Novels by อิงวรา

มาริสา บัณฑิตสาวป้ายแดงที่เพิ่งผ่านพ้นงานรับปริญญาไปหมาด ๆ ก็ต้องมาหัวหมุนกับการเตรียมงานแต่งที่กำลังจะมีขึ้นในเดือนหน้าเดิมทีคุณหญิงผกายมาศหาฤกษ์ยามไว้ให้ได้ปลายปีหน้า ทว่าหลานชายตัวดีเกิดเสกเด็กเข้าท้องว่าที่หลานสะใภ้เสียก่อน จึงต้องรีบเร่งจัดงานวิวาห์กันอย่างเร่งด่วน ทำเอาคุณหญิงผกายมาศโกรธจัดจนไล่หลานชายสุดที่รักไปอยู่เพนท์เฮ้าส์เสียหลายวันเป็นการลงโทษ สุดท้ายท่านก็ทนสงสารหลานสะใภ้ไม่ไหว ยอมให้คีรินทร์กลับมาอยู่บ้าน เพราะมาริสาแพ้ท้องหนักมาก ข้าวปลาแทบทานไม่ได้ อารมณ์อ่อนไหว พร่ำบ่นคิดถึงพ่อของลูกในท้องเกือบทุกวันเมื่อได้ไฟเขียวจากผู้เป็นย่า คีรินทร์ก็ทิ้งงานที่บริษัทรีบตรงมาคฤหาสน์อัครเดชกรกุลทันทีที่ชายหนุ่มเข้าไปถึงห้องนอนของคนรัก เห็นร่างบอบบางนอนหลับสนิท ใบหน้าซีดเซียวแทบไร้สีเลือด ทั้งยังซูบผอมลงอย่างชัดเจน ทำให้เขาสงสารเธอจับใจ ข้อนิ้วเรียวลูบไล้แก้มนวลแผ่วเบา ก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้น“อืม อ้าวพี่คิง มาได้ไงคะ”“คุณย่าโทรตามพี่ก็รีบมาเลย เมย์เป็นยังไงบ้าง กินอะไรไม่ได้เลยเหรอ”“มันเหม็นไปหมดค่ะ กินไม่ลงเลย เอ๊ะ กลิ่นอะไรคะ”ร่างเล็กพยายามลุกขึ้นนั่งโดยมีคีรินทร์ช่วยประคอง จ

หลังอาหารมื้อค่ำในคืนนั้น คุณหญิงผกายมาศเรียกมาริสาเข้าไปพบในห้องนอน พร้อมขอยึดโทรศัพท์มือถือของเธอเอาไว้ ก่อนให้เครื่องใหม่แก่เธอสำหรับใช้ชั่วคราว เพื่อไม่ให้คีรินทร์สามารถติดต่อมาริสาได้ หญิงสาวก็ยอมทำตามแต่โดยดีเมื่อดูแลปรนนิบัติคุณหญิงผกายมาศเรียบร้อยแล้ว มาริสาก็กลับมายังห้องนอนของตนเอง ทันทีที่หัวถึงหมอน เธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็วด้วยความเหนื่อยล้าเมื่อถึงเช้าวันใหม่ มาริสารีบตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ เพื่อจะได้ไปปรนนิบัติคุณหญิงผกายมาศ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เธอก็เข้าไปหาท่านที่ห้องนอน ทว่ากลับพบเพียงความว่างเปล่า จึงเดินลงมาชั้นล่างเพื่อถามเด็กรับใช้คนสนิทของท่าน ยังไม่ทันที่เธอจะเหยียบย่างลงไปถึงบันไดขั้นสุดท้าย ก็ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิกดังครื้นเครงมาจากห้องนั่งเล่นเมื่อหญิงสาวเดินเข้าไปถึง ก็เห็นคุณหญิงหญิงผกายมาศกำลังนำคุกกี้ที่เพิ่งอบเสร็จใหม่ ๆ จัดใส่โหลแก้วทรงสูง โดยมีเด็กรับใช้คนสนิทคอยเป็นลูกมือช่วยหยิบจับอยู่ไม่ห่าง“อ้าว หนูเมย์ มอร์นิ่งค่ะลูก ไปทานข้าวเช้ากันลูก” คุณหญิงผกายมาศลุกขึ้นเดินมาหามาริสาด้วยความกระฉับกระเฉง ไม่เหมือนคนที่เป็นลมจนล้มห

หลังจากคีรินทร์แสดงความรักให้เธอด้วยการปรนเปรอกามารมณ์ถึงสองวันติดกัน ทำให้มาริสานอนหลับสลบไสลไม่ได้สติยาวไปจนถึงเที่ยงของอีกวัน ทว่าโชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุด เธอจึงไม่ต้องฝืนสังขารตื่นไปเรียนแต่เช้าตรู่ร่างบางนอนคุดคู้อยู่ภายใต้ผ้านวมหนานุ่ม รู้สึกตัวขึ้นจากเสียงประตูห้องนอนที่เปิดออก พร้อมกลิ่นอาหารหอมกรุ่น คนขี้เซาถึงกับลืมตาแป๋วพร้อมบิดขี้เกียจลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง“หอมจังเลยค่ะ”ท่านประธานหนุ่มเข้ามาในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงผ้าขายาว ทรงผมยุ่งเหยิงที่ดูเปียกหมาด ๆ ทำให้เขาดูเด็กลงไปหลายปี ในมือของคีรินทร์มีถาดอาหารส่งกลิ่นหอมไปทั่วทั้งห้อง มาริสามองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจฟูฟ่อง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาคือคนรักของเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นราวกับความฝัน“มองแบบนี้อยากกินอาหาร หรือกินพี่ครับ” คีรินทร์เอ่ยแซวขณะที่วางถาดอาหารลงบนที่นอน ก่อนเข้าไปนั่งเบียดคนตัวเล็ก“ก็ต้องกินอาหารสิคะ กินพี่คิงนอกจากไม่อิ่มแล้วยังเหนื่อยสายตัวแทบขาด รู้ไหมคะตั้งแต่เกิดมาเมย์ไม่เคยตื่นสายขนาดนี้เลย”“สำหรับพี่ไม่ต้องกินข้าวก็ได้ ขอกินเมย์ดีกว่า กินเท่าไหร่ก็ไม่พอ” เขาก้มลงซุกซอกคอเรียว อ้าปากง

