บทที่ 6: วาเลนไทน์กับหมากฝรั่ง

เม็ดฝนเริ่มโปรยปราย ในช่วงเย็นของเมืองหลวงอย่างกรุงเทพ นักแสดงหนุ่มอย่างนพสูรย์นั่งอมยิ้มอยู่ใรถ ที่กำลังติดไฟจราจร นึกถึงรสจูบเมื่อสักครู่นี้

“สูรย์ แกนั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียว แก้มจะแตกละ” อู๊ดหันหน้ามอง และเอ่ยถามด้วยความสงสัย ขณะกำลังจับพวงมาลัยมองท้องถนน

“ป่าวพี่อู๊ด วันนี้อาหารอร่อยมาก” นพสูรย์พยายามกลบเกลื่อนทั้งทีมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า

“เวลาคิดยังไง คุยงานเสร็จ ขอกินโมโม่คนเดียว” อู๊ดถามต่ออย่างอดสงสัยไม่ได้

“ไม่มีอะไรพี่อู๊ด แค่อยากกิน ถ้าไปกับพี่ นักข่าวกับแฟนคลับจะยิ่งจำได้ละ”

“เออ จริงด้วย” อู๊ดพูดอย่างเข้าใจ

ขณะเวลาที่กรรณก้าวเดินออกจากชั้นเรียนที่เพิ่งหมดเวลาเรียน เดินเท้าออกมาพร้อมสองสาวเพื่อนสนิท

“แก ดูนี้สิ” ลูกไม้ร้องเสียงดัง พร้อมกับชู iPhone รุ่นใหม่ล่าสุด พร้อมภาพปริศนา สร้างความตกตะลึงให้กรรณเป็นอย่างมาก

“นี้มันรูปแอบถ่ายพี่นพสูรย์พระเอกดาวรุ่ง จูบกับใครอะ” กะทิเอ่ยถามด้วยความสงสัย

แต่กรรณพอจะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันก่อน

“นั่นสิ เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นไม่ชัด แต่คนที่จูบอะเป็นพี่นพสูรย์แน่ๆ แกดูสิกรรณ” ลูกไม้เอ่ยถาม

“หาอะไร” กรรณตอบด้วยน้ำเสียงกังวล

“อะไร กรรณ ตกใจอะไร” กะทิ ถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไร” กรรณเอ่ยตอบปฏิเสธเสียงสูง

ทำเอาสองสาวงงงุน แต่เมื่อทั้งสองดูว่าในภาพนั้นไม่ออกว่าเป็นตน กรรณจึงแอบโล่งอก แต่ก็ยังอดกังวลไม่ได้ว่า ภาพที่ตนยืนจูบกับนพสูรย์ มีคนแอบถ่ายได้ยังไง

“นี้นพ ภาพหลุดนี้เป็นแกใช่มั้ย” อู๊ดถามด้วยความโมโห พร้อมกับโยน iPad ใส่ตักนพสูรย์

“อะไรพี่อู๊ด” นพสูรย์ถามด้วยความงุนงง

“รูปที่แกยืนจูบกัยผู้หญิงคนนี้ อย่าปฏิเสธนะว่าไม่ใช่แก ดูฉันจำว่าที่แกออกไปคุยงานกับลูกค้าได้ ถึงว่าทำไมมีพิรุธ หลุดไปถึงมือนักข่าวแล้ว นักข่าวจอมขุดอย่าง Gossip Boy นะสิ ตายๆ” อู๊ดบ่นออกมายาวเยียด

นักแสดงหนุ่มมองภาพหลุดขอตนเองกับสาวทรานส์ ก็อดยิ้มไม่ได้

“แกไม่ต้องมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ ต่อไปนี้จะไปไหนมาไหนแกต้องไปกับฉันทั้งนั้น ไม่งั้นเป็นข่าวอีก” อู๊ดออกคำสั่ง ทำเอานักแสดงหนุ่มโอดคราญ

เนื่องจากในวันนี้เป็นวันที่ 14 กุมภา เหล่าแฟนคลับของนพสูรย์ให้ของขวัญเป็นจำนวนมาก เอารถ 10 คันมาขนก็ยังไม่ไหว

“พี่อู๊ดช่วยรับของขวัญไปก่อนนะ เดี๋ยวผมค่อยมาจัดการทีหลัง” นพสูรย์ เอ่ยพร้อมกับรีบหาจังหวะหนีไปเลยทันที

“เดี๋ยวนพ แกจะไปไหนนะ” อู๊ดเอ่ยโวยวายในขณะที่สองมือไม่ว่าง ถือของขวัญเต็มสองมือ

นพสูรย์จึงรีบนั่งรถมา ตามความเสียงของหัวใจของตัวเอง พร้อมอมยิ้มบางๆ ก่อนที่จะเห็นเป้าหมายของเค้ายืนอยู่กับเพื่อนอีกสองคน ชายหนุ่มจึงรีบตรงไปหาเธอแทนที

