ตอนที่ 57 ถึงคิวกูเมื่อไหร่มึงตาย

ปึก !

แพททริคกัดฟันแน่นจนสันกรามปูด สองเท้าก้าวขาลงจากรถสปอร์ตหรูผลักประตูปิดสุดแรง แววตาคมกริบจ้องไอ้มาเฟียหน้าอ่อนเขม็ง และ เหล่าลูกน้องของแต่ละฝ่ายก็ทยอยกันตรงเข้ามาหาผู้เป็นนาย เว้นซะแต่แพททริคที่ไม่มีลูกน้องตามติดมาด้วยแม้แต่คนเดียว เพราะเร่งรีบออกจากบ้านหลบหน้าแฟนสาวเพื่อหนีมาสงบสติอารมณ์

“มึงคงอยากตายมากสินะ !! “สองมือกระชากคอเสื้อคู่อริเก่าตวาดใส่หน้าอย่างเอาเรื่อง ทว่าฮัททสึกลับหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างเย้ยหยัน พลางดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มด้วยความสนุก โดยไม่รู้สึกหวั่นกลัวมาเฟียเลือดร้อนตรงหน้าเลยสักนิด

“ใจเย็น ๆ สิครับ “

“ไอ้แพท ! “กรรีบเดินเข้ามาปราบ พร้อมกับกระชากมือหนาของแพททริคออกจากคอเสื้อฮัททสึ

“มึงปล่อยให้ไอ้นี่มาขวางกูทำไม !! “

“กูไม่ได้ปล่อยแต่กูห้ามมันไม่ทันต่างหาก อีกอย่างมึงก็พูดเหมือนมึงพึ่งเห็นมัน ทั้งที่ไอ้ฮัทมันยืนขวางรถมึงตั้งนานแล้ว “

“แม่ง ! มันก็เหมือนกันนั่นแหละ..น่ารำคาญฉิบหาย “ แพททริคสบถถ้อยคำหยาบคายออกมาอีกครั้ง พลางเสยผมหน้าม้าขึ้นลวก ๆ พร้อมกับยกมืออีกข้างเท้าสะเอวขยับฝ่าเท้าไปด้านข้างเล็กน้อยด้วยความขัดใจ แต่ก็จริงที่ว่าพึ่งเห็นไอ้หน้าอ่อน

“สนใจแข่งกั