ชนะใสๆ

ในที่สุด..

ในที่สุดก็รวมสำนวนเสร็จจนได้

เยส!

หลายวันต่อมา

"ปลาซิวได้เวลาขึ้นว่าความกับทนายประจำตระกูลแล้ว" พี่โดมเปิดประตูรถให้พร้อมกับเสี่ยเข้เข้ามาลูบตูด? ปลอบประโลมในการร่วมฟ้องร้องตำรวจที่เข้ามาใส่ความธุรกิจของเสี่ย

แบลคเมลในแบลคเมลเหนือชั้นมากแม่

 

"ได้เลยพี่โดม" กูมองเป้าหมายอย่างมาดมั่นไม่หวั่นแม้วันมามาก(ขี้มูก)

"ปลาซิว.."

พี่โดมคงรีบมากที่เห็นไม่ก้าวขึ้นรถสักที

"จ๋า~"

"หน้าพี่อยู่ข้างบนไม่ใช่กลางเป้า"

"โอ๊ะ~ลืมไปพอดีว่ากำลังหาแรงฮึดในการทำงานครั้งแรกน่ะครับ"

"เสี่ย..ครับเก็บเมียเสี่ยไปให้ห่างจากเป้ากระผมก่อนมันจะโดนโยนลงบ่อจระเข้จะดีกว่านะ"

"หึหึ ปลาซิวไปกันเถอะ"

ครั้งแรกบนศาลกับทนายฝั่งซ้ายขวาหน้าหลังของทั้งสองฝั่งเรียกว่าฟ้องรายตัวกันเลยทีเดียวตั้งแต่ยศสูงลงมาต่ำ ปกติไม่เคยมาศาลเลยสักครั้งเขียนแค่สำนวนให้เสี่ยเข้แต่นี่ขนมาทั้งตระกูลทั้งในคอกและนอกคอกเราวิ่งเต้นกันชนิดกัดไม่ปล่อยสอยร่วงไปทีละคนเหนื่อยแต่มันมาก!

 

"ปลาซิววันนี้มีปะทะกับทนายฝั่งตำรวจสถานีเดียวกับสารวัตรเรืองนะ" 

"โอ้ แล้วพี่เรืองจะมาเป็นพยานคนละฝั่งกับเราไหมคือแบบว่าพี่เรืองเป็นพี่ชายเพื่อนสนิทผมถ้าเขามาเป็นพยานผมต้องประหม่ามากแน่ๆ "

"มาสิ ...แต่มาเป็นพยานฝั่งเรา"

"หา!ว่าไงนะ? สารวัตรเรืองมาอยู่ฝั่งเรา''

"อืม..ฝั่งเรา"

 

เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่เดินขึ้นโรงพักขึ้นศาลแค่ละวันผ่านไปอย่างเคร่งเครียดและในที่สุดก็เหลือนัดครั้งสุดท้าย อีกครั้งเดียวทุกอย่างก็จะจบ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสำนวนว่าความที่ขับเคลื่อนด้วยการอยากดูคนเอากันมันจะทรงพลังเเบบนี้!

 

ปึ้งๆๆ เลิกศาล

"ชนะแล้วโว้ยยยย!! "

เฮฮฮฮฮ!!!!

"เสี่ยเข้ปลาเหนื่อยมากอยากนอนแช่น้ำอุ่นสักวันอยากนวดหน้านวดตัวน้องอยากนอนนนนน~"

"ได้สิคะคนเก่ง"

ไม่น่าเชื่อว่าเด็กกากๆ พ่อแม่ทิ้งไว้กับเสี่ยที่เป็นมาเฟียพัทยาสารพัดภาพลักษณ์จะไม่ดีเป็นคนเลวในสายตาคนอื่นกลับส่งเสียเลี้ยงดูเด็กเลี้ยงคนหนึ่งให้เรียนจบกฏหมายได้ที่ทั้งดื้อแสบซนซ่า

