❤️BAD LOVE ❤️รักร้ายแฟนเก่า

เด็กสาวลูกครึ่งฝรั่งไทยที่กำพร้าผู้เป็นแม่ตั้งแต่ตอนที่ฉันพึ่งได้2เดือน ฉันต้องทนอยู่กับพ่อแท้ๆ ของฉันที่มักจะเอาฉันไปเปรียบเทียบกับลูกเลี้ยงของเขาเอง และยังชอบบังคับขู่ใช้ฉันให้ทำงานต่างๆ ตามที่เขาสั่ง ถึงแม้ว่ามันจะผิดหรือลำบากยากเย็นขนาดไหนฉันก็ต้องทำเพราะนั้นคือคำสั่งของพ่อ

ตั้งแต่ที่จำความได้พ่อไม่เคยอุ้มหรือกอดฉันเลยมีเพียงแม่นมของฉันที่ดูแลฉันอย่างดีจนฉันค่อยๆ โตขึ้น อ้อมกอดอุ่นที่ได้จากคนภายนอกที่ไม่ใช่ครอบครัว รอยยิ้มที่ได้ก็ได้มาจากคนอื่น รวมถึงคนที่คอยเคียงข้างและอยู่ปลอบดูแลก็ยังคงเป็นคนนอกครอบครัวอยู่ดี

ฉันเรียนจบจากเมืองนอกและพึ่งย้ายมาทำงานที่ไทยในไม่นานมานี้เพราะพ่อบังคับให้ฉันแต่งงานกับสหรัฐเพื่อนร่วมห้องของฉันตอนสมัยมัธยมปลายหรือเพื่อนของแฟนเก่าฉันเอง

ฉันตัดสินใจเลิกกับพลูโตเพราะคำสั่งของพ่อ แต่ถึงแม้จริงๆ แล้วในคำบอกเลิกของฉันก็เป็นเพราะตัวของเขาเองที่เจ้าชู้ไม่เลิกและไม่ยอมจบที่ใครเลยและมันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่เขากลับนอกกายและนอกใจฉันมาตั้งหลายครั้งต่อหลายครั้งแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้พูดเพราะรักมากจนเกินไป

"แอลพี่ซื้อช็อกโกแลตมาฝากเห็นเราเครียดๆ"พี่จอมพลลูกติดของแม่เลี้ยงฉันเอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็นฉันนั่งซึมๆ อยู่ที่สวนจึงยื่นขนมมาให้ฉัน โดยปกติเขามักจะทำดีกับฉันแบบนี้อยู่ตลอดและดูไม่เป็นพิษสงอะไรแต่ด้วยความที่ฉันถูกเอาไปเปรียบเทียบกับเขาอยู่เสมอจึงทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยโอเคกับเขาสักเท่าไหร่

"ขอบคุณค่ะ"ฉันตอบรับด้วยนํ้าเสียงราบนิ่งและรอยยิ้มฝืนๆ ให้กับเขาก่อนที่จะเดินหนีจากไปจากตรงนั้นและดิ่งขึ้นไปที่บนห้องนอนทันทีเพื่อเตรียมเปลี่ยนชุดเสื้อผ้าเพื่อที่จะไปผับกับเพื่อนๆ

ปกติเวลาเข้าบริษัทเสร็จฉันก็ต้องเข้าไปที่ผับเพราะไม่อยากกลับบ้านที่สุด ภายในบ้านหลังใหญ่โตที่มีแต่ความทุกข์สำหรับฉัน ความจอมปลอมของพวกเขาที่สื่อออกมาทำเอาฉันแทบอยากจะหนีไปให้ไกลแต่มันก็ทำไม่ได้เพราะนอกจากนี้แล้วฉันก็ไม่มีใครเลยนอกจากเพื่อนๆ

ฉันเลือกที่จะสวมใส่ชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าสีดำและรองเท้าส้นสูงสีดำคู่โปรดฉันเดินลงมาจากชั้นล่างก็ไร้ผู้คนจึงเดินออกไปที่รถสปอร์ตหรูของตัวเองก่อนที่จะพบเข้ากับพี่ชายต่างแม่ของฉัน เขายืนพิงอยู่ที่รถของฉันดูท่าจะมารอนานแล้วด้วยแต่ฉันก็ไม่ได้ถามหรือสนใจอะไร

