เห็นครั้งแรกก็สะดุด ’ใจ’ จนต้องอุ้มไป ‘ปล้ำ’ ให้มันรู้แล้วรู้รอด “กองทัพ” ไม่เชื่อว่าตัวเองจะมีความรักให้กับสาวน้อย “บูรณิการ์” เพราะสำหรับเขาแล้วความ ‘รัก’ คือเรื่องไกลตัว แต่กว่าจะรู้ตัวเธอกับ ‘ลูก’ ในท้องก็ไปซะแล้ว +++++++ “ไม่ต้องมานั่งใกล้ฉัน” “จะเขินอายและหวงเนื้อหวงตัวไปทำไม เมื่อคืนเราเบียดกันกว่านี้ บีบียังแอ่นเด้งรับเอารับเอา” “ทะลึ่ง!” “ก็ ‘เมีย’ สวยนี่” เขาตอบกลับเย้าหยอกแกล้งให้บูรณิการ์เขินอายตนหนักกว่าเดิม
View Moreอืม!
เสียงครางแห่งความสุขดังลอดออกมาจากริมฝีปากหนาพร้อมกับเปลือกตาของเขาปิดสนิท ตอนนี้นายกองทัพ สุปรีย์ หรือเหิม วัย 35 ย่าง 36 ปี น้องชายคนเล็กของตระกูลสุปรีย์กำลังมีความสุขกับการแช่อยู่ในออนเซ็นของโรงแรมหรู กองทัพเป็นลูกชายคนเล็กของนายเกษมกับนางนารี แม้ทั้งสองจะแยกทางกัน แต่ก็ยังคงความเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกันและเป็นพ่อกับแม่ของลูกด้วยกัน พวกเขามีลูกชายด้วยกันสามคน ก่อนที่อดีตภรรยาจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้วพบรักกับหนุ่มต่างชาติแล้วเริ่มต้นชีวิตคู่ใหม่ นางเองก็มีลูกกับสามีใหม่สองคน แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้งลูกชายที่มีกับนายเกษม กองพล กองบิน และกองทัพ แม้ทั้งสามจะเติบโตมาจากครอบครัวที่แตกแยก แต่ทั้งสามคนก็ไม่เคยขาดความอบอุ่น ลูกชายทั้งสามมีพ่อ มีแม่และมีป้าที่รักและคอยซัพพอร์ตตลอด ไม่ว่าจะมีปัญหาหรือเจอกับเรื่องอะไร ทั้งสามก็ผ่านมันไปได้ ไม่ว่าจะหนักหรือลำบากมากแค่ไหน
“อ่า...นั่นแหละ ดีมาก อ่า...” กองทัพครางอู้อี้แอ่นเด้งเร่ายกเอวสอบขึ้นรับปากน้อยของหญิงสาวที่จมหายอยู่ใต้น้ำซุกกลางหว่างขาตัวเองที่กำลังนั่งแช่ตัวในอ่างอาบน้ำของโรงแรมหรูใจกลางเมืองของจังหวัดราชบุรีที่ตนเพิ่งมาเช็คอินเมื่อคืนพร้อมกับสาวผมดำยาวสลวยที่ตนรู้จักตอนไปดื่ม
อ่า!
สาวเจ้ากลั้นหายใจไม่ไหวจึงโผล่หัวขึ้นมาเหนือน้ำมาจูบหน้าอกแกร่งของบุรุษรูปหล่อที่ตนเองพึงพอใจ หากไม่พอใจหล่อนไม่มีทางยอมมาด้วยแน่นอนเมื่อคืน แถมมาแบบไม่คิดเงินด้วย ก็เขาหล่อขนาดนี้ ทำไมจะไม่มาล่ะ
“ชอบไหมคะ”
“แน่นอน ผมชอบ”
“งั้นคุณอยากให้จินนี่ทำแบบไหนให้อีกคะ” หล่อนถามเสียงยั่วพร้อมลากลิ้นไล้เลื้อยตามแผงอกแกร่งกำยำที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ
“แล้วไงล่ะ คิดว่าผมต้องการอะไรจากคุณคนสวย”
“ฉันชอบจังค่ะ คุณอึด ถึกแบบนี้ฉันชักอยากได้คุณทุกวันแล้วสิคะ”
“ชูว์...แบบนั้นคงไม่ดี เพราะผมเป็นคนขี้เบื่อและไม่ชอบอะไรซ้ำๆ ซากๆ ดีแค่ไหนแล้วที่ผมยังรั้งให้คุณ ‘เอา’ กับผมต่อตอนเช้าในอ่างอาบน้ำแบบนี้”
“ปากดี!”
