Mag-log inShare
ตอนที่ 9 เต็มใจช่วย nc
Huling Na-update:
2025-02-26 01:23:34ความทรงจำในคืนนั้นมันกลับเข้าในความคิดของปราญติญาอีกครั้ง
ผับ XXX เมื่อสองสัปดาห์ก่อน
“คุณค่ะ ช่วยฉันด้วย” ปราญติญาคว้าแขนผู้ชายคนหนึ่งที่เดินออกมาจากห้องน้ำชาย
“จะให้ผมช่วยอะไรครับ” ชายหนุ่มหันมาถาม
“ช่วยพาฉันออกไปจากตรงนี้ เรียกแท็กซี่ให้ฉันก็ได้”
“คุณเป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่า”
“ฉันรู้แค่ว่าฉันรู้สึกแปลกๆ นะคะพาฉันออกไปจากตรงนี้”
ชายหนุ่มคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงที่เพื่อนติดต่อมาให้เขาจึงไม่รีรอที่จะพาเธอเดินออกไปที่รถ
“ขึ้นรถมาเถอะ” เขาเปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่งในและรับขับออกไปยังคอนโดมิเนียมของตนเอง
“คุณช่วยฉันด้วย ฉันร้อนฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้”
“ก่อนหน้านี้คุณกินอะไรมาหรือเปล่าอาการคุณเหมือนคนโดนยาเลย”
“ฉันไม่รู้แต่ฉันดื่มเครื่องที่เขาสั่งให้ ฉันร้อน ร้อนมากๆ”
หญิงสาวพูดแล้วพยายามจะดึงเสื้อของตัวเองออกทำให้เขาต้องรีบขับรถให้เร็วขึ้น
ภาณุวิชญ์ก็ไม่นึกมาก่อนว่าเพื่อนตนเองจะเล่นพิเรนทร์เอายาปลุกเซ็กซ์กับผู้หญิงที่ติดต่อมาให้
เขาจอดรถและพาเธอมายังลิฟต์เมื่อประตูลิฟต์ปิดชายหนุ่มก็คว้าเธอเข้ามากอดจูบลงไปยังเร่าร้อนหญิงสาวตอบรับจูบของเขาอย่างไม่ประสาเท่าไร่ เมื่อเรียวลิ้นสอดเข้าไปกระหวัดก็ทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตัว ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับหญิงสาวเมื่อก่อนมันร้อนวูบวาบร่างกายเหมือนกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง
ชายหนุ่มตักตวงความหวานในโพรงปากเล็กจนพอใจก็ปล่อยออกก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิด เขารีบอุ้มไปยังห้องของตนเองทันที
เขาวางเธอลงบนโซฟากลางห้องรับแขกแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรไปถามเพื่อนว่าให้ยาผู้หญิงคนนี้ไปมากแค่ไหนเพื่อตนเองจะได้เตรียมรับมือกับแต่เสียงของหญิงสาวก็ทำให้เขาต้องรีบวางโทรศัพท์ในมือลงและหันมาสนใจผู้หญิงตรงหน้า
“ช่วยฉันด้วย ฉันร้อน” หญิงสาวพยายามจะดึงสายเดี่ยวของตนเองออก ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้แล้วพยายามจะดึงเสื้อของหญิงสาวลงตามเดิมแต่กลายเป็นว่าเขาดึงแรงจนเกินไปทำให้เสื้อของหญิงสาวขาด
ภาณุวิชญ์เลิกสนใจจะถามเพื่อนอีกต่อไปเมื่อเห็นผิวขาวเนียนสวย อกอิ่มที่ปกปิดไว้ด้วยบราเกาะอกสีสวยนั้นทำให้เขารู้สึกพอใจอย่างมาก
“ช่วยฉันด้วยนะคะคุณ ฉันไม่ไหวมันร้อน ร้อนไปหมดทั้งตัวเลย” หญิงสาวร้องขอตอนนี้ร่างกายของเธอมันร้อนราวกับจะระเบิดออกมาถ้าเขาไม่ช่วยเธอคงแย่แน่ๆ
“ได้สิ ผมจะช่วยคุณเองนะ”
ภาณุวิชญ์จับให้หญิงสาวนอนราบไปบนโซฟาก่อนจะจัดการกับชุดของตนเองและหญิงสาวออกอย่ารวดเร็วเขาคร่อมทับไปบนร่างขาวเย้ายวน ริมฝีปากหยักได้รูปประกบจูบลงบนริมฝีปากสีสวยอย่างเร่าร้อนเรียวลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากลิ้นเล็กพยายามถอยหนีแต่นั่นยิ่งกระตุ้นให้เขากวาดปลายลิ้นไปทั่วโพรงปากอย่างย่ามใจ
“อื้อ....”
