ตอนที่ 2 ที่ระบายของความเกลียด nc

สิบสี่ปีต่อมา

“ฮื่อ”

แสงไฟสดสว่างที่ส่องกระทบเข้ากับร่างไร้อาภรณ์ตรงหน้า ทำปวีร์ที่อยู่ในสภาพกึ่งเมาเกือบลืมวิธีหายใจ ยอดถันถูกฉกฉวยด้วยริมฝีปากอุ่น ชายหนุ่มรุกเร้าเรือนร่างสวยของผู้หญิงที่มีศักดิ์เป็นน้องสาว เมื่อชญาณัฐตกลงปลงใจใช้ชีวิตคู่กับปุริม หากนับตอนนั้นก็เป็นเวลาเกือบเจ็ดปีได้ที่หญิงสาวใต้ร่างก้าวเท้าเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ถาวรพร้อมกับแม่ และเป็นเวลาอีกเจ็ดปีเช่นกัน ที่พ่อและคนรักพยายามทำให้ปวีร์ยอมรับและเข้าใจในรักครั้งใหม่ ทว่ามันไม่เป็นผล ปวีร์ไม่เปิดใจยอมรับใครให้เข้ามาแทนที่แม่ของตน โดยเฉพาะผู้หญิงที่ชื่อชญาณัฐ คนที่เขาเกลียดฝังใจ ซ้ำยังเป็นคนพาลเกลียดไปยังถึงลูกของเธอ

ชญาณัฐเป็นแม่หม้ายลูกติด...

เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดพร้อมกับจังหวะการกระแทก ร่างเล็กกระเพื่อมถี่บนเตียง หลุดร้องครวญครางขณะที่น้ำตาเอ่อคลอด้วยความเสียดเสียว เฌอเอมที่กำลังนอนตัวเปลือย ให้คนบนร่างสอดใส่ท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้ามารังแกในช่องทางนุ่มนิ่มครั้งแล้วครั้งเล่า มือบางยกขึ้นจับลำแขนที่กำลังคร่อมส่วนบนทั้งจิกลงเนื้อผิวครั้นความเสียวซ่านเล่นงาน แก่นกายเสียดสีดังสวบสาบครั้นน้ำเมือกใสไหลออกเพื่อหล่อลื่นตามอารมณ์ที่กำลังทะยาน

“เอม อึ่ก...อ่า”

“พี่วีร์ พอแล้ว อย่ารังแก”

คำร้องห้ามแบบนี้เปล่งออกมาทุกครั้งที่เกิดเรื่องอย่างว่า ครั้นครั้งแรกที่เธอตกเป็นของลูกชายพ่อเลี้ยงตัวเองมาจากงานวันเกิดอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์

“อ่า...”

“พะพี่ เอมจุก อื้อ”

แผดร้องเสียงหลงครั้นถูกกระแทกกระทั้นอย่างแรงจนรู้สึกจุก ปวีร์ก้มประกบเรียวปากบดขยี้คนใต้ร่างอย่างพอใจทั้งหยุดชะงักการขตยสะโพกไว้ชั่วขณะ ครั้นผู้หญิงที่มีศักดิ์เป็นน้องสาวทว่าเกิดจากคนละพ่อละแม่ อ้าปากพะงาบทั้งหน้าแดงตัวแดงไปเสียหมด หลายต่อหลายครั้งที่ชายตรงหน้าแอบเข้ามากระทำ ทว่าไม่เชิงย่ำยีเมื่ออีกฝ่ายก็เผลอเต็มใจให้เผลอไผลไปโดยปริยาย

ชายหนุ่มป้อนจูบให้น้องต่างสายเลือดอย่างดูดดื่ม เกลียวลิ้นสอดตวัดหาลิ้นอ่อนอย่างช่ำชอง ฝ่ามือหนาหนึ่งข้างกอบกุมเต้าอวบบีบขย่ำจนเนื้อนมไหลออกตามง่ามทั้งกอดกระชับร่างน้อยๆ และกดแทรกแท่งเนื้อลงจมมิดในตอนที่กำลังแลกน้ำลายให้คนเด็กกว่าอย่างหรรษา

“พะพี่!!”

“อะไร”

“ปล่อยข้างนอกได้ไหม เอมยังไม่ได้ซื้อยา”

“ก็รู้ว่าจะขึ้นมาหา ทำไมไม่เตรียม”

ตำหนิคนเด็กกว่าที่ไม่เตรียมพร้อม ทุกครั้งที่ผู้ใหญ่ในบ้านไม่อยู่หรือมีเหตุต้องออกไปไหนมาด้วยกัน เฌอเอมย่อมถูกอีกฝ่ายป้อนความเสียวอย่างลับๆ มานานเป็นปี แต่กระนั้นปวีร์กลับไม่เคยมองเธอเป็นน้องที่น่ารักหรือมีความรู้สึกอ่อนโยนกับเธอเลยสักนิด

เหตุผล คือเธอเป็นลูกติดของคนที่เกลียด...