“คุณก็ได้พิสูจน์มันมาทั้งคืนแล้วนี่ว่าดีแค่ไหนปากของผม” กองทัพเอ่ยตอบเสียงพร่า
“ปากของคุณเอาใจเก่งด้วยค่ะ”
“มันแน่อยู่แล้ว เพราะผมไม่เคยทำให้ใครผิดหวังหรือเสียใจที่ได้มี ‘เซ็กซ์’ กับผมคนสวย อ่า...” แล้วกองทัพก็ครางพร่าเสียวเมื่อมือน้อยของเจ้าหล่อนลูบไล้แผงอกเลื้อยต่ำลงไปใต้น้ำที่แช่ตัวอยู่ หล่อนกำลังเคล้นคลึงเอ็นเนื้อของเขา
“ให้ฉันขึ้นขี่มันไหมคะ”
“คุณก็ควรทำแบบนั้นอยู่แล้วคนสวย แต่คุณต้องใส่มันให้ผมก่อน” มือหนาหยิบซองเล็กๆ ที่วางอยู่ไม่ไกลมือมาส่งให้เจ้าหล่อน และหล่อนก็ใช้ปากคาบงับรับมันมาแล้วรีบจัดการฉีกซองแล้วนำไปสวมใส่ให้กับบุรุษที่แอ่นเด้งยกเอวขึ้นมาเหนือน้ำให้สวมใส่ที่ป้องกัน
“หลังจากนี้ฉันจะมีโอกาสได้ทำแบบนี้กับคุณอีกไหมคะสุดหล่อ”
“ไม่แล้วคนสวย เพราะสำหรับเราแค่นี้ก็เกินพอแล้ว อีกอย่างคุณก็ควรไปหารสชาติใหม่บ้าง”
“แต่ไม่มีใครใหญ่และอึดเท่าคุณนี่คะ”
“ข้อนั้นผมรู้ แต่คุณไม่ควรโลภ ควรแบ่งปันผมให้สาวๆ คนอื่นมั่ง อ่า...นั่นแหละ ขย่มแรงๆ คนสวย” เมื่อหล่อนขึ้นคร่อมขี่ สองมือน้อยเกาะบ่าหนาแน่นแล้วเริ่มโยกโหนตัวบดเร่าคลึงสวาทตัวเองก็รู้สึกเสียวสะท้านท่อนเนื้ออวบใหญ่ ยิ่งตอนนี้หล่อนขยับโยกหนักหน่วงจนน้ำไหลกระฉอกล้นอ่างที่แช่ตัว
อ่า! ซ่า!
เสียงน้ำกระฉอกล้นอ่างอาบน้ำไหลตามพื้นเมื่อสองกายเปลือยเปล่าเคลื่อนไหวหนักหน่วง เอวหนาของบุรุษก็ยกรับแรงขย่มเสียวของหญิงสาว ใบหน้าหล่อทรงเสน่ห์ก็ซุกซบกลางหว่างอกที่เคลื่อนไหวเด้งเร่าขึ้นลงตามจังหวะตรงหน้าตัวเอง
เหมือนเพิ่งผ่านมาเมื่อวานนี้เอง ตอนนี้ลูกชายอายุได้สองขวบแล้ว เด็กชายทัพฟ้า สุปรีย์ หรือน้องบูม และกำลังจะเป็นพี่ชาย เพราะอีกสองเดือนเธอก็จะคลอดลูกคนที่สอง ใครจะคิดว่าชีวิตหลังแต่งงานกับกองทัพของเธอจะมีความสุขขนาดนี้ และเธอไม่อยากเชื่อว่าเสือผู้หญิงอย่างเขาจะจมปลักรักเธอแค่คนเดียว แต่ทุกอย่างมันก็พิสูจน์แล้วว่าเขา ‘รัก’ เธอและมีเธอแค่คนเดียวได้จริงๆ “ยิ้มอะไรอยู่ฮึทูนหัว” กองทัพที่เพิ่งกลับมาจากทำงานเดินเข้ามาหาภรรยาที่กำลังทำมื้อเย็นในครัว ส่วนลูกชายอยู่กับคุณตา คุณยายและคุณลุงที่สนามเด็กเล่น “มีความสุขค่ะ อีกอย่างบีบีก็ยังไม่อยากเชื่อว่าเราสองคนจะรักกัน” “เชื่อเถอะ ท้องสองแล้วนะ แล้ววันหยุดนี้เพื่อนของบีบีจะมากินข้าวที่บ้านด้วยกันไหม” กองทัพถามภรรยาพร้อมปลดกระดุมแขนเสื้อเชิ้ตแล้วพับขึ้นถึงข้อศอก อีกข้างก็ทำเช่นเดียวกัน&nb