หญิงสาวคราวเบาๆ เมื่อรู้สึกว่าจูบของชายหนุ่มันเนิ่นนานจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก
ภาณุวิชญ์ยอมปล่อยให้หญิงสาวได้หายใจ ปลายลิ้นลากไปตามซอกคอระหงสูดดมกลิ่นกายหอมของเธอเข้าเต็มปอดก่อนจะลากต่ำลงมาดูดดุนหน้าอกอวบอิ่มทั้งดูดทั้งขบเม้มสลับไปมาทั้งสองข้างอย่างหิวกระหาย หญิงสอดมือไปในกลุ่มผมนุ่มกดให้เขาแนบชิดอกอิ่มแอ่นเข้าหาเพราะร่างกายร้อนรุ่มจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
“อ่ะ....อื้อ....”
ปราญติญารู้สึกทั้งเสียวและทรมานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไฟพิศวาสที่เขาจุดขึ้นทำให้เธอแทบหลอมละลาย เนื้อตัวเธอร้อนราวกับไฟ หญิงสาวบดเบียดร่างกายเข้าเขาอย่างเชิญชวน ยากำลังออกฤทธิ์อย่างเต็มที่และเธอก็ไม่อาจจะรอคอยได้อีกต่อไป
“คุณขา ฉันไม่ไวแล้ว ช่วยฉันนะคะ”
“ใจร้อนจังนะ แต่แบบนี้แหละที่ผมชอบ”
ริมฝีปากร้อนลากไปตามหน้าท้องแบบราบจากนั้นก็จับขาหญิงสาวกางออก
“เปียกไปหมดแล้วนะ”
เขากลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นกุหลาบสีสวยเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใสกลิ่นหอมของหญิงสาวทำให้ภาณุวิชญ์กัดฟันกรอดข่มความต้องการของตนเองอย่างที่สุดแต่ก็ไม่อาจทนต่อความงามและกลิ่นหอมตรงหน้าได้เลยสักนิด
“อ๊ะ!.....อื้อ.....”
