MasukShare
ตอนที่ 4 เลขาส่วนตัว หรือของเล่นประธาน?
Terakhir Diperbarui:
2025-08-27 20:32:03เสียงของลลิลยังคงดังในห้องเงียบ…
เซ็นเรียบร้อยแล้ว—แม้ใจจะยังไม่แน่ใจว่าเพิ่งจรดปากกาบนเอกสารฝึกงาน หรือเอกสารสัญญาวิญญาณชั้นดีให้ซาตานที่สวมสูทเซอร์เมดอินอิตาลี
อลิสแตร์จ้องลายเซ็นเธอครู่หนึ่งก่อนจะเก็บเอกสารเข้าซองอย่างเรียบร้อย ราวกับไม่ใช่แค่เอกสารธรรมดา...แต่คือ “ของสำคัญ” ที่เขารอจะได้ครอบครอง
เขาเงยหน้าขึ้น สบตาเธอตรง ๆ
“มีคำถามเพิ่มเติมไหม มิสคหบดีวัฒน์?”
ลลิลส่ายหน้าเบา ๆ อย่างเกร็ง แต่สายตาเธอยังมีแววแข็งกล้าอยู่บ้าง เขาเห็นมัน—และมันทำให้รอยยิ้มบางที่มุมปากเขาขยับขึ้นนิดหน่อย
“งั้นผมขอถามอะไรสักอย่าง...”
เขาเอนตัวพิงโต๊ะเล็กน้อย มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง ขณะที่อีกข้างควงปากกาทองบนปลายนิ้วอย่างช้า ๆ
“ปกติคุณเรียกตัวเองว่าอะไร เวลาคุยกับเพื่อน?”
ลลิลกะพริบตาปริบ ๆ
“หืม...หมายถึงแทนตัวเองน่ะเหรอคะ?”
“ใช่” เขาพยักหน้าเบา ๆ
“เช่น...ฉัน ลลิล เค้า หรือ...อะไรแบบนั้น”
เธอเม้มปากนิดหน่อย ก่อนตอบออกไปแบบงง ๆ
“ก็...ลินค่ะ”
“ลิน?” เขาทวนคำช้า ๆ คล้ายจงใจกลืนคำลงลำคอ พร้อมกับสายตาที่ไม่ละไปไหน
“ค่ะ...” เธอตอบเบา ๆ
เขาพยักหน้าเบา ๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยอำนาจแปลกประหลาดที่ทำให้หัวใจเธอสั่นแปลบ
“ต่อไปนี้ เวลาคุยกับผม...คุณต้องแทนตัวเองว่า 'ลิน' เสมอ”
“ขะ...ขอโทษนะคะ?” ลลิลหน้าเหวอ
“คุณเซ็นสัญญาเป็นเลขาส่วนตัวของผมแล้ว...ใช่ไหม?”
เขาก้าวเข้ามาใกล้อีกนิด ใกล้พอให้ได้กลิ่นครีมโกนหนวดแบบเย็นซ่อนกลิ่นมัสค์ที่สะกดจิตผู้หญิงได้ทั้งเมือง มือข้างหนึ่งยกขึ้นแตะแฟ้มบนโต๊ะ ริมฝีปากเอ่ยช้า ๆ
“ผมต้องรู้จักคุณในแบบส่วนตัวเช่นกัน...ลิน”
และนั่นแหละที่ทำให้ลมหายใจเธอสั่นแปลบ
“…เข้าใจแล้วค่ะ” ลลิลตอบกลับเสียงเบา
ตัวเองยังไม่แน่ใจว่าทำไมใจถึงเต้นแรงขนาดนี้กับแค่ชื่อเล่นที่เขาเรียก
ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆ
ไทเลอร์ ฮวัง ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้มกวนประสาทประจำตัว
“บอส ตามที่สั่งครับ รถพร้อมแล้ว”
อลิสหันไปพยักหน้าให้ไทเลอร์ ก่อนจะหันกลับมาหาเธออีกครั้ง
“งานแรกของคุณ ลิน…”
“ให้ไทเลอร์พาคุณกลับไปเก็บของที่คอนโดเก่า แล้วไปอยู่คอนโดที่ผมเตรียมไว้ให้”
“ห๊ะ...เอ่อ คอนโดใหม่?”
