ผัวเมียทะเลาะกันค้าบ

 

 

"สารวัตร.."

"คุณสารวัตร.."

"..ดาวเรือง"

"เมีย!"

คนตัวโตนั่งไขว่ห้างพิงพนักเก้าอี้ตรงข้ามคุณสารวัตรหน้ามุ่ย คนตัวขาวในชุดสีกากีนั่งตัวตรงในมือจรดปากกาเซ็นเอกสารเงียบๆ แม้จะรู้ว่าถูกมองและจ้องหน้าอยู่ก็ตาม

"หุบปากเลิกเรียกสักทีฉันทำงานอยู่!"

"ทำงานมากเกินไปแล้วไปหาอะไรกินกัน"

"ถ้าจะมาก่อกวนก็กลับไปเลยงานฉันเยอะขึ้นเพราะตำรวจถูกสั่งปลดสั่งย้ายตั้งเท่าไหร่จะเอาเวลาไหนปลีกตัวไปกับนายได้"

"ก็บอกให้ลาออกมาเป็นเมียก็ไม่เอา"

"ฝันอยู่เหรอ?"

พักนี้งานที่แก๊งมาเฟียคงจะน้อยจนทำให้มือขวาหน้านิ่งมาวอแวสารวัตรถึงในสถานีตำรวจโดมเดินตรงดิ่งเข้ามาในห้องสารวัตรดาวเรืองแทบทุกวันจนเป็นที่คุ้นชินของบรรดาตำรวจจนข่าวลือทั่วทั้งพัทยา

"อยากเอา..งานคุณยุ่งตั้งแต่มีเรื่องกันไม่ได้ทำอะไรกันเลยพอไม่ได้ทำก็หงุดหงิดแบบนี้ไงพักสักวันไหมวันกับอีกคืน~" 

คนหน้านิ่งเซ้าซี้เหมือนเด็กน้อยส่งสายตาวาววับมองร่างสมส่วนภายใต้ชุดสุดแสนจะภูมิฐานบ้างก็มองกางเกงเข้ารูปรัดเรียวขายาวอย่างเปิดเผยเอ่ยชวนทำเรื่องลามกทุกครั้งที่มีโอกาส

"งุ่นง่านนักก็ช่วยตัวเองไปสิไม่ได้เป็นอะไรกันจะมาเรียกใช้ตลอดเวลามันก็ไม่ใช่"

"ผมเสนอตำแหน่งเมียมาเฟียคุณก็ไม่เอา" สมุนมือขวาที่พักนีพูดเรื่องผัวเมียบ่อยครั้งจนสารวัตรไม่รู้ว่าจะเชื่ออะไรได้ไหม เหมือนจริงจังในบางทีแต่กลัวจะถูกปั่นหัวหลอกใช้อย่างที่ใครๆ เตือน

"ชีวิตมาเฟียอย่างพวกนายมั่นคงพอให้ใครสักคนฝากชีวิตไว้ได้เหรอ?"

ความคิดของข้าราชการหนุ่มที่เผลอพูดออกมาทำเอาคนตรงหน้าชะงักขมวดคิ้วมุ่นน้ำเสียงอยอกล้อเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นเบาลง

"กลัวเป็นม่ายเหรอ?"

"..."

"วันนี้ไปที่ห้องผมนะ"

"ไม่ว่าง"

ท่าทีเย็นชาของคุณสารวัตรเวลาทำงานกลายเป็นความหงุดหงิดให้คนที่พยายามเข้าหาในเวลาปกติไม่ใช่แค่ยามค่ำคืนบนเตียงของบ้านใครสักคน

"อย่าดื้อได้ไหมคุณสารวัตรผมขี้เกียจพูดซ้ำ" น้ำเสียงห้วนเจือความไม่พอใจเอ่ยขึ้น ทำคุณตำรวจชะงักด้วยเช่นกัน 

