LOGINShare
บทที่ 1097
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1100
ทำไมถึงพาหญิงสาวแปลกหน้ามาด้วยกันได้ล่ะ?“เสวี่ยอิ๋ง คุณเป็นอะไรไป ยังไม่รีบไปต้อนรับคุณฉู่อีก”โฮ่วเจี้ยนอิงเห็นว่าเซียวเสวี่ยอิ๋งมีสีหน้าแปลกไป จึงขมวดคิ้วเอ่ยตำหนิ“ไม่...ไม่มีอะไรค่ะ”เซียวเสวี่ยอิ๋งกัดริมฝีปากแดง ดวงตามีน้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อยก่อนหน้านี้ เซียวเสวี่ยอิ๋งไม่เคยหลั่งน้ำตาให้ผู้ชายคนไหนมาก่อน และไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตนจะต้องมาหึงหวงใครแบบนี้แต่เมื่อเห็นฉู่เฉินจับมือหลิงเสวี่ยเดินลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ด้วยกัน ในใจของเซียวเสวี่ยอิ๋งก็รู้สึกราวกับมีหินก้อนใหญ่ทับอยู่“คุณฉู่ครับ คุณเดินทางมาเหนื่อยๆ ให้ผมพาคุณไปพักผ่อนที่ห้องรับรองก่อนดีไหมครับ?”โฮ่วเจี้ยนอิงเห็นว่าเซียวเสวี่ยอิ๋งยืนอยู่ห่างๆ ราวกับจงใจรักษาระยะห่างจากฉู่เฉิน จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเป็นฝ่ายออกมาต้อนรับด้วยตัวเองฉู่เฉินโบกมือและกล่าวว่า “ไม่เป็นไรครับ ไปดูซ่งหนิงซวงก่อนดีกว่า”กล่าวจบ ฉู่เฉินก็ไม่สนใจเซียวเสวี่ยอิ๋งแม้แต่น้อย จับมือเล็กของหลิงเสวี่ยเดินตรงไปยังห้องพักผู้ป่วยของซ่งหนิงซวง“หึ!”เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินเหมือนมองไม่เห็นตน เดินผ่านเธอไปโดยไม่แม้แต่จะทักทาย เซียวเสวี่ยอิ๋งก็โกรธมากฉู่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1099
ซ่งหนิงซวงในขณะนี้ ลมหายใจรวยรินอย่างมาก อีกทั้งเส้นลมปราณทั่วร่างก็ปรากฏอาการปั่นป่วนถ้าเป็นคนธรรมดา สภาพแบบนี้คงเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับผู้บำเพ็ญพรตระดับสร้างรากฐานขั้นที่เจ็ด นี่ถือว่าไม่ปกติอย่างยิ่งจะไม่พูดถึงสภาพร่างกายของซ่งหนิงซวง แค่ผู้แข็งแกร่งระดับสร้างรากฐาน ก็เพียงพอที่จะทำให้บรรลุถึงสภาวะไม่เจ็บไม่ป่วยได้แล้วอย่างไรก็ตาม ซ่งหนิงซวงไม่เพียงแต่ป่วยหนักจนเกินเยียวยาเท่านั้น แม้แต่พลังก็ลดลงอย่างรวดเร็วจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าและปราณแท้ในเส้นลมปราณทั้งหมดกำลังพุ่งพล่านชนกันอย่างรุนแรง ซึ่งหมายความว่าอาการของซ่งหนิงซวงมาถึงขีดอันตรายร้ายแรงแล้ว“หมอเทวดาหาน อาการของขุนพลเป็นยังไงบ้างคะ?”เฉินเยว่เอ๋อร์รีบก้าวขึ้นมาและเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวลหานอวี้ส่ายศีรษะซ้ำๆ โบกมือให้เฉินเยว่เอ๋อร์และรีบเดินไปที่เตียงของซ่งหนิงซวง หลังจากตรวจชีพจรของซ่งหนิงซวงอย่างละเอียดแล้ว ก็ขมวดคิ้วมุ่นและกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าหนิงซวงเธอเพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จก็กลายเป็นแบบนี้ใช่ไหม?”“ใช่ค่ะ! เพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จไม่ถึงสิบนาที ขุนพลก็อาเจียนเป็นเลือดและหมดสติไปทันทีค่ะ”เฉินเยว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1098
