บทที่ 18

เมเดลีนคิดว่าเธอตอบกลับเมเรดิธได้ดี อีกฝ่ายคงรู้สึกสะเทือนไม่น้อย แต่ทว่าเมื่อได้ยินคำพูดของเมเรดิธ เธอกลับรู้สึกพ่ายแพ้อย่างไร้ทางสู้

เจเรมี่อยู่เคียงข้างหล่อนในการตรวจสุขภาพของแม่เด็กในระยะหลัง

มันควรจะเป็นสิ่งที่สามีภรรยาพึงกระทำ แต่เจเรมี่กำลังให้ความสำคัญกับผู้หญิงอีกคน

เมเรดิธเดินนำหน้าด้วยความภาคภูมิใจ “แมดดี้เกิดอะไรขึ้น? เธอกำลังรู้สึกอารมณ์เสีย? หรือกำลังรู้สึกอกหัก?"

เมเดลีนกำหมัดแน่น เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่ไม่สงบของตัวเธอเอง เธอปฏิเสธที่จะยอมให้ตัวเองเสียภาพลักษณ์ที่นิ่งสงบ “ไม่หรอก ฉันแค่รู้สึกว่าเธอช่างไร้ยางอาย”

ทันทีที่จบประโยค เมเดลีนจ้องมองใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเมเรดิธ

“นี่! เมเรดิธ ฉันเองไม่คิดว่าจะสามารถพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ไร้ยางอาย และยังภาคภูมิใจแบบเธอ คนที่คิดว่าตัวเองสูงส่งมากทั้ง ๆ ที่เป็นได้แค่เมียน้อย”

"แก..."

“วันหนึ่ง เจเรมี่จะรู้ว่าลูกในท้องของเธอ มันไม่ใช่สายเลือดของเขา”

หน้ากากจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่เมเรดิธสวมอยู่ถูกฉีกออกจากใบหน้า ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มออกมา ขณะที่เธอพูดว่า

“เจเรมี่รักฉันมาก ต่อให้เด็กคนนี้จะไม่ใช่ลูกของเขา แต่เขาก็ยังคงรักเด็กคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายอย่างไม่มีข้อแม้ ไม่เหมือนกับเธอ ที่มีลูกของเขาแล้วยังไง? มันไม่ใช่แค่ว่าเขาไม่ต้องการนะ แต่เขาไม่เคยอยากให้เธอคลอดเด็กเหลือขอนั่น!”

เมเรดิธกัดฟันคว้าเมเดลีนที่กำลังจะหันหลังกลับเพื่อเดินจากไป ทันใดนั้นใบหน้าของเมเรดิธ เริ่มกดต่ำลงเสียงสะอื้น ถูกส่งออกมาจากมือที่ป้องปาก เสียงของเธอดังมาก ในขณะที่เธอพูด

“แมดดี้ ได้โปรด ฉันรักเจเรมี่ ได้โปรดให้เขากลับมาหาฉัน”

อะไรอีก?

“แมดดี้ เธอแค่โวยวายและทุบตีฉันตามที่เธอต้องการก็ได้ แต่อย่าทำร้ายลูกฉัน! อ้าา!"

เมเรดิธกรีดร้องออกมาอย่างดูทุกข์ทรมาน ในขณะเดียวกันก็ปล่อยมือของแมดดี้ก่อนจะกลิ้งลงบันได

ตามสถานการณ์ รูปลักษณ์ตามแบบที่ออกมาเต็มไปด้วยข้อกล่าวหาและความไม่คาดคิด เมเดลีนถูกชี้เป้าว่าเป็นคนผิด มีคนชี้มาที่เธอและตะโกนว่า “ผู้หญิงคนนั้น เธอผลักผู้หญิงท้องตกบันได!”

“ไม่ใช่ฉัน! ฉันไม่ได้ทำ!”

