ทุกคนแยกย้ายเข้าไปพักในห้องของตัวเอง คืนนี้พวกเขาดื่มหนักกันมาก แม้แต่ตันหยงเองก็ถูกพี่ ๆคะยั้นคะยอให้ดื่ม ซึ่งเธอคออ่อนมากดื่มแค่สองแก้วก็เดินตาเบลอแล้ว
“ห้อง หนึ่ง…หนึ่ง…สอง….สาม อยู่นี่เอง”
เธอมองเลขห้องและเห็นว่าประตูไม่ได้ปิดไว้ เธอรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยแต่คิดว่าโรงแรมระดับนี้คงไม่มีอะไร เธอคงลืมปิดให้สนิทตอนออกไป ตันหยงเปิดประตูเข้าไปและปิดล็อกทันที
“ห้องทำไมดูแปลก ๆ ไปกว่าเดิมละเนี่ย”
เธอเดินไปเปิดม่านดู แต่ข้างนอกนั้นมืดสนิท เห็นเพียงแสงไฟบางดวงที่ชายหาดด้านล่างและสระว่ายน้ำในโรงแรมเท่านั้น เธอนั่งมองดูทิวทัศน์ที่ไม่ต่างกับตอนเข้ามาเท่าไหร่จนไม่ได้สังเกตเสียงน้ำในห้องน้ำ เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมา ตันหยงยังคงนั่งเหม่ออยู่ที่เดิม
“นั่นใครน่ะ”
“หืม…ใคร ทำไม”
ตันหยงนั่งอยู่ในความมืด เสียงที่ทักเธอเป็นเสียงผู้ชาย ตอนนี้เธอเริ่มเมาและแยกไม่ออกว่ากำลังฝันหรือว่าเป็นเรื่องจริง สาวน้อยเดินโซเซเข้ามาจนคนที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำรู้สึกสยอง นี่เขาโดนผีหลอกงั้นเหรอ
“หืม ว่าไง ใครมีปัญหา”
“คุณ…นี่คุณเมาแล้ว…”
“เมา ใครเมา ฉันไม่เมา ยังดื่มได้อีก มา ๆๆ ดื่ม ๆ เหล้ายังเหลืออีกเยอะเลยพี่ออย สั่งเหล้าเพิ่ม”
“ออย นี่เธอ…เดี๋ยว”
ตันหยงดึงเขาออกมาจากห้องน้ำ เขายังไม่ทันเห็นหน้าเธอชัด ๆ เลยแต่เขาที่ออกมาจากพื้นห้องน้ำลื่น ๆ ทำให้เสียการทรงตัวและเมื่อถูกเธอดึงเข้าไปทำให้ทรงตัวไม่อยู่จึงดึงเธอลงมาที่เตียงพร้อมกัน
“โอ๊ย ไอ้บ้า เจ็บนะ หืม นี่อะไรน่ะ นิ่มจัง อ๊าา…เหมือนขนมปังเลย นิ่ม ๆ”
“เฮ้ย เดี๋ยว อย่าจับนะ นี่เธอ!! เมาแล้วเข้าห้องผิดงั้นเหรอ ออกไปก่อน ถ้าแบบนี้....”
“หุบปาก!! พูดมากขอจับหน่อย ว๊าว นิ่ม แน่น อยากสัมผัสมานานแล้ว น่ากินจัง”
“อย่านะ นี่!! อ๊า…”
ตันหยงก้มลงไปกัดที่หัวนมของเขาพร้อมกับดูด ๆ ดึง ๆ จากที่ไม่รู้สึกตอนนี้เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้ว อะไรที่เด้ง ๆ ตรงท้องและร่องหน้าอกเริ่มทำให้เขาเกิดความต้องการเพราะเขาเองก็ไม่ได้นอนกับใครมานานแล้วหลังจากเรื่องของจูนที่ผิดคาด
“อืม ลูกเกดนี่ไม่อร่อยเลย อ๊า มีอีกลูก ไหนชิม อ๊ะ…”
“บอกว่าให้พอไงละ”
เขาพลิกตัวเธอลงไปอยู่ข้างล่าง ตอนนี้ตันหยงเมาจนขาดสติและลืมตามองคนตรงหน้า พร้อมกับใช้มือลูบที่หน้าอกเขาอย่างยั่วยวนสำหรับคนตรงหน้า แต่สำหรับเธอที่กำลังฝันเห็นกองขนมปังและเค้กของโปรดกลับเห็นภาพคนละอย่างกับเขา
“เธอเดินเข้ามาเองนะ โทษผมไม่ได้นะ”
“อื้มม…อ๊าา”
เขาจูบไปที่ปากเธอทันที ทั้งเร่าร้อนและหนักหน่วงจนตันหยงเริ่มดิ้นไปมา ยิ่งไปกระตุ้นความอยากของเขาเพิ่มขึ้นอีก มือเขาควานหาตามเดรสสีเข้มจนเจอซิบที่อยู่ด้านหลัง เขาผละปากจากเธอและจับเธอหันหลังเพื่อดึงซิปรูดชุดของเธอออกทันที
“อ๊าา จะทำอะไรน่ะ ขนมปังลามก อย่านะ อ๊าา อูยยย อื้อ…..”