พอตากลับมามองเห็นเป็นปกติ กองทัพก็ได้เห็นว่าตอนนี้บูรณิการ์ท้องแก่มากแล้ว และเขาเองก็มีความต้องการเหมือนกัน ตั้งนานแล้วแทบจะลงแดงตาย พอกลับมาถึงบ้าน เขาก็ไม่รอช้าจะอุ้มร่างอวบอิ่มของแม่ของลูกไปยังเตียงนอนนุ่มของตัวเองที่เคยพาบูรณิการ์มานอน “อือ...พี่เหิมอะไรกันคะเนี่ย” “ไม่อะไรแล้วทูนหัว บีบีก็รู้ว่าพี่เหิมเป็นคน ‘เซ็กซ์’ จัดแค่ไหนและก็รู้ว่าพี่เหิมต้องการเรามากแค่ไหนตอนตายังไม่เปิด” “แต่มันกลางวันอยู่นะคะ คุณพ่อ คุณแม่และพี่ชายของพี่เหิมทั้งสองก็อยู่ด้วย” “พวกเขาเข้าใจ ให้พี่เถอะนะ” แล้วเขาก็วางร่างอวบอิ่มที่อุ้มมานอนราบไปกับเตียง “แต่บีบีอายนะคะ” “มีอะไรต้องอายกันบีบี เราเป็นผัวเมียกันนะ พรุ่งนี้เราก็จะไปจดทะเบียนสมรสกันแล้ว”&nbs
นานหลายชั่วโมงกว่ากองทัพจะถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัดหลังจากผ่าตัดตาเสร็จ หมอบอกว่าเขาจะกลับมามองเห็นได้ปกติ แต่ตอนนี้ให้ทุกคนช่วยดูแลคนป่วยก่อน บูรณิการ์มองคนที่นอนหลับบนเตียงพักฟื้นมีผ้าสีขาวพันที่แขนและที่ตา ยิ่งมองเขานอนนิ่งก็ยิ่งเจ็บปวดและกลัว กลัวว่าเขาจะจากไป โชคดีที่เขายังมีลมหายใจ มือน้อยยกขึ้นปาดป้ายเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้มทิ้ง อึก! “ฉันไม่อยากให้คุณตาย ห้ามตายนะ ฮือ...” เธอรู้สึกผิดและเสียใจกับคำพูดตัวเองก่อนหน้านี้ที่พูดกับกองทัพที่บ้าน และคิดว่าเพราะตัวเอง กองทัพถึงเกิดอุบัติเหตุ “พี่เขาปลอดภัยแล้วลูก ไม่ต้องร้องนะหนูบีบี” นารีโอบกอดว่าที่สะใภ้คนเล็กของตัวเองที่กำลังยืนร้องไห้สะอื้นอยู่ข้างเตียง “เพราะหนู เพราะหนูพูดแบบนั้นกับเขา เขาถึงเป็นแบบนี้ อึก! ฮือ...” “ไม่เก
นารีกับเกษมพาลูกชายมาบ้านของผู้ว่าบันลือและครูจิตตราตั้งแต่เช้า มาถึงก็แนะนำตัวพร้อมบอกเจ้าบ้านว่าตนทั้งสามมาที่บ้านของทั้งสองในเช้าวันอาทิตย์นี้ทำไม เจ้าบ้านทั้งสองพอได้ยินเรื่องราวจากปากของกองทัพแล้วก็พากันเม้มปากแน่นเป็นเส้นตรงด้วยความโกรธและไม่พอใจที่ชายหนุ่มทำลายศักดิ์ศรีลูกสาวตนเองและยิ่งได้รู้ว่าตอนนี้บูรณิการ์กำลังตั้งครรภ์ก็ยิ่งโกรธ ทำให้คนที่เดินผ่านมาได้ยินพอดีอย่างบรรณวิช์เดินเข้ามากระชากคอเสื้อของกองทัพขึ้นแล้วอัดหมัดหนักๆ เข้าหน้าอีกฝ่ายเต็มแรงด้วยความโกรธ โดยที่พ่อกับแม่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ตุ้บ! โอ๊ย! กองทัพโดนหมัดของพี่ชายบูรณิการ์จนหน้าหัน โหนกแก้มแตก แม้จะไม่พอใจอยากจะสวนกลับ แต่ก็ได้แต่เม้มปากกำมือแน่น เพราะยังไงตัวเองก็เป็นคนผิดและสมควรโดนแบบนี้แล้ว “มึงทำน้อ
