Ep : 4 - สวยทั้งตัว

       กองทัพพาคนตัวเล็กกลับมาบ้านด้วย ก็เธอเล่นหลับคาอกของเขาในห้องน้ำจนต้องพามาด้วย อีกอย่างเขาก็ยังอยากจะเชยชมคนสวยตัวเล็กต่อ จึงไม่อยากปล่อยเธอกลับบ้าน พอมาถึงบ้านก็จัดการเปลื้องเสื้อผ้าเธอออกโยนทิ้งแล้วนำผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เธออย่างอ่อนโยน

       “สวยไปทั้งตัวเลยนะบีบีของพี่เหิม” เขาทั้งเช็ดทั้งก้มลงจูบขบเม้มผิวกายนวลเนียนลออไปด้วย และสองมือสากกร้านก็เคล้นคลึงสองเต้าอวบใหญ่ล้นมือเกินคาด ก่อนหน้านี้เขาได้แค่มองมันผ่านเสื้อ ตอนนี้ได้เห็นเนื้อแท้และได้สัมผัสเคล้นคลึงแล้ว เขาไม่สนใจว่าเจ้าของเต้าจะหลับ ก็เขาจะขยำซะอย่าง

       กองทัพทิ้งผ้าเปียกในมือแล้วใช้มือเปล่าๆ ตัวเอง บดเร่าหน้าอกอวบอูมล้นมือของสาวน้อยแล้วเคลื่อนตัวคร่อมทับดูดกลืนกินยอดอกแข็งตึงของคนที่หลับสนิท เขาทำขนาดนี้เธอยังคงหลับไม่ยอมตื่น ยิ่งเธอหลับเขาก็ยิ่งตื่นเต้นที่ได้สัมผัสเฉกเช่นโจรเถื่อนในตอนนี้ เขากำลังจะลักหลับ ‘เมีย’ ตัวเอง ใช่...ก็ตอนนี้เธอเป็นของตน มีเพียงคำนี้คำเดียวเท่านั้นที่เหมาะกับสถานะของตนและบูรณิการ์

       จากเช็ดตัวก็เป็นขึ้นคร่อมคนที่หลับสนิทหลับลึก เธอก็หลับลึกเหลือเกิน ขี้เซาเหลือเกิน เหมาะแก่การเอาเปรียบเหลือเกิน เมื่อขึ้นคร่อมทับร่างน้อยก็จัดการกับเสื้อผ้าตัวเองจนเหลือแต่ตัวเปลือยเปล่าแล้วเริ่มก้มหน้าซุกไซ้ปลายจมูกโด่งคมสันได้รูปไปกับแก้มนวลเนียนและไซ้ซอกคอระหงเลื้อยต่ำมายังเนินอก แม้เจ้าตัวจะยกมือปัดป้องด้วยความรำคาญตนก็ตาม แต่ก็ยังคงหลับตาสนิทไม่ยอมตื่นมารับรู้ความจริงว่าตนเองกำลังจะตกเป็นของตนอีกรอบ

       “อ่า...อื้อ” บูรณิการ์ครางกระเส่าเสียวลอดออกมาจากปาก ด้วยคิดว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตกอยู่ในห้วงความฝันวาบหวาม ร่างเล็กเริ่มบิดเร่าครางกระเส่าเสียวไปมาอยู่ใต้ร่างใหญ่

       “อ่า...อื้ม” ปากหนาของกองทัพลากไล้ดูดเลียเนินอกอวบอูมแล้วเคลื่อนมาตวัดลิ้นรัวกับยอดอกที่แข็งชันตอบสนองตัวเองแล้วก็ดูดกลืนกินหนักหน่วง

       “อ่า...อื้อ” บูรณิการ์ยังคงหลับตาสนิทและขยับเคลื่อนไหวไปมาใต้ร่างใหญ่ สองมือน้อยก็ยังคงทำหน้าที่ผลักไสหัวของบุรุษออกห่างจากอกตัวเอง ขณะตัวเองยังหลับตาสนิท แต่ร่างกายก็ยังตอบสนองความเร่าร้อนเสียวซ่านของบุรุษป่าเถื่อนเหนือร่าง