เขาดึงชุดเดรสตรงหน้าออกอย่างรวดเร็วและชำนาญ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเขาที่นอนกับผู้หญิง ตะวันจับเธอพลิกตัวขึ้นมา แม้แต่บราไร้สายก็ถูกเขาดึงจนหลุดไปแล้ว ตรงหน้าเขาเหลือเพียงอกอวบอิ่ม เขามัวแต่มองแต่คนตรงหน้ากลับดึงเขาเข้าไป
“โอ๋ ๆ น๊า ขนมปัง อื้มม เด็กดี….อ๊าา อ๊าาา เดี๋ยวสิ มัน อึ๊ยยย…”
ความอดทนของตะวันขาดผึงในทันทีที่เธอดึงเขาไปซบที่หน้าอกขาวดุจหิมะนั่น มีหรือที่พ่อเสือหนุ่มจะยอมปล่อยเหยื่อที่เดินเข้ามาเพื่อให้เขาขย้ำอย่างเต็มใจแบบนี้ แม้ว่าเขาจะพยายามไล่แล้วก็ตาม แต่ในเมื่อเธอสมยอม
“พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะคนสวย”
“พรุ่งนี้ อ๊าา อื้อ อย่า อุ๊ยย อ๊าา…”
ลิ้นของเขาเริ่มโลมเลียหน้าอกที่ขาวเนียนนั้นทันที ไม่รู้ว่าเขาห่างเหินเรื่องนี้มานานเกินไปหรือว่างานเขาช่วงนี้หนักเกินไปก็ไม่ทราบ แต่เขารู้สึกว่าคนตรงหน้าช่างยั่วยวนและทำให้เขาต้องการเธอมากกว่าคนอื่น ๆ ที่เขาเคยนอนด้วย
“อ๊าา อุ๊ยย อ๊ะ ทำอะไรน่ะ”
“ทำเรื่องสนุก ๆ ไง ชอบไหม”
“ชอบ คืออะไร อ๊าา โอ๊ย เจ็บ อย่าแหย่ พอแล้วไม่ชอบแล้ว”
“อีกเดี๋ยวจะดีเอง รอเดี๋ยวก่อน อีกนิดเดียว”
มือเขาเริ่มล้วงเข้าไปที่จุดสงวนของเธอ ราวกับเขาพบประสบการณ์ใหม่ กลีบดอกไม้นั่นปิดสนิทจนเขานึกอยากทำในสิ่งที่เขาไม่เคยทำกับใครมาก่อนเลย
ลิ้นที่วนอยู่ที่หน้าอกและนิ้วที่แหย่คลี่กลีบออกเบา ๆเรียกร้องให้เขาลงไปชื่นชมมัน เสียงครางของเธอก็ช่างได้อารมณ์เสียจริง
“อ๊าา ทำอะไรน่ะ”
“ชิมน้ำหวานไงละ คืนนี้ผมจะมอบความสุขให้ ดีไหม”
“ความสุขเหรอ ทำแล้วดีเหรอ อ๊าา อื้อ อ๊าาา นี่มันอะไร…อ๊าาา อย่า”
“อาา เสียงคุณเพราะจริง ๆ นี่มัน….หวานไปแล้วสาวน้อย หอมหวานจนหยุดไม่ได้เลย ผมขอนะ”
ร่างบางแอ่นตามสัมผัสนั้นทันทีที่เขาใช้ลิ้นสัมผัส ไม่นานก็เกิดเสียงน้ำที่ไหลออกมากับเสียงนิ้วและลิ้น มือที่บดขยี้เม็ดที่อยู่เหนือร่องกลางนั้นทำเอาคนที่ถูกทำเอนแอ่นรับสัมผัสเร่าร้อนนั้นแทบไม่ทัน
“อ๊าา แย่แล้ว อ๊าา….”
