LOGINShare
บทที่ 458
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 459
เวลานี้ ป้าอู๋ที่ซ่อนตัวอยู่ในสวนดอกไม้หลังบ้านตัวสั่นเทิ้มไม่หยุด ขาเรียวยาวที่ขาวดุจหิมะทั้งสองข้างหนีบเข้าหากันแน่น ๆ เสียงกลองรบต่อสู้พัวพันกันอย่างดุเดือดภายในห้องก็เหมือนกับการอัญเชิญที่อันตรายถึงแก่ชีวิตที่สุดสำหรับนักรบเลือดบริสุทธิ์อย่างเธอแต่เธอจำเป็นต้องอดทน ความทรมานเช่นนี้กินเวลาไปสองชั่วโมงกว่าเต็ม ๆ เสียงร้องโวยวายรอบข้างถึงค่อยกลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง “ไปแล้วเหรอ?” ป้าอู๋ตัวสั่น ชะโงกหน้าออกมาจากในพุ่มดอกไม้ มองไปยังลานหน้าบ้านด้วยความร้อนใจจากความปรารถนา อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ปรากฏสู่สายตากลับเป็นยอดเขาสูงตระหง่านที่บดบังสายตาของเธอไว้ “ว๊าย!”ป้าอู๋ตกใจจนสะดุ้งยกใหญ่ ฉู่เฉินมาตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาหาเธอเจอได้อย่างไร? ยังไม่ทันที่เธอจะได้สติกลับมา ก็เหมือนถูกภูเขาลูกใหญ่กดทับไว้ข้างล่าง.....จนกระทั่งตะวันลับฟ้า ฉู่เฉินถึงค่อยสวมเสื้อผ้าพลางพูดกับหลิ่วชิงเหอและหลิ่วหรูเยียนสองแม่ลูกว่า “ครั้งนี้แค่สั่งสอนพวกเธอเบา ๆ ฉันไม่อยากให้มีครั้งต่อไปอีก” หลิ่วชิงเหอกัดฟันกรอด จ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉินโดยไม่พูดอะไรสักคำส่วนตู้เสี่ยวเยวี่ยที่อยู่ข้าง ๆ ก็รีบกอด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 460
พรืด! อวี้ลู่หัวเราะคิกคักออกมาแล้วเอ่ยว่า “นั่นเป็นเพราะว่าคนอื่นเขาไม่ชินกับการใช้โทรศัพท์มือถือไม่ใช่หรือไง? เอาละ อย่าโมโหเลย ต่อไปจะไม่ทำแล้วตกลงไหม?”ฉู่เฉินถอนหายใจ เขาอยากพูดว่าไม่ แต่ดูเหมือนว่าไม่สามารถต่อต้านได้เลย ในเมื่อต่อต้านไม่ได้ เช่นนั้นก็ทำได้เพียงจำยอม“พูดมาเถอะครับ มาหาผมมีธุระอะไร?”“ก็เพราะเรื่องดอกอัสนีอยู่แล้วสิ”อวี้ลู่เอ่ยอย่างจริงจังมาก “ข้าได้รับข่าวมาแล้วว่าพรุ่งนี้บริษัทประมูลของตระกูลหลินในเมืองหลวงจะมีการประมูลดอกอัสนีหนึ่งต้น เจ้าสามารถไปประมูลมันมาได้เลย”อะไรนะ?ฉู่เฉินมองอวี้ลู่อย่างพิจารณา เขาได้กลิ่นกายที่หอมเย้ายวนของเธอ ก่อนจะเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เพื่อนสาวครับ พี่ก็พูดง่ายมากว่าให้ประมูลมันมา แต่พี่รู้ไหมว่าเจ้านั่นมีราคาเท่าไหร่?” ถึงแม้ตอนนี้ฉู่เฉินจะรวยมาก นอกจากนี้เงินฝากในบัญชีส่วนตัวยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ปัญหาคือต่อให้มีเงินก็ไม่สามารถโยนทิ้งลงในน้ำได้นะ “เมื่อกี้เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?” อวี้ลู่ตัดส่วนสำคัญที่สุดในคำพูดของฉู่เฉินทิ้งไป และขมวดคิ้วเอ่ยถาม “เพื่อนสาวไงครับ? หรือจะให้เรียกพี่ว่ายัยนี่?”ฉู่เ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 461
ยาเก้าตะวันไม่อาจเกิดข้อผิดพลาดได้เป็นอันขาด อวี้ลู่ได้แต่สูดลมหายใจลึกอย่างจนปัญญา เรื่องสำคัญแบบนี้ เธอทำได้เพียงพึ่งพาตัวเองเท่านั้น เมื่อคิดเช่นนี้ อวี้ลู่ถึงค่อยจำใจเอ่ยว่า “ก็ได้ ข้าจะไปกับเจ้าด้วย” เดิมทีนึกว่าคราวนี้ฉู่เฉินคงจะพอใจแล้วสินะ แต่ใครจะคาดคิดว่าเมื่อคำพูดนี้ออกมา ฉู่เฉินก็กลอกตาใส่เธอ ส่ายศีรษะจนเหมือนกลองป๋องแป๋ง เอ่ยติดต่อกันว่า “ไม่เหมาะ ๆ” “เช่นนั้นเจ้าต้องการอย่างไรกันแน่?” อวี้ลู่เดือดดาลแล้วจริง ๆ!นี่ก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้ เห็นเธอไม่มีอารมณ์โกรธจริง ๆ หรือไง?