"จะไปไหนหรอ"

"ไปผับ หลีกทางด้วยค่ะ แอลรีบ!!!"ฉันกดเสียงตํ่าออกมาและเดินเข้าไปที่รถของฉันทันที ฉันไม่ชอบที่เขาชอบมายุ่งวุ่นวายกับฉันรวมถึงแม่เขาด้วยที่เข้ามาแย่งความรักของพ่อฉันจากแม่และฉันไป

ฉันรู้ดีว่าพวกเขาเป็นคนดีเอามากๆ แต่สำหรับฉันแล้วเขาก็คือคนใจร้ายคนหนึ่งที่ชอบแย่งของของคนอื่นนั่นแหละ

ตั้งแต่มีพวกเขาเข้ามาในชีวิตฉันก็เปลี่ยนไปทันทีฉันไม่ใช่เด็กสาวที่น่ารักของทุกคนแต่กลับกลายเป็นเด็กนิสัยเสียสำหรับคุณพ่อ พี่ชายอย่างพี่จอมพลทั้งนิสัยดี เรียนเก่ง และสุภาพบุรุษสุดๆ เลยได้ใจคุณพ่อไปเต็มๆ ส่วนฉันมันก็แค่หมาหัวเน่าเท่านั้น

และหลังจากที่ฉันกลับมาจากต่างประเทศฉันก็พยายามที่จะแยกตัวจากบ้านหลังนั้นและเริ่มไปสร้างตัวอยู่ที่คอนโดหรูแห่งหนึ่ง แต่ก็ต้องกลับบ้านบ้างเพราะคำสั่งของพ่อ

พอมาถึงที่ผับฉันก็ลงรถมาและตรงดิ่งไปหาเพื่อนๆ แต่ยังไม่ทันไรจู่ๆ ก็มีมือเรียวหนาของใครคนหนึ่งเข้ามาจับข้อมือฉันไว้ ฉันหันหลังกลับไปมองและรีบสลัดมือออกจากเขาทันทีด้วยความตกใจ แต่ทว่านั้นไม่ใช่ที่ไหนนอกซะจากพลูโตแฟนเก่าสุดเฮงซวยของฉันนี้เอง

ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนไปอย่างลี้ลับการแต่งตัวและกลิ่นกายของเขาที่ปกคลุมไปด้วยของหรูหราฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าเขาจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ รอยยิ้มแสยะจอมเจ้าเล่ห์ของเขาที่ส่งยิ้มออกมาก่อนที่จะค่อยๆ ขยับเข้ามาหาฉันทีละน้อยๆ และกระซิบเบาๆ ไปที่กกหูหลัง

"ไม่คิดจะทักผัวเก่าหน่อยหรอแอลใจร้ายไปหน่อยปะ ไปคุยกันหน่อยดิ"ฉันยังไม่ทันจะได้ปฏิเสธพลูโตก็ลากฉันออกมาจากผับทันทีโดยที่ไม่ได้ถามท่องอะไรฉันเลยฉันพยายามดีดดิ้นออกมาจากเขาแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้จนต้องเดินตามเขาไปจนถึงที่รถ

"ปล่อยนะ!!! แอลนัดกับขิงไว้"

"เหอะ!!! ไม่ได้เจอกันตั้งนานอ่ะก็แค่อยากคุยด้วย"แฟนเก่านิสัยเสียของฉันที่ทำสีหน้าท่าทางเย้ยหยันเจ้าเล่ห์และก็ใช่ว่าฉันจะไม่รู้จักนิสัยเขาก่อนที่จะจับจังหวะและเตะเข้าไปที่กลางระหว่างขาของเขาอย่างจังจนพลูโตปล่อยท่อนแขนของฉันและค่อยๆ ทรุดตัวลงกับพื้นไปอย่างหมดแรง

"โอ๊ยยยย แอลเธอกล้าทำกับฉันแบบนี้หรอ"

"สำหรับคนเลวๆ แบบเธออ่ะแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซํ้าพลูโต เลิกยุ่งกับแอลสักที!!"ฉันพูดจบก็รีบจํ้าก้าวเข้าไปในผับทันทีอย่างหัวเสียก่อนที่จะเจอเข้ากับเพื่อนสนิทสาวที่รออยู่ พวกเราอยู่กับโซนหน้าเวทีเพราะไม่อยากไปแออัดกันด้านหลังพอมาถึงฉันก็แย่งเหล้าจากแก้วยัยขิงมาดื่มรวดเดียวหมดและยังคงเติมเหล้าเพรียวๆ เพื่อที่จะดื่มแต่ก็ถูกยัยขิงห้ามเอาไว้