“เมย์ ฟังพี่นะครับ” ชายหนุ่มคลายอ้อมแขนออก และจับไหล่บางสองข้าง นัยน์ตาคู่คมฉายแววจริงจังจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่หวานอันแดงก่ำ “เมย์กำลังเข้าใจผิด ฟังพี่ก่อนได้ไหมครับคนดี หืม” มาริสาร้องไห้จนหมดแรง เธอไม่เหลือแม้เรี่ยวแรงจะกล่าวตอบ จึงทำได้เพียงพยักหน้ารับ “สิ่งที่เมย์เห็น มันไม่ใช่แบบที่เมย์กำลังคิดนะ พี่ไปร้านเพชรของรุ่นน้องที่สนิทกัน เพื่อรับของที่พี่สั่งทำ” คีรินทร์ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินขนาดกะทัดรัดขึ้นมา มันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำจนเขาต้องสลัดไปมาก่อนเปิดออก “...” มาริสานิ่งไป เธอมองกล่องสี่เหลี่ยมในมือของชายหนุ่มที่เปิดอ้าออก เผยให้เห็นแหวนเพชรเม็ดงาม หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมคร้ามอย่างตั้งคำถาม เพราะสิ่งที่ชายหนุ่มกล่าวมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด “พี่ตั้งใจจะใช้แหวนวงนี้ขอคนที่พี่รักเป็นแฟน” มาริสาเบือนหน้าไปอีกทาง เพราะไม่อาจทนมองแหวนวงสวยที่คีรินทร์หมายมั่นจะมอบให้แก่คนที่เขารัก “เมย์ครับ พี่ตั้งใจจะให้แหวนวงนี้กับเมย์” ดวงหน้าสวยหันกลับมาทันทีพร้อมนัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เธอแทบจะไม่

พอใกล้เที่ยง มาริสาก็ออกจากเพนท์เฮ้าส์หรูมุ่งหน้าสู่มหาวิทยาลัยโดยใช้บริการรถไฟฟ้า ระหว่างทางเธอได้รับข้อความจากกิ่งกาญจน์ว่าอาจารย์ประสบอุบัติเหตุ ทำให้ต้องยกเลิกคลาสกะทันหัน สองสาวจึงนัดไปเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่กี่นาที ซึ่งอยู่ใกล้กับบริษัทของคีรินทร์มาริสานั่งรอกิ่งกาญจน์ที่ศูนย์อาหาร สั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มรอฆ่าเวลา พลางเช็กข้อความในโทรศัพท์มือถือ หวังว่าจะมีข้อความจากคนที่คิดถึงทุกลมหายใจส่งเข้ามา ทว่าก็ว่างเปล่า เธอส่งข้อความไปหาคีรินทร์ตั้งแต่ก่อนออกจากเพนท์เฮ้าส์ กระทั่งตอนนี้ชายหนุ่มก็ยังไม่เปิดอ่าน มาริสานึกงอนว่าป่านนี้เขาคงก้มหน้าก้มตาทำงานจนลืมเวลา ไม่ยอมกินข้าวกินปลาให้ตรงเวลาอีกเช่นเคย“โอ๊ยแกข้างนอกร้อนมาก นึกว่าอยู่ในกระทะทองแดง” กิ่งกาญจน์ทรุดลงนั่งตรงข้ามมาริสา พร้อมคว้าแก้วกาแฟของเธอขึ้นไปดูดอย่างกระหาย “ยิ้มหน้าบานอะไร”“เปล๊า!!!”“ไม่เนียน เล่ามาเลย”“คือ เมย์คิดว่า...วันที่ครบสัญญากับคุณคิง...” เสียงหวานเงียบไป ทำให้เพื่อนสาวต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ รอฟังอย่างตั้งใจ “เมย์จะ...สารภาพรัก”“มันต้องอย่างนี้ ฉันเห็นด้วยนะ ท่าทางคุณคิงเขาก็ดูมีใจ”

“ขึ้นห้องกัน จะได้ต่อ”เมื่อความข้องใจของมาริสาถูกไขให้กระจ่าง ร่างบางก็ลอยหวือขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง โดยชุดคลุมสีขาวตัวยาวของเธอถูกทิ้งไว้บนโซฟาหนังกลางห้องนั่งเล่นคีรินทร์อุ้มมาริสาขึ้นมาบนห้องนอนชั้นสอง เขาวางเธอลงบนเตียงนอนขนาดคิงไซต์ที่ตั้งอยู่กลางห้อง ก่อนเดินไปยังโต๊ะข้างหัวเตียง เปิดลิ้นชักหยิบบางสิ่งออกมาโยนไว้บนที่นอน มาริสาหันไปมองตาม เธอก็เห็นกล่องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กกะทัดรัดที่เธอคุ้นตาเป็นอย่างดี เพราะมันเป็นสินค้าขายดีอันดับต้น ๆ ในร้านสะดวกซื้อใกล้มหาวิทยาลัยที่เธอไปทำงานพาร์ตไทม์มาริสาหันกลับมามองคีรินทร์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ชายหนุ่มเดินกลับมายังปลายเตียง สลัดชุดคลุมตัวยาวทิ้งลงบนพื้น ก่อนคืบคลานขึ้นมาบนเตียงด้วยกายเปลือยเปล่า“อย่ามองพี่แบบนั้น พี่บอกแล้วว่าไม่เคยพาใครมาที่นี่จริง ๆ คอนดอมนั่นไอ้เลขาตัวดีมันรู้มากเตรียมไว้ให้ และพี่ก็ไม่เคยใช้มันเลย”“เมย์ยังไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ เมย์ก็แค่มอง...”คำพูดของเธอถูกกลืนหายไป เมื่อเขาบดเบียดริมฝีปากร้อนลงมา ฝ่ามือหนาลูบไล้เรียวแขนเนียนนุ่ม เขาจับมือเล็กขึ้นมาสัมผัสความเป็นชายที่ผงาดตื่นตัวเต็มที่ คีริ