       “อ่า...สวยเหลือเกินบีบีของพี่เหิม อื้ม...” เขาผละเงยหน้าขึ้นจากอกอวบใหญ่แล้วก้มหน้าลงจูบหนักๆ และขบเม้มฝากรอยไว้กลางหว่างอกแล้วเคลื่อนไซ้ไปยังหน้าท้องแบนราบของคนตัวเล็กแล้วมองผ่านสะดือสวยไปยังความอวบอูมโหนกนูนของสตรีแล้วตวัดลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ก่อนจะก้มลงสัมผัสความเป็นสาวของบูรณิการ์

       “อืม...แฉะแบบนี้แล้วพี่เหิมจะไปไหนรอด ทูนหัวของพี่เหิม อ่า...อื้ม” เขาพึมพำกับกลางหว่างขาของคนตัวเล็กพร้อมกับตวัดลากลิ้นถูไถเลียกลีบสวาทอวบฉ่ำแฉะของบูรณิการ์พร้อมกับขบเม้มดูดเร่าหยอกเม็ดเกสรของดอกไม้ของหญิงสาว

       “อ่า...อื้อ” เสียงครางเสียวร้อนกลางหว่างขาและเอวเล็กคอดก็บิดเร่าส่ายเสียวไปมา เธออยากตื่นมาแต่ก็เหนื่อยเหลือเกินที่จะตื่นจากความฝันหื่นกามของตัวเองครั้งนี้ แต่แล้วก็ต้องลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับแสงสว่างในห้องเมื่อใบหน้าร้ายทรงเสน่ห์ของกองทัพโผล่เข้ามาในมโนภาพ

       กรี๊ด!

       พอตื่นขึ้นมารู้ว่าไม่ใช่ความฝัน เธอก็กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจปนโกรธชังคนถ่อยที่กำลังซุกหน้ากับความเป็นสาวตัวเอง เอวเล็กคอดบิดเร่าดิ้นส่ายหนี แต่ก็ถูกแขนแข็งแรงตวัดช้อนกอดเอวเล็กคอดรั้งรัดไว้ไม่ให้ขยับดิ้นหนีตัวเอง

       “ตื่นแล้วเหรอบีบี นึกว่าจะให้ลักหลับซะแล้ว” เขาเงยหน้ายิ้มเหี้ยมหื่นกามส่งให้เจ้าของความฉ่ำแฉะที่ตนเองก้มหน้าซุกซบตวัดลิ้นดูดเลียกลืนกินน้ำหวาน

       บูรณิการ์ขยะแขยงสีหน้าและยิ้มแบบนี้ของเขาเหลือเกินและชิงชังที่สุด เธอไม่ยอมแพ้แน่นอน ตอนอยู่ในห้องน้ำผับเธอพ่ายแพ้ไปแล้วรอบหนึ่ง รอบนี้มันต้องไม่เกิดขึ้น เท้าเล็กทั้งสองพยายามถีบดันร่างตัวเองหนีออกจากใต้ร่างใหญ่โอหังพร้อมกับสองมือพยายามแกะแขนแข็งแรงที่กอดรัดเอวเล็กคอดตัวเองให้คืนอิสระให้ตน

       “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้คุณกองทัพ!” บูรณิการ์บอกสั่งคนเถื่อนเสียงแข็งพร้อมกับมองสำรวจห้องที่ตนเองไม่คุ้นเคย และไม่คุ้นชินตา ไม่ใช่ห้องที่โรงแรมที่ตนทำงานแน่นอน เพราะห้องนี้ดูเรียบแต่ทว่าหรูและโทนสีก็เน้นไปทางดำและเทา ดูอึมครึมน่ากลัวแม้จะเปิดไฟสว่าง