"พอแล้วยัยแอล เกินไปแล้วนะ"

"โมโหไปหน่อยอ่ะขิงช่วงนี้มีอะไรให้คิดนิดหน่อย"ในขณะที่กำลังดื่มพูดคุยกับเพื่อนฉันก็รู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่จับจ้องมาพอฉันพยายามหันไปมองรอบๆ ก็ไม่ได้เจออะไรน่าแปลกและยังคงเต้นต่อกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน

"ใจเย็นแกเดี๋ยวก็เมาเอาหรอก แกมีอะไรปะเนี่ยเล่าให้ฉันฟังได้นะเว้ย"ฉันส่ายหน้าตอบกลับเพื่อนสนิทของฉันไปเพราะไม่อยากจะพูดถึงเรื่องบ้าๆ นี้อีกแล้วแต่ยังไม่ทันไรยัยขิงก็ทำหน้าเหวี่ยงและถอนหายใจออกมาจนฉันใจอ่อนจนต้องยอมที่จะเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้มันฟังจนได้

"เอ่อๆๆ เล่าก็เล่า พ่อฉันจะให้ฉันไปแต่งงานกับสหรัฐเพื่อนพลูโตห้องเดียวกับเราอ่ะ"ฉันเลือกที่จะเล่าเรื่องการแต่งงานออกมาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับที่เมื่อกี้ดันไปเจอเข้ากับแฟนเก่าสุดเฮงซวยของฉันเลย

"สหรัฐเนี่ยนะ!! เห้ยย รัฐมันมีแฟนแล้วนะเว้ย แล้วแกจะไปแต่งงานกับมันได้ไงวะ"

"ฉันรู้ฉันเลยเครียดนี้ไง ไม่รู้จะทำไงดีแล้วเนี่ย"ใช่จากข่าวคราวการเคลื่อนไหวในโซเชียลฉันก็รู้มาบ้างว่ารัฐมีแฟนแล้วแถมยังน่ารักอีกต่างหาก ฉันไม่ได้อยากที่จะไปยุ่งกับพวกเขาเลยแต่พ่อของฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นและยืนหยัดว่าจะให้ฉันแต่งงานกับสหรัฐคนเดียว

"ฉันละอยากจะหนีให้ไปไกลๆ เลย ถ้าเลือกได้หนีไปโดยที่พ่อตามหาไม่เจออ่ะ"ฉันเริ่มนอยด์และนั่งเท้าคางอย่างเบื่อหน่ายเพราะยิ่งพูดฉันยิ่งหงุดหงิดและเครียดไปหมด

"เอ่อพ่อแกแม่งอิทธิพลเยอะจัด แต่พวกแก๊งแฟนเก่าแกก็อาจจะช่วยได้นะเว้ย"คำพูดของยัยขิงทำฉันเบิกตาโตเลยทีเดียวเพราะฉันไม่อยากจะเข้าไปยุ่งหรือคิดถึงพวกเขาอีกแม้แต่เข้าใกล้ฉันยังแทบจะไม่อยากจะเข้าใกล้เลยด้วยซํ้าแต่ดูที่ยัยขิงพูดเอาสิ ฉันละอยากจะบ้าตายกับความคิดของยัยเพื่อนคนนี้

"แกจะบ้าหรอไม่เอาด้วยหรอก อาทิตย์หน้าฉันต้องแบกหน้าไปหาสหรัฐเรื่องแต่งงานอีก แกไปเป็นเพื่อนฉันนะเว้ยนะๆๆ"

"เอ่อก็ได้แต่ฉันไม่เข้าไปนะไม่อยากเจอสหรัฐอ่ะ ดูน่ากลัวยังไงไม่รู้"ฉันพยักหน้าตอบกลับเพื่อนสาวคนนี้ก่อนที่จะพากันดื่มและเต้นกันไปอย่างสนุกสนาน ยัยขิงกับฉันสนิทกันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้วและอยู่ด้วยกันแบบนี้มานานอีกด้วย แต่มาแยกจากกันก็ตอนปี1เพราะฉันต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแต่ก็มีบินมาหากันบ้าง โทรคุยกันบ้าง พอฉันกลับมาจากอังกฤษก็มียัยขิงที่โทรชวนฉันไปเที่ยวต่างๆ นานา เพื่อสำรวจเส้นทางเพราะอะไรๆ มันก็เปลี่ยนไปแล้ว