“ใช่” เขาพยักหน้าเรียบ ๆ
“คุณต้องอยู่ใกล้ผม 24 ชั่วโมง คอนโดเดิมของคุณ...ไม่สะดวกในการจัดการ”
“จัดการ…อะไรเหรอคะ?” ลลิลกลืนน้ำลายเฮือก กลัวคำตอบขึ้นมาทันที
แต่เขาไม่ตอบ
เขาแค่ยกมือขึ้นกดรีโมตบนโต๊ะ แล้วจอ LED ด้านหลังก็เลื่อนเปิดออกเผยภาพคอนโดเพนต์เฮาส์สุดหรูวิวแม่น้ำกลางกรุง ตกแต่งด้วยโทนสีครีมทอง โซฟาหนังแท้ และห้องนอนที่แค่เห็นก็รู้ว่า…จะมีอะไรเกิดขึ้นได้หลายอย่างโดยไม่ผิดกฎหมาย
“และอีกอย่าง…” เสียงของเขายังเรียบแต่หยอดได้แม่นยิ่งกว่ายิงหัว
“คืนนี้มีงานเลี้ยง คุณจะต้องไปร่วมกับผม”
“เตรียมชุดให้พร้อม ผมจะไปรับตอน 6 โมงเย็น”
ลลิลยืนนิ่ง สมองเริ่มโหลดไม่ทัน
จากเด็กฝึกงาน...กลายเป็นเลขาส่วนตัว
จากเซ็นสัญญา...กลายเป็นต้องย้ายบ้าน
จากคิดว่าแค่ขอโทษ...กลายเป็นต้องไปร่วมงานเลี้ยงกับผู้ชายที่อันตรายเกินไปสำหรับหัวใจเธอ
ไทเลอร์ยิ้มให้เธอพลางส่งเสียงขำในลำคอเบา ๆ
“ยินดีต้อนรับสู่ชีวิตของบอสล่ะนะ เลขาคนใหม่”
“ยินดีต้อนรับบ้าอะไรล่ะ...”
เธอพึมพำ ก่อนจะเดินตามไทเลอร์ออกไป โดยไม่กล้าหันกลับไปมองอลิสที่ยังคงยืนอยู่ตรงโต๊ะมองเธอจากด้านหลัง...เหมือนเธอคือของเล่นใหม่ที่เพิ่งได้เปิดกล่อง และพร้อมทดลองฟังก์ชันใหม่ ๆ ทุกคืน
ภายในรถลีมูซีนสีดำมันวาวที่แล่นฉิวไปบนทางด่วนกลางกรุง บรรยากาศเงียบกว่าที่ควรจะเป็น ลลิลนั่งกอดกระเป๋าไว้แน่น ข้างกายคือชายหนุ่มหน้าหวานตาดุ ที่นั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจเหมือนกำลังดูละคร
“คุณไทเลอร์...”
ลลิลเอ่ยขึ้นเบา ๆ ทำลายความเงียบ
“เรียกไทเลอร์เฉย ๆ ก็ได้ครับ หรือจะเรียก ‘คนพามาอยู่ในกรง’ ก็ได้นะฮะ”
เขาหันมายิ้มตาหยี เหมือนรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ลลิลถอนหายใจแรงแบบไม่ปิดบัง
“นี่ฉันต้องย้ายไปอยู่ที่นั่นจริง ๆ เหรอคะ?”
“จริงสิครับ” เขาตอบพลางเปิดแท็บเล็ตขึ้นโชว์แผนผังคอนโด
“เพนส์เฮ้าส์ชั้นบนสุดเป็นของบอส — ชั้นรองลงมา คุณอยู่ตรงนั้น ห้องหันหน้าชนกันเป๊ะ”
“ใกล้เกินไปมั้ยคะ...”