"ทำไมพูดซ้ำแล้วมันจะตายหรือไง ถ้าทนไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดกันหรือเอาคลิปบ้าๆ นั่นมาขู่" คล้ายมือจะสั่นเล็กน้อยจนไม่สามารถทำงานต่อได้ใบหน้าเรียวยาวเงยขึ้นจากแฟ้มงานมองคนตรงข้ามด้วยความไม่พอใจ บรรยากาศสบายๆ เมื่อครู่ก่อนหน้านี้เริ่มคุกรุ่นตึงเครียดขึ้นมาดื้อๆ 

"...เป็นแบบนี้ทุกทีพูดเล่นด้วยก็ลากเข้าดราม่าเห็นคนอื่นสำคัญหมดทีกับผัวตัวเองประชดเก่งหน้าบึ้งก็เก่งยิ้มกว้างๆ ลักยิ้มมันจะหลุดหรือไง"

เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่มีปามีเสียงกันนอกบ้านต่างฝ่ายตต่างใช้เหตุผลของตัวเองเป็นที่ตั้ง

"นายไม่ใช่ผัว...แล้วฉันก็งานยุ่ง"

"เห้อ..วันนี้จะมารับไปงานเลี้ยงที่บ้านเสี่ยเข้กับปลาซิวมันไปจดทะเบียนกันมา" โดมพยายามสงบสติอารมณ์เมื่อรู้สึกได้ถึงความร้อนแรงในบทสนทนาที่มาไกลเกินไปราวกับจะทำให้แตกหักได้ง่ายๆ

"ทะเบียนอะไร?" เมื่อคนหนึ่งอ่อนลงสารวัตรดาวเรืองจึงสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ คล้ายสะกดจิตตัวเองให้มีสติมากกว่าเดิม

"ทะเบียนสมรสไงจะทะเบียนอะไรล่ะ คนรักกันมันก็ทำอะไรจริงจังเป็นกิจลักษณะแบบนี้ไง "

"ทำไมปลาซิวถึงยอมจดด้วยเรียนกฎหมายมาก็น่าจะรู้ว่าอะไรที่ได้มาผิดๆ ถ้ามีชื่อเข้าไปเกี่ยวด้วยก็มีแต่เสีย แล้วเสี่ยเข้มีแต่คนจ้องจะเก็บตลอดเวลาจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน หรือความจริงก็รู้ว่าเสี่ยจะอยู่ไม่ได้นานก็เลยจดทะเบียนด้วย"

คุณสารวัตรท่าทางจะงานหนักเกินไปจนไม่สามารถควบคุมสติได้พูดโพล่งออกมาอย่างที่ใจคิดทำคนตัวโตลุกผึ๋งจากเกาอี้ก้มลงจ้องหน้าขาวราวกับจะกระชากมาต่อยเสียให้ได้

"ปากคุณนี่มันน่าเอาสากยัดจริงๆ เลยนะเรื่องน่ายินดีพูดให้มันทุเรศได้ไงหรือช่วงนี้ผมยอมอ่อนข้อให้มากไปหรือไงห๊ะ สารวัตรดาวเรือง!" เสียงห้วนห้าวรอดไรฟันเอ่ยออกมาตรงหน้าสารวัตรหนุ่มที่ลุกขึ้นมาจ้องหน้าอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน

"แล้วใครใช้ให้นายมาเสียเวลากับฉัน นิสัยกร่างแบบนี้คิดว่าคนอื่นจะอยากจริงจังด้วยหรือไง" น้ำเสียงแสนสุภาพแต่ความหมายเฉือดเฉือนทำเอาคนตรงหน้าหน้าชายืดตัวขึ้นแต็มความสูงมองหน้าคนตรงขามแล้วพยักหน้าเล็กน้อย

"อ้อ..แบบนี้เองสินะ"