ดังนั้นจึงถูกคำพูดของฉู่เฉินทำให้สับสน“เรื่องนี้พูดแล้วยาวครับ เอาอย่างนี้ ตอนนี้ซ่งหนิงซวงอยู่ที่ไหน ผมจะไปดูเองครับ”ฉู่เฉินจุ๊ปากเบาๆ อย่างไรก็ตามรอบข้างยังมีผู้คนนับร้อยฟังอยู่ บางเรื่องจึงไม่สามารถพูดออกมาตรงๆ ได้“อยู่ที่กองบัญชาการทหารรักษาการณ์ในเมืองเอกของมณฑลครับ ต้องการให้ผมส่งเฮลิคอปเตอร์ไปรับคุณเลยไหมครับ?”โฮ่วเจี้ยนอิงร้อนรนจนตาแดงก่ำ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับซ่งหนิงซวงหนึ่งในแปดยอดขุนพล ถ้าเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นที่นี่ เขาจะรับผิดชอบยังไงไหว?ด้วยเหตุนี้ โฮ่วเจี้ยนอิงจึงแทบอยากจะสร้างประตูมิติเพื่อพาฉู่เฉินไปที่กองบัญชาการทหารรักษาการณ์เพื่อรักษาซ่งหนิงซวงได้ทันที“ก็ดีครับ ผมอยู่ที่วิลล่าตระกูลลั่วในเมืองปินเฉิง”ฉู่เฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะบอกว่าตนอยู่ที่ไหน“ได้ครับ ผมจะส่งเฮลิคอปเตอร์ไปรับคุณเดี๋ยวนี้เลย”กล่าวจบ โฮ่วเจี้ยนอิงก็รีบวางสายโทรศัพท์ด้วยความร้อนใจ……ขณะนี้ ในกองบัญชาการทหารรักษาการณ์มณฑลเจียงกำลังวุ่นวายเลอะตุ้มเปะในตอนเช้าตรู่ ซ่งหนิงซวงยังสบายดี แต่หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ซ่งหนิงซวงก็อาเจียนเป็นเลือดอย่างกะทันหันและหมดสติไปสิ่งที่สำ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1097
ฮะ?!เมื่อกัวเทียนเหอ ฟางเทียนฉีและคนอื่นๆ ได้ยิน พลันร้องไห้คร่ำครวญคลานเข่าไปสองสามก้าว พลางอ้อนวอนซ้ำๆ “ท่านผู้อาวุโสโปรดไว้ชีวิตด้วยเถิด พวกเรา...พวกเราไม่รู้ว่าคุณฉู่เป็นสหายเก่าของท่านทั้งสองครับ”“โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิด ผม...ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว ทั้งสองท่านได้โปรด...”ยังไม่ทันที่พวกเขาจะกล่าวจบ ว่านโซ่วเซียนเวิงก็หันหน้าไปเล็กน้อย แล้วกล่าวกับเทพสังหารว่า “ก่อนฟ้าสาง ผมไม่อยากเห็นสำนักเสวียนเทียนและสำนักเทียนเฉวียนสองสำนักนี้อีก”“รับทราบ!”เทพสังหารรับคำ แล้วเหวี่ยงขวานใหญ่ในมือ ชั่วพริบตาลมกระโชกอันน่าสะพรึงกลัวก็พัดกระหน่ำ“ฉู่เฉิน คุณ...คุณไม่ได้บอกว่าจะไว้ชีวิตผมงั้นเหรอครับ?”เมื่อใกล้ถึงฆาต ต้วนจื่อซานก็ไม่สนใจศักดิ์ศรีอีกต่อไป เบิกตากว้างและตะโกนใส่ฉู่เฉินเสียงดังลั่นเมื่อฉู่เฉินได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ไว้ชีวิตคุณเหรอ? ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดจะฆ่าคุณหรอกนะ แต่คุณคิดว่าผมฉู่เฉินเป็นคนแบบไหน?”“ตอนที่คุณถือมีดจะฆ่าผม คุณลืมไปแล้วเหรอ?”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ฉู่เฉินโบกมือและกล่าวว่า “ชาติหน้า จงเรียนรู้เรื่องบุญคุณซะบ้าง”สิ้นเสียงของฉู่เฉิน หลินเจี้ยนเฟิงและเทพส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1096
นั่นคือว่านโซ่วเซียนเวิงจริงๆในขณะนี้ลั่วเทียนเต๋อไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของตัวเองได้อีกต่อไปลั่วเสี่ยวเทียนตกตะลึงตาค้าง แม้ว่าเขาจะเกิดในโลกมนุษย์ แต่ด้วยความสัมพันธ์กับตระกูลหลิน เขาจึงมีความเข้าใจเกี่ยวกับโลกแห่งการหยั่งรู้เป็นอย่างดีแม้จะไม่รู้ว่าว่านโซ่วเซียนเวิงมีตำแหน่งอะไรในเบื้องบนของโลกแห่งการหยั่งรู้ แต่ถ้าพูดถึงในหมู่ของอิทธิพลรอบนอกแล้ว ก็ถือเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ยืนอยู่บนยอดพีระมิดอย่างแท้จริงไม่ต้องพูดถึงตระกูลลั่ว แม้แต่คุณตาของเขาหลินเจิ้งไท่ ในชีวิตนี้ก็ยังไม่มีวาสนาได้พบกับว่านโซ่วเซียนเวิง“ขอคารวะท่านอาจารย์!”เทพสังหารกำหมัดคารวะว่านโซ่วเซียนเวิง“สหายน้อยนี่ช่างคำนวณเก่งเสียจริง ใช้ฉันและคนอื่นเป็นหมาก ดูท่าว่าฉันคงจะแก่จริงๆ แล้วสินะ”ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงชราดังขึ้น เป็นเสียงของผู้เฒ่าเสวียนเทียนผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักเสวียนปิง“ท่านอาจารย์”หลินเจี้ยนเฟิงก็รีบเดินมายืนอยู่ข้างผู้เฒ่าเสวียนเทียน และโค้งคำนับผู้เฒ่าเสวียนเทียนโบกมือและกล่าวว่า “ช่างเถอะๆ ฉันว่าแล้วเชียวว่าเจ้าหนุ่มคนนี้คงไม่ใจดีขนาดนี้ ที่จะให้เราคัดลอกสูตรยาไปฟรีๆ ที่แท้ก็เป็น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1095
ฉู่เฉินแค่ยิ้มโดยไม่พูดอะไร ขณะที่เพลิงหยินจิ่วโยวยังคงหลอมไม่หยุด ยาเม็ดไร้ประโยชน์ทั้งสองเม็ดกลับเปล่งประกายสีทองออกมาอย่างน่าอัศจรรย์สำเร็จแล้วจริงๆ!หลินเจี้ยนเฟิงและเทพสังหารเข้าใจขึ้นมาทันทีการจะหลอมยาสร้างกล้ามเนื้อ วัตถุดิบยาไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด อย่างไรก็ตาม วัตถุดิบยาที่จำเป็นสำหรับยาสร้างกล้ามเนื้อนั้นไม่ได้หายากแต่ปัญหาคือในโลกแห่งการหยั่งรู้ทั้งหมดไม่มีการสืบทอดเพลิงหยินจิ่วโยวนี่ก็เหมือนกับมีคนเอาไก่เป็นๆ มาให้ แต่ไม่ได้ให้เตาแก่คุณ ทำได้แค่ดู แต่ไม่สามารถกินได้“นี่...หลอมยาสำเร็จแล้วจริงๆ เหรอ?”เทพสังหารยังคงไม่อยากเชื่อ และมองไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาสงสัยฉู่เฉินใช้นิ้วชี้ไปที่ต้วนจื่อซานที่ดูเหมือนสุนัขตายแล้วกล่าวว่า “ให้เขากินสักเม็ดก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ?”