All Chapters of ปีกที่สมบูรณ์ของซุปตาร์ : Chapter 1 - Chapter 10

“ปิดเทอมแล้ว!!”ฉันตะโกนสุดเสียงด้วยความดีใจ พร้อมมอง สมุดพกรายงานผลการเรียน ประจำภาคเรียนที่ 2 ของชั้นมัธยมปีที่ 6 ที่เพิ่งจบไปหมาดๆ“น้อยๆ หน่อยกรรณ ต้องขนาดนี้เลยเหรอ” พายุ เพื่อนชายที่สนิทกันมาตั้งแต่ม.1 มองด้วยสีหน้าอมยิ้มทรงเสน่ห์ที่สมกับเป็นคิ้วบอยประจำรุ่น ใครจะคิดว่ากระเทยแบบฉันจะมีเพื่อนผู้ชายที่แมนทั้งแท่ง หล่อน่ารักสไตล์คิ้วบอย แถมผลการเรียนยังติดท็อป 5 ของรุ่นอีกด้วย ที่สำคัญคือความคิดอ่านของเราไปด้วยกันได้ดี จึงคบกันมาเกือบ 5 ปี“ก็ดีใจสิ ยุรู้มั้ย ฉันจะได้พักอยู่บ้านซะที ฉันต้องนั่งรถตื่นมาโรงเรียนตั้งแต่ตี 5 เหนื่อยเพลียแทบแย่” ฉันบ่นจนพอใจ“เออ เกรดกรรณเป็นยังไงบ้าง” พายุถามนิ่งๆ พร้อมมองไปที่สมุดพกบอกคะแนนของฉัน“โอ๊ย อย่าสนใจเกรดฉันเลย ไหนพายุ ได้เกรดเท่าไหร่”“อ่อ เทอมนี้เราได้ 3.97 นะ” โห คะแนนสูงมาก สมแล้วกับการเป็นท็อป 5 ของรุ่น ฉันแอบคิดในใจก่อนจะชม“โห เรียนเก่งจังพายุ ฉันยังไม่ได้เปิดดูเลยอะ งั้นมาเปิดดูพร้อมกัน” ฉันพูดพร้อมยิ้มแห้งๆ แก้เขิน พายุรอพร้อมลุ้นไปกับฉัน“2.79 โห ต่ำเตี้ยเรี่ยดินมากเลย...” ฉันบ่นพลางถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก จนรู้สึกได้ถึงอุ้

หลังจากนั้นทั้งหนูยา พายุ และกรรณก็เริ่มเปิดเทอมเข้าสู่โรงเรียนของแต่ละคน โดยเฉพาะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของกรรณ ซึ่งก็ต้องมีการทำกิจกรรมรับน้องตั้งแต่วันแรกเลย แต่ว่าคณะบริหารธุรกิจไม่ได้รับน้องโหดเหมือนคณะอื่นๆ เลยทำให้กันไม่ได้รู้สึกวิตกกังวลอะไรเท่าไหร่ กลับสนุกพร้อมกับได้เจอเพื่อนสนิทที่คุยกันถูกคออีกสองคนก็คือ ลูกไม้ สาวประเภทสอง ผิวขาว หน้าตาหวานน้ำเสียงหวานเหมือนผู้หญิงเลย เรียกว่าเวลาคุยกับโทรศัพท์หนุ่มๆ โดยไม่เห็นหน้า ทุกคนต้องเชื่อแน่ๆ ว่าเธอเป็นสาวประเภทสอง ส่วนคนต่อมาก็คือ กะทิ สาวใส่แว่น บอกเลยว่าทั้งสองคนนั้นอัธยาศัยดีมาก “กรรณ เพิ่งรับน้องเสร็จแล้วอ่ะ นี่เพิ่ง 4 โมงเย็นอยู่เลย เราไปทานขนมร้านตรงหัวมุมเพิ่งเปิดได้ไม่นาน ได้ข่าวว่าเจ้าของร้านหล่อมากแก” ลูกไม้พูดอย่างจีบปากจีบคอ “เอาสิ แล้วกะทิไปด้วยไหม” กรรณเอ่ยชวนกะทิ “ไปอยู่แล้ว ฉันก็หิวเหมือนกัน” กะทิ ตอบกลับทันที “โอเค ตกลงตามนี้ ไปกัน” จากนั้นทั้งสามคนจึงมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารเกาหลีที่ลูกไม้บอก ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ภายในร้านตกแต่งด้วยไม้ซึ่งแสดงถึงความอบอุ่น แถมยังมีมุม ชั้นหนังสือ เป็นจำนวนมากอยู