ปราญติญาสะดุ้งเมื่อเรียวลิ้นร้อนบรรจงสัมผัสแผ่วเบาลงบนกลีบกุหลาบที่ไม่เคยเปิดเผยให้ใครได้เชยชมมาก่อน เสียงหวานครางกระเส่าร่างกายสั่นสะท้าน ภาณุวิชญ์เองก็ปวดหนึบไปทั่วท่อนเอ็นกลิ่นและรสชาติที่หอมหวานจนแทบคลั่ง เขาลากไล้ความเปียกชื้นไปตรงกลางกลีบปลุกเร้าจนหญิงสาวส่ายร่อนสะโพกยกขึ้นจากโซฟา
“อื้อ....คุณขาฉันเสียว มันเสียวมาก”
หญิงสาวบิดกายเร่าเมื่อเขาแยกกลีบสวยออกจากกัน แล้วส่งลิ้นร้อนปาดเลียอย่างไม่รังเกียจ สะโพกกลมกลึงส่ายไปมาตามจังหวะลิ้นเมื่อเขาสอดนิ้วเข้าไปกลางกลีบเธอดิ้นพล่าน
“ตอดดีชะมัด”
“คุณ....อื้อฉันไม่ไหว.....ได้โปรดช่วยฉันนะคะ”
ปราญติญาร้องขอเขาอีกครั้งแม้นิ้วยาวที่ดึงเข้าออกจะสร้างความเสียวซ่านให้เธอมากแต่มันก็ยังไม่ทำให้เธอหลุดพ้นจากความทรมานนี้เลยสักนิด
ภาณุวิชญ์ยิ้มอย่างพอใจเขาจับขาเรียวของเธอให้กว้างมากขึ้น ใช้ปลายท่อนเอ็นร้อนลากขึ้นลงกลางกลีบสวยจนน้ำหวานอาบชุ่มปลายก่อนจะกดความแข็งเข้าไปในโพรงถ้ำทีละนิด
“อื้อ...เจ็บ”
“เดี๋ยวมันจะดีขึ้นนะอย่าเกร็ง คุณเองก็จะหายจากการทรมาน เชื่อใจผมนะ”
หญิงสาวพยักหน้าเพราะตอนนี้เธอกำลังทรมานเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มก้มลงจูบเธออย่างเร่าร้อนเติมเชื้อไฟตัณหากับเธอจนแทบมอดไหม้ สองมือเคล้นคลึงความอวบอิ่มอย่างหนักหน่วงปลุกเร้าอารมณ์ของเธอให้พร้อมอย่างเต็มที่
“อ๊ะ!...เจ็บ....”
ปราญติญาร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อชายหนุ่มกดแท่งร้อนเข้าหาเธอทีเดียวจนลึกสุด
“ยังไม่เคยเหรอ”
ภาณุวิชญ์ไม่คิดว่าเธอจะยังไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อนแต่เขาก็ถอยไม่ได้อีกแล้วเพราะร่องรักของเธอนั้นตอดรัดอย่างแรง
“คุณ เอาออกไปได้ไหม ฉันเจ็บ”
“แต่เธอจะหายนะอดทนอีกนิด”
ชายหนุ่มเริ่มขยับสะโพกหมุนวนในร่องรักเพื่อให้เธอได้ปรับตัว ทุกจังหวะที่เขาขยับก็ทำให้คนที่นอนอยู่ด้านล่างร้องครางแทบไม่เป็นภาษา
“อื้อ...คุณ.....”
“ดีขึ้นไหม เสียวไหม”
“สะ.....เสียว....ฉันเสียวมาก”
เธอตอบไปตามที่ตนเองรู้สึก ความเจ็บปวดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวทรมานอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
“ตอดดีมาก แน่นมากเธอทำฉันปวดไปหมดแล้วนะ อ่าห์...”
เสียงเขากระท่อนกระแท่นเพราะแรงตอดรัดของเธอมันทั้งแรงและถี่
“คุณขา ฉันไม่แล้ว ขอเร็วอีกนิดได้ไหม”
“ได้สิ เดี๋ยวผมจัดให้ แรงหน่อยไม่ว่ากันนะฉันรู้ว่าคนโดนยาแบบเธอต้องช่วยยังไง”
เมื่อเห็นท่าทางของเธอแล้วเขาก็ไม่อาจจะนุ่มนวลได้เลยสองมือบีบขย้ำเต้าอวบอย่างแรง ปากก็จูบแลกลิ้นอย่างเมามัน
ตอนนี้ปราญติญาไม่อาจครองสติของตนเองได้ หญิงสาวกอดเขาแน่นช่องทางรักตอดรัดอย่างถี่รัวทุกอย่างมันอัดแน่นและกำลังจะระเบิดออก ร่างกายเธอสั่นสะท้านลมหายใจหอบถี่
“สะ...เสียว ไม่ไหว แล้วฉันเสียว....อื้อ...กรี๊ดดดด....”