เทพสังหารพยักหน้าอย่างหนักแน่น หันศีรษะไปมองต้วนจื่อซานแล้วกล่าวว่า “แก เลิกแกล้งตายได้แล้ว ไสหัวมานี่ซะ”ต้วนจื่อซานรู้สึกขมขื่นในใจ เขาแกล้งตายที่ไหนกัน เจ็บจนขยับตัวไม่ได้ต่างหากเมื่อได้ยินเทพสังหารเรียกชื่อตน จึงคลานไปหน้าเทพสังหารอย่างยากลำบาก“ไป กินยาลูกกลอนเม็ดนั้นซะ!”เทพสังหารแม้แต่จะเหลือบ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1094
ฟางเทียนฉีทั้งอับอายทั้งโกรธ ใบหน้าชราแดงก่ำด้วยความโกรธ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงรุนแรง ราวกับภูเขาไฟในอกกำลังจะระเบิด จ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉิน“ฉึก!”วินาทีต่อมา ฉู่เฉินก็สะบัดมีดสั้นในมือเฉือนใบหน้าของฟางเทียนฉีเป็นแผลยาวครึ่งฉื่อ เลือดสดไหลลงมาตามใบหน้าของฟางเทียนฉีเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ลั่วเทียนเต๋อก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด ส่วนลั่วเสี่ยวเทียนก็ตกใจจนทรุดฮวบลงไปนั่งกับพื้นหลินเยว่หรูแม่ลูกก็จ้องฉู่เฉินด้วยใบหน้าไร้สีเลือดเช่นกันจนถึงตอนนี้ พวกเขายังอยู่ในอาการงุนงง เทพสังหารและหลินเจี้ยนเฟิงแค่มองฉู่เฉินแสดงท่าทีเย่อหยิ่งโดยไม่พยายามหยุดงั้นเหรอ?นี่มันเกินไปแล้วจริงๆฟางเทียนฉีอดทนต่อความอับอายและความโกรธในใจ และรับมีดสั้นจากฉู่เฉินด้วยมืออันสั่นเทาข้างหนึ่ง“ฆ่าผมสิ มา!”ฉู่เฉินใช้นิ้วชี้ที่หน้าอกตัวเอง พลางมองฟางเทียนฉีที่ใบหน้าแดงก่ำและเส้นเลือดบนหน้าผากปูดโปนขึ้นมาในขณะนี้ ต้วนจื่อซานและกัวเฟิงต่างก็มองอย่างไม่เชื่อสายตา เกิดอะไรขึ้นกันแน่?ทำไมฟางเทียนฉีถูกฉู่เฉินขี่อยู่บนหัวแล้ว กลับไม่กล้าพูดแม้แต่คำว่าไม่?วินาทีต่อมา ในใจของต้วนจื่อซานก็รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งทันที
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1093
เมื่อทุกคนเห็นร่างทั้งสองนั้น แม้แต่ลั่วเทียนเต๋อเองก็ยังตกใจจนหน้าไร้สีเลือด รีบดึงลั่วเสี่ยวเทียนคุกเข่าลงหน้าประตูด้วยเสียงตุ้บ“ผู้น้อย…ผู้น้อยลั่ว…ลั่วเทียนเต๋อคุกเข่าต้อนรับท่านผู้อาวุโสเทพสังหาร คุกเข่าต้อนรับท่านผู้อาวุโสหลินเจี้ยนเฟิง!”กล่าวจบ โดยไม่กล่าวอะไรต่อ กดศีรษะของลั่วเสี่ยวเทียน สองพ่อลูกก็โขกศีรษะเสียงดังตุบๆ ๆเทพสังหาร!หลินเจี้ยนเฟิง!