“ไม่แย่ ผมช่วยคุณเองคุณแค่จะเสร็จน่ะ”
“อ๊าาา ”
เธอส่งเสียงครางดังลั่น เขารู้ว่าคงทนอีกไม่ไหวแล้ว จึงรีบขึ้นมากอดเธอเอาไว้เพราะร่างเธอเกร็งกระตุกอยู่หลายครั้ง มือของเขาเปียกไปด้วยน้ำหล่อลื่นนั้น
“ฉันเป็นอะไรไป อาาา ….”
เรี่ยวแรงไม่มีแล้วสำหรับสาวน้อยวัยสาวสะพรั่ง และในตอนนี้เธอเริ่มอยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อไปอีก แม้ว่าจะฝัน เธอก็อยากจะรู้ว่าจะมีความสุขมากกว่าเมื่อครู่หรือไม่ ตะวันค่อย ๆ สอดใส่มังกรยักษ์ของเขาเข้าไป ครั้งนี้เองที่เธอเริ่มขยับและจิกไปที่ไหล่ของเขา
“เบา ๆ คนสวย เจ็บนิดเดียว อาา แน่นมาก อย่าบอกนะว่านี่ครั้งแรกของคุณ”
“อื้อ…เจ็บจัง ทำไมเจ็บละไหนบอกว่าจะมีความสุขไง ฮือ…”
“คนดีไม่ร้องนะ มีความสุขแน่ รออีกนิดนะ …อีกนิดเดียว”
“คนโกหก อ๊าา…อื้อ….”
“ยังเจ็บอยู่ไหมครับ”
ตันหยงหยุดร้องแล้ว เธอรู้ว่าบางอย่างในร่างกายเหมือนจะถูกฉีกออก แต่มันก็มีความรู้สึกอื่นปะปนด้วย และเพราะไม่มีสติมากพอและแยกไม่ออกระหว่างความฝันกับเรื่องจริง เธอดึงเขาเข้ามาจูบอีกครั้ง คราวนี้ลิ้นของเธอทำเอาเขาแทบบ้าเมื่อเธอยั่วยวนโดยการตวัดลิ้นเข้าหาเขาก่อน
“อาา ใจร้อนจังนะ เริ่มเสียวแล้วสินะ”
“อื้อ อ๊าา อ๊าาา อร๊างง….”
เธอครางจนเขาเริ่มทนไม่ไหว เป็นครั้งแรกที่เขามีอะไรกับผู้หญิงโดยที่ไม่ได้ป้องกัน ก็แน่ละสิ วันนี้เขาตั้งใจจะมางานเลี้ยงแผนก เขาออกเวรช่วงเย็นและตรงมาที่นี่เลยเพราะหมอชลดาไม่สะดวกมาร่วมงานเลยขอแลกเวรกับเขา
“อาา…ตอดรัดดีจริง ๆ ไม่ไหวแล้ว จะแตกแล้วขออีกรอบนะ”
เขาเร่งในจังหวะสุดท้าย ตันหยงเองก็เด้งรับเขาเช่นกัน แอลกอฮอล์ทำให้เธอตอบสนองเขาโดยไม่ขัดขืน แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกของเธอแต่เธอกลับแทบไม่มีสติเลยจนถึงเช้าอีกวัน
วันถัดมา
“อืม….โอ๊ย…เจ็บจัง”
ตันหยงค่อย ๆ ลืมตา แต่ร่างกายเธอเหมือนกับว่าปวดร้าวจนถึงกระดูกข้างใน เมื่อคืนนี้เธอก็ไม่ได้เต้นหนักขนาดนั้นนี่นา ทำไมเหมือนไม่มีแรง เธอค่อย ๆ หันไปมองข้าง ๆ และต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่ามีอีกคนที่นอนเปลือยอยู่ข้าง ๆ ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
“คุณ…คุณหมอตะวัน”