หญิงสาวกระตุกเกร็งสมองมึนงงไปหมดไม่เคยรู้มาก่อนว่าความสุขแบบนี้มันจะเกิดขึ้นกับตัวเองได้ เธอเหนื่อยแทบจะหมดแรงแต่ภายในกลับยังร้อนระอุ
“หายหรือยัง”
“ฉันว่ามันดีขึ้น แต่มันยังไม่หาย ช่วยฉันอีกได้ไหมนะคะ ได้โปรด”
“ผมจะช่วยจนกว่าเธอจะหายนะ”
ภาณุวิชญ์กระซิบที่ห้างหูสะโพกของชายหนุ่มขยับโยกอย่างหนักหน่วง เขาจับขาเธอพาดบ่าแล้วสวนสะโพกเข้าออกอย่างบ้าคลั่งจนหญิงสาวครางกระเส่าความเสียวซ่านเพิ่มมากขึ้นอีกครั้ง
ทุกจังหวะที่ตอกกระแทกมันกำให้ชายหนุ่มกำลังจะเดินทางไปถึงสวรรค์ เขากระแทกเสยลึกในจังหวะสุดท้ายพร้อมกับเสียงหวานร้องครางเมื่อไปถึงจุดสุดยอดในเวลาไล่เลี่ยกัน
Pinakabagong kabanata
ปากบอกไม่แต่ใส่สุดเกียร์ ตอนที่ 31 ตอนจบ
ปราญติญาขับรถมาส่งพรชนกที่หน้าโรงพยาบาลเพราะใกล้จะถึงเวลาที่แฟนของเธอเลิกงานพอดี“บุ๋มดีใจกับป่านด้วยนะ”“ขอบใจจ้ะ ป่านก็ต้องขอบคุณบุ๋มมากถ้าบุ๋มไม่บอกให้ณุตามป่านไปที่สมุยป่านก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้ตัวเองจะเป็นยังไงบ้าง”“ป่านโชคดีมากๆ นะที่ณุเข้ามาช่วยไว้”“ใช่ป่านโชคดีมากทั้งเขาช่วยป่านไว้ทั้งคืนนั้นที่ป่านโดนยาปลุกเซ็กซ์และครั้งที่โดนผู้ชายเมาเข้ามาทำร้าย ถ้าไม่ได้ณุเข้ามาป่านคงแย่”“เพราะแบบนี้ป่านถึงยอมใจอ่อนแล้วยกโทษให้เขา”“มันก็มีส่วนอยู่นะแต่ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ป่านห่างจากณุป่านก็ไม่เคยลืมเขาได้เลย บุ๋มว่ามันเร็วไปไหม”“ไม่หรอกนะป่านกับณุไม่ใช่เพิ่งรู้จักกันสักหน่อย ทั้งสองคนรู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้วเพียงแต่ว่าแยกย้ายกันไปและกลับมาเจอกันอีกครั้ง บุ๋มบอกแล้วว่าคนเป็นเนื้อคู่กันยังไงวันหนึ่งก็ต้องกลับมาเจอกันอยู่ดี บุ๋มใจด้วยมากๆ บุ๋มไปก่อนนะ”เมื่อพรชนกลงจากรถไปแล้วปราญติญาก็ขับรถกลับมาที่คอนโดมิเนียมของภาณุวิชญ์อีกครั้งเมื่อมาถึงชายหนุ่มก็อาบน้ำสวมชุดนอนรออยู่แล้ว “วันนี้เป็นยังไงบ้างปวดแผลหรือเปล่า”“ไม่ปวดเลย ผมนอนทั้งวันจนจะปวดหลังแล้ว”“อดทนหน่อยนะยิ่งพักผ่อนเยอ
ปากบอกไม่แต่ใส่สุดเกียร์ ตอนที่ 30 เขาคือผู้ชายคนนั้น
