ตอนที่ 3

....สถานบันเทิง M....

'กูอยากรู้ประวัติเขาทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่แค่ไหน ตามสืบมาอย่าให้เล็ดลอดแม้แต่เรื่องเดียว' ผมพูดกับฮิลล์สองคน ในขณะที่ไต้ฝุ่นไปจัดการปัญหาที่เคาน์เตอร์ ส่วนรุยกำลังเตรียมอุปกรณ์เปิดแผ่นเสียงของมัน ซึ่งปกติหลังเลิกงานถ้าไม่ติดอะไร พวกผมมักจะมานั่งดูแลร้านร่วมกันแบบนี้เป็นประจำ เหตุผลจริงๆ ก็อยากแดกเหล้านั่นแหละ ที่เปิดร้านก็แค่สนองความต้องการพวกผมล้วนๆ บังเอิญเปิดแล้วมันเกิดประสบความสำเร็จ ก็เลยจำเป็นต้องขยับขยายไปเรื่อยๆ

'เขาอยู่ในชุดปฏิบัติการพิเศษนะ มึงคิดว่าประวัติเขาขุดง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ' ฮิลล์หยิบแก้วขึ้นมาจิบหลังจากถามผมเสร็จ

'ขนาดมึงยังรู้เลยว่าเขาอยู่ในชุดปฏิบัติการพิเศษ แล้วมึงคิดว่าประวัติเขาจะเป็นความลับขนาดนั้นเหรอ' ผมพ่นควันบุหรี่เสร็จถึงค่อยถามมันกลับแทนคำตอบ เป็นลูกจองอดีตนายตำรวจมีชื่อเสียง มันต้องสืบง่ายกว่าคนทั่วไปอยู่แล้วสิ อย่ามาพูดหน่อยเลยว่าเป็นความลับ ของบนโลกทุกอย่างโดนเงินหล่นทับก็งอหมดอยู่ดี ถึงแม้กระดาษมันจะเบากว่าเหล็กแต่กระดาษรวมกันหลายปึกก็จ้างคนหักเหล็กได้

'....' ฮิลล์หรี่ตามองผมพร้อมยิ้มมุมปากนิดๆ

'มึงก็รู้องค์กรนี้ แค่มีเงินทุกอย่างก็ไม่ใช่เรื่องยาก' มึงอย่ามาทำเป็นไม่รู้จักองค์กรนี้หน่อยเลย ที่คลับเราเปิดได้เกือบสว่างได้ ไม่ใช่เพราะเงินที่ยัดทั้งใต้โต๊ะและบนโต๊ะหรอกเหรอ

'อยากได้เขาแต่ดูถูกอาชีพเขา แบบนี้เรียกเกลียดปลาไหล แต่อมน้ำแกงไหมวะ'

'ไอ้สัสฮิลล์! ใครจะอม เขาต่างหากที่ต้องอมกู' ผมยกนิ้วกลางให้มันไปหนึ่งที ไอ้ห่านี่กวนส้นตีนผม ผมไม่เคยอมของใครและในอนาคตก็ไม่คิดจะอมแน่นอน

'มึงมั่นใจจังนะว่าเขาจะอมมึง เท่าที่กูรู้มาเขาไม่เคยอมของใคร' ยิ้มของมันกรุ้มกริ่มจนผมขนลุก

'มึงหมายความว่ายังไง' มึงพูดมาดีกว่าว่ารู้อะไรมา ก็รู้อยู่ว่ากูไม่ชอบเดา

'ก็หมายความว่า มึงไม่ใช่ไทป์เขาไง' ไม่ใช่ไทป์แล้วไง

'นั่นไม่ใช่ประเด็น แค่เขาเป็นไทป์กูก็พอ คอยดูนะพอเจอกูกดเข้าไปก็ระทวยเองนั่นแหละ' ของแบบนี้ไม่อยากพูดเยอะ เดี๋ยวจะหาว่าคุย กูไม่ใช่มึงนะฮิลล์ ที่จะปล่อยให้คนที่ชอบหลุดมือไปง่ายๆ แล้วเอาแต่แอบไปนั่งเฝ้าเขา กูได้บทเรียนจากมึงนั่นแหละว่า อย่าทำอะไรให้ตัวเองเสียใจทีหลัง ความรู้สึกของคนเราเสียไปแล้วมันยากที่จะเอากลับมา

'มึงคิดว่าเขาจะยอมมึงเหรอ สุดท้ายคนที่โดนกดอาจไม่ใช่เขาก็ได้' แค่ฮิลล์นึกถึงเรื่องวันนั้นที่เพื่อนของตนถูกจับคว่ำลงบนโต๊ะก่อนเจ้าตัวจะทันรู้ตัว เขาแทบไม่ต้องเดาว่าใครที่จะโดนกดกันแน่

'แล้วตกลงมึงจะช่วยไหม' ผมไม่อยากเถียงกับมันให้เสียเวลา เข้าประเด็นเลยดีกว่า ว่ามันจะช่วยหรือไม่ช่วย

'ช่วยสิ แต่มึงต้องช่วยกูเรื่องอาโปด้วยนะ' มันยื่นข้อเสนอกลับมา เรื่องของอาโปผมพูดจริงๆ ในฐานะเพื่อนนะ ไม่มีใครช่วยมันได้นอกจากตัวมันเอง ปัญหาไม่ได้อยู่ที่คนอื่น ปัญหาอยู่ที่มึงเลย แต่รับปากมันไปก่อนแล้วกัน

'ดีล!'