“อยากอยู่ไกลกว่านี้เหรอครับ?”
“ก็...ไม่ใช่แบบนั้น...” เธอเริ่มอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ แพ้สายตากึ่งหยอกกึ่งหื่นของไทเลอร์
“บอกไว้ก่อนนะครับ บอสเรา...หวงของมาก”
“ของ?” เธอหันควับ
“หมายถึง...สิ่งที่เขาคิดว่าเป็นของเขา”
ไทเลอร์ยักไหล่พร้อมหัวเราะเบา ๆ แล้วกระซิบ
“รวมถึง ‘เลขาส่วนตัว’ ด้วยล่ะครับ”
ลลิลหน้าแดงก่ำ สมองเริ่มประมวลผลภาพจำที่อลิสเข้ามาใกล้ หายใจรินข้างหู แล้วบอกให้เรียกตัวเองว่า ‘ลิน’ อีกครั้งอย่างหวิว ๆ
ตึกสูงระฟ้ากลางย่าน Prime Area ปรากฏตรงหน้า
รถหยุดจอดสนิทต่อหน้า “Obsidian Residences” — คอนโดมิเนียมหรูระดับ 7 ดาวที่คนธรรมดาจะได้เห็นก็แค่ในนิตยสารอสังหาฯ
พนักงานเปิดประตูอย่างนอบน้อม เธอก้าวออกจากรถ ลมเย็นที่ตีกับแก้มยังไม่เท่าลมในใจที่พัดวูบ
ไทเลอร์พาเธอเดินเข้าสู่ล็อบบี้ที่ตกแต่งด้วยหินอ่อนทองคำแท้และโคมไฟคริสตัลอลังการกว่าโบสถ์ยุโรป
“เชิญครับ...แขกคนพิเศษของชั้น 55”
เจ้าหน้าที่กดลิฟต์พิเศษ พร้อมใช้การสแกนม่านตา
ระหว่างขึ้นลิฟต์ เธอไม่พูดอะไรนอกจากกลืนน้ำลายรัว ๆ
‘นี่ฉันอยู่ตึกเดียวกับมาเฟียที่ฆ่าคนได้โดยไม่ต้องจับปืนใช่ไหมเนี่ย…’
ติ๊ง!
ลิฟต์เปิดออก
ชั้น 55 — เปิดมาพบกับโถงไม้โอ๊คหรู พรมสีไวน์เข้มทอดยาว ประตูสีดำขลับมีแผ่นทองสลักว่า
‘Unit 5501 – Ms. L. Kahabdeewat’
“นี่คือยูนิตของคุณครับ มีทุกอย่างพร้อมอยู่ — ชุด ตู้เย็น เตียงนอน รวมถึงระบบล็อคที่...บอสควบคุมจากมือถือได้ทุกอย่าง”
“...ขอโทษนะคะ อะไรนะ?”