ปราญติญาและพรชนกนั่งคุยกันต่อไม่นานก็มีอุบัติเหตุเข้ามาที่ห้องฉุกเฉินเสียก่อนทั้งสองคนจึงรีบวิ่งออกมาทำงานซึ่งกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยก็ถึงเวลาลงเวรเช้าพอดี“บุ๋มอยากไปเยี่ยมณุมั้ย”“จะดีเหรอ”“ดีสิณุต้องดีใจมากๆ ที่บุ๋มไปเยี่ยม”“จะไม่เป็นการรบกวนมากเกินไปใช่ไหม”“ไม่หรอกน่าเดี๋ยวป่านขอโทรถามณุก่อนว่าอยากจะกินอะไรเราจะได้ซื้อไปกินที่นั่น ว่าแต่บุ๋มจะไปกับป่านได้หรือเปล่าล่ะ”“ได้สิวันนี้พี่อรรถลงเวรสองทุ่มบุ๋มมีเวลาให้ป่านเยอะเลย ไปเยี่ยมณุหน่อยก็ดีเหมือนกัน”ปราญติญาโทรศัพท์ไปหาภาณุวิชญ์และบอกว่าจะชวนพรชนกมาทานอาหารเย็นด้วยชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะพรชนกก็คือเพื่อนของเขาและถ้าไม่มีเธอเขากับปราญติญาก็คงยังไม่เข้าใจหญิงสาวแวะซื้ออาหารที่ร้านด้านหน้าโรงพยาบาลก่อนจะขับรถพาพรชนกไปยังคอนโดมิเนียมของภาณุวิชญ์“เป็นยังไงบ้างเจ็บหนักเลยใช่ไหม” พรชนกทักทายภาณุวิชญ์ที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขก“ก็นิดหน่อยนะแต่เจ็บครั้งนี้มันคุ้มมากๆ เลยนะ” เขาพูดแล้วมองหน้าปราญติญาแล้วยิ้ม“บุ๋มดีใจด้วยนะที่ป่านกับณุเข้าใจกันตกลงคบกินจริงใช่ไหม”“ผมต้องขอบคุณบุ๋มมากๆ ถ้าบุ๋มไม่ช่วยผมกลับป่านก็คงไม่เข้าใจกันเร็วแ
ปากบอกไม่แต่ใส่สุดเกียร์ ตอนที่ 29 เรื่องดีและเรื่องร้าย
“ป่านทำไมถึงนอนห่างผมขนาดนั้นล่ะ ขยับเข้ามาใกล้ๆ ได้ไหม นอนห่างแบบนั้นแล้วผมจะกอดได้ยังไง”“ณุลืมอะไรไปหรือเปล่าณุมีแผลอยู่นะ ป่านกลัวจะดิ้นไปโดนแผลจริงๆ แล้วป่านน่าจะออกไปนอนอีกห้องหนึ่งหรือไม่ก็นอนที่ห้องรับแขกด้วยซ้ำ”“ไม่ได้นะ ป่านต้องนอนกับผมถ้าเกิดผมเป็นอะไรขึ้นมาตอนกลางคืนแล้วใครจะช่วยผมล่ะ”“ณุไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วนอนตอนอยู่ที่โรงพยาบาลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร เอาหมอนข้างกั้นไว้แบบนี้ดีแล้วเกิดป่านดิ้นไปโดนแผลขึ้นมามันจะแย่เอานะ”“ทำไมไม่เห็นใจกันเลยนะ ไม่ได้นอนด้วยกันตั้งเดือนกว่าแล้วนะแล้วจะมานอนห่างกันแบบนี้ได้ยังไง”“ณุอย่างอแงเป็นเด็กสิตัวเองเจ็บอยู่นะ”“ก็อยากนอนกอด”“ถ้าณุยังงอแงพูดไม่รู้เรื่องป่านจะออกไปนอนที่ห้องรับแขกแล้วนะ”“ถ้างั้นขอจับมือได้ไหมนิดเดียวนะ”“ได้สิ” ปราญติญาตอบตกลงและให้ภาณุวิชญ์จับมือไว้จนกระทั่งชายหนุ่มหลับสนิทเธอแกะมือเขาออกแล้วห่มผ้าให้เขาจากนั้นก็กลับมานอนอีกฝั่งของเตียงปราญติญาตื่นนอนตั้งแต่เช้าเธอลงไปซื้อแซนด์วิชกับขนมปังมาให้ภาณุวิชญ์ทานเป็นอาหารเช้า ส่วนอาหารกลางวันจะให้เขาสั่งขึ้นมาทานเองเพราะเธอทำกับข้าวไม่เป็นหญิงสาวให้เขาทานยาก่อนอาหารและทาน