“ผมหมายความถึงการแต่งตัวของพี่ ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะออกจากบ้านตอนกลางคืนละก็ ใครเดินคู่กับพี่จะต้องซวยหนักมากแน่ พี่เข้าใจหรือเปล่า?”ฉู่เฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหมือนสั่งสอนเด็กเล็ก “ทำไมเล่า?”อวี้ลู่มองไปทางฉู่เฉินด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ต่อให้อยู่ในดินแดนเซียน เธอก็แต่งตัวแบบนี้มาตลอด อีกทั้งร่างเซียนไม่กลัวความหนาวและความร้อน ทำไมถึงใส่ไม่ได้ล่ะ?หากพูดถึงเรื่องโป๊ หญิงสาวในโลกมนุษย์ยังแต่งตัวโป๊มากกว่าเธอเสียอีก นอกจากนี้ ส่วนสำคัญของเธอก็ปกปิดไว้มิดชิดทั้งหมด ไม่รู้สึกว่ามีปัญหาอะไรเลย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 462
อวี้ลู่หรี่ตา สังเกตฉู่เฉินอยู่พักใหญ่ จากนั้นค่อยยกชายกระโปรงขึ้นมาแล้วสวมถุงน่องเต็มตัวทันที ว้าว!ฉู่เฉินรู้สึกเหมือนหัวใจดวงเล็ก ๆ ของตัวเองติดตั้งเครื่องยนต์รถแทรกเตอร์ เต้นตึกตักอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดผู้หญิงคนนี้ควรมีอยู่แค่บนสวรรค์เท่านั้น จะมีสักกี่คนที่ได้เห็นบนโลกมนุษย์?พูดได้ว่า อวี้ลู่มีความงดงามที่เพริศพริ้งและแฝงไปด้วยความเซ็กซี่ ไม่ใช่คนที่ผู้หญิงทั่วไปจะเทียบได้เลย ต่อให้เป็นกู้รั่วเสวี่ยกับหลิ่วหรูเยียนก็ไม่มีกลิ่นอายสูงส่งเหมือนบนตัวเธอเลยเป็นความสูงส่งโดยธรรมชาติอย่างยิ่งที่ไม่จำเป็นต้องมีกลิ่นเงินหรือการแต่งตัวให้ดูสง่างาม งดงาม!แค่คำเดียวเท่านั้นตึก ๆๆ...อวี้ลู่สวมชุดเดรสสีขาวตัวนั้นและสวมรองเท้าหนังเล็ก ๆ เดินไปเดินมาหลายก้าวอยู่ตรงหน้าฉู่เฉิน เอามือเล็ก ๆ สองข้างไพล่หลังแล้วกล่าวว่า “เป็นยังไงบ้าง?” “สมบูรณ์แบบ!” ฉู่เฉินพยักหน้าแรง ๆ ชมไม่หยุดปาก สิ่งสำคัญที่สุดคือชุดเดรสตัวนี้ยังเป็นรุ่นซีทรู เมื่อสวมอยู่ร่างของอวี้ลู่ เป็นการผสมผสานเสน่ห์เย้ายวนและความสง่างามสูงส่งสมบูรณ์แบบเข้าด้วยกันเสริมลุคใสบริสุทธิ์และลุคเย้ายวนใจอย่างเต็มที่ในคราว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 463
“คุณมันแย่ที่สุด นอกจากปากแล้วก็คิดถึงอย่างอื่นไม่ได้เลยสักนิดเหรอ?” หลินชือหย่าเอ่ยอย่างกระเง้ากระงอดฉู่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วเอ่ยเข้าประเด็นทันที “อีกเดี๋ยวผมจะไปที่บริษัทประมูลของตระกูลหลินในเมืองเอกของมณฑล”“คุณจะมาเมืองเอก? เมื่อไหร่คะ?” หลินชือหย่ารีบเอ่ยถามอย่างรอไม่ไหวแล้ว “น่าจะอีกสองชั่วโมงให้หลังนะครับ”ฉู่เฉินเอ่ยปากกล่าวอย่างเฉยชา“ได้ งั้นฉันเตรียมตัว เจอกันที่หน้าประตูบริษัทประมูล ไม่เจอไม่กลับ”หลินชือหย่ากล่าวจบก็รีบวางสายโทรศัพท์อย่างเร็วไวจากนั้น ฉู่เฉินก็สตาร์ตรถ มุ่งตรงไปที่บริษัทประมูลของตระกูลหลินในเมืองเอกของมณฑล”“เจ้า...เมื่อกี้ทำไมถึงบอกกับนางว่า เจ้าคิดถึงปากของนาง?” อวี้ลู่ขมวดคิ้วมุ่น สุดท้ายยังคงถามข้อสงสัยในใจออกมาเธอไม่เข้าใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ พวกนี้จริง ๆ แม้ว่าคิดถึงคนคนหนึ่ง น่าจะคิดถึงทั้งหมดของเธอไม่ใช่เหรอ? ทำไมคิดถึงแค่ปากของเธอล่ะ?“ความลับของฟ้ามิอาจเปิดเผย ไว้รอให้จังหวะเหมาะสมแล้ว พี่ก็จะเข้าใจเอง”ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดด้วยท่าทางเหมือนคนที่มีความสามารถสูงส่ง“ฮึ ไม่อยากบอกก็ช่าง”อวี้ลู่กลอกตาใส่ฉู่เฉินแรง ๆ หลังจากที่ติดต่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 