อาจจะเป็นนิสัยกะล่อนไหลลื่นเป็นปลาไหลและแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีทำให้เสี่ยปลุกปล้ำและปลุกปั้นความเจ้าเล่ห์ออกมาใช้นิสัยที่ทนายความเก่งๆส่วนใหญ่มีปลาซิวทำมันออกมาได้ดีโดยไม่ต้องไปสอบแข่งกับใครเพราะเสี่ยเข้จ่ายเงินซื้อใบผ่านทุกด่านมาให้หมดแล้วจะตั้งสำนักทนายความอีกร้อยแห่งก็ยังได้

พอดีพี่รวย~

และงานแรกที่ขึ้นศาลก็ช่วยผัวสุดความสามารถโดยมีเสี่ยเข้หนุนหลังปกป้องคุ้มครองไม่ให้ใครมาทำร้ายได้

เพราะเข้ามายุ่งกับเสี่ยเข้ และตั้งใจบีบสารวัตรดาวเรืองให้เข้ามาตายเพราะคิดว่าส่งสารวัตรเข้ามาสืบเรื่องของเสี่ยเข้แล้วจะถูกฆ่าทิ้ง

โชคดีของสารวัตรเรืองที่เข้ามาเจอโดมไปๆ มาๆ คนไร้สถานะที่เอากันทุกวันกลับถูกปกป้องคุ้มครองยิ่งกว่าไข่ในหินจนมีข่าวลือในวงการตรวจว่าเป็นตำรวจมาเฟีย

..

.

หลังจากนอนไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มเด็กเสี่ยถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในอ้อมกอดอุ่นจุมพิตหวานๆ ที่สองแก้มและหน้าผากเหม่งใสแจ๋ว ตื่นขึ้นมาเจอหน้าหล่อของเสี่ยใหญ่วัยใกล้สี่สิบแต่หน้าหล่อใสกิ๊ก

...ใสกว่าหน้าใครบางคนเสียอีก

แหงล่ะเข้าคลีนิคเสริมความงามบ่อยกว่าดาราใช้หน้าตาหลอกล่อเมียไปวันๆ 

"น้องตื่นมาอาบน้ำกินข้าวบ้างนอนจำศีลมาทั้งวันทั้งคืนแล้วนะ" เสี่ยเข้ผู้ที่หล่อเท่เสมอปล่อยกูหัวฟูอยู่คนเดียว

"เสี่ยลิลลี่มันกินข้าวหรือยัง?" ทีแรกก็ไม่อยากตื่นแต่ดันฝันว่าว่ายน้ำเล่นในสระเนี่ยสิ!

"ตื่นมาก็ถามถึงลูกเลยน่ารักจริงๆ" เสี่ยเข้จูบเปลือกตาช้ำที่พึ่งจางลงจากการทำงานหามรุ่งหามค่ำดึงมากอดจมไปกับอกกว้างลูบหลังอย่างโอนโยน ทำดีด้วยแบบนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ

"น้องฝันว่ามันมาแดกขาน้องต่างหาก ลิลลี่~" ผละอกจากอกเสี่ยไปดูมันหน่อยดีกว่าไม่ได้แกล้งมาตั้งนาน

ความจริงก็มีเรื่องที่ปากไม่ตรงกับใจอยู่เรื่องเดียว กูไม่ค่อยได้ออกจากบ้าน เสี่ยก็ไม่มีเวลาอยู่ด้วยทุกวัน คนที่ผูกพันกันที่สุดก็น่าจะเป็นลิลลี่จระเข้ขี้เสือกที่อาจจะติดนิสัยมาจากกูเอง...นั่งลงคนละฝั่งเหล็กกั้นเอาไม้แหย่ก้อนขี้หมาจระเข้ให้มันงับเล่นหัวเราะคิกคักยกใหญ่

วันนี้มันเล่นด้วย^^

"น้อง.." เสี่ยเดินมายืนค้ำหัวดรียกเสียงหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า

"ว่างายค้าบ" แต่อยากเล่นกะลิลลี่เสี่ยรอก่อนสิ

"ตกลงว่าไงคะข้อตกลงของเรา?" เสี่ยมาทวงสัญญานี่เอง

"ตกลงไรอ้ะ?" กูตีมึนไว้ก่อนไม่อยากบอกเสี่ยว่าที่ยอมเพราะความจังไรยืนหนึ่ง

"น้องลืมเหรอ?"