ยัยขิงคือเด็กเรียนที่เนิร์ดที่สุดเลยก็ว่าได้แต่เด็กเรียนหรือเด็กแว่นอย่างมันก็มีออกมาเที่ยวบ้างกินเหล้าอะไรบ้างตามประสาวัยรุ่น ยกเว้นการแต่งตัวของมันเพราะยัยนี้เป็นคนหวงตัวและมักถูกเพื่อนๆ เรียกว่ายัยป้าแว่นเฉิ่มเสมอ

แต่ใครจะรู้ถ้ามันได้ถอดแว่นเมื่อไหร่ยัยนี้ถือว่าเป็นสาวแซ่บเลยแหละยัยขิงเคยเปลี่ยนลุคครั้งหนึ่งเพื่อประชดแฟนเก่ามัน และทำเอาหนุ่มๆ ในผับมองตามมันตาไม่กะพริบ รวมถึงแฟนเก่ามันด้วยแต่ถึงแม้มันจะใส่แว่นมันก็มีความแซ่บไม่แพ้กันแต่มันก็ไม่เคยแสดงออกมา

แต่ผิดกับฉันที่ไม่ใช่สายเซ็กซี่ขนาดนั้นแต่ออกมาทางแนวหวานๆ มากกว่า ฉันแทบจะไม่เคยแต่งตัวแนวเซ็กซี่เลยด้วยซํ้าเพราะมักจะถูกแม่นมและแม่เลี้ยงตักเตือนเสมอเลยมักที่จะแต่งตัวออกมาแนวหวานแทน

"แอลช่วงนี้เบื่ออ่ะพรุ่งนี้ลองเปลี่ยนแนวดูบ้างปะเผื่ออจะได้ผู้ติดไม้ติดมือสักสองสามคน"

"จะบ้าหรอแกเป็นไรปะเนี้ย"ใช่ที่ฉันถามเพราะมันชวนเปลี่ยนลุ๊คเมื่อไหร่บรรลัยทุกทีและครั้งนี้คงจะบรรลัยจริงดูจากสีหน้ามันก็เคร่งเครียดอยู่แล้ว ฉันเอียงคอถามมันเล็กน้อยก่อนที่มันจะกระดกเหล้าเข้าปากทีเดียวรวดและตบโต๊ะอย่างดัง

ปั้ง!!

"ก็อีพี่ตั้มอ่ะดิ เอาแฟนเก่ามาเย้ยฉันอีกแล้วอ่ะแถมพ่อกับแม่ก็อยากให้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนด้วย"

"แบบนี้สินะน้องขิงเลยอยากมีผัว"ฉันพูดเอ่ยออกไปแซวเพื่อนสนิทที่เคร่งเครียดแบบนี้ ใบหน้าของมันเศร้าหมองเอามากๆ ก่อนที่จะมีคนเดินเข้ามาทักทายกลุ่มโต๊ะเรา

"อ้าวนึกว่าใครขิงนี้เอง ไม่แปลกเลยนะที่เป็นเพื่อนขิงเชยทั้งคู่เลยอ่ะ"พอได้ยินคำนั้นออกมาฉันก็ก้มหัวมองดูเสื้อผเอาตัวเองกับเสื้อผ้าแม่นั้นที่มันสั้นจนจะเห็นอะไรต่ออะไรอยู่ละ

"อ้าวอีๆ นี้ พี่ตั้มคะฝากจัดการแฟนพี่ด้วยนะคะไม่ใช่มาระรานคนอื่นแบบนี้ พี่ก็รู้นะคะว่าแอลเป็นคนแบบไหน อย่าให้แอลต้องลงมือเอง"ฉันหันไปพูดกับรุ่นพี่แฟนเก่าของเพื่อนสนิทด้วยใบหน้าที่ฝืนยิ้ม แต่มีสายตาอาฆาตอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ภายนอกฉันจะดูเรียบร้อยนิ่งๆ แต่ถ้าเข้าไปดูตัวตนข้างในจริงฉันสู้คนและก้าวร้าวกว่านี้อีก