“คุณพ่อครับ ตันหยงพึ่งจะเรียนจบเองนะครับ งานแต่งก็ยังอีกสี่เดือนกว่าจะจัด เรือนหอก็ยังตกแต่งอยู่”“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย มีหลานก่อนก็ได้นี่นาหรือว่าอาหยง กลัวว่าจะใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวยงั้นเหรอ ไอหยาไม่ต้องกลัวหรอกยังไงหลานสะใภ้ปู่ก็สวยอยู่แล้วละน่า”“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะคุณปู่ คือว่า….”“คุณปู่ครับ ผมรู้หน้าที่ดีน่า คุณปู่อยากได้หลานกี่คนก็มาบอกผมสิ ผมเป็นคนทำนะไปขอตันหยงทำไมกันแล้วก็พวกคุณปู่กับพ่อใช้งานเมียผมให้น้อย ๆ หน่อยสิครับพวกเราจะได้มีเวลาทำหลานให้เยอะ ๆ หน่อย นี่อะไรใช้งาน หยงอย่างกับพนักงานของบริษัท ดูสิผอมไปหมดแล้วเนี่ย ชุดต้องแก้อีกแล้ว”“ไอ้นี่มันขี้บ่นได้แม่จริง ๆ เลย”“คุณคะ พูดดี ๆ นั่นก็ลูกคุณเหมือนกันลองพูดใหม่สิว่าเหมือนใคร”“เหมือนผมเอง เหมือนผม ๆ ตกลงไหม”“โธ่พ่อ ต่อหน้าแม่ทีไรเป็นแบบนี้ทุกที”“นี่ แกหัดเรียนรู้เอาไว้บ้างก็ดี เชื่อเมียไว้ชีวิตจะสบาย”“งั้นเหรอครับพ่อ เพราะเมียจะทำแทนเราเหรอ”“ไม่ใช่ จะได้ตัดเรื่องน่าเบื่อ แกอยากนั่งฟังเมียบ่นทั้งวันงั้นเหรอ”ตะวันหันไปยิ้มให้พ่ออย่างรู้ใจกันพร้อมกับหันไปที่ตันหยงและแม่ของเขาที่กำลังจัดแจงอาหารว่างในวันนี้“ว่าแต่เรือนหอแก
ตันหยงเบียดบั้นท้ายบดกับกลางลำตัวของคู่หมั้นหนุ่มเมื่อเขาเริ่มจัดการกับกางเกงในลูกไม้สีขาวชิ้นสุดท้ายและฝังจมูกไปที่บั้นท้ายของเธอ“อื้อ…หมอ ทำอะไร”“ยืนดี ๆ สิ แอ่นตัวหน่อย หอมมากเลย ตันหยง”เขาใช้เวลาสำรวจกลีบคู่งามจากด้านหลังซึ่งปกติไม่เคยทำ แต่วันนี้เขาเห็นว่าเธอตื่นเต้นกับบรรยากาศใหม่ ๆ บนเรือ เลยอยากทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนเพื่อเพิ่มความตื่นเต้น“อ๊าา หมอ อย่าเลียแบบนั้นมันเสียว…อร๊อยย อ๊าา ทนไม่ไหวแล้ว ที่รักคะ”“หวานมาก ดูน้ำนี่สิ ตันหยง คุณชอบแบบนี้เองเหรอที่รัก”“อ๊าาา เร็วเข้า หยงต้องการมัน เอาเข้ามาเร็ว ๆ ที่รักคะได้โปรด”“ขอเลียอีกหน่อย”“อ๊าาาา หมอ…..อย่าเล่นแบบนี้ อ๊าาา”“ไม่เล่นแล้วก็ได้ ผมก็ไม่ไหวแล้ว”เขาเริ่มสอดใส่จากด้านหลังทันที ตันหยงแอ่นรับเขาได้ถูกจังหวะ เขาจึงสอดกายเข้าไปโดยง่ายมือของเธอดันที่กระจกและส่งเสียงร้องที่เร้าอารมณ์มากกว่าทุกครั้ง เขาคิดถูกแล้วที่พาเธอออกมาข้างนอกบ้าง อย่างน้อยเธอก็ยอมให้เขาทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนอย่างว่าง่าย“หมอคะ อ๊าาา อื้อ….”ลิ้นหนาเอื้อมไปทักทายเธออีกครั้ง ตันหยงหันมารับพร้อมกับกอดรอบคอของเขาเอาไว้แน่นเพราะเธอต้องเอี้ยวตัวกลับ
