บทที่ 792

เฟลิกซ์รู้ดีว่าตอนนี้เป็นเวลาแสดงให้ฮาร์วีย์ได้เห็น

เขาพูดโดยไม่ได้ดูป้ายราคาและหัวเราะ

“มันก็แค่เงินเพียงเล็กน้อย มันจะมีแพงอะไรมากมาย? ถ้าภรรยาที่รักของผมชอบ ผมจะซื้อทองคำทั้งภูขาทองให้คุณยังได้เลย ไม่ต้องพูดถึงแค่กระเป๋าใบนี้!”

อมีเลียแสร้งทำเป็นตกใจ จากนั้นก็เข้าไปกอดจูบเขาที่ปาก

“เฟลิกซ์ คุณช่างน่ารักเหลือเกิน!”

“ฉันโชคดีจริง ๆ ที่มีสามีแบบคุณ!”

แมนดี้ตัวสั่นเมื่อได้เห็นภาพนั้น

การแสดงที่ไม่ได้เป็นมืออาชีพเอาซะเลย เธอไม่ได้โง่ขนาดนั้น ทำไมเธอถึงจะดูไม่ออก?

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่การกระทำสิ้นคิดที่รังเกียจ

แต่เธอไม่ได้พูดอะไรออกไป

ฮาร์วีย์ซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าให้เธอจนเต็มไปทั้งห้องก่อนหน้านี้ที่โอลเด้นเทรด

กระเป๋าชาเนลที่อมีเลียอยากได้เทียบไม่ได้เลย

เธอคิดอะไรอยู่ที่พยายามโอ้อวดกระเป๋าเพียงใบเดียวต่อหน้าเธอ?

“ร้านของดูดีนะ คุณชอบหรือเปล่า?”

ฮาร์วีย์เดินเข้าไปหาแมนดี้ขณะกวาดสายตาไปรอบ ๆ ร้าน

เขาไม่ได้ถามถึงเพียงกระเป๋าใบเดียว แต่เขาหมายถึงทั้งร้าน

หัวใจของแมนดี้เต้นผิดจังหวะ เธอไม่สามารถหยั้งรู้ถึงความสามารถของชายคนนี้ได้เลย

‘เขาเป็นเพียงขยะโสโครกหรือเป็นใครกันแน่?’