"ถ้ารวยปกติใครเขาจะมานั่งคิดมากว่าได้เงินมาจากไหนนี่ทำธุรกิจไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องให้เขาด่าสาดเสียเทเสียตลอดเวลาแล้วจะอยู่สงบได้ยังไง" สารวัตรดาวเรืองยังคงพรั่งพรูความคิดในหัวออกมาโดยไม่รู้ตัวว่าทำใครบางคนรู้สึกผิดหวังจนก้าวขาแทบไม่ออกแต่ต้องทำนิ่งเฉยเป็นคนไร้หัวใจอย่างที่ถูกครหาเพราะมันดู  เข้มแข็งดี

"คนอื่นจะมองพวกเรายังไงก็ช่างนะคุณสารวัตรแต่คุณที่ใกล้ชิดมาเฟียที่สุดเข้าไปเห็นไปรู้ความจริงมาหมดแล้วก็ยังจะค่อนแคะดูถูกคนที่นอนด้วยแทบทุกคืนนี่มันยังไง เล่นเป็นแต่บทตำรวจจับผู้ร้ายเหรอ!"

 

ตึ้งง!!

 

มือขวาของเสี่ยเข้เตะเก้าอี้ดังลั่น คุยกันทีไรเป็นต้องทะเลาะกันทุกที 

ร่างหนาหุนหันเปิดประตูออกไปทิ้งไว้เพียงสารวัตรหน้าเคร่งขรึมขมวดคิ้วมุ่นในห้องทำงาน ทั้งที่รู้ว่างานตำรวจงานยุ่งแค่ไหน ทุกครั้งเคลียงานเสร็จก็ไปนอนด้วยแทบไม่ได้พูดอะไรกัน ประเด็นที่ทะเลาะกันกลับกลายป็นเรื่องของคนอื่นที่มีสถานะชัดเจนกันแล้วแต่ตนเองยังเป็นได้แค่คู่นอนไปวันวันเท่านั้น

ความสัมพันธ์ที่ไม่รู้ว่าเริ่มจากอะไรดำเนินมาในทิศทางนี้ได้อย่างไรกลายเป็นเรื่องที่ควบคุมไม่ได้จนรู้สึกปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อรู้สึกกับใครสักคนมากเกินไป

ก่อนหน้านี้ก็ไม่คิดอะไรมาก แค่ทำงานเจอกัน มีเซ็กวนเวียนแบบนี้มาแรมเดือน พองานกวาดล้างตำรวจไม่ดีเสร็จสิ้นลงนายมาเฟียก็เปลี่ยนไป

เข้ามาหาแบบเปิดเผยมากขึ้นพูดมากขึ้นมานั่งเฝ้าทำงานได้เป็นชั่วโมง ชอบหาเรื่องคุยด้วย ชวนไปนั่นมานี่ทำราวกับว่าเป็น... อะไรกัน

ทั้งที่มีคลิปที่เคยขู่ว่าจะปล่อยถ้าไม่เชื่อฟังแต่เอาเข้าจริงก็ไม่ทำแล้วก็มาหงุดหงิดใส่

..

 

"รุ่งจะออกไปไหน?" สีหน้าเหนื่อยล้าของสารวัตรหนุ่มเดินเข้ามาในบ้านเห็นน้องชายตัวเล็กแต่งตัวดีกว่าปกติจึงทักขึ้น

''วันนี้มีงานเลี้ยงที่บ้านปลาซิวครับพี่รู้ยังว่าปลาซิวคือคุณนายมาเฟียแก๊งจระเข้~" เจ้าตัวเล็กยิ้มกว้างให้พี่ชายที่เดินมานั่งลงข้างกันบนโซฟาเปลือกตาสีอ่อนปิดลงเอนหลังพิงพนักด้วยความอ่อนล้า

"..อืม"

"พี่จะไปทีหลังเหรอเห็นปลาซิวบอกว่าพี่โดมชวนพี่แล้ว"คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อชื่อใครบางคนถูกเอ่ยถึง

"ไม่รู้พี่พึ่งเสร็จงาน" ดาวเรืองตอบกลับน้องชายอย่างขอไปทีลอบถอนหายใจเบาๆ 

"โอเครถมาแล้วผมไปก่อนนะ"

"อย่าดื่มมาก"