“แตกนอกนะ เอมกลัว…”

“’ ขอแตกในปากเธอแล้วกัน”

พูดจบก็ก้มซดดูดลำคอขาวทั้งออกแรงขยี้และกัดจนเกิดร่องรอยขึ้นมาอย่างจงใจ เพราะอีกฝ่ายมักมีร่องรอยแบบนี้ปรากฏในตัวเป็นผลให้ผู้ชายส่วนมากไม่กล้าเข้าใกล้เพราะคิดว่าเธอคงมีผู้ชายเป็นตัวเป็นตน แต่เปล่าเลยเธอถูกผู้ชายที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอนอนเอาทุกครั้งที่มีโอกาส

"อ่ะ!! ดูดแรงไป มันจะเป็นรอย"

"กลัวไม่มีผู้ชายเข้าหาเหรอ"

"ปะเปล่า กลัวแม่ถาม"

ทว่าลำคอก็ยังถูกดูดขยี้อย่างไม่สนใจคำร้องห้าม ทั้งคนตัวเล็กถูกพลิกจับเปลี่ยนให้อยู่ในท่าคลานเข่า เฌอเอมหมอบหน้าซุกลงหมอนสีขาวใบใหญ่แอ่นก้นกลมสวยขึ้นสูงให้คนด้านหลังได้สอดเอ็นร้อนเข้ามา และเป็นท่าที่เธอไม่ชินแม้แต่ครั้งเดียวทุกการสอดแทรกมักมากับการจุกหน่วง ปวีร์ยัดเยียดมันเข้ามาได้อย่างถนัดจนมิดลำ ฝ่ามือหนาประคองก้นกลมและสอบสะโพกขยับรูดลำกายอย่างชอบใจพลางหลุบตาต่ำมองอวัยวะตัวเองที่กำลังเสียดสีในช่องรูหยักอันแดงแจ๋

กลีบกุหลาบช่อนี้มีแต่ปวีร์ที่ได้ลิ้มลองและเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว เขาขยับกระแทกดุเดือดจนร่างบางน้ำตารื้นจากความจุกทั้งความเสียวปะปน คนด้านหลังเขยื้อนเอวแรงจนคนโดนเผยอปากครางระส่ำทว่าเสียงมันกับจมหายลงไปในหมอน ในขณะที่ชายหนุ่มก็สูดปากมองการขยับความเป็นชายทะลุทะลวงรูรักเข้าไปจนสุด

“อ๊า”

“พี่วีร์ จะจุก อื้อ”

“จุกหรือเสียวเอาดีๆ”

“ท่านี้เอมจุก”

เมื่ออีกฝ่ายสะอื้นกับความหน่วงช่องท้อง คนด้านหลังก็ชะงักลงทันทีแล้วก้มลงจูบบนแผ่นหลังเนียนอย่างแผ่วเบาจนหญิงสาวแอบประหลาดใจอยู่มาก ปวีร์ไม่เคยอ่อนโยนกับเรื่องบนเตียง ตลอดเวลาที่เคยนอนด้วยกันทว่าคราวนี้กลับทำในสิ่งที่เธอไม่คิดว่าเขาจะทำ

“อดทนให้พี่หน่อย ชอบท่านี้ที่สุดเลย”

น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูจนคนฟังขนลุกอย่างเหลือ ครั้งแรกด้วยซ้ำที่เขาแทนตัวเองว่าพี่เพราะที่ผ่านมามีแต่ฉันกับเธอมาตลอด คนเด็กกว่าที่อยู่ใต้อาณัติไม่มีสิทธิ์ร้องขอใดๆ ยอมให้คนอายุมากกว่าได้กระทำในท่าคลานเข่าอย่างสมใจ เพราะต่อต้านไปก็ไม่เป็นผลอยู่ดี คราวนี้เฌอเอมจัดท่าทางตัวเองใหม่ใช้แขนสองข้างยันค่ำลงเตียงนิ่มแยกขาออกในจังหวะที่ถนัดให้ปวีร์ได้กระแทกเข้ามา เสียงเนื้อกระทบกันดังตับๆ ก้องขึ้นทั้งเสียงครางเครือของผู้ชายด้านหลังคำรามราวราชสีห์

“อ๊า อร๊าง!!”

“ร่อนยั่วเหรอ”