เมเดลีนพยายามอธิบายอย่างเต็มที่ แต่ไม่มีใครเชื่อเธอ

เธอต้องการลงไปดูสภาพของเมเรดิธ หลังจากเธอแกล้งออกแรงตกลงไป

เมเดลีนสะดุดไปข้างหลัง และชนเข้ากับราวบันไดอย่างจัง จนเธอรู้สึกเจ็บ เธอนั่งบนขั้นบันไดและกุมท้องของเธอซึ่งตอนนี้มีอาการเจ็บปวดอย่างมาก ในขณะที่ฝูงชนกำลังวิพากษ์วิจารณ์เธอ

เธอเฝ้าดูเจเรมี่วิ่งลงบันไดและอุ้มเมเรดิธที่หมดสติไปอย่าคลุ้มคลั่ง

เขาเป็นสามีของเธอ เป็นคนของเธอ แต่เขาเป็นห่วงผู้หญิงคนอื่นแทนที่จะเป็นเธอ เขาไม่เคยกังวลเกี่ยวกับเธอแม้แต่น้อย แม้ในตอนที่เธอถูกกล่าวหา หรือถูกตำหนิ

เมเดลีนมองไปที่ด้านหลังของเจเรมี่ อุณหภูมิในหัวใจของเธอก็ลดลงช้า ๆ จนแทบไม่เหลืออากาศหายใจ

‘เจเรมี่ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้?

‘ถ้าการตกหลุมรักคุณเป็นความผิดพลาด ฉันคงเป็คนนบาปที่สุดเท่าที่เคยมีมา’

เมเดลีนรู้ดีว่า นอกจากเขาจะไม่เชื่อว่าเธอไม่ได้ผลักแล้ว สิ่งที่เจเรมี่จะทำอย่างมากที่สุดก็น่าจะเป็นการด่าว่าเธออย่างร้ายกาจ

เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะโทรหาตำรวจ

เมเดลีนไม่มีเวลาได้ฝากครรภ์ และการตรวจชิ้นเนื้องอกอีกต่อไป ตรงกันข้าม ข้อมือของเธอทั้งสองข้างถูกใส่กุญแจมือเย็นเฉียบ

นายตำรวจดูเคร่งเครียดก่อนจะเอ่ยปากพูดกับเธอ “เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด จากหลักฐานในมือและพยาน เชื่อว่าคุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีทำร้ายร่างกาย โปรดตามเรามายังไปที่สถานีเพื่อทำการตสอบสวนต่อไป”

ก่อนที่เมเดลีนจะอธิบายได้เธอถูกนำตัวไปที่ห้องสอบสวน

เมเดลีนยังคงทำได้เพียงแค่พูดซ้ำ ๆ ว่าเธอไม่ได้ผลักดันเมเรดิธ อย่างไรก็ตามเจ้าหน้าที่ตำรวจได้วางหลักฐานที่เรียกว่าพยานรูปธรรมต่อหน้าเธอ

ภาพการรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาล แสดงให้เห็นว่าเธอกำลังคุยกับเมเรดิธที่ตรงบันได

ในขณะนั้นการแสดงออกของเมเรดิธก็ดูเป็นมิตรเเละจริงใจ ในขณะที่เมเดลีนเองแสดงท่าทางเย็นชา จากนั้นพวกเขาก็เริ่มผลักดันกันไปมา ก่อนที่เมเรดิธจะถูกเมเดลีน ‘ผลัก’ ให้ตกบันได

หญิงตั้งครรภ์สองคนมาที่สถานีเพื่อให้ปากคำ พวกเขาบอกว่า เมเรดิธขอร้องเมเดลีนอย่าทำร้ายลูกของเธอ เมื่อพวกเขาหันกลับไปก็พบว่าเมเรดิธถูกผลักตกบันไดไปเรียบร้อย

เมเดลีนเองก็ตกใจไม่นัอย เมื่อเห็นหลักฐานและได้ยินคำให้การของพยาน

เธอถูกเมเรดิธิตีกรอบให้เป็นแบบนั่น การกระทำครั้งนี้สามารถหลอกทุกคนได้ และผลของมันทำให้เธอถูกคุมตัวไปที่ห้องขัง

เมเดลีนรู้สึกประหม่าเมื่อเห็นลูกกรงและสภาพแวดล้อมที่มืดสลัว

หากเธอถูกตัดสินว่าทำร้ายร่างกาย เธอจะต้องเข้าคุกแน่นอน อย่างไรก็ตาม เธอตั้งครรภ์ในขณะนี้ เธอไม่สามารถปล่อยให้ลูกของเธอต้องทนทุกข์ทรมานไปกับเธอได้

เมื่อคิดได้ก็วิ่งไปที่ลูกกรงอย่างบ้าคลั่ง “ฉันถูกใส่ร้าย! ฉันไม่ได้ผลักใคร! ฉันอยากเจอสามี! ได้โปรดให้ฉันพบสามีของฉัน!”