“ก็…หยงก็รู้นี่ เราเปลี่ยนบรรยากาศกันบ้าง คืนนี้พักที่นี่นะ”“แต่ว่าคุณไม่บอกหยงสักคำว่าเราจะค้าง หยงไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย”“ผมเตรียมมาให้หมดแล้ว”“คุณทำแบบนี้อีกแล้วนะคะ”“เอาน่า โปรแกรมนี้ผมจัดเตรียมเพื่อคุณเลยนะ ไม่ต้องห่วงงานของคุณพ่อหรอก ผมลางานให้คุณแล้วบอกว่าคุณเองก็ต้องพักผ่อนสายตาบ้าง”“ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะคะ หยงไม่ได้อยากจะมาสักหน่อย”“ผมไม่อยากให้คุณหักโหมมากเกินไป ยังไงคุณก็ยังเป็นเด็กมหาลัยอยู่นะ”“แต่คุณก็น่าจะบอกหยงก่อนนี่คะ”“โกรธเหรอ”เขาเดินมายืนซ้อนด้านหลังของเธอและกอดตันหยงที่จับราวระเบียงเรือเอาไว้ เธอพึ่งรู้ตัวว่าเรือจอดแล้ว“หมอคะ อย่าทำรุ่มร่ามสิคะคนเยอะแยะ”“นี่เรือส่วนตัว กลัวอะไรถึงมีคนก็อยู่เรือลำอื่นต้องสนด้วยเหรอ”“หมอคะ นี่คุณวางแผนอะไรอยู่กันแน่คะ”ตันหยงหันมา ในเมื่อหนีไม่ได้ก็เผชิญหน้าไปเลย เขาบอกเองว่านี่เรือส่วนตัว ถ้าเป็นแบบนั้นก็เท่ากับว่าที่นี่มีเพียงแค่พวกเขากับคนขับเรือ แต่เมื่อครู่ตันหยงเห็นว่ามีเรือเล็กมารับคนขับกลับไปแล้ว“ผมไม่พาคุณมาขายหรอก หิวหรือยังไปกินข้าวกัน”“ค่ะ”ตะวันพาเธอเดินมาที่ด้านในที่มีโต๊ะอาหารวางอยู่ อาหารเย็นเตรียมเอาไว้สำหร
เขายกน้องชายที่ยังแข็งแกร่งอยู่ในมือให้เธอดู ตันหยงพลิกตัวหันไปคร่อมบนตัวเขาเอาไว้และเริ่มใช้ลิ้นกับปลายยอดอกสีเข้มตรงหน้า เธอเองก็ไม่ปิดบังความคิดถึงเอาไว้แล้วเช่นกัน“อาา หยง อย่าเร่งสิ ผมจะทนไม่ไหว อาจจะเผลอทำรุนแรง…”“คิดว่าแรงได้คนเดียวงั้นเหรอคะ หมอคะหยงคิดถึงหมอนะคะ”“ยอมสารภาพมาแล้วเหรอเด็กดื้อ กว่าจะพูดออกมาต้องรอให้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ”“ก็หยงกลัวว่าคุณ….”“ผมที่คุณเคยเจอครั้งแรกกับตอนนี้คนละคนกันแล้วนะ ไม่เชื่อจะพิสูจน์ให้ดู”“อ๊ะ อย่าค่ะ หยงขออยู่ข้างบนบ้าง อ๊าา หมอ มัน…แน่น จุก อ๊าาา หมอ!! เสียว อร๊ายยย”หยงเริ่มขยับเอวเล็ก ๆ แต่เซ็กซี่จนตะวันเริ่มหน้าแดงก่ำเพราะทนไม่ไหวกับการยั่วยวนแบบนี้ไม่ได้ เขาแพ้เธอทุกครั้งกับท่านี้ และมักจะทนได้ไม่นานเพราะมันทั้งเสียวและเร้าอารมณ์เป็นที่สุด “หยง โน้มลงมาหน่อย อยากกินนม”“อ๊าา ดูดแรงกว่านี้หน่อยค่ะ อ๊าา นั่นแหละที่รัก อ๊าา เด้งรับหน่อย อื้อ…ไม่ไหว จะแตก หมอคะ อ๊าา”“หยง…ตันหยง เมียจ๋า อาา…..เสียวมาก พอก่อน ท่านี้ไม่ไหว หันหลังไป”“แต่ว่า…หยงอยากมองหน้าหมอ”“แต่ผมจะทนไม่ไหว ขอท่านี้ก่อน คิดถึง”“หมอบ้า!!”“ทำไม ท่าหมามันเร่งอารมณ์คุณสิ