หลังเรื่องราวร้าย ๆ ได้ผ่านพ้นไป ชีวิตของติณณ์และโรสิตาเสมือนดังฟ้าหลังฝน จะทำอะไรก็มีแต่จะลุล่วงด้วยดีไปเสียทุกอย่าง จนถนัดศรีอดชื่นชมไม่ได้ว่าเป็นเพราะคุณหนูตัวน้อย ๆ ที่กำลังจะเกิดมาช่วยหนุนนำให้เกิดแต่สิ่งดีงามในวันเปิดตัวคอนโดสุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ได้รับความสนใจจากสื่อมวลชน และแขกเหรื่อจำนวนมาก ทุกยูนิตของโครงการถูกจองเต็มในเวลาอันรวดเร็วโดยงานนี้ ท่านประธานหนุ่มถือโอกาสเปิดตัวภรรยาคนสวยที่เพิ่งจดทะเบียนสมรสกันมาหมาด ๆ หลังจากที่ทั้งคู่ออกจากโรงพยาบาล เรียกเสียงฮือฮาให้กับแขกเหรื่อ และพนักงานเป็นอย่างมาก แต่เหนือสิ่งอื่นใด ทุกคนล้วนแสดงความยินดีให้กับทั้งคู่หลังจากสิ้นสุดงานเปิดตัวคอนโด ติณณ์วางแผนลาพักร้อนหนึ่งสัปดาห์เต็ม เพื่อพาภรรยาและลูกน้อยในครรภ์ไปพักผ่อนเปลี่ยนบรรยากาศ ถึงแม้ตอนนี้อายุครรภ์จะยังอยู่ในช่วงไตรมาสแรก แต่ว่าที่คุณพ่อผู้แสนจะเห่อลูกคนแรกอย่างออกหน้าออกตา คอยพูดคุยกับหน้าท้องที่ยังแบนราบของภรรยาทุกคืนก่อนนอนในครั้งนี้ทั้งคู่เดินทางด้วยรถมินิแวนโดยมีคนขับรถประจำตำแหน่งท่านประธานทำหน้าที่เป็นสารถี ติณณ์บอกกับโรสิตาว่าจะพาไปพักผ่อนที่บ้านพักตากอากาศที่เพิ่งจ

“คุณโรสขา” ถนัดศรีเดินหน้าตาตื่นเข้ามาหาโรสิตาที่หน้าห้องฉุกเฉิน สภาพของหญิงสาวในเวลานี้ เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดแห้งกรังมากมายทำเอาหญิงชราลมแทบจับ อีกทั้งใบหน้าอันซีดขาวปราศจากสีเลือด และท่าทางอิดโรย ทำให้โรสิตาดูน่าเป็นห่วงไม่แพ้กัน“ป้าถนัด” โรสิตาโผเข้ากอดถนัดศรี พร้อมกับทำนบน้ำตาที่ไหลทะลักออกมาอีกครั้ง“คุณโรส ทูนหัวของป้า ไม่ร้องนะคะ คุณติณณ์ถึงมือหมอแล้ว” มือเหี่ยวย่นลูบแผ่นหลังบอบบางปลอบโยนอย่างแผ่วเบา“โรสทำให้คุณติณณ์ต้องเป็นแบบนี้ค่ะ ฮือ ฮือ”“ไม่จริงนะคะคุณโรส คุณโรสห้ามคิดแบบนี้เด็ดขาดนะคะ” ถนัดศรีว่าพลางคลายอ้อมกอด และประคองโรสิตามานั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน“คุณโรสไม่ใช่คนยิงคุณติณณ์นะคะ ถ้าจะโทษต้องโทษนายคนนั้น” โรสิตาได้ฟังก็พยักหน้ารับรู้ ทว่าภายในใจเธอก็ยังรู้สึกตำหนิตัวเองที่คนรักต้องมาบาดเจ็บปางตายขนาดนี้หญิงต่างวัยทั้งสองนั่งกุมมือกันจ้องมองไปยังประตูห้องฉุกเฉิน เฝ้ารอเวลาให้ประตูบานนั้นเปิดออกมาพร้อมข่าวดี เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก คุณหมอหนุ่มในชุดกาวน์สีขาวก้าวออกมา โรสิตาจึงรีบเดินเข้าไปสอบถามด้วยความร้อนใจ“คุณหมอคะ คุณติณณ์เป็น

หนึ่งเดือนต่อมาบริษัทรังสรรค์พรอพเพอร์ตี้ มีกำหนดการการเปิดตัวโครงการคอนโดมิเนียมสุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยาในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ทำให้ติณณ์และโรสิตางานยุ่งตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ทว่าทั้งสองคนก็ยังคงหมั่นเติมความหวานให้กันอยู่เสมอ หากวันไหนเลิกงานเร็วติณณ์ก็จะพาโรสิตาไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนบ้าง ดูหนังรอบดึกบ้าง ขับรถสปอร์ตเปิดประทุนกินลมชมวิวในยามค่ำคืนบ้าง หากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ติณณ์ก็จะพาโรสิตาไปเที่ยวพักผ่อนที่ต่างจังหวัดบ้าง ต่างประเทศบ้าง เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศสัปดาห์ที่แล้วติณณ์มีธุระต้องเดินทางไปอเมริกาอีกครั้ง ครั้งนี้ชายหนุ่มพาโรสิตาไปด้วย เพราะไม่อยากคิดถึงถึงเธอจนทนไม่ไหวเหมือนคราวที่แล้ว เธอเองก็เช่นกันธุระของติณณ์ คือ การขายหุ้นธุรกิจที่เขาร่วมก่อตั้งขึ้นมาให้แก่หุ้นส่วน นั่นทำให้โรสิตาตกใจมาก เพราะเธอรู้ดีว่าสิ่งนี้เป็นความภาคภูมิใจที่สุดของชายหนุ่ม ที่เขาสร้างขึ้นมาเองด้วยสมองและสองมือ“พี่ไม่อยากเอาเปรียบเพื่อน ตั้งแต่พี่ตัดสินใจกลับไปอยู่ไทยถาวร พี่ก็คิดเรื่องนี้มานาน จนวันที่พี่ต้องกลับมาสะสางปัญหาที่นี่ การที่พี่ต้องห่างจากโรส ทำให้พี่ตัดสินใจได้ทันที โรสไม่ต้องคิดมากนะ

แสงแดดยามสาย สาดส่องลอดผืนผ้าม่านเข้ามากระทบบนดวงหน้าสวย เรียกสติให้หญิงสาวที่นอนหลับใหลภายในอ้อมกอดชายหนุ่มฟื้นขึ้น ร่างบางพยายามบิดไปมาเพื่อขับไล่ความปวดเมื่อยตามร่างกาย อันเป็นผลมาจากกิจกรรมเร่าร้อนที่เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อคืนจนเกือบรุ่งสาง“คุณติณณ์ปล่อยโรสค่ะ โรสจะกลับห้อง” สองมือเล็กผลักไสท่อนแขนแข็งแรงให้พ้นจากเอวบาง“วันนี้วันหยุด จะรีบตื่นไปไหน มากินกันก่อนอีกสักรอบเร็ว” ชายหนุ่มว่าพลางกระชับกอดรอบเอวคนรักแน่นขึ้น“คุณติณณ์!!!” โรสิตาได้ยินแบบนั้นจึงแหวเสียงสูง ตั้งแต่เมื่อคืน เธอแทบจะไม่ได้หลับได้นอน เพราะต้องรับศึกหนักที่ชายหนุ่มเคี่ยวกรำตลอดคืน“เมื่อไหร่โรสจะเลิกเรียกคุณ ๆ ๆ ฟังแล้วดูห่างเหิน ใจคอไม่ดี”“แล้วจะให้โรสเรียกว่าอะไรคะ ในเมื่อคุณติณณ์ก็ยังเป็นเจ้านายโรส”“เป็นเมียด้วย”ติณณ์ว่าพร้อมพลิกกายขึ้นคร่อมร่างบางกักขังเธอเอาไว้ ก่อนซุกไซร้ลงบนซอกคอเรียวระหง โรสิตาแหงนหน้ารับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มอันเปี่ยมสุข“อื้อ เป็นเมีย แสดงว่าโรสก็มีอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดในบ้านหลังนี้ใช่ไหมคะ”“อืม ใช่”“งั้นโรสเรียกคุณว่า ติณณ์ หรือ ตินติน ดีน้า” โรสิตาว่าพลางหัวเราะคิกคัก“ลามปามแล้ว

“ทำหน้าที่สามี”ติณณ์จ้องมองดวงหน้าหวานด้วยความรักใคร่ อดีตเด็กสาวในวันวาน บัดนี้เธอเติบโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง เมื่อไหร่กันที่โรสิตาเข้ามาจับจองพื้นที่ในหัวใจของเขา พอรู้ตัวอีกที ทั้งสี่ห้องหัวใจก็ถูกเธอครอบครองเอาไว้จนหมดสิ้นชายหนุ่มกระตุกปลายเชือกเสื้อคลุมของโรสิตา และแหวกสาบเสื้อสองข้างแยกออกจากกัน ดึงเจ้าเสื้อคลุมเกะกะออกไปจนพ้นกายบาง เผยให้เห็นอาภรณ์ชั้นในที่มีเพียงชุดนอนสายเดี่ยวเนื้อผ้าบางเบาซึ่งไม่อาจบดบังความใหญ่โตของทรวงอกเต่งตึงเอาไว้ได้เรียวนิ้วสากจรดลงบนคอเรียวเล็ก ลากไล้ลงมาตามไหปลาร้า ผ่านรอยรักสีกุหลาบที่เขาได้ฝากเอาไว้ มันจืดจางหายไปตามกาลเวลา จนแทบจะมองไม่เห็น ทุกสัมผัสของชายหนุ่ม ทำให้ร่างเล็กสั่นสะท้าน ด้วยความหวามไหว“รอยจางหมดแล้ว เดี๋ยวทำให้ใหม่นะ”ยังไม่ทันที่โรสิตาจะได้ร้องห้ามปราม ชายหนุ่มก็ฝังใบหน้าหล่อเหลาลงบนซอกคอระหง สูดกลิ่นหอมกรุ่น ขณะเดียวกันฝ่ามือสองข้างบีบคลึงความอวบอิ่มไว้เต็มไม้เต็มมือ“อื้อ คุณติณณ์ อย่าทำรอยที่คอนะคะ”ติณณ์ผละออกซอกคอหอมกรุ่นอย่างอาลัยอาวรณ์ ชายหนุ่มเอื้อมจับบั้นท้ายกลมกลึงยกร่างอรชรขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแกร่ง ฝ่ามือหนารั้งชายชุดนอน

ณ คฤหาสน์รังสรรค์ประกาศิตหลังอาบน้ำอาบท่าเสร็จเรียบร้อย โรสิตาก็ลงมาช่วยถนัดศรีเตรียมของใส่บาตรสำหรับพรุ่งนี้เช้า หญิงสาวนั่งใจลอยพับดอกบัว แม้มือจะเคลื่อนไหวพับไปด้วยความเคยชิน แต่ใจกลับคิดถึงชายหนุ่มที่อยู่บนห้องตลอดทางที่นั่งรถมา ติณณ์ไม่พูดกับเธอสักคำเดียว เธอทำได้เพียงลอบมองสีหน้าบึ้งตึงของชายหนุ่ม และหลังมือที่มีรอยแตกเป็นแผล อันเกิดจากการชกหน้ากิตติเพื่อปกป้องเธอ โรสิตาไม่อยากจะคิดถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่อาจเกิดขึ้น หากไม่ได้ติณณ์เข้าไปช่วยไว้“คุณโรสคะ คุณโรส”“คะ?”“ดอกบัวป้า เหลือแต่ก้านแล้วค่ะ” โรสิตาก้มมองดอกบัวในมือ ช่างน่าสงสาร เจ้าดอกบัวที่มีกลีบดอกอยู่หร็อมแหร็ม ส่วนกลีบที่เหลือถูกโรสิตาเด็ดทิ้งเกลื่อนเต็มโต๊ะ เพราะเธอมัวแต่เหม่อลอย“อุ๊ย ป้าถนัด โรสขอโทษค่ะ” โรสิตาว่าพลางใช้สองมือรวบรวมกลีบดอกบัวที่กระจัดกระจายทิ้งลงถังขยะถนัดศรีโคลงศีรษะเบา ๆ พร้อมยิ้มเอ็นดูสาวน้อย ก่อนวางมือจากการเตรียมเครื่องต้มยำ และเดินลงมานั่งข้างโรสิตา“คุณโรสคะ มีเรื่องอะไรกับคุณติณณ์หรือเปล่าคะ”ตั้งแต่เจ้านายทั้งสองคนกลับมาถึงบ้าน ถนัดศรีสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอึมครึมที่เกิดขึ้นระหว่างติณณ์และ

ท่านประธานหนุ่มกลับมาทำงานที่บริษัทได้เกือบอาทิตย์ โดยไร้เงาผู้ช่วยเลขานุการสาวสวย คเชนทร์ไม่ได้รับการติดต่อจากกันติชาเลย พอโทรไปถามกฤษณ์ดนัยก็ได้คำตอบแบบเดิมซ้ำ ๆ ว่ากันติชาใกล้กลับมาแล้ว จนแล้วจนรอดก็ผ่านไปเกือบสัปดาห์เต็ม หากไม่ได้งานช่วยเบี่ยงเบนความสนใจ ชายหนุ่มคงได้อกแตกตายเสียก่อนในแต่ละวัน คเชนทร์ลองกดโทรหากันติชาหลายต่อหลายครั้ง หวังว่าจะโทรติดและเธอรับสาย ทว่าปลายสายนั้นกลับปิดเครื่อง แม้แต่เฟซบุ๊กและอินสตาแกรมก็ไม่มีความเคลื่อนไหว ชายหนุ่มก็ยังอุตส่าห์กดเข้าไปดูวันละหลายรอบ ราวกับจะรอให้เกิดปาฏิหาริย์อะไรขึ้นสักอย่างวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เขายังคงทำเช่นนั้น หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฝ่ามือหนาก็หยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูขึ้นมาด้วยความเคยชิน ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ลุกพรวดขึ้นมานั่งตัวตรง เลื่อนดูรูปภาพในอินสตาแกรมของแฟนสาวที่เพิ่งจะอัปเดตเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ในภาพนั้นเธออยู่ในชุดบิกินี่สีแดงเพลิงกำลังนอนอาบแดดอยู่ริมสระว่ายน้ำ องค์ประกอบภายในภาพมีสิ่งหนึ่งที่สะดุดตาคือท่าจอดเรือยอชต์ที่อยู่ไกลออกไป มีเรือยอชต์ที่ดูคุ้นตาจอดลอยลำอยู่เหนือผิวน้ำนอกจากนี้ยังมีแคปชั่น ‘พา

กันติชากลับมาอยู่บ้านได้สามวัน คเชนทร์ก็ตามมาเชียงใหม่ตั้งแต่วันแรก ทว่าต้องรออยู่หน้าบ้านทุกวัน เนื่องจากกฤษณ์ดนัยให้ลูกน้องที่เป็นชายฉกรรจ์ร่วมสิบคนเฝ้ารอบบ้าน ทั้งสองทำได้เพียงมองหน้ากันผ่านหน้าต่างห้องนอนของหญิงสาว ไม่สามารถพูดคุยกันได้ เพราะผู้เป็นพ่อยืดโทรศัพท์มือถือของลูกสาวเอาไว้ แต่เธอก็ยังมีอิสระอยู่ภายในบ้าน ไม่ได้ถูกกักขังอยู่แต่ในห้องนอน หญิงสาวจึงขอร้องป้าอิ่มให้ช่วยไปดูแลถามไถ่คนรักกันติชาลงมือเข้าครัวทำอาหารคาวหวาน ให้เด็กในบ้านนำไปส่งให้คเชนทร์ที่นั่งปักหลักทำงานอยู่ในศาลานั่งเล่นหน้าบ้านไม่ยอมไปไหน ตกกลางคืนก็อาศัยนอนหลับพักผ่อนภายในรถเอสยูวีที่เช่ามาจากสนามบินกฤษณ์ดนัยเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างภายในบ้านตลอดจนศาลาหน้าบ้านผ่านกล้องวงจรปิด บางครั้งลูกสาวสุดที่รักก็ทำกับข้าวไปร้องไห้ไป เช็ดน้ำตาป้อย ๆ อยู่หน้าเตา ทำเอาหัวใจคนเป็นพ่อเจ็บปวดไม่น้อยเหตุการณ์ทุกอย่างก็ดำเนินไปเช่นเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลง จนเวลาล่วงเลยครบสัปดาห์เต็มในช่วงบ่ายที่กันติชาคิดว่าผู้เป็นพ่อยังทำงานอยู่ในไร่ส้ม หญิงสาวแอบย่องลงมาเพื่อจะออกไปหาคเชนทร์ และต้องผ่านห้องทำงานของกฤษณ์ดนัย เธอก็ได้ยินบทสนท

ทางด้านกฤษณ์ดนัยผู้รักลูกสาวดั่งแก้วตาดวงใจ ยิ่งกันติชาเกริ่นว่ามีคนที่คบหาดูใจอยู่อยากนัดให้มาเจอกันอย่างเป็นทางการก็รีบเคลียร์งานที่ไร่เปี่ยมรักให้เสร็จสิ้น และรีบเดินทางมากรุงเทพฯทันทีด้วยงานที่เสร็จเร็วก่อนกำหนด ทำให้กฤษณ์ดนัยเดินทางมาถึงคอนโดของลูกสาวก่อนเวลานัดหลายชั่วโมงกฤษณ์ดนัยขับรถซีดานคันงามที่เช่ามาจากสนามบินเข้ามาจอดบนลานจอดรถหน้าคอนโด ขณะที่กฤษณ์ดนัยกำลังลงจากรถ ก็มีรถแอสตันมาร์ตินสีดำเงาวับขับผ่านไป ความสวยหรูของซูเปอร์คาร์คันแพงระยับดึงดูดสายตาของเขาให้มองตามไปจนกระทั่งรถคันดังกล่าวจอดห่างออกไปไม่ไกลนักสารถีหนุ่มที่ก้าวลงจากรถเป็นคนที่กฤษณ์ดนัยคุ้นเคยเป็นอย่างดีจนเกือบจะอ้าปากเรียก ทว่าหญิงสาวที่ก้าวตามลงมาจากที่นั่งอีกฝั่งข้างคนขับทำให้กฤษณ์ดนัยชะงักไปยิ่งฝ่ายชายเดินเข้ามาโอบเอวบางเข้าแนบชิด ก้มลงหอมแก้มฝ่ายหญิง ก่อนเดินโอบกอดคลอเคลียกันไปยังทางขึ้นคอนโด ทำเอากฤษณ์ดนัยมองตาค้าง ในหัวสมองขาวโพลน พยายามตั้งสติปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมด กว่าจะตั้งสติได้ว่าเพื่อนรุ่นน้องคนสนิท คือคนที่ลูกสาวสุดที่รักกำลังคบหาอยู่ ทั้งสองคนก็เดินหายลับสายตาไปแล้วเมื่อสติสัมปชัญญะก

ร่างอรชรในชุดเดรสสีน้ำเงินเข้มยาวกรอมเท้า เปิดเปลือยแผ่นหลังขาวเนียนจรดบั้นเอว ทว่าดูไม่โป๊เท่าไรนัก เพราะได้ทรงผมดัดลอนรวบครึ่งศีรษะแผ่สยายจนถึงกลางหลัง พอได้เห็นผิวสวยวับ ๆ แวม ๆเธอหมุนตัวสำรวจความเรียบร้อยของตนเองอยู่ที่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ ดวงหน้าสวยถูกแต่งแต้มอย่างประณีตด้วยเครื่องสำอางราคาแพงยิ่งทำให้กันติชาสวยสง่ายิ่งขึ้นไปอีกหลายเท่าตัวร่างสูงเดินเข้ามาทางด้านหลัง ก่อนหยุดยืนเคียงข้าง คเชนทร์สวมชุดสูทแบรนด์หรูสีน้ำเงินเข้มเช่นเดียวกัน ชายหนุ่มมองภาพสะท้อนของคนรักในกระจกด้วยสายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักอย่างเปิดเผย“อาเชนทร์แน่ใจนะคะว่าจะควงกี้เปิดตัว”“ไม่เคยแน่ใจอะไรเท่านี้มาก่อนเลยครับ” ว่าจบเขาโน้มตัวลงจูบข้างขมับหญิงสาวหนึ่งทีตั้งแต่วันที่คเชนทร์ประกาศต่อหน้านุชนภางค์ว่ากันติชาคือคนรัก ชายหนุ่มก็ไม่คิดปกปิดความสัมพันธ์นี้อีกต่อไป เขาไปไหนมาไหนกับกันติชาอย่างเปิดเผย พนักงานหลายคนในบริษัทเริ่มสังเกตเห็น จนมีการจับกลุ่มซุบซิบกันบ้างเป็นธรรมดา หากแต่ไม่สร้างความเสื่อมเสียให้กับกันติชา เขาก็ไม่คิดเข้าไปก้าวก่ายทางด้านเศรษฐาลูกค้าคนสำคัญ เมื่อรู้ว่าลูกสาวสุดที่รักมาก่อเรื่

หลังสิ้นสุดกิจกรรมเอาท์ติ้งของบริษัทกันติชาและอลิษาก็กลับมาหัวหมุนยิ่งกว่าเดิม เนื่องจากมีโพรเจคใหญ่ในการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ทำให้สองสาวต้องจัดการงานกองโตของคเชนทร์กันมือเป็นระวิงแต่ทว่าแม้งานจะยุ่งเพียงใด คเชนทร์ก็ยังคงหมั่นเติมความหวานให้คนรักไม่เคยขาด บางวันก็ส่งดอกไม้มาให้กำลังใจทั้งที่เจอหน้ากันทุกวัน ทำให้บนโต๊ะของผู้ช่วยสาวมีดอกไม้ประดับส่งกลิ่นหอมไม่เคยขาด เมื่อดอกไม้เริ่มทำท่าจะเหี่ยวเฉาเมสเซนเจอร์ก็นำดอกไม้ช่อใหม่มาส่งหากวันใดเลิกงานเร็ว คเชนทร์ก็จะพาหญิงสาวไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนบ้าง ดูหนังฟังเพลงบ้างสิ่งเล็กน้อยที่คเชนทร์ทำให้นั้น กลับสร้างความสุขให้เธอได้อย่างมากมาย แม้จะทำงานหนักแต่กลับหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งในตอนนี้ทั้งคู่ตกลงกันว่าจะไป ๆ มา ๆ ระหว่างคอนโดของกันติชาและบ้านของคเชนทร์โดยจะย้ายเข้าบ้านเป็นการถาวรก็ต่อเมื่อกันติชาบอกกฤษณ์ดนัยผู้เป็นบิดาแล้วเท่านั้น ซึ่งทั้งคู่ก็มีความเห็นตรงกันคเชนทร์เสนอว่าหลังจากโพรเจคสำคัญผ่านพ้นไป ชายหนุ่มจะเดินทางไปเชียงใหม่พร้อมเธอ เพื่อพูดคุยกับกฤษณ์ดนัยอย่างเป็นทางการยิ่งใกล้งานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่เข้า

กว่าคเชนทร์จะพากันติชากลับขึ้นฝั่งก็ปาเข้าไปเช้ามืด หลังจากตื่นขึ้นมากลางดึก ชายหนุ่มพาเธอไปอาบน้ำ ก็ยังไม่วายจัดหนักเธอต่ออีกหลายยกกันติชาต้องแอบย่องเข้าห้องพัก เพราะเกรงว่าอลิษาจะตื่น ค่อย ๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าท่ามกลางความมืดอย่างระมัดระวัง ก่อนล้มตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงกว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ในช่วงสายของอีกวัน โดยวันนี้เธอได้ตกลงกับแฟนหนุ่มสุดเอาแต่ใจว่าต้องอยู่ห่างกันสักพัก จนกว่าจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ มิเช่นนั้นทั้งคู่อาจถูกจับได้ถ้าหายไปด้วยกันอีกโชคดีที่อลิษาไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร เพราะพี่เลขานุการคนสนิทกว่าจะกลับจากปาร์ตี้เมื่อคืนก็ดึกดื่นค่ำคืนไปแล้ว จึงไม่ได้สังเกตว่ากันติชากลับมาเกือบสว่างหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยสองสาวจึงชวนกันออกไปกินข้าวเช้า ก่อนจะลงไปทำกิจกรรมกันที่ชายหาดอีกครั้ง“น้องกี้ ไปโดนตัวอะไรกัดมาหรือเปล่าคะ ที่คอเป็นรอยแดง ๆ”กันติชาเดินออกมาในชุดแม็กซี่เดรสยาวกรอมเท้า เปิดเปลือยแผ่นหลังขาวผ่อง ก็โดนอลิษาทักเข้า หญิงสาวจึงเดินไปส่องกระจกเอียงคอดูก็เห็นจ้ำแดงสองจุดบริเวณซอกคอระหงค่อนไปทางด้านหลังทำให้เธอไม่ทันได้สังเกต“น้องกี้ ข้างหลั

งานเปิดตัวเครื่องประดับคอลเล็กชันใหม่ของบริษัท Eternal Gems ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมกับเป็นบริษัทผู้ผลิตเครื่องประดับและอัญมณีรายใหญ่ระดับประเทศแขกเหรื่อที่มาร่วมงานล้วนแล้วแต่เป็นไฮโซเซเลบริตี้ผู้มีชื่อเสียงในแวดวงสังคม หลายคนต่างหมายมั่นอยากจับจองเป็นเจ้าของเครื่องประดับหรูหราที่ถูกผลิตขึ้นมาอย่างประณีตวิจิตรบรรจง นอกจากนี้ยังมีนักธุรกิจจากอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับจากทั่วทุกมุมโลกให้ความสนใจเข้าร่วมงานเป็นจำนวนมากงานถูกจัดกินเวลายาวนานเกือบตลอดทั้งสัปดาห์ โดยในสองวันแรกจะเป็นงานจัดแสดงสินค้าสำหรับนักธุรกิจ และอีกสองวันหลังจากนั้นจะเป็นวันค้าปลีก ที่มีการเปิดให้บุคคลทั่วไปได้เข้ามาชื่นชมและเลือกซื้อเครื่องประดับได้ตามอัธยาศัย และในวันสุดท้ายเป็นงานเลี้ยงขอบคุณคู่ค้าและพนักงานของบริษัท“พี่เจ้าอันนี้อร่อยมาก”แวววิวาห์เดินถือจานอาหารที่หล่อนตักมาจนพูนจานวางลงตรงหน้าจันทร์เจ้า เลขาฯคนสวยหันมาเห็นก็ขำพรวดออกมา ใจหนึ่งก็ขำ อีกใจหนึ่งก็สงสารรุ่นน้องคนสนิทที่ต้องทำงานอย่างหนักมาตลอดทั้งสัปดาห์ วันนี้ทั้งวันสองสาวได้รับประทานเพียงแครกเกอร์และกาแฟเท่านั้น จึงไม่แปลกเลยที่แวววิวาห์จ

ภายในห้องพักผ่อนส่วนตัวของอาชวิน ชายหนุ่มจัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้ของแฟนสาวเอาไว้ครบครัน จันทร์เจ้าใช้เวลาเพียงไม่นานก็ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกออกไป และสวมใส่ชุดใหม่ซึ่งเป็นชุดเดรสแบรนด์ดังคอลเล็กชันล่าสุดที่แฟนหนุ่มสายเปย์สั่งตรงมาจากปารีสเพื่อเธอโดยเฉพาะหลังจากสำรวจดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผมจนพอใจ จันทร์เจ้าก็เปิดประตูออกมาจากห้องสองขาเรียวก้าวไปข้างหน้าได้เพียงสองก้าวก็หยุดชะงัก เนื่องจากภายในห้องทำงานของท่านประธานหนุ่ม ไม่ได้มีเพียงแค่อาชวิน แต่ทว่ามีใครอีกคนซึ่งเธอคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีกำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว“อ้าว คุณลุง มาได้ยังไงคะ แล้วเรื่องรถเรียบร้อยดีไหมคะ เอ๊ะ หรือว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ คุณลุงถึงได้ขึ้นมาถึงนี่” จันทร์เจ้าเดินตรงเข้ามาถามไถ่ชายชราด้วยความห่วงใย ทำเอาผู้อาวุโสเอ็นดูในความมีน้ำใจของหญิงสาวจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างออกมา“รถมาลากไปเรียบร้อยแล้วล่ะ ขอบใจหนูมากนะ ถ้าไม่ได้หนูลุงคงแย่”อาชวินยืนกอดอกทิ้งสะโพกพิงขอบโต๊ะทำงาน พลางมองทั้งสองคนสลับไปมา สีหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้“เจ้าขา...รู้จัก...” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้เอ่ยถ

หลังกลับจากนครปฐม อาชวินและจันทร์เจ้าก็ต้องวุ่นวายกับการเตรียมงานเปิดตัวเครื่องประดับคอลเล็กชันใหม่ที่กำลังจะมีขึ้นในเดือนหน้างานของจันทร์เจ้าที่มากขึ้นเป็นเท่าตัว อาชวินจึงมีคำสั่งให้แวววิวาห์ขึ้นมาเป็นผู้ช่วยเลขานุการ แถมยังขึ้นเงินเดือนให้อีกด้วย มีหรือที่แวววิวาห์จะปฏิเสธวันนี้อาชวินออกไปตรวจดูความเรียบร้อยของเครื่องประดับที่จะให้นางแบบใส่ขึ้นโชว์ในวันงานโดยไม่ยอมพาจันทร์เจ้าไปด้วย ซึ่งก็น่าแปลกใจไม่น้อย เพราะตั้งแต่ได้แวววิวาห์มาช่วยงาน ประธานหนุ่มก็มักจะพาคนรักติดตามไปด้วยทุกครั้งแต่พอมาลองนึกดูอีกที ได้อยู่ทำงานที่บริษัทก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้มีเวลาสะสางงานอื่น ๆ ที่คั่งค้างยาวเป็นหางว่าว“ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ กินเดี๋ยวก็ติดคอหรอกยัยหวาน”จันทร์เจ้าร้องปรามขณะที่เธอและแวววิวาห์กำลังนั่งรับประทานอาหารกลางวันในร้านอาหารสไตล์คาเฟ่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริษัทตั้งแต่บริกรนำอาหารมาเสิร์ฟ แวววิวาห์ก็จัดการสวาปามอาหารในจานอย่างรีบร้อนด้วยความหิว“ก็มันหิวอ่ะพี่เจ้า” รุ่นน้องกล่าวเสียงอู้อี้ทั้งที่ยังมีอาหารอยู่ในปาก“โอ๊ย ยัยเด็กคนนี้ เคี้ยวให้เสร็จก่อนค่อยพูด”เมื่อถูกรุ่นพี่ที่รักบ

หลังจากเก็บข้าวของเสร็จเรียบร้อย คุณเดือนเพ็ญก็เตรียมอาหารเสร็จพอดี ทั้งสามคนจึงมานั่งล้อมวงกันรับประทานอาหารเย็นบนแคร่ไม้ไผ่หน้าบ้าน โดยอาหารที่ท่านนำมาต้อนรับแขกนั้นก็เป็นเมนูง่าย ๆ ที่ลูกสาวคนสวยของท่านโปรดปราน เช่น คะน้าหมูกรอบ นอกเหนือจากนั้นก็เป็นเมนูมาตรฐาน ที่ท่านคาดว่าแขกคนสำคัญน่าจะพอรับประทานได้ เช่น ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ไข่เจียวหมูสับ และผักน้ำพริกและชายหนุ่มก็ไม่ทำให้หญิงสูงวัยต้องผิดหวัง เพราะเขาสามารถรับประทานอาหารทุกอย่างในสำรับได้อย่างเอร็ดอร่อย หนำซ้ำยังเติมข้าวถึงสามรอบ กินไปชมไปไม่ขาดปาก เล่นเอาคุณเดือนเพ็ญยิ้มไม่หุบกันเลยทีเดียวนอกจากนี้อาชวินยังคอยดูแลเอาใส่จันทร์เจ้า คอยตักอาหารที่หญิงสาวโปรดปรานให้เป็นระยะ อีกทั้งยังคอยหมั่นหันมาถามไถ่คุณเดือนเพ็ญ คอยสังเกตว่าท่านต้องการจะตักอาหารอะไรในสำรับ เขาก็จะรีบคอยอำนวยความสะดวกให้ท่านทันทีนั่นก็ยิ่งทำให้คนเป็นแม่ชื่นชอบแฟนหนุ่มของลูกสาวมากขึ้นอีกเป็นกองหลังจากรับประทานอาหารกันจนอิ่มหนำสำราญ อาชวินก็ช่วยเก็บสำรับนำไปไว้ในครัว และช่วยล้างทำความสะอาดภาชนะต่าง ๆ แม้คุณเดือนเพ็ญจะห้ามปราม แต่ชายหนุ่มก็ยังขันอาสาที่จะทำส

หลังออกจากโรงพยาบาลได้เพียงหนึ่งวัน เลขานุการคนเก่งก็กลับมาทำงานตามปกติ ถึงแม้ว่าอาชวินจะขอร้องให้เธอพักผ่อนต่ออีกสักระยะ แต่จันทร์เจ้าเบื่อหน่ายเกินกว่าที่จะนอนอยู่เฉย ๆ ภายในห้องสี่เหลี่ยม เธอจึงออดอ้อนชายหนุ่มขอกลับมาทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังดี มีหรือที่อาชวินจะกล้าปฏิเสธคนรัก เพียงแค่เธอส่งสายตาเว้าวอนเหมือนลูกแมวน้อยเท่านั้น หัวใจชายหนุ่มก็อ่อนยวบยาบ ยินยอมตามที่เธอร้องขออย่างราบคาบช่วงนี้อาชวินมีภารกิจรัดตัวตั้งแต่เช้าจรดค่ำ เนื่องจากกำลังอยู่ในช่วงเตรียมงานเปิดตัวเครื่องประดับคอลเล็กชันใหม่ ซึ่งในครั้งนี้มีผลงานที่ชายหนุ่มออกแบบเองรวมอยู่ด้วยกว่าจะถึงช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทั้งคู่ต่างรอคอยก็เล่นเอาหน้าตาหล่อเหลาของท่านประธานหมองคล้ำไปถนัดตา“กาแฟค่ะ”ตุ๊กตาหน้ารถคนสวยยื่นแก้วกาแฟลาเต้เย็นให้กับสารถีหนุ่ม ขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินทางมุ่งหน้าสู่จังหวัดนครปฐมในเย็นวันศุกร์ที่สภาพการจราจรหนาแน่นจันทร์เจ้ารู้สึกสงสารอาชวินไม่น้อย ที่เห็นเขานั่งหาวนับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่ออกเดินทาง คงเกิดจากความอ่อนเพลียสะสม ด้วยตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาชายหนุ่มทำงานโต้รุ่งเกือบทุกคืน“ขอบคุณครับ” เขาหันมาก

ภายในห้องสตูดิโอขนาดกะทัดรัดเปิดแอร์เย็นฉ่ำ แต่ทว่าอุณหภูมิภายในกายของชายหญิงบนโซฟาตัวยาวกลับอุ่นจัดราวกับมีไฟสุมชายหนุ่มคลอเคลียใบหน้าคมคร้ามลงบนใบหูเล็ก ยื่นปลายลิ้นโลมเลียจุดอ่อนไหวจนเธอสั่นสะท้าน ก่อนซุกไซร้ลงไปยังซอกคอระหง พรมจูบทั่วทุกอณูด้วยความเสน่หา หญิงสาวเอียงคอตอบรับอย่างเต็มใจขณะที่ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างลูบไล้ไปตามเรือนร่างอรชรนุ่มนิ่ม ไต่ลงไปบีบขยำสะโพกงอนผ่านเนื้อผ้าชุดเดรสบางเบา และนั่นก็ยังไม่สาแก่ใจชายหนุ่ม เขาเลื่อนมือขึ้นมารูดซิปเดรสตัวยาวจากทางด้านหลัง ปลดเปลื้องปราการที่เป็นอุปสรรคลงไปกองบนสะโพกผาย ก่อนก้มลงไปชิดร่องอกอวบอิ่ม สูดดมกลิ่นกายสาวที่เขาแสนถวิลหา กดจูบหนักหน่วงลงบนเนินเนื้ออ่อน ดูดดุนฝากรอยรักแดงระเรื่อไปถ้วนทั่วร่างบางนั่งบดเบียดบนตักกว้าง สัมผัสได้ถึงความแข็งขึงที่เริ่มขยายตัว นั่นยิ่งทำให้เธอส่ายเอวปลุกเร้าความเป็นชายให้ผงาดมากขึ้นกายแกร่งเมื่อโดนกระตุ้น ก็ปวดร้าวจนแทบขาดใจ เขาผละออกจากทรวงอกคู่งามอย่างอ้อยอิ่ง เงยหน้าขึ้นมองดวงหน้าสวยด้วยความหลงใหล นัยน์ตาดำขลับมีเพียงภาพสะท้อนของหญิงสาวที่เขาทั้งรักและหวงแหนยิ่งกว่าสิ่งใด อยากฝากฝังตัวตนเข้าไปปร