"ขอโทษนะ ปะพิมกลับโต๊ะเหอะ"พอสองคนนั้นเดินออกไปฉันก็หันไปมองหน้ายัยเพื่อนสนิทของฉันที่ยืนกำหมัดนิ่งอยู่ ฉันใช้มือเรียวบางยกขึ้นไปแตะหัวไหล่เพื่อนเบาๆ ก่อนที่จะเรียกให้คนมาเก็บเงินที่โต๊ะ

ฉันและยัยขิงพากันออกมาจากคลับด้วยอารมณ์ที่ขุ่นหมองก่อนที่จะพากันแยกย้ายกันไป ยัยขิงเดินมุ่งตรงไปที่รถของเธอ ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนข้างรถของตัวเองและหากุญแจรถหรูที่ใส่ไว้ในกระเป๋าหลุยส์แต่ตอนนี้มันหายไปแล้ว

"อยู่ไหนวะ!!!"

"หานี้อยู่หรอแอล"เสียงคุ้นเคยที่เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นบุหรี่ที่ลอยขโมงมาตามสายลมทำเอาฉันยืนนิ่งไม่กล้าหันไปมองเลยเพราะมันคือแฟนเก่าของฉันที่ฉันเตะกางหว่างขาเขาเมื่อกี้

ฉันค่อยๆ หันไปมองคนตัวสูงอย่างช้าๆ และเจอเข้ากับเขาที่ยื่นถือกุญแจรถสีขาวของฉันไว้อย่างแน่นและใบหน้าคมคายที่ยืนสูบบุหรี่อย่างหน้าตาเฉย

ฉันพยายามสอดสายตามองไปรอบๆ กุญแจสีขาวในมือเขาเพื่ออยากจะแน่ใจว่านั้นใช่ของฉันจริงไหมและมันก็ใช่จริงๆ ด้วย

"อยากได้หรอแอล แต่มีข้อแลกเปลี่ยนหน่อยนะถ้าแอลอยากได้"

"พะ....พลูอยากได้อะไรอ่า เดี๋ยวแอลเอามาให้"คนตัวสูงพ่นควันบุหรี่ออกมาพร้อมกับรอยยิ้มแสยะอันเจ้าเล่ห์ของเขา คนตัวสูงเขวี้ยงบุหรี่ลงพื้นและใช้รองเท้าหนังสีดำหรูเหยียบมันเพื่อให้ไฟดับก่อนที่พลูโตเองจะค่อยๆ ขยับเข้ามาหาฉันทีละน้อยๆ และก้มตัวลงมากระซิบกระซาบที่หลังหูฉัน

"ตัวเธอไง พรุ่งนี้มาหาเราที่คอนโดนะที่เดิม เรารอแอลอยู่ ไม่เกินเที่ยงคืนนะ"พลูโตยัดกุญแจรถหรูใส่ในมือฉันและเดินถอยออกไปอย่างหน้าตาเฉยแต่ก็ไม่ลืมที่จะชูบัตรอะไรสักอย่างขึ้นมาฉันจึงรีบก้มไปดูของในกระเป๋าและพบว่ามันคือบัตรคีย์การ์ดคอนโดของฉันอยู่ที่เขา

"พลูแล้วแอลจะกลับห้องไงอ่า พลู!!!!"คนตัวสูงเดินจากไปอย่างหน้าตาเฉยและไม่มีทางเลือกฉันจึงขับรถออกไปและมุ่งตรงกลับไปที่บ้านทันทีบัตรการ์ดนั้นอยู่ที่ฉันใบหนึ่งและฉันดันทำหายใบหนึ่งแถมมะรืนยังต้องไปเอาของในห้องอีก

พอกลับมาถึงบ้านฉันก็รีบเดินขึ้นไปบนห้องทันทีอย่างไม่ได้ทักทายพี่จอมพลที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องรับแขก เขามองหน้าฉันไปนิ่งๆ และพยายามที่จะเอ่ยทักแต่ฉันดันไม่ได้สนใจเขาเลยและเดินเข้าไปในห้องและฟุบตัวหลับลงทันทีเพราะความเหนื่อยล้า