ตะวันวิ่งเข้ามาในห้องเพราะเธอไม่ได้ล็อกประตูเพราะนี่ยังไม่ห้าโมงแต่ว่าข้างนอกเกิดพายุฝนฟ้าคะนองเขาตัวเปียกเพราะรีบวิ่งลงจากรถและวิ่งเข้ามาในบ้านนึกเอาไว้แล้วว่าเธอคงจะกลัวแต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้ ร่างบางโผเข้าหาเขาทันที ตัวเธอสั่นเป็นลูกนกที่ตกจากรังหาแม่ไม่เจอ เขาไม่ควรปล่อยให้เธออยู่คนเดียวแบบนี้เลย“หยง ผมมาแล้วไม่ต้องกลัวนะ”“ฮือ…คุณไปไหนมา กรี๊ด!! ฟ้า…ฟ้าผ่าอีกแล้ว”เสียงฟ้าผ่าทำให้เธอกรีดร้องอีกครั้ง เธอกอดเขาเอาไว้แน่น หัวใจเธอเต้นแรงจนเขากลัวว่าเธอจะช็อกเพราะความตื่นกลัว เธอในตอนนี้เหมือนกับเป็นโรค แพนิกจนเขาต้องกอดเธอเอาไว้แน่นพร้อมกับลูบหลังเธอพลางปลอบ“ไม่ต้องกลัวนะผมอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัวนะหยง ได้ยินผมไหมพยักหน้าให้ผมหน่อย”เธอทำตามที่เขาบอกแต่ตัวยังสั่นอยู่จนเขาไม่ค่อยวางใจ ภาพที่เขาวิ่งเข้ามาเห็นคือเธอซุกตัวกอดเข่าอยู่มุมห้องและกรีดร้องจนน่าสงสาร เขาจะกลับมาตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วแต่ว่างานยังไม่เสร็จก็เลยต้องมาในวันนี้ “หยงกลัว กรี๊ด!!!”“หยง ผมอยู่นี่มองหน้าผมเอาไว้ มองสิหยงอย่าหลับตา ตั้งสติก่อนหายใจเข้าลึก ๆ เชื่อผม ผมช่วยคุณได้”เขาเอามือปิดที่หูของเธอ ตันหยงค่อ
“แต่นั่งแบบนี้มันอึดอัด ขยับไปนั่งตรงโน้น”“แต่ผมอยากนั่งใกล้ ๆ คุณนี่ จะได้แกะกุ้งให้คุณด้วย”“เอาแต่ใจไม่เปลี่ยน”“ใครใช้ให้คุณมีเสน่ห์เกินไปละ ผมถึงได้คลั่งรักคุณขนาดนี้ ช่วยไม่ได้ละนะ”“ปากเปราะ”“พูดจริง ๆ ไม่เชื่อเหรอลองชิมก็ได้นะ”“อาหารมาแล้วครับ”เสียงของบริกรที่เคาะประตูทำเอาอารมณ์ของตะวันเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาทันที “กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว”ตันหยงขยับออกมาและรอให้บริกรนำอาหารที่เขาสั่งวางบนโต๊ะจนหมดและขอตัวออกไป ปล่อยให้ทั้งคู่ได้มีเวลาดื่มด่ำกับบรรยากาศพระอาทิตย์ตกด้วยกัน“ที่จริงห้องที่คุณพักอยู่ตอนนี้ก็เห็นพระอาทิตย์ตกดินเหมือนกันนะ คุณไม่เคยดูเหรอ”“ไม่ค่ะ หยงปิดม่านไว้ตลอดเลย”“ทำไมละคงไม่คิดว่าจะมีใครส่องคุณจากกลางทะเลหรอกมั้ง คุณไม่รู้เหรอว่าที่วิลล่านั่นมีอุปกรณ์ช่วยตรวจจับการสอดส่องจากข้างนอก”“รู้สิคะ แค่ไม่อยากให้สมาธิว่อกแว่กเท่านั้น แล้วก็กลางคืน….”“คุณกลัวผีเหรอ”“คุณหมอคะ อย่ามาล้อเล่น”“ให้ตายสิ เรื่องจริงเหรอ”“กินข้าวสิคะ ไหนบอกว่าหิวไม่ใช่เหรอ”เขาหันมายิ้มให้กับคนข้าง ๆ ดีละเขารู้จุดอ่อนเธอแล้ว และรู้แล้วว่าคืนนี้จะทำยังไงให้ได้เข้าไปในห้องนอนนั่น เขาแกะกุ