เม็ดฝนเริ่มโปรยปราย ในช่วงเย็นของเมืองหลวงอย่างกรุงเทพ นักแสดงหนุ่มอย่างนพสูรย์นั่งอมยิ้มอยู่ใรถ ที่กำลังติดไฟจราจร นึกถึงรสจูบเมื่อสักครู่นี้“สูรย์ แกนั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียว แก้มจะแตกละ” อู๊ดหันหน้ามอง และเอ่ยถามด้วยความสงสัย ขณะกำลังจับพวงมาลัยมองท้องถนน“ป่าวพี่อู๊ด วันนี้อาหารอร่อยมาก” นพสูรย์พยายามกลบเกลื่อนทั้งทีมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า“เวลาคิดยังไง คุยงานเสร็จ ขอกินโมโม่คนเดียว” อู๊ดถามต่ออย่างอดสงสัยไม่ได้“ไม่มีอะไรพี่อู๊ด แค่อยากกิน ถ้าไปกับพี่ นักข่าวกับแฟนคลับจะยิ่งจำได้ละ”“เออ จริงด้วย” อู๊ดพูดอย่างเข้าใจขณะเวลาที่กรรณก้าวเดินออกจากชั้นเรียนที่เพิ่งหมดเวลาเรียน เดินเท้าออกมาพร้อมสองสาวเพื่อนสนิท“แก ดูนี้สิ” ลูกไม้ร้องเสียงดัง พร้อมกับชู iPhone รุ่นใหม่ล่าสุด พร้อมภาพปริศนา สร้างความตกตะลึงให้กรรณเป็นอย่างมาก“นี้มันรูปแอบถ่ายพี่นพสูรย์พระเอกดาวรุ่ง จูบกับใครอะ” กะทิเอ่ยถามด้วยความสงสัยแต่กรรณพอจะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันก่อน“นั่นสิ เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นไม่ชัด แต่คนที่จูบอะเป็นพี่นพสูรย์แน่ๆ แกดูสิกรรณ” ลูกไม้เอ่ยถาม“หาอะไร” กรรณตอบด้วยน้ำเสียงกังวล“อะไร กร

รถ BMW รุ่นใหม่ล่าสุด ขับเคลื่อนเข้ามายังบริเวณบ้านขนาด 200 ตารางเมตร ตัวบ้านเป็น สไตล์ลอฟต์ (Loft Style) ผนังอิฐเปลือยสองชั้นให้กลิ่นอายคลาสสิกของโรงงานเก่า ดูดิบ เท่ และมีเอกลักษณ์ กรรณ เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินตามเจ้าของบ้านเข้าไป พื้นที่ภายในเปิดโล่งและเพดานสูง (Open Space & High Ceiling) ทำให้บ้านดูโปร่ง กว้างขวาง และอากาศถ่ายเทดี โครงสร้างถูกโชว์ไว้โดยไม่มีฝ้าเพดาน แถมยังมี ชั้นลอย (Loft Area) เพิ่มพื้นที่ใช้สอยได้อย่างลงตัว หน้าต่างและกระจกบานใหญ่ทำให้แสงธรรมชาติยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาสร้างบรรยากาศที่อบอุ่น เฟอร์นิเจอร์แบบลอยตัวเน้นความสะดวกในการปรับเปลี่ยน ส่วนวัสดุที่ใช้ก็กลมกลืนในสไตล์อินดัสเทรียล เน้นโทนสีธรรมชาติ เช่น ดำ น้ำตาล และสีส้มอิฐ“บ้านสวยดีนะ... เหมือนอยู่นิวยอร์กเลย” หญิงสาวเอ่ยปากชมหลังจากที่เงียบมานาน“พูดได้แล้วเหรอ?” ชายหนุ่มหลุดปากแซว ก่อนจะอยากตบปากตัวเองที่ไม่น่าไปกวนโมโหเธอเลย“ไม่ต้องมากวนประสาทเลยนะ เดี๋ยวนี้ลุงอยู่คนเดียวเหรอ?” กรรณถามออกไปด้วยความสงสัย“ใช่ ฉันอยู่คนเดียว พี่อู๊ด ผู้จัดการของฉันอยู่คอนโดข้างนอก แต่ช่วงนี้แกไปญี่ปุ่น ถ้าไม่อย่างนั้น

เมื่อ กรรณ กลับมาถึงคอนโดสุดหรู เธอพบว่า พ่อเลี้ยงนล กำลังนั่งรออยู่ตรงห้องนั่งเล่น ชุดเสื้อผ้าหรูหราของเขายังคงแสดงออกถึงอำนาจ แต่แววตาของเขามีความโกรธและความผิดหวังฉายชัด “คิดจะกลับมาแล้วเหรอ ไอ้กรรณ” พ่อเลี้ยงนลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขาจงใจใช้สรรพนามที่ไม่ให้เกียรติ เพื่อตอกย้ำความผิดของเธอ กรรณสูดหายใจลึก พยายามยืนหยัดอย่างมั่นคงที่สุด “หนูมาบอกพ่อว่า หนูจะไม่กลับมาอยู่ที่นี่อีกแล้วค่ะ” คำพูดนั้นทำให้พ่อเลี้ยงนลลุกขึ้นยืนทันที สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างรุนแรง “แกพูดว่าอะไรนะ? แกจะไปอยู่ที่ไหน? กล้าดียังไงถึงทำตัวเป็นลูกอกตัญญู หนีออกจากบ้านไปกับใคร!” “หนูจะไปอยู่กับคนที่ยอมรับในตัวตนของหนูค่ะ” กรรณตอบกลับอย่างไม่หลบสายตา “ใคร! ไอ้นั้นของแกมันเป็นใคร? แกคิดว่าฉันจะยอมให้แกทำลายชื่อเสียงของฉันง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ? กลับมาทันที! ทำตัวดี ๆ เป็นผู้เป็นคนซะ! ก่อนที่ฉันจะทำให้ไอ้คนที่แกหนีไปหามัน อยู่ไม่ได้ ในวงการนี้” พ่อเลี้ยงนลข่มขู่ โดยอ้างถึงอิทธิพลที่เขามี ความโกรธของกรรณพุ่งสูงขึ้นเมื่อได้ยินคำขู่ที่มุ่งเป้าไปที่คนที่เธอรัก “พ่อจะทำร้ายใครไม่ได้ทั้งนั้น ถ้าพ