“ล็อคประตู กล้องในห้อง ไฟ สัญญาณเตือนภัย — ทุกอย่างบอสเปิดปิดได้จากแอป”
ไทเลอร์ตอบพลางยื่นแท็บเล็ตให้เธอลองกดเปิดม่านห้องดู
ผ้าม่านเปิดอัตโนมัติ วิวแม่น้ำเจ้าพระยาเบื้องล่างกับแสงพระอาทิตย์ยามเย็นไล้แนวตึกเป็นประกายทองระยิบ
“วันนี้หกโมงเย็น บอสจะมารับไปงานเลี้ยง คุณมีชุดให้อยู่ในตู้ — หรือจะไปซื้อใหม่ก็ได้ บอสให้วงเงินไว้แล้ว”
เขายื่นบัตรสีดำเงาวาวให้
“ไม่จำกัดวงเงินนะครับ”
ลลิลยื่นมือรับอย่างช็อก ๆ
“เอาจริงเหรอเนี่ย...ชีวิตมันเปลี่ยนขนาดนี้ได้ไงใน 24 ชั่วโมง...เมื่อวานยังกินข้าวไข่เจียวอยู่เลย”
“วันนี้จะได้กินมากกว่านั้นครับ...ถ้าบอสอนุญาต”
ไทเลอร์ยิ้มขำ ทิ้งประโยคไว้ให้เธอคิดเล่น ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมคำพูดทิ้งท้าย
“เจอกันตอนเย็นนะครับ คุณเลขาคนใหม่...แต่งตัวให้ดี อย่าให้บอสต้อง ‘จับแต่งเอง’ ล่ะ”
ประตูปิดลง ลลิลยืนอยู่กลางห้อง พร้อมกับรู้สึกว่า...เธอเพิ่งถูกดูดเข้าวังวนอะไรบางอย่าง
ที่หรูหรา อันตราย และอาจจะทำให้หัวใจของเธอ...
ไม่เหลือสภาพเดิมอีกต่อไป
Bab terbaru
ประธานคลั่งรักxคุณหนูสายยั่ว ตอนที่ 7 ไวน์ต้อนรับ...และฝันที่ไม่ใช่แค่ฝัน
กลิ่นลาเวนเดอร์เจือจางผสานกลิ่นไวน์แดงลอยคลุ้งในห้องนอนหรูที่ประดับด้วยโทนสีดำทอง แสงไฟอุ่นละมุนจากโคมตั้งโต๊ะหัวเตียงทอดเงาอ่อนบนพื้นไม้ โซฟาหนังแท้ริมหน้าต่างมีผ้าคลุมกำมะหยี่พาดไว้เรียบหรู ทุกอย่างดูดี...ดีเกินไปสำหรับเลขาชั่วคราวที่เพิ่งย้ายเข้ามาเมื่อไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงร่างบางของลลิลยืนอยู่กลางห้อง ในชุดคลุมอาบน้ำสีครีมนวล ผมยาวเปียกหมาดแนบลู่กับผิวไหล่ข้างหนึ่ง ลมหายใจอุ่นยังคงผสานกับไอจากร่างที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำเธอเดินไปหยิบผ้าขนหนูเล็กซับปลายผมอย่างช้า ๆ ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นกล่องไม้เล็ก ๆ บนโต๊ะเตี้ยข้างเตียง“Welcome to your new job, Ms. Lalin.”ลายมืออังกฤษหวัดสวย ถูกเขียนด้วยปากกาหมึกดำลงบนการ์ดเล็ก ๆ ข้าง ๆ กันคือขวดไวน์แดงที่ถูกเปิดฝาไว้เรียบร้อยแล้ว พร้อมแก้วใสที่มีหยดน้ำเกาะข้างแก้ว ราวกับมีคนเพิ่งรินให้หมาด ๆ“จงใจชัด ๆ ...”ลลิลพึมพำ พลางยิ้มเอียงคอเบา ๆ อย่างคนรู้ทันเกม เธอหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาหมุนเล็กน้อยก่อนยกขึ้นจิบ กลิ่นไวน์เข้มผสานกลิ่นลาเวนเดอร์บาง ๆ ชวนให้หัวใจเธอผ่อนคลายในทันทีรสชาติฝาดนุ่มละมุนลิ้น...แต่กลับมีบางอย่างซ่อนอยู่ในกลิ่น—บางสิ่งที่ทำให้หัวใจ
ประธานคลั่งรักxคุณหนูสายยั่ว ตอนที่ 6 เพราะเธอเป็นของฉัน...ตั้งแต่เซ็นสัญญา
