บทที่ 19 : ความลับไม่มีในโลก

หลังจากคีรินทร์แสดงความรักให้เธอด้วยการปรนเปรอกามารมณ์ถึงสองวันติดกัน ทำให้มาริสานอนหลับสลบไสลไม่ได้สติยาวไปจนถึงเที่ยงของอีกวัน ทว่าโชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุด เธอจึงไม่ต้องฝืนสังขารตื่นไปเรียนแต่เช้าตรู่

ร่างบางนอนคุดคู้อยู่ภายใต้ผ้านวมหนานุ่ม รู้สึกตัวขึ้นจากเสียงประตูห้องนอนที่เปิดออก พร้อมกลิ่นอาหารหอมกรุ่น คนขี้เซาถึงกับลืมตาแป๋วพร้อมบิดขี้เกียจลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง

“หอมจังเลยค่ะ”

ท่านประธานหนุ่มเข้ามาในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงผ้าขายาว ทรงผมยุ่งเหยิงที่ดูเปียกหมาด ๆ ทำให้เขาดูเด็กลงไปหลายปี ในมือของคีรินทร์มีถาดอาหารส่งกลิ่นหอมไปทั่วทั้งห้อง มาริสามองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจฟูฟ่อง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาคือคนรักของเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นราวกับความฝัน

“มองแบบนี้อยากกินอาหาร หรือกินพี่ครับ”

คีรินทร์เอ่ยแซวขณะที่วางถาดอาหารลงบนที่นอน ก่อนเข้าไปนั่งเบียดคนตัวเล็ก

“ก็ต้องกินอาหารสิคะ กินพี่คิงนอกจากไม่อิ่มแล้วยังเหนื่อยสายตัวแทบขาด รู้ไหมคะตั้งแต่เกิดมาเมย์ไม่เคยตื่นสายขนาดนี้เลย”

“สำหรับพี่ไม่ต้องกินข้าวก็ได้ ขอกินเมย์ดีกว่า กินเท่าไหร่ก็ไม่พอ” เขาก้มลงซุกซอกคอเรียว อ้าปากง