"เปล่า..ปลาทำมาขนาดนี้แล้วเสี่ยยังต้องให้น้องพูดอีกเหรอน้องเป็นคนขี้อายนะ~" กูทำท่าเขินอายบิดเเขนบิดขาเป็นเลขแปดเหมือนผู้ชายขอนอนจับมือครั้งแรก?

"หึ่~ถ้าคนอย่างน้องขี้อายคนทั้งโลกก็พระธุดงค์แล้วล่ะค่ะ" เสี่ยที่อยากได้กูเป็นเมียทำไมมันช็อตเก่งนักวะ!

"โห่~เสี่ยน้องเป็นคนเรียบร้อยนะจริงจี้ง" กัดปากช้อนสายตาอ่อนต่อโลกส่งไปให้เสี่ยใหญ่แต่เสี่ยนั่งยองลงมาบีบแก้มจนปากจู๋ ผู้ชายไม่อ่นโยนเลยค่ะพี่ตา!

"โอเค เรียบร้อยก็เรียบร้อยตอบมาก่อนสิว่าน้องจะเป็นเมียเสี่ยไหมหรือ..." วันนี้กะจะปลุกมาเอาคำตอบสินะเหมือนจะรีบแต่หน้านิ่งสนิท

"ปลาซิวอยากรวยครับเสี่ย" แกล้งเล่นแม่ง! กูหลบตาเสี่ยเข้พูดอ้อมแอมทำเอาเสี่ยหน้าซีดไปเลย

"...ว่าไงนะ! ไม่ได้อยากมีผัวรวยเหรอ?'' เสียงหวานๆเมื่อครู่หายไปมีเพียงเสียงเบาหวิวคล้ายลืมวิธีเปล่งเสียงซะงั้น เสี่ยเข้ขมวดคิ้วแน่นสีหน้าผิดหวังแบบปิดไม่มิดคงไม่คิดว่ากูจะไปสิท่า..

เออ! คิดถูก!

"ปลาซิวอยากยืนได้ด้วยตัวเอง"

"น้อง...จะไปจากเสี่ยเหรอ?"

"..."

"ไม่รักเสี่ยสักนิดเลยเหรอ?"

"..."

"...น้องอยากได้เท่าไหร่?"

"จะเอาน้องเป็นเมียเสี่ยเคยบอกรักน้องหรือยัง?" เสียงเสี่ยเศร้าจนใจหายไม่อยากให้ผู้ชายเสียใจรีบต่อรองดีกว่าอยากเตรียมล้างตาไว้รอดูพี่โดมจะเเย่~

"เออ! จริงด้วยเสี่ยลืม!"

"เสี่ยลืมเรื่องสำคัญแบบนี้ได้อีกหน่อยเสี่ยก็ลืมรักน้อง ลืมว่าปลาซิวเป็นเมีย ลืมว่ามีเมียแล้วเสี่ยจะใช้ข้ออ้างมีเมียใหม่ใช่ไหม?"

"ไม่ใช่~เสี่ยรักหนูนะปลาซิวมาเป็นแม่ของลูกเสี่ยนะคะคนดี" เสี่ยเข้ยื่นมือมาบีบตูดสองทีที่บ้านสอนให้เอ็นดูคนอื่นแบบนี้เร๊อะ!!

"ลูก?"

"ลิลลี่ไง"

"เอาแต่พ่อไม่เอาลูกได้ไหมอ่า~"

"ทำเป็นพูดดีตื่นมาถามหาลูกเป็นคนแรกด้วยซ้ำช่วยเสี่ยดูแลลูกแล้วเสี่จะโอนมรดกให้60%ดีไหม?"

มาแล้วข้อเสนอสุดพิเศษในที่สุดเสี่ยก็ยอมยกมรดกให้ฮิฮิฮิ กูต้องกลั้นยิ้มแสร้งว่าไม่อยากได้ไว่ก่อน

"อืมมมม~" ใครเล่นตัวไม่มี๊~

"70%ก็ได้ค่ะ"

ว้าววววว!!

"โอเคดีล~"