บทที่ 381

ถ้าฮาร์วีย์ยู่ที่นี่ เขาคงจะจดจำได้ทันทีว่าคนที่ยืนหลบอยู่นั้นคือธีอา ยอร์ก

ธีอาผู้ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่าเธอต้องได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการในเซาท์ไลท์ แต่ตอนนี้เธอมีสภาพหน้าซีดและมีเหงื่อไหลออกมาจากใบหน้าของเธอ มันทำให้เครื่องสำอางราคาแพงของเธอเลอะเทอะไปหมด

ตรงหน้าเธอไม่ถึงสิบเมตรมีชายสวมชุดจีนโบราณใบหน้าหล่อเหลาซึ่งดูมีอายุไม่เกินยี่สิบห้าปีกำลังเล่นหมากรุกอยู่คนเดียว

เขาเล่นทั้งฝั่งขาวและดำ และกำลังเล่นอย่างจริงจังบนกระดานหมากรุก

มีเพียงเสียงของตัวหมากรุกที่เคลื่อนไหวอยู่ในห้องโถงที่ว่างเปล่า แม้ว่าธีอาจะตัวสั่นด้วยความเกรงกลัว แต่เธอก็ไม่กล้าส่งเสียงออกมา

เrล้ง!

ครึ่งชั่วโมงต่อมากระดานหมากรุกหยกแตกเป็นเสี่ยง ๆ หลังจากที่หมากรุกตัวสุดท้ายถูกเคลื่อนทึ่ จนทำให้เกิดเสียงดังไปทั่ว

ตุบ

ธีอาคุกเข่าลงกับพื้นทันที แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่กล้าหายใจเสียงดัง

เธอรอจนกระทั่งเสียงในห้องโถงเงียบลง จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับหน้าผากของเธอฟุบลงกับพื้นขณะคุกเข่าอยู่ว่า “นายน้อย เป็นความผิดของฉันเอง ฉันสมควรถูกลงโทษ!”

ชายที่นั่งอยู่บนแท่นอรหันต์ลุกยืนขึ้นและยื่นมือออกไป เขามองไป