บทที่ 406

ในเมืองนิอัมมี่ยามค่ำคืนช่างเงียบเหงา

ฮาร์วีย์ไม่ได้ขับปอร์เช่ออกมา ดังนั้น เขาจึงใช้รถจักรยานยนต์ไฟฟ้าสาธารณะและขี่มันออกไป

นั่นก็เพราะว่าตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว ทำให้ไม่มีคนที่บริษัทเลย แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

ฮาร์วีย์ค้นทั้งตัวและพบว่าเขาไม่ได้นำเงินสดติดตัวมาแต่สักดอลลาร์เดียว เขาทำได้เพียงโทรหาเวนดี้เท่านั้น

เขาไม่สามารถโทรหาอีวอนน์ได้เพราะเธอยังคงพักรักษาตัวจากอาการบาดเจ็บ ดังนั้นจึงไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะโทรมารบกวนการพักฟื้นของเธอ

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เวนดี้กำลังแต่งหน้าอยู่ในอพาร์ตเมนต์ เธอลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วเมื่อรับสาย เธอพูดด้วยท่าทางให้เกียรติแม้ว่าเธอจะคุยโทรศัพท์ก็ตาม “ท่านประธานคะ ทำไมคุณถึงโทรมาในเวลานี้?”

ฮาร์วีย์เองก็เขินอายเล็กน้อย แต่หลังจากคิดไตร่ตรองแล้ว เขาพูดต่อไปว่า “คืนนี้ผมไม่รู้จะไปพักที่ไหน คุณช่วยจัดการเรื่องที่พักให้ผมหน่อยได้ไหม?”

เวนดี้อึ้งไปครู่หนึ่ง หน้าเธอแดงระเรื่อ

ท่านประธานกำลังบอกอะไรแอบแฝงอยู่ในประโยคนั้นกับเธอหรือเปล่า?

ดังคำกล่าวที่ว่า “เมื่อมีงาน ก็เป็นหน้าที่ของเลขาที่ต้องทำ เมื่อไม่มีงาน ก็ให้ทำรักกับเลขา” ตอนนี้