ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 11 | พิสูจน์ผี 2

CHAPTER 11

พิสูจน์ผี 2

“ตอนนี้นะครับเราก็เข้ามาสู่ด้านในกันแล้ว ฝั่งนี้ที่เรากำลังเดินอยู่เป็นโถงทางเดินของบ้าน ส่วนมุมด้านขวาเป็นห้องนั่งเล่น ถัดเข้าไปอีกจะเป็นห้องครัว…” เสียงผู้ดำเนินรายการดังสะท้อนก้องไปมาในตัวบ้านซึ่งมีสภาพน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าบรรยากาศด้านนอกหลายเท่า

บริเวณด้านในมีเพียงเฟอร์นิเจอร์ผุพังไม่กี่ชิ้นกระจายตามมุมต่าง ๆ อย่างไม่เป็นระเบียบ เถาไม้เลื้อยชอนไชเข้าสู่ด้านในของพื้นที่ผ่านกรอบหน้าต่างบานกระจกซึ่งแตกละเอียด รากไม้ยึดเกาะเลาะเลื้อยตั้งแต่ผนังด้านข้างลามขึ้นสูงจวบจรดเพดาน ส่งผลให้บ้านทั้งหลังมองดูเหมือนกำลังถูกธรรมชาติดูดกลืน

ทุกฝีย่างก้าวของทุกคนดังสะท้อนก้องไปมา ลำแสงของไฟฉายสาดส่องอย่างไร้ทิศทางตามแต่ผู้ถือต้องการใช้สายตามองไปยังตำแหน่งใด ความมืดสลัว และแสงจันทร์ซึ่งลอดผ่านหน้าต่างเข้าตกกระทบกับสิ่งต่าง ๆ ทำให้เกิดภาพเงาดำขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง และภาพซึ่งปรากฏไม่ชัดเจนย่อมทำให้จินตนาการของมนุษย์บังเกิดจินตภาพอันน่าประหวั่นพรั่นพรึง

จากการเดินแบบเว้นระยะห่าง บัดนี้ทุกคนต่างขยับเคลื่อนเข้าใกล้โดยไม่ได้นัดหมาย กระทั่งได้ยินบทสนทนาพึมพำระหว่