เสียงดนตรีแจ๊สบรรเลงคลอเบา ๆ ท่ามกลางแสงไฟนวลหรูของฮอลล์กลางงานเลี้ยงอลิสแตร์ ก้าวนำลลิลเข้าไปยังอีกฝั่งของห้องโถง ที่ตอนนี้มีชายเกาหลีท่าทางเนี้ยบจัด สวมสูทเข้ารูปและผูกไทด์ลายเอกลักษณ์เขาหันมาทันทีเมื่อเห็นอลิส พร้อมรอยยิ้มเปื้อนริมฝีปาก“Mr. Alistair! You came, good!” ชายเกาหลียื่นมือออกมา“Mr. Seo.” อลิสจับมือแน่นแต่สั้น ตามแบบคนที่ถือไพ่เหนือกว่าพอลลิลเดินตามมาถึง เธอก็ยกมือไหว้แบบไทย ๆ อัตโนมัติ แต่ชายเกาหลีผู้นั้นหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดขึ้นว่า“You brought a new assistant this year, huh?”“More than that,” อลิสตอบเรียบ ๆ พร้อมปรายตามองลลิล“She's my personal secretary now. Lalin, this is Mr. Seo Min-hyun —CEO ของ SKI Holdings ฝั่งโซล”ลลิลยิ้มแบบมีมารยาท และตอบกลับด้วยภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างคล่อง“Nice to meet you, Mr. Seo.”เขาดูพอใจ หัวเราะเบา ๆ แล้วชำเลืองมองอลิส“เธอดูเฉียบดีนะ มิสเตอร์อลิสแตร์... ฉันชอบความฉลาดในสายตาแบบนี้”อลิสไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้มมุมปากบาง ๆ ก่อนจะโน้มตัวกระซิบข้างหูลลิล“จำไว้นะ—เขาแยกคำพูดกับสายตาไม่ออก อย่าเชื่อทุกอย่างที่เขาชม”เธอพยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะ
ประธานคลั่งรักxคุณหนูสายยั่ว ตอนที่ 5 แฟนเก่าหรือจะสู้เลขาใหม่...
ค่ำนี้คือคืนของ ‘งานเลี้ยงมอบรางวัลนักธุรกิจดีเด่นแห่งปี’ เป็นงานหรูที่เต็มไปด้วยคนดังระดับประเทศ และแขก VIP ที่มีกระเป๋าหนักพอจะซื้อประเทศได้ครึ่งหนึ่งท่ามกลางกลิ่นไวน์ฝรั่งเศส ล็อบบี้โรงแรมห้าดาวที่สว่างไสวจนแทบมองเห็นรูขุมขนผู้คน —เสียงแชมเปญเปิดดัง ‘ป๊อบ’ ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของเหล่าผู้บริหารระดับประเทศแต่ทั้งหมดนั่น...เงียบลงทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มเจ้าของความสูงกว่า 185 เซนติเมตร ก้าวเข้ามาในงานอลิสแตร์ ราเมียสCEO แห่ง Ramius Group — ชุดสูทสีดำเข้ารูปตัดเย็บเฉียบเฉือนด้วยผ้าเกรดสูงสุดจากอังกฤษเส้นผมสีดำสนิทเซ็ตเรียบเนี้ยบรับกับกรอบหน้าคมคาย ปลายคิ้วเข้ม ดวงตาคมลึกที่เหมือนกลืนทุกอย่างให้จมหาย ริมฝีปากหยักตรงที่ดูสุขุม...แต่หากจ้องนานไป อาจเผลอจินตนาการว่ามันจะสัมผัสยังไงเวลาเขาจูบเขาหล่อจนแม้แต่ภรรยาท่านรัฐมนตรี ยังเหลือบมองโดยไม่รู้ตัว สูทสีดำสนิทของทอม ฟอร์ดที่สวมอยู่บนร่างสูงราวเทพเจ้าโรมันปิดหน้ากากเยือกเย็นเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เสียงส้นสูงกระทบพื้นดังเบา ๆ ...ตามด้วยกลิ่นหอมเย้ายวนที่ลอยมาก่อนตัวข้างกายเขา —คือหญิงสาวในเดรสยาวผ้าซาตินสีมุกเน
ประธานคลั่งรักxคุณหนูสายยั่ว ตอนที่ 4 เลขาส่วนตัว หรือของเล่นประธาน?
