกมา ก่อนจะกุมหัวใจด้วยสีหน้าเจ็บปวด

เจเรมี่เห็นการเปลี่ยนแปลงนั้นและรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายอาจจะถูกเรื่องนี้กระตุ้นอย่างแรง ทว่าเขาก็ไม่ได้รู้สึกสงสารอีกฝ่ายไปด้วยเลย

ในความคิดของเขา ไรอันเป็นแบบนี้ก็เพราะการกระทำของเขาเอง

การฟื้นขึ้นมาได้นับว่าเป็นพรอันใหญ่หลวงสำหรับไรอันแล้ว

แต่ไม่ว่ายังไงเจเรมี่ก็ยังรีบเรียกหมอให้เขา

ทว่าเมื่อประตูเปิดออก นักข่าวกลุ่มใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นจากไไหนก็ไม่รู้ และพยายามอย่างมากที่จะเข้ามาดูว่าด้านในเกิดอะไรขึ้น

เมื่อพ่อและแม่ของไรอันเห็นหมอ