ปากบอกไม่แต่ใส่สุดเกียร์ ตอนที่ 28 ลืมเรื่องสองเดือนแรก
“ผมขอโทษนะป่านที่ทำให้การมาเที่ยวสมุยของคุณต้องอุดอู้อยู่แต่ในโรงพยาบาล”“ไม่เป็นไรหรอกอย่างน้อยป่านก็ได้เที่ยวก่อนหน้าที่ณุจะมาแล้ว ว่าแต่ณุเถอะไหวแน่นะที่จะต้องออกโรงพยาบาลวันนี้”“ไหวสิผมไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียวหรอกนะ ป่านกลับกรุงเทพผมก็จะกลับด้วย หมอก็บอกแล้วว่าแผลของผมไม่ได้เป็นอะไรมากกลับไปรักษาตัวที่บ้านหรือโรงพยาบาลที่กรุงเทพก็ได้”“แล้วณุจะเอายังไงต่อจะไปนอนโรงพยาบาลไหมป่านจะได้ให้คุณหมอที่นี่เขาประสานงานให้”“ผมว่าไม่ดีกว่าตอนนี้ผมก็ดีขึ้นมากๆ แล้ว”“แต่ณุต้องกินยาแก้อักเสบให้ตรงเวลาและครบตามที่คุณหมอสั่งให้เข้าใจไหม”วันนี้เธอต้องกลับกรุงเทพตามกำหนดเดิมและภาณุวิชญ์ก็ไม่ยอมอยู่โรงพยาบาลต่อ เมื่อปรึกษาคุณหมอแล้วท่านก็อนุญาตให้เขาออกจากโรงพยาบาลได้แต่ต้องระวังเรื่องแผลและทานยาให้ครบคุณหมอให้ประวัติการรักษาไปด้วยเพราะเขาต้องไปให้หมอที่กรุงเทพตัดไหมให้ตอนนี้เธอเก็บของใช้ของตัวเองลงกระเป๋าเสร็จแล้วส่วนกระเป๋าเดินทางของภาณุวิชญ์ทางรีสอร์ทก็เอามาให้ตั้งแต่วันที่พาตำรวจมาสอบปากคำโรงพยาบาล เรื่องคดีเธอก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจและทางรีสอร์ทจัดการเพราะถึงเวลาแล้วที่หญิงสาวจะต้องบิน
ปากบอกไม่แต่ใส่สุดเกียร์ ตอนที่ 27 ขอเปลี่ยนคำตอบ
ปราญติญาระบายความรู้สึกของตัวเองออกมาโดยที่หญิงสาวไม่รู้เลยว่าภาณุวิชญ์นั้นรู้สึกตัวตื่นตั้งแต่เธอกลับมาจากห้องน้ำ ภาณุวิชญ์รู้สึกดีมากที่ได้ยินคำพูดของหญิงสาว เขาเองก็รู้สึกไม่ได้ต่างจากปราญติญาเลยระยะเวลาที่ไม่ได้เจอกันหนึ่งเดือนนั้นทำให้เขารู้ใจตัวเองมากขึ้น เขาไม่สามารถลืมเรื่องราวระหว่างตนเองกับหญิงสาวได้เลย เขาตั้งใจไว้ว่าจะตามมาขอโทษเธออย่าจริงจังและขอโอกาสกับปราญติญาอีกครั้ง เขาจะบอกความรู้สึกที่มีกับเธอทั้งหมดเพราะกลัวว่าจะเสียเธอไปภาณุวิชญ์มาถึงสมุยในเย็นวันศุกร์หลังจากเช็กอินที่รีสอร์ทเดียวกับปราญติญาแล้วก็ไปหาเธอที่บ้านพักซึ่งรู้มาจากพรชนกว่าหญิงสาวพักอยู่ที่บ้านหลังไหนเมื่อไปถึงก็ยืนเคาะประตูอยู่นานแต่ทั้งบ้านก็เงียบสนิทชายหนุ่มจึงเดินไปหาเธอบริเวรชายหาดเพราะคิดว่าหญิงสาวน่าจะไปเดินเล่นเขาเดินไปเรื่อยๆ จนเห็นเธอเดินอยู่ที่ชายหาด