'โอเค ปิดดีล!' เราสองคนยื่นมือขวาออกมาจับกันเพื่อจบข้อตกลง

ตอนนี้ผมกำลังนั่งอ่านเอกสารที่คนของฮิลล์ส่งมาให้อยู่ในห้องทำงานของตัวเอง ไหนดูสิว่ามีอะไรบ้าง ในซองมีรูปที่ถูกแอบถ่ายตามอิริยาบถต่างๆ รูปนี้ตอนเดินออกมาจากสำนักงาน รูปนี้ตอนเปิดประตูขึ้นรถ รูปนี้ตอนฝึกยิงปืนในสนามยิงปืน สายตาเวลาพี่แกมุ่งมั่นนี่เซ็กซี่กระชากใจผมฉิบหาย รูปนี้ตอนออกตรวจพื้นที่ รูปนี้ทำไมมีคนนั่งหน้ารถด้วย ผมเปลี่ยนจากสนใจรูปไปสนใจเอกสารรวบรวมข้อมูลส่วนตัวดีกว่า

ชื่อ ศิรชัช เปี่ยมยศ ชื่อเล่น สไนเปอร์ อายุ 31 ปี ราศีสิงห์ สถานภาพโสด มีพี่น้องอีกสองคน พี่คนโตชื่อแมกนั่ม อายุ 45 ปี เป็นอัยการแต่งงานแล้วมีลูกชาย 2 คน พี่คนรองชื่อไรเฟิล อายุ 40 ปี แต่งงานแล้วมีลูกสาว 1 คน ตอนนี้เป็นผู้พิพากษา ดูชื่อลูกแต่ละคนไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนตั้งชื่อบ้าปืนขนาดไหน ที่ผมชอบพ่อของพวกเขาก็เพราะถึงแม้เขาจะมีอำนาจอยู่ในมือแต่ไม่เคยใช้อำนาจนั้นรังแกคนที่ด้อยกว่า เขาใช้อำนาจที่มีปกป้องดูแลคนอื่น แน่นอนลูกเสือจะถูกเลี้ยงให้เป็นหมารับใช้ที่รอแค่เศษกระดูกได้อย่างไร ไม่แปลกที่พี่สไนเปอร์จะไม่ชอบพวกผม แต่เดี๋ยวก็ชอบเองแหละครับ

สารวัตรศิรชัช ทำงานตำแหน่งสารวัตรสืบสวน ป้องกันและปราบปราม บางครั้งแต่งเครื่องแบบทำงานในสำนักงาน ส่วนใหญ่แต่งนอกเครื่องแบบออกสืบงานข้างนอก ปกติไม่ค่อยเจอในสำนักงาน ความลับอีกอย่างคือ เป็นหนึ่งในชุดหน่วยปฏิบัติการพิเศษที่ขึ้นตรงกับ ผบ.ตร. ข้อมูลส่วนการทำงานถูกปิดเป็นความลับจึงมีข้อมูลไม่มากพอ ชีวิตประจำวันถ้าไม่ทำงานก็อยู่สนามยิงปืนและฟิตเนส ตอนนี้แม่กำลังมองหาลูกสะใภ้ให้ เพราะลูกชายไม่มีเวลาหาเอง ส่วนพ่อตอนนี้กำลังมีความสุขกับการเกษียณด้วยการทำช่องยูทูป นอนเฝ้าไร่ต่างจังหวัด และนั่งล้างปืนเล่น

'โถ่แม่! จะมองหาสะใภ้ทำไม มองหาลูกเขยหล่อๆ รวยๆ ดีกว่าครับ' ผมอ่านเอกสารไปพลางคิดในใจไป

"ฮัลโหล" ผมรับสายฮิลล์ที่โทรมา นี่ก็ว่าอีกเดี๋ยวจะโทรไปขอบคุณมันอยู่พอดี

"มึงหยุดอ่านข้อมูลลูกท่านหิงสาก่อน ตอนนี้รีบไปช่วยคนของกูเลย โดนจับยัดห้องขังไปแล้ว"

"ใครจับ"

"ก็พี่สไนเปอร์มึงไง สอบสวนจนคนของกูใกล้ตายละมั้ง เอาคนของกูไปตั้งแต่เมื่อคืน กูเพิ่งรู้ข่าวตอนเช้านี่เอง"

"ทำไงให้โดนจับได้วะ"

"กูก็ไม่รู้ แต่กูไม่เคยใช้คนหน้าเดิม ๆ ตามสืบนะ เขารู้ตัวได้ยังไงวะ ตามเอาตัวคนของกูไปจนครบทุกคน มึงรีบไปพาคนของกูออกมาเลยนะ"

"เออ เดี๋ยวกูไปเคลียร์เอง กำลังคิดถึงอยากเจออยู่พอดี"

"เออ! รีบไปก่อนที่คนของกูจะโดนยิงตายล่ะ"

"เออน่า เขาไม่ทำคนไม่มีทางสู้หรอก"

"โถ่...แค่รู้ประวัติเขาหน่อยเดียว มึงอย่ามาทำเป็นว่ารู้จักเขามาเป็นสิบปี"

"เชื่อกูเถอะ กูว่ากูดูคนไม่ผิด"

"เออ! มัวแต่อวยอยู่นั่น รีบไปช่วยคนของกูก่อน อวยขนาดนี้คงอยากอวยคมเขาละสิ"

"จะให้กูเป็นให้ได้เลยใช่ไหม ตำแหน่งเมียอ่ะ"

ติ้ด~ สายถูกตัดไปในตอนที่ผมยังพูดไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ ไอ้ฮิลล์หยาบคายที่สุด จะให้ผมเป็นเมียได้ยังไง ไอ้เรามันก็ สูง 9' ใหญ่ 56' ซะด้วย ให้เป็นเมียเสียดายของแย่ ไม่เป็นไรนะลูกนะ พ่อกำลังจะพาหนูไปเจอของหลวง