เสียงของลลิลยังคงดังในห้องเงียบ…เซ็นเรียบร้อยแล้ว—แม้ใจจะยังไม่แน่ใจว่าเพิ่งจรดปากกาบนเอกสารฝึกงาน หรือเอกสารสัญญาวิญญาณชั้นดีให้ซาตานที่สวมสูทเซอร์เมดอินอิตาลีอลิสแตร์จ้องลายเซ็นเธอครู่หนึ่งก่อนจะเก็บเอกสารเข้าซองอย่างเรียบร้อย ราวกับไม่ใช่แค่เอกสารธรรมดา...แต่คือ “ของสำคัญ” ที่เขารอจะได้ครอบครองเขาเงยหน้าขึ้น สบตาเธอตรง ๆ“มีคำถามเพิ่มเติมไหม มิสคหบดีวัฒน์?”ลลิลส่ายหน้าเบา ๆ อย่างเกร็ง แต่สายตาเธอยังมีแววแข็งกล้าอยู่บ้าง เขาเห็นมัน—และมันทำให้รอยยิ้มบางที่มุมปากเขาขยับขึ้นนิดหน่อย“งั้นผมขอถามอะไรสักอย่าง...”เขาเอนตัวพิงโต๊ะเล็กน้อย มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง ขณะที่อีกข้างควงปากกาทองบนปลายนิ้วอย่างช้า ๆ“ปกติคุณเรียกตัวเองว่าอะไร เวลาคุยกับเพื่อน?”ลลิลกะพริบตาปริบ ๆ“หืม...หมายถึงแทนตัวเองน่ะเหรอคะ?”“ใช่” เขาพยักหน้าเบา ๆ“เช่น...ฉัน ลลิล เค้า หรือ...อะไรแบบนั้น”เธอเม้มปากนิดหน่อย ก่อนตอบออกไปแบบงง ๆ“ก็...ลินค่ะ”“ลิน?” เขาทวนคำช้า ๆ คล้ายจงใจกลืนคำลงลำคอ พร้อมกับสายตาที่ไม่ละไปไหน“ค่ะ...” เธอตอบเบา ๆเขาพยักหน้าเบา ๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยอำนาจแปลกป
ประธานคลั่งรักxคุณหนูสายยั่ว ตอนที่ 3 สัญญาซาตาน กับเลขาส่วนตัวที่ (ไม่) มีสิทธิ์ปฏิเสธ
เช้าวันถัดมา...ท้องฟ้าแจ่มใสเกินเบอร์ เหมือนฟ้ากำลังตบไหล่บอกว่า “สู้ ๆ นะยัยบ้า ไปตายซะดี ๆ”ลลิล คหบดีวัฒน์ ยืนอยู่หน้าตึกกระจกสูงระฟ้าของ Ramius Group ในมือถือกระเป๋าหนังแบรนด์เนม ชุดเดรสสีครีมที่เธอเลือกใส่มาอย่างตั้งใจดูเรียบหรู แม่เรียกว่าเรียบร้อย — แต่เธอเรียกมันว่า ‘ชุดสารภาพบาป’ภายนอกดูเป็นคุณหนูผู้ดี แต่ภายใน...เหมือนใส่เกราะเหล็กพร้อมระเบิดเวลาไว้ตรงอกแน่นไปหมดหายใจก็ไม่สุด หัวใจก็สั่น ระดับความเครียดพุ่งเท่าภาษีที่ต้องจ่ายตอนรู้ว่าเธอทำน้ำไวน์ราดสูทคนมีอำนาจที่สุดในเมืองนี้เธอกลืนน้ำลายอย่างยากเย็นสายตาเงยขึ้นไปมองโลโก้ “Ramius Group” ตัวอักษรสีดำเงาเรียบหรูบนกระจกใสที่สูงเสียดฟ้าข้างใต้เขียนว่า Power. Precision. Privacy.“...เออ ใช่สิ พาวเวอร์จนฉันอยากเป็นลม เพรซิชันจนฉันราดไวน์ใส่เขา แล้วพรายเวซี่...เออ แม่งจะลากฉันไปทำอะไรหลังม่านอีกก็ไม่รู้!”เธอสาปแช่งตัวเองในใจพลางสูดลมหายใจลึก“โอเค ลลิล...แกแค่ไปขอโทษ เขาคงไม่ใจร้ายมั้ง—ถึงแม้เขาจะหน้าหล่อแบบฆ่าได้โดยไม่กะพริบตาก็ตาม”เธอพึมพำ“…แล้วก็อธิบายไปตรง ๆ ว่าแกไม่มีเงินจ่ายค่าสูทบ้า ๆ นั่น! ขอผ่อน 48 งวดกับดอกเบี้