แต่ก็ไม่ได้ตามเธอในระยะใกล้เพราะกลัวจะรบกวนเวลาของหญิงสาว แต่ก็ไม่คิดเลยว่าการที่เขาทิ้งระยะห่างจากเธอมากนั้นมันจะทำให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ถ้าหากปราญติญาเป็นอะไรไปเขาคงรู้สึกผิดและให้อภัยตัวเองไม่ได้อย่างแน่นอน“คุณจะหลับแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนนะ น
ปากบอกไม่แต่ใส่สุดเกียร์ ตอนที่ 26 ตื่นมาคุยกันหน่อย
เพราะมัวแต่ตกใจปราญติญาจึงไม่ทันได้สังเกตว่าผู้ชายที่เข้ามาช่วยเธอนั้นคือใคร แต่พอพาเขาขึ้นมาบนรถพยาบาลและกำลังตรงไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดพยาบาลที่มาด้วยก็เริ่มซักประวัติชายหนุ่มเพราะกลัวว่าถ้าไปถึงที่โรงพยาบาลแล้วเขาจะหมดสติไปเสียก่อน“คนเจ็บชื่ออะไร อายุเท่าไหร่คะ เคยมารักษาที่นี่ไหม คุณมีบัตรประจำตัวหรือบัตรประกันติดตัวมาหรือเปล่า”“ผมชื่อภาณุวิชญ์อายุ 27 ปี บัตรประจำตัวบัตรประชาชนผมอยู่ในกระเป๋าครับ” เสียงที่ตอบนั้นฟังดูเบาแต่มันก็ทำให้ปราญติญารีบหันหน้าไปมองเธอตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าคนที่นอนเจ็บอยู่ตรงหน้าคือภาณุวิชญ์“ณุมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”ภาณุวิชญ์ยิ้มก่อนจะตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา“ผมมาหาป่าน” เขาตอบเบาๆ เพราะตอนนี้เริ่มเจ็บแผลมากขึ้นเรื่อยๆ“คุณรู้จักกับคนเจ็บเหรอคะ” พยาบาลที่นั่งมาถามขึ้น“ค่ะฉันรู้จักเขา”“ถ้ายังงั้นเดี๋ยวไปถึงโรงพยาบาลคุณช่วยทำประวัติคนไข้ให้ฉันด้วยนะคะ เราอาจจะต้องรีบพาเขาเข้าไปผ่าตัดด่วนเพราะตอนนี้เลือกเขาออกเยอะมาก”“ที่นี่มีคุณหมอประจำห้องผ่าตัดใช่ไหมคะ”“มีค่ะคุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ แต่คนไข้ค่อนข้างเสียเลือดมาก คุณเลือกกรุ๊ปอะไรคะพอจะจำได้ไหม” พยาบ
Maaari mong magustuhan
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา15.9K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.8K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.8K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก21.6K viewsสายใยรักเมียจำยอม Love's Submission
ลิขิตา Likita75 viewsท่านประธานขาอย่าดุ
มณีมายา/แอล/รมตี804 viewsแผนร้ายพ่ายบ่วงรัก
ปังจัง55 viewsเมียลับของท่านประธาน
baiboau-เนื้อนวล700 views