"ถ้าผมเมาผมนอนที่นู่นนะไม่ต้องกลัวมาเฟียแล้วล่ะเพราะปลาซิวเป็นเจ้าของที่นั่นด้วย"

"..อืม"

 

หลังจากการเก็บกวาดตำรวจของมาเฟียทำให้คนเป็นสารวัตรต้องจัดการปัญหาที่ตามมาคืองานล้นมือและมีตำรวจเข้ามาใหม่มากมายที่ต้องคุยงานด้วย แม้ชื่อเสียงไม่ดีนักที่ไปเป็นพยานให้คดีหนึ่งว่าตนเองอยู่ในเหตุการณ์ด้วยคนในวงการจึงลือกันไปทั่วว่าเป็นคนของมาเฟีย

แต่คงไปแก้ไขอะไรไม่ได้เพราะเรื่องที่พูดก็เป็นเรื่องจริง แทบทุกวันมือขวาตัวโตของเสี่ยเข้มักจะเดินเข้ามาหาถึงห้องโดยไม่สนสายตาใคร

ดูเหมือนว่าธุรกิจที่ใครๆ พูดถึงจะค่อยๆ ย้อมจากเทาเป็นขาวอันไหนจดทะเบียนได้ก็จดอันไหนจดไม่ได้ก็แอบไว้หลังบริษัทที่จดอีกทีเมื่อตรวจสอบจึงมีการเล่นเเร่แปรธาตุได้เสมอ

 

"ไอ้โดม..แดกเหล้าเป็นน้ำเลยนะนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดในงานเลี้ยงคุณนายมาเฟียได้ไงวะเดี๋ยวเมียกูก็หาว่ามึงอกหักจากมันหรอก"

สองเพื่อนซี้ปลีกตัวออกมานั่งห่างจากวงปาร์ตี้ที่นำทีมร้องเล่นเต้นบ้ากลางลานบ้านของเจ้านายคนใหม่ ปลาซิวกับดาวรุ่งและมาเฟียขี้เมาทั้งหลายทิ้งลายคมเข้มถอดเสื้อเต้นเลื้อยไปมาบนโต๊ะบ้างกับพื้นบ้างทิ้งคราบคนเถื่อนจนหมดสิ้น

"บอกเมียมึงไปว่ากูเกลียดมัน..มึงด้วยไปไกลๆเลยก็จะแดกเหล้าคนเดียว" โดมนั่งหน้าบึ้งปัดมือเพื่นออกจากบ่ากระดกเหล้าหมดแก้วรวดเดียว

"ทำไมวะ~งอนเมียสารวัตรเหรอ?''

"งอนเหี้ยไรล่ะคนแบบนั้นมีอะไรให้น่างอน"

"แหม~คนแบบนั้นที่ไปเอากันมา88ทีแล้วน่ะนะ?"

"มึงว่างเหรอเสี่ย? ถ้าว่างมากนักก็ชวนเมียมึงไปเอากันในบ่อจระเข้นู่นไปน่ารำคาญ"

โดมปาน้ำแข็งใสเสี่ยที่ดูอารมณ์ดีกว่าวันไหนคายอำนาจให้เมียเกือบหมดคงหมดห่วงแล้วตายตาหลับได้?

"เกรี้ยวกราดจัง~กูก็ชักอยากเห็นมึงเอากับสารวัตรเหมือนกันแล้วสิคนงอนกันเขาจะเอากันท่าไหนวะ~ท่าหมาเหรอแบบว่างอนอยู่แต่ก็อยากเอา ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

"สัตว์! อารมณ์ดีนักนะมึงขอให้แม่งไม่แข็ง!"

"ไม่แข็งกูก็ทำกันได้เมียกูเก่งจะตาย"

"ทำยังไงของมึง"

"มัดติดกับจู๋เปลอมไปเลยไงฮ่า ฮ่า ฮ่า"

"เกลียดเสียงหัวเราะตอนนี้ของมึงชิบหายกลับไปหัวเราะหึหึ เหมือนเดิมเถอะ"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า"