“ไง ยายบื้อ” ชายหนุ่มเอ่ยแซว แต่ก็นึกอดตบปากตัวเองไม่ได้ มีหวังสาวหมวยตรงหน้าต้องโกรธแน่ๆ

“จะหาเรื่องกันรึไงลุง” กรรณถามกลับด้วยความเริ่มหงุดหงิด หน้าหงิกหน้างอ

“เรียกลุงเดี๋ยวเหอะ วันนี้ฉันมาดีนะ” นพสูรย์ยักคิ้ว คิดในใจ สาวน้อยตรงหน้า ก็น่ารักนี่นา

“มีธุระอะไรไม่ทราบคะ” กรรณเอ่ย ด้วยน้ำเสียงประชดประชัน พร้อมกับถอนหายใจเบะปาก

“ก็...” นพสูรย์เอียงคอ ยกไหล่ แล้วตอบออกไปว่า พร้อมกับจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสาวตรงหน้า

“เธอไม่มีอะไรให้ฉันหน่อยเหรอ วันนี้วันวาเลนไทน์นะ” คำพูดของนพสูรย์ ทำให้ตัวกรรณนึกได้ว่า วันนี้วันวาเลนไทน์นี่นา ฉันลืมไปเลย

“อะไรนะ” กรรณ พูดด้วยความงุ่นงง

นพสูรย์จึงใบ้ชี้ไปทางคู่รักหนุ่มสาวที่ตัวของหญิงสาวนั้น กำลังส่งช็อกโกแลตให้ผู้ชายซึ่งอยู่ในบริเวณไม่ไกลจากตรงนั้น ด้วยสายตาที่หวานซึ้งราวกับโลกนี้มีเพียงเธอและเขา

“ให้ตายเถอะ” กรรณอุทานเสียงดัง คิดในใจว่าวันนี้ตาลุงกอริลลาจะมาไม้ไหน ต้องการแกล้งเธอหรือเปล่า

…

“หลงตัวเอง ฉันไม่ได้หลงใหลได้ปลื้มกับคนอย่างนายหรอกนะลุง” หญิงสาวโวยวายเสียงแข็งจนเผลอลืมไปว่าเพื่อนทั้งสองคนยังอยู่บริเวณนั้น

“แต่ทำไมเธอไม่ให้ของขวัญฉันล่ะ” นพสูรย์เอ่ยอ้อน พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน วันนี้มาแปลก ทำตัวออดอ้อน

“งั้นเอานี่ไป” ด้วยความจำยอม กรรณจึงหยิบ หมากฝรั่งสีขาว จากกระเป๋าสะพายที่เธอพกไว้เป็นประจำ ให้กับชายหนุ่มนักแสดงไป

“ฉันถือว่าเธอให้ของขวัญฉันแล้ว จะรับไหว แต่ขอให้ตั้งอกตั้งใจเรียนนะ อย่าให้ได้เกรด D หรือ C อีกล่ะ” นักแสดงหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม ใบหน้าระเรื่อสีแดง

“เสือก” กรรณตะโกนพูดออกไปตามหลังในขณะที่นักแสดงหนุ่มเดินหนีไปไกลแล้ว โดยไม่หันมาโต้เถียงหรือมองหญิงสาวเลยด้วยซ้ำ

จากนั้นทั้งลูกไม้และกะทิที่มองเห็นสถานการณ์ทั้งหมดจึงรีบเดินมาหากรรณ ด้วยความตื่นตระหนกและอยากรู้อยากเห็น ว่าเพื่อนของเธอมีอะไรกับนักแสดงหนุ่มชื่อดังหรือเปล่า

“ตะกี้เธอพูดอะไรกับพี่นพสูรย์นะ” กะทิเอ่ยถาม แบบต้อนให้จนมุมเอาให้ได้

“ใช่ๆๆ แถมตะโกนซะเสียงดังเชียว” ลูกไม้ถามเสริม เพื่อเค้นหาความจริง

“ไม่มีอะไรหรอก อีตาลุงนั่นอยากได้ของขวัญวันวาเลนไทน์จากฉัน ฉันก็ให้หมากฝรั่งไปก็แค่นั้นเอง”

“งั้นเองหรอ” สองสาวเอ่ยพร้อมกัน แต่ในใจทั้งสองคนคิดว่า ไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ ที่เพื่อนของตนจะรู้จักกับนักแสดงหนุ่มดาวรุ่งอย่างนพสูรย์ แถมยังให้ของขวัญวันวาเลนไทน์กันอีก มันต้องไม่ธรรมดา