ทั้งสองคนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นเทพแห่งการสังหาร ต่อให้พูดไม่เข้าหูแม้ประโยคเดียว ก็ลงมือล้างตระกูลได้เลยและยังทำลายล้างทั้งสำนักของคนอื่นอีกด้วยตอนที่เห็นหน้าตาทั้งสองคนชัดๆ ลั่วเทียนเต๋อก็กลัวจนแทบสิ้นสติแม้แต่หลินเยว่หรูก็รีบลุกออกจากที่นั่ง ดึงลั่วหัวเอ๋อร์ไปคุกเข่าอยู่ข้างๆ ลั่วเทียนเต๋อหลุบตาลง ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองเทพสังหารและหลินเจี้ยนเฟิงในวินาทีถัดมา กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งระดับควบแก่นแท้ขั้นสูงสุดสองสายก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูโถงใหญ่ของตระกูลลั่ว ท่าทางที่สูงส่งราวกับเซียนแบบนั้น ยิ่งทำให้บรรดาผู้มีอิทธิพลที่อยู่ในที่นั้นต่างอดไม่ได้ที่จะคุกเข่าคำนับโดยไม่รู้ตัวฟางเทียนฉีและกัวเทียนเหอที่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1092
กัวเทียนเหอมองไปที่ลูกชายที่น่าเวทนา ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เอามือข้างหนึ่งไพล่หลังและเอ่ยปากอย่างทะนงตน “ถ้าตระกูลหลินคือสิ่งที่แกพึ่งพา งั้นก็อย่าได้พูดจาไร้สาระ ตัดมือตัดเท้า แล้วคุกเข่าลงโขกศีรษะขอโทษลูกชายของฉันซะ”“ไม่งั้น ฉันต้องการแค่คัมภีร์หยก ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นจะไม่ปล่อยแกไป”เมื่อฉู่เฉินได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นหัวเราะลั่น “เกรงว่าพวกคุณคงจะมีปัญหาทางสติปัญญากันใช่ไหม คุณคิดว่าผมจำเป็นต้องพึ่งพาตระกูลหลินงั้นเหรอ?”“ต่อให้เป็นหลินเจิ้งไท่ก็คงไม่กล้าพูดจาโอ้อวดแบบนี้?”กล่าวจบ ฉู่เฉินก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและกล่าวอย่างไม่หวาดหวั่น “พวกคุณคิดจริงๆ เหรอว่าผมไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ของโลกแห่งการหยั่งรู้?”“ผมยืนอยู่ตรงนี้ ต่อให้พวกคุณกล้าแค่ไหน ก็ไม่มีใครกล้าฆ่าผม!”ทุกคำพูดของฉู่เฉินทรงพลัง แม้เผชิญหน้ากับผู้ทรงพลังระดับควบแก่นแท้ทั้งสองคนก็ไม่แสดงความหวาดกลัวแม้แต่น้อยซี้ด ซี้ด!กัวเทียนเหอและฟางเทียนฉีต่างชะงักไปพร้อมๆ กันดังที่ฉู่เฉินกล่าวไว้ ด้วยสถานะของพวกเขา ยังไม่สามารถสังหารฉู่เฉินอย่างโหดเหี้ยมได้จริงๆไม่งั้น ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายกลับไปยังภูเขาสือว่านและ
You may also like
บทเพลงแห่งความเงียบ(The Symphony of Silence)
theoneyoulove239 viewsตระกูลข้า ใครอย่าแตะ
บัณฑิตติดบ้าน90.2K viewsเทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า920 viewsปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก
หมาป่าผู้คลั่งรักมันฝรั่ง1.2M viewsเกลียดที่สุด หยุดที่รัก
ฮาลาปัญ670 viewsแพทย์เซียนน้อยมือฉมัง
กระดาษรักครึ่งแผ่น104.3K viewsมังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว
เฟิงฮั่วเหลียนเทียน103.7K viewsลูกเขยฟ้าประทาน
เจว๋เหริน309.6K views