ตอนนี้เขาตามหาบูรณิการ์เจอแล้ว จากที่ใช้เวลามาอยู่พักหนึ่ง ตอนนี้พี่ชายทั้งสองก็ประสบปัญหาหัวใจพร้อมกับตนเองและทั้งสองก็ ‘เมีย’ อุ้มท้องหนีไปเหมือนกันกับตน แต่ทุกคนสมหวังกันแล้ว มีความสุขกับพี่สะใภ้แล้ว เหลือแต่เขาที่ยังคงตามง้อบูรณิการ์อยู่ เขาอิจฉาพี่ชายทั้งสองเหลือเกินที่พี่สะใภ้ยอมให้อภัยแล้ว เหลือแต่ตัวเองนี่แหละที่ต้องมานั่งดื่มย้อมใจทุกวันในห้องของโรงแรมที่เคยเป็นสวรรค์ของตนและบูรณิการ์ ห้องนี้แหละที่ทำให้เขาและเธอได้มีเจ้าตัวเล็กด้วยกัน ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด! “ครับแม่” เมื่อเห็นว่าเป็นแม่โทรมา เขาจึงรีบรับ ไม่อยากให้ท่านรอนาน “อยู่ไหนน้องเหิม ตอนนี้แม่กับพ่ออยู่บ้านนะลูก” นารีเอ่ยถามลูกชายคนเล็ก นางได้อยู่ยาวตั้งแต่กองพลโดนยิงอาการสาหัสและมีเรื่องวุ่นวายต่อให้จัดการจนตอนนี้ก็ยังไม่ได้กลับไปหาสามีและลูกที่ต่างประเทศ โชคดีที่พวกเขาเข้าใจนางว่าลูกชายทั้งสาม
บัวบูชากับอำนาจมองหลานสาวที่ตนเองรักเหมือนลูกสาวแท้ๆ เพราะทั้งสองแต่งงานอยู่กินด้วยกันมานานยี่สิบปีก็ไม่มีโซ่ท้องคล้องใจ แต่ก็มีหลานสาวและหลานชายลูกพี่ชายมาให้ได้ชื่นใจ และตอนนี้บูรณิการ์ก็มาอยู่ด้วยที่นครปฐม มาช่วยงานที่ร้านทองกิจการของตนและสามีและช่วยจัดการบริหารระบบของตลาดสดให้ใหม่ “คุณว่าหนูบีบีดูซึมๆ ไหมคะ” บัวบูชาถามสามีพร้อมกับมองไปทางหลานสาวที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ในสวนหลังบ้านในตอนเช้า “ผมสังเกตตั้งแต่วันแรกที่หลานมาถึงที่นี่แล้วแหละบัว แล้วบัวได้โทรถามพี่บันลือและพี่จิตตรารึยังว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมหนูบีบีถึงตัดสินใจลาออกจากงานที่ชอบแล้วมาอยู่ช่วยงานเราที่นี่” อำนาจเอ่ยกับภรรยา “บัวโทรไปถามพี่บันลือแล้วค่ะ แต่พี่บันลือก็ไม่รู้เรื่องอะไร ทุกอย่างเป็นการตัดสินใจของหนูบีบีเอง อีกอย่างพี่บันลือก็บอกว่าให้หนูบีบีพูดเอง เราอย่าไปเซ้าซี้เดี๋ยวจะทำให้บีบีเกิดความเครียดได้ค่ะ” บัวบูชาบอกสามี&n
Comments