…

ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง นพสูรย์ก็มองหมากฝรั่งในมือยังแอบสะใจว่าแผนการของเขาได้สำเร็จไปอีกขั้นนึงแล้ว ไม่รู้ทำไมตัวเขาอยากจะเห็นหน้าสาวหมวยคนนี้เสียเหลือเกิน ไม่ว่าเธอจะดุด่าหรือเรียกเขาว่าลุงก็ไม่เคยโกรธ แต่นึกอีกมุมนึงทั้งชีวิตเขาเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาโดยตลอด เคยจูบกับผู้หญิงมาหมด แต่กับเธอคนนี้เป็นสาวประเภทสองหรือเรียกง่ายๆ ว่ากะเทย แต่จะคิดอะไรกับเธอไหมเนี่ย แต่ในเมื่อทำแล้วมีความสุข เอาไว้ค่อยคิดเรื่องทั้งหมดนี้แล้วกัน ชายหนุ่มมองหมากฝรั่งพร้อมกับรอยยิ้ม

“สวัสดีครับสามสาว วันนี้รับอะไรดี” ภุมเรศเอ่ยทักทายทั้งสามสาว ด้วยสีหน้าที่แจ่มใส

“เหมือนเดิมค่ะพี่ภีม” ลูกไม้เอ่ยตอบ อย่างมีมิตรไมตรี

“ว่าแต่กรรณกับพี่นพ ไปสนิทกันตอนไหน บอกมาสิ” กะทิเปิดประเด็นในสิ่งที่สงสัยเพื่อน

ทำเอากรรณถึงกับพูดไม่ออก แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าเพื่อนทั้งสองคนอยู่ในบริเวณที่ไม่ไกล กับที่ตัวเธอคุยกับนพสูรย์ แถมตัวนพสูรย์ยังทวงของขวัญวาเลนไทน์จากเธอ เพื่อนทั้งสองคนของเธอคงได้ยินคำทวงของตาลุงกอริลลาแล้วล่ะ

“ใช่แล้ววันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ซะด้วย มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ” ลูกไม้เสริม ทำเอากรรณถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก นั่นสิ โกหกไปสองคนนั้นคงไม่เชื่อแน่ๆ คงจะเห็นถามฉันไม่หยุดไม่หย่อน ดูท่าทั้งสองคนคงไม่ยอมแพ้

“ทำไมถึงกับพูดไม่ออกเลยหรอ ไหนเล่ามาซิ” กะทิเค้นถาม

“มาเสิร์ฟแล้ว จากวันวาเลนไทน์ไม่ไปให้ดอกไม้ให้กับหนุ่มที่ไหนเหรอ” ภุมเรศเอ่ยถามทั้งสามสาวพร้อมกับรอยยิ้ม และพูดถึงเทศกาลวันวาเลนไทน์

“ไม่มีใครหรอกค่ะพี่ภีม พวกเราก็มีแค่เพื่อนกันนี่แหละ” ทั้งสามตอบ พร้อมกับรอยยิ้มแอบเศร้าส่งกลับไป ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่รบกวนเวลาของเธอ กลับไปทำงานที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่มต่อ

“อย่าเปลี่ยนเรื่อง ไหนเล่ามาซิ เธอกับพี่นพรู้จักกันถึงขั้นไหนล่ะ” ลูกไม้ถามต่อ

“แถมให้ของกันในวันวาเลนไทน์ด้วย” กะทิเอ่ยเสริม

“ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่สืบเรื่องนักข่าวที่ตามมาวอแวที่ฉันให้เธอช่วยสืบไงกะทิ แล้วตาลุงนั้นก็มาขอของขวัญวันวาเลนไทน์จากฉัน ฉันก็จำยอมให้ไปอ่ะ” กรรณพูดอย่างจำยอม

“ก็ดี ถ้าเธอสนิทกับพี่นพ ฉันจะได้ขอลายเซ็นเขาได้ง่าย” ลูกไม้เอ่ยพร้อมกับอมยิ้ม

“งั้นแสดงว่าเรื่องของ Gossip Boy ที่ฉันไปสืบก็เป็นเรื่องใหญ่น่ะสิ” กะทิ เอ่ย

“Gossip Boy ตามติดดารานักแสดงหลายคน แต่ที่สงสารที่สุดก็คือน้องเขตแดน” กรรณตอบ

“นั่นสิน้องเค้ายังเด็กอยู่เลย โจมตีเขาอยู่ได้แม้แต่พี่นพสูรย์ ก็โดนไม่น้อย” ลูกไม้เห็นด้วย

“นี่ฉันเพิ่งเห็นใบประกาศอีเวนท์ วันเกิด ของน้องเขตแดนในอีก 2 เดือนข้างหน้า” กะทิออกไอเดียหลังจากที่เธอเปิด iPad พร้อมชี้ให้เพื่อนสาวอีกสองคนดู ทั้งสามจึงตกลงว่าจะไปให้กำลังใจน้องเขตแดนในงานวันเกิด ในอีกสองเดือนข้างหน้าที่จะมีงานอีเวนท์