       “ไร้สาระน่าบีบี” กองทัพตอบกลับเสียงซ่านเสียว ไม่สนใจคนตัวเล็กที่ดิ้นต่อต้านและมือน้อยทั้งสองผลักหัวตัวเองออกจากกลางหว่างขาของเธอ

       “ไร้สาระ? ให้ตายเถอะ คุณมันหน้าด้านมากคุณกองทัพ คุณทำแบบนี้กับคนที่ไม่เต็มใจและเพิ่งรู้จักได้ยังไง สารเลว! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย อะ...อุ๊ย!” แล้วเธอก็สะดุ้งเสียวเมื่อปากหนาก้มลงกัดงับกลีบดอกไม้งามของเธอ

       “ร้องให้คอหอยแตกก็ไม่มีใครมาช่วยทูนหัวได้หรอก และรู้ไว้ด้วยว่าถ้าได้เข้ามาในบ้านของพี่เหิมแล้วและยิ่งเป็นห้องนอนของพี่ด้วยแล้ว ยากที่เราจะออกไปได้ จะออกไปก็ต้องคลานออกไปเท่านั้น เพราะหลังจากนี้พี่จะ ‘เอา’ บีบีจนหมดแรงจะยืนและเดิน อ้อ...อีกอย่างสำหรับพี่เหิมแล้วรู้จักไม่รู้จักมันไม่สำคัญหรอก เราเข้ากันได้ดีก็พอ แล้วตอนอยู่ในห้องน้ำเราก็เข้ากันดีมากด้วย ฉะนั้นอย่าเล่นตัวเลยน่า อยากได้เงินเท่าไหร่ พี่เหิมจ่ายไหวและไม่อั้นด้วย อ้าขา ถ่างขาให้พี่และว่านอนสอนง่ายก็พอเข้าใจไหมบีบี” กองทัพยิ้มเจ้าเล่ห์ให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้มองจ้องมาทางตนด้วยความเดือดดาล เขาจึงแค่นขำเย้ยหล่อน เพราะให้ตายยังไงบูรณิการ์ก็ไม่อาจหนีจากเตียงของตนได้

       “เลว! คุณมันไม่ต่างจากพวกฉุดผู้หญิงไปข่มขืนตามข่าว”

       “พี่เหิมอุ้มบีบีขึ้นรถกลับบ้านไม่ได้ฉุดสักหน่อย ไม่มีเหตุผลที่พี่เหิมจะต้องไปฉุดเรา อีกอย่างเราแค่ปล้ำกันแบบผัวเมียเท่านั้นเอง จะแจ้งตำรวจมาจับก็ได้นะ มีตรงไหนถูกทำร้ายมั่ง เราต่างก็มีความสุขด้วยกันทั้งคู่...ว่าไหมทูนหัว”

       “เหลือทนที่สุด! คุณพูดไม่รู้เรื่องรึไง ปล่อยฉันคุณกองทัพ!”

       “รู้เรื่องแต่ไม่สนใจ เพราะสิ่งที่สนใจตอนนี้คือตรงนี้ของบีบีมากกว่า อ่า...บีบีฉ่ำแฉะน้ำเยอะขนาดนี้ยังไม่ยอมรับอีกว่าตัวเองก็เสียวและต้องการพี่ อื้ม...” พูดจบเขาก็ก้มหน้าลงหาความเป็นสาวของบูรณิการ์อีกครั้งและครั้งนี้ไม่ใช่แค่ลากลิ้นถูไถตามซอกดอกไม้งามฉ่ำแฉะ แต่ยังดูดเม้มเม็ดเกสรดอกไม้กลางหว่างขาและดุนดันปลายลิ้นทแยงเข้าออกในรูฟิตแน่นของสาวน้อยด้วย

       “อะ...คนหน้าด้าน อ่า...” แล้วเธอก็ต้องกัดเม้มปากแน่นเมื่อตัวเองเผลอหลุดเสียงร้องครางออกมาตอนท้ายประโยค และยิ่งได้ยินเสียงแค่นขำเยาะเย้ยจากคนถ่อยแล้วก็ได้แต่กำมือทั้งสองเข้าหากันแน่น

       หึหึ

       กองทัพรู้ดีว่าตอนนี้ร่างกายและคำพูดของบูรณิการ์กำลังสวนทางกัน และเขาจะเป็นคนทำให้เธอลืมคำพูดตัวเองก่อนหน้านี้ เพราะเขาจะแทนที่ด้วยความเสียวซ่านที่เคลื่อนไหวเด้งเร่ากระแทกเข้าออกในกายสาวคับแน่นของเธอแทน

       “คุณมันเลวทราม อะ...อื้อ” เธอได้แต่พูดด่าเขา แต่เขาก็ยังไม่หยุดการกระทำเอาแต่ใจกับตนเอง เรียวลิ้นอุ่นร้อนทแยงดุนดันเข้าออกซอยถี่เป็นจังหวะในความฟิตแน่นของสาวน้อย ยามสอดลิ้นหยั่งลึกในกายสาวภายในของบูรณิการ์ก็ตอดรัดคลึงแน่นจนลิ้นจะขาดอยู่ข้างในจนต้องเร่งเร่าซอยถี่เรียวลิ้นเข้าออก

       “อ่า...คุณทำอะไรกับฉันคุณกองทัพ อะ...อื้อ” เอวเล็กคอดบิดเร่า สองมือกำแน่นอยู่แล้วก็ยิ่งแน่นกว่าเดิมเมื่อทนต่อความทรมานร้อนรุ่มภายในร่างไม่ไหว

       “ทำให้เสียวและคลั่ง ‘รัก’ เพราะพี่ไงจ๊ะทูนหัวของพี่เหิม อ่า...หวานและฉ่ำเหลือเกินบีบี” เขาผละปากออกห่างจากความเป็นสาวมาเงยหน้าขึ้นพูดกับเจ้าของความหวานฉ่ำที่ตัวเองทแยงซอยลิ้นถี่ในความฟิตแน่นของบูรณิการ์

       “ฝันไปเถอะ ฉันไม่มีวัน ‘รัก’ คุณ แต่ถ้าเกลียดล่ะใช่ อ่า...คุณกองทัพ” เธอครางเรียกชื่อของเขาเมื่อเขาสอดนิ้วจิ้มกลางหว่างขาแทนลิ้นที่ถอดถอนออกก่อนหน้านี้จนเธออึดอัดกาย

       “หึหึ...งั้นก็มารอดูกัน ตอดรัดนิ้วและลิ้นพี่เหิมขนาดนี้ยังจะพูดอีก คนเกลียดกันเขาไม่ตอบสนองแบบนี้หรอกทูนหัว” แล้วเขาก็ดึงนิ้วที่จิ้มภายในกายสาวออกมาดูดเลียอวดอ้างเจ้าของน้ำเสียวเหนอะหนะที่ติดตามนิ้วตัวเอง

       บูรณิการ์เห็นแล้วก็อยากจะอาเจียนเมื่อเห็นกองทัพดูดกลืนกินน้ำสวาทของตัวเองที่เปื้อนตามนิ้วของเขา แต่ความรู้สึกอีกอย่างภายในกลับปั่นป่วนทรมานร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับมีพายุกำลังก่อตัวเป็นเกลียวคลื่นอยู่ภายในท้องน้อย

       “คุณทำอะไรกับฉันกันแน่คุณกองทัพ ทำไมร่างกายฉันถึงปั่นป่วนสับสนแบบนี้”

       “ก็ทำให้คลั่ง ‘เซ็กซ์’ ยังไงล่ะบีบี” คนที่คลั่งน่าจะเป็นคนพูดมากกว่า ตอนนี้กองทัพไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองนั้นเริ่มหวั่นไหวกับสาวน้อยไร้เดียงสาเสียแล้ว หากเป็นปกติมีหรือคนเคร่งขรึมอย่างเขาจะต่อปากต่อคำกับผู้หญิงที่ขึ้นเตียงแบบนี้ แต่กับคนตัวเล็กคนนี้ เขากลับอยากพูดอยากเล่นคำด้วยไม่หยุด