ประธานคลั่งรักxคุณหนูสายยั่ว ตอนที่ 2 ไวน์แดงและคำเชิญจากซาตาน
หลังจากปล่อยให้เรื่องของ ฌอง บราซัวส์ ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง อลิสแตร์ ก็กลับออกมาสู่ห้องจัดเลี้ยงที่ยังเต็มไปด้วยเสียงพูดคุย ไวโอลิน และแชมเปญเขาหยิบแก้วไวน์แดงจากถาดของบริกรอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะหันตัวตั้งใจเดินไปยังระเบียงกระจกมุมเดิม—ที่เขาหวังจะได้ยืนพักจิบไวน์เงียบ ๆ สักครู่...แต่เขายังไม่ทันจะก้าวเท้าเดินออกไปพรึ่บ!แรงกระแทกเล็ก ๆ ปะทะเข้าที่อกเต็มแรงจนของเหลวในแก้วกระฉอก“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ—!”เสียงหวานดังขึ้นพร้อมร่างเล็กของหญิงสาวคนหนึ่งที่ชนเขาเข้าเต็มเปา ไวน์แดงราดเป็นทางบนสูทสีเงินอ่อนของเขา รอยเปื้อนแดงฉานโดดเด่นบนเนื้อผ้าเนียนเฉียบประหนึ่งเลือดในสมรภูมิรบอลิสก้มมองสีสูทที่เลอะเสียจนแทบพังทั้งชุด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆร่างตรงหน้าเขาคือหญิงสาววัยประมาณยี่สิบต้น ๆ ผมยาวสีน้ำตาลประกายทองดูยุ่งเหยิงจากการวิ่งใบหน้าขาวแดงจัดจากความเหนื่อยและความตกใจ ดวงตากลมโตเบิกกว้างเธอกำลังหอบหายใจ—และดูเหมือนเพิ่งหนีออกมาจากสงคราม...หรือไม่ก็การจับคลุมถุงชนชุดเดรสเกาะอกสีงาช้างสั้นเหนือเข่าดูจะหรูเกินไปสำหรับคนที่หน้าตาตื่นขนาดนี้แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอแต่งตัวไม่สวย—ตรงกันข้าม เธอสวยมาก
Anda juga akan menyukai
เสพติดหัวใจมาเฟีย
มดตัวจี๊ด6.5K Dibacaประธานมาเฟียกับเมียแสนซน
คุณดอกไม้2.0K Dibacaของเล่นของไนต์
แว่นมอลต์3.8K Dibacaทาสสวาทอสูรเถื่อน
รินธารา2.4K Dibacaแค้นรักของนายมาเฟีย
ศานิชล1.1K Dibacaพยายาม(ไม่)รัก Sadism Love
MaNIE-STORY806 DibacaDANGEROUS มาเฟียกุมรัก
Claris6.4K Dibacaสยบรักร้ายลูกชายมาเฟีย (จบเรื่อง)
วารินทร์ทิพย์1.8K Dibaca
