chapter 3

ชายหนุ่มยิ้มหยัน ไม่ใช่ว่าเขาจะดูถูกเพศแม่ แต่ผู้หญิงที่เขาเคยเจอไม่เคยหนีเรื่องเงินพ้นสักราย แม้กระทั่งบางคนที่สวยเลิศเชิดหยิ่ง ก็ยังต้องพ่ายแพ้ให้กับอำนาจแห่งเงินตราที่เขามอบให้เลย อีกอย่างการทานอาหารกับโซเฟียน่า ก็น่าจะทำให้เขาได้ข้อมูลอะไรจากปากหญิงสาวบ้าง ยังได้รักษาน้ำใจของว่าที่ภรรยา เพื่ออนาคตที่สว่างสดใสของเขาอีกด้วย

“ก็ได้ แต่พี่ต้องไปโทรศัพท์ก่อน โซเฟียก็สั่งอาหารรอได้เลย”

“ค่ะพี่เกล” โซเฟียน่าตอบรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอมองตามร่างชายหนุ่มที่ไปโทรศัพท์อยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องอาหาร ส่วนเธอก็...เรื่องอะไรจะให้การทานอาหารมื้อนี้เป็นเรื่องลับๆ ละ

โซเฟียน่าควานหาโทรศัพท์เพื่อโทรหาผู้จัดการส่วนตัวให้จัดการเรียกนักข่าวมาทำข่าว แล้วก็ต้องรีบวางโทรศัพท์ในมือลง เมื่อเห็นเกเบรียลเดินกลับมา เธอรู้ว่าเขาไม่ชอบให้เป็นข่าว แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่น่า เธอต้องการให้ข่าวนี้ไปถึงหูคุณย่าของชายหนุ่ม จะได้ประกาศตัวให้กับสาวๆ ที่เรียงรายอยู่รอบตัวชายหนุ่มได้รู้ว่า…ผู้ชายคนนี้มีเจ้าของแล้ว!

“มีอะไรหรือโซเฟีย พี่เห็นเรายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นานแล้วนะ” เกเบรียลถาม เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ทานอาหารที่สั่งมาเลยสักนิด แถมยังเอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เสียจนเขาได้แต่แปลกใจ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แต่เพียงแค่กำลังคิดว่า ถ้าไม่ไปถ่ายแบบที่ฝรั่งเศส โซเฟียจะไปเที่ยวกับพี่ได้หรือเปล่า”

“พี่ไปทำงาน วันๆ ก็คงจะอยู่แต่กับผู้จัดการสาขา คงไม่มีเวลาพาโซเฟียไปเที่ยว ถ้าโซเฟียเบื่อ จะมาบ่นว่าพี่ไม่ได้นะ”

“มันก็จริงนะคะ ถ้าพี่เกลไม่ทำงานก็คอยแต่แวบไปหาหญิงคนอื่นก็ว่าไปอย่าง แต่แหม...พี่เกลก็ใจร้ายอยู่เหมือนกัน ทำอะไรไม่เคยนึกถึงใจโซเฟียบ้างเลย ว่าจะเจ็บช้ำแค่ไหน” หญิงสาวเอ่ยอย่างตัดพ้อต่อว่า เธอหรืออยากให้ชายหนุ่มมาชวนไปโน่นมานี่บ้าง แต่ก็ไม่เคยที่จะมีสักครั้ง ขนาดว่าไปงานเลี้ยง เธอยังต้องควงบิดาและไปเจอกับชายหนุ่มในงานเลย

“ใครว่าล่ะ พี่เห็นว่าเราไม่ว่างต่างหาก”

“ใครบอกละคะ สำหรับพี่เกล โซเฟียว่างเสมอ” หญิงสาวสะบัดค้อนให้ชายหนุ่มอย่างแง่งอน “คอยดูนะกลับจากฝรั่งเศสคราวนี้ โซเฟียจะหยุดงาน ไปเฝ้าพี่เกลทั้งวันเลย” หญิงสาวพูดอย่างหมายมั่นปั้นมือ เพราะถ้าเธอได้อยู่ใกล้ๆ กับเกเบรียล ความสวยสดและน่ารักที่มี คงจะดึงเอาหัวใจชายหนุ่มมาครอบครองได้ไม่ยากเลย

ไม่ใช่ว่าเธอจะหลงตัวเอง เพราะใครๆ ต่างก็ชมว่าเธอสวยและน่ารัก และก็อยากที่จะมาเป็นคู่ควงคู่ครองของเธอแทบทั้งนั้น

กริ๊งๆ กริ๊งๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการพูดคุย ทำเอาโซเฟียน่าถึงกับทำสีหน้าบึ้งตึง “ใครกันนี่ช่างโทรมาขัดจังหวะจริงๆ เลย คอยดูนะถ้าไม่มีเรื่องสำคัญ โซเฟียจะอาละวาดให้น่าดูชมเลย” หญิงสาวฝากคำอาฆาตไปแล้วก็ต้องให้รำคาญใจเป็นยิ่งนักกับสิ่งที่ได้ยินมา

“พี่เกลขา โซเฟียต้องไปถ่ายซ่อมและลองชุดที่จะเอาไปถ่ายแบบที่ฝรั่งเศส โซเฟียต้องขอตัวไปก่อนนะคะ” หญิงสาวบอกและหยิบจับของใส่กระเป๋า แต่ก็ไม่ยอมให้ช็อตเด็ดพลาดไป เธอเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม ยื่นหน้าไปจุมพิตปากหนา เพื่อให้ช่างถ่ายรูปที่แอบซ่อนอยู่ได้ถ่ายรูปเธอกับเกเบรียลกำลังหวานชื่นกันอย่างชัดๆ

“แล้วเจอกันนะคะพี่เกล เสร็จงานแล้วโซเฟียจะโทรหา”

เกเบรียลพยักหน้ารับและหันมองรอบๆ ห้องอาหาร เมื่อครู่เขารู้สึกเหมือนกับว่ามีคนจับตามองอยู่ แต่พอมาตอนนี้สายตาที่คอยจ้องหายไป พร้อมกับการเดินทางไปของโซเฟียน่า หรือว่าเขาจะคิดไปเอง ชายหนุ่มสะบัดศีรษะ ยื่นมือไปรับบิลที่พนักงานส่งมาให้เซ็นจ่ายค่าอาหารและลุกเดินไปขึ้นรถ

ชายหนุ่มเดินไปทุ่มตัวลงบนเตียงนอน ที่ตอนนี้มีนูนเหมือนกับมีใครบางคนนอนรอยคอยเขาอยู่ รอยยิ้มแต้มบนใบหน้าคมคร้าม

“มาเปิดแอร์เย็นๆ นอนรอพี่บนเตียงเลยหรือสาวน้อย” ชายหนุ่มถาม แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ เขาจึงดึงผ้าห่มนวมออกช้าๆ แล้วก็ต้องให้แปลกใจกับคนที่นอนอยู่เบื้องหน้า

สาวน้อยผิวสีน้ำผึ้ง ใบหน้ารูปไข่ ขนตายาวงอน จมูกโด่งรับกับริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูอิ่มเต็ม เรื่อยลงไปตามลำตัว แม้ว่าจะมีเสื้อผ้าปกปิดอยู่ แต่ความอวบอิ่มที่เขาเห็นจากภายนอกยังโดดเด่นชัดเจน

ชายหนุ่มไล่สายตาลงไปเรื่อยๆ แล้วก็ต้องให้แปลกใจยิ่งขึ้น เมื่อแม่สาวน้อยที่จะมาทำงานให้เขาดันสวมใส่กางเกงยีน เขาไล่มองกลับไปด้านบนอีกครั้ง

“เธอช่างน่ารักมาก” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่วราวกับตกอยู่ในมนต์สะกด

ชายหนุ่มเคลื่อนมือไปไล้ริมฝีปากสีชมพู ใบหน้าคมก้มตามลงไปอย่างช้าๆ ก่อนจะแนบจุมพิตลงบนเรียวปากนุ่มแผ่วเบา แม้ว่าคนเบื้องล่างจะยังไม่ได้สติ แต่ความอ่อนหวานที่ ได้รับ ทำเอาเกเบรียลถึงกับปวดร้าวเรือนกายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เธอนี่ท่าทางจะร้อนแรงไม่ใช่เล่นเลยนะสาวน้อย ทำเอาฉันทั้งร้อนและกระชุ่มกระชวยจนเนื้อเต้นแบบนี้”

ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยได้หลับนอนกับผู้หญิงเสียเมื่อไหร่ แต่กับหญิงสาวที่นอนหลับสนิทตรงหน้า มันแตกต่างออกไป ความปรารถนาเอ่อล้นขึ้นมาอย่างหักห้ามใจเอาไว้แทบไม่ไหว แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ทำให้เขาอยากปกป้อง ที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้

ชายหนุ่มกดจุมพิต บดคลึงลงไปอย่างหนักหน่วง แต่เพราะหญิงสาวหลับอยู่ มันทำให้เขารู้สึกไม่อิ่มเต็มในรสสวาทที่ได้รับ เขาถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย พยายามระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่ลง ก่อนจะเอนตัวลงนอน โอบแขนรอบลำตัวบอบบาง

ดูซิแค่ได้เห็นหน้า...ได้สัมผัส แค่นิดเดียวเท่านั้น ภาพของเธอติดตรึงอยู่ในสมอง กลิ่นหอมหอมของผิวกายนุ่ม ตามติดฝังแน่นในใจเสียจนเขาปิดตาลงไม่ได้

เออ...แล้วเขาจะทนกับความต้องการทำไม ก็เพียงแค่ผู้หญิงที่ขายเรือนร่างแลกกับเงิน

ดูเหมือนว่าหญิงสาวที่นอนอยู่จะนอนพักผ่อนเอาแรงเพียงพอแล้ว ร่างบอบบางจึงเริ่มมีการเคลื่อนไหว สร้างรอยยิ้มให้กับเกเบรียลเป็นอย่างมาก เพราะว่าเขากำลังคิดว่าจะปลุกเธอให้ตื่น ด้วยสัมผัสหวานๆ อยู่พอดี