       “ใจบาป! ในหัวมีแต่เรื่องลามกหื่นกาม”

       “แน่นอน เพราะความหื่นกามของพี่เหิม เราถึงได้สนิทกันแบบนี้” พูดจบกองทัพก็เคลื่อนตัวมาคร่อมทับเธอเต็มร่าง เพราะตอนนี้อยากกระแทกดุ้นเนื้อเอ็นร้อนเสียดสีในร่างเล็กของเธอเต็มทนแล้ว อยากให้ภายในของบูรณิการ์ตอดรัดตัวเองดุดัน และอยากแช่เอ็นร้อนภายในของเธอนานๆ

       “คนบ้า! ฉันไม่รู้จะพูดยังไงกับคุณแล้วคุณกองทัพ”

       “ก็ไม่ต้องพูด รอครางก็พอ อะ...อื้อ” แล้วปากหนาก็ปิดปากน้อยของเธอทันที เมื่อเธอบอกว่าไม่รู้จะพูดยังไงกับตน

       “อะ...อื้อ” พอถูกปากหนาบดจูบและเรียวลิ้นอุ่นร้อนของคนตะกละสอดแทรกดุนดันเข้ามาในโพรงปากกอดรัดคลึงเรียวลิ้นน้อยตัวเอง เธอก็เบี่ยงหลบหน้าหนีไม่ได้ สองมือน้อยก็ถูกมือใหญ่ทั้งสองจับรั้งกดไว้ข้างลำตัวพร้อมกับเอวสอบกดแนบท่อนเนื้อใหญ่โตของเขามาอัดจุกในร่างอย่างไม่ทันตั้งตัว

       “อะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากปากทั้งสองที่บดจูบกัน อีกคนพยายามยัดเยียดตัวเองให้อีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายกลับพยายามผลักไสปฏิเสธ แต่สุดท้ายแล้วก็พ่ายแพ้ บูรณิการ์อ่อนระทวยโรยแรงและยอมศิโรราบไปกับความเอาแต่ใจของกองทัพ

       “อ่า...อื้อ” เอวสอบเคลื่อนไหวหนักหน่วงดุดันเมื่อกระแทกตัวฝากฝังลึกล้ำในกายสาวแล้ว เธอคุ้นเคยกับเขาแล้วจึงไม่มีความจำเป็นต้องอ่อนโยนกับบูรณิการ์ และยิ่งตอนนี้เธอกำลังจูบตอบกลับ แม้จะเป็นการตอบสนองที่เงอะงะก็ตามที แต่มันก็ทำให้เขาใจพองโตได้อย่างไม่รู้ตัว

       “อ่า...อื้อ” เสียงหอบหายใจดังออกมาเป็นระยะพร้อมกายใหญ่โตกระแทกเด้งจังหวะจนเอวเล็กกระเด็นกระดอนไปตามแรงของเอวสอบบุรุษ

       พั่บ! พั่บ! พั่บ!

       เสียงจังหวะปะทะของเนื้อที่สอดประสานหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันของทั้งสองดังหนักหน่วง มือใหญ่สอดประสานกับมือเล็กกดไว้ข้างลำตัวก็ผละปล่อยมาโอบกอดร่างน้อยยกขึ้นหาตัวเองจนสองเต้าแนบกลืนกินไปกับอกแกร่งตัวเอง ส่วนมือน้อยของบูรณิการ์เมื่อได้รับอิสระก็เผลอลืมตัวโอบกอดร่างใหญ่และแอ่นเด้งเร่ายกตัวตามแรงกระแทกเสียวดุดันของคนเถื่อน

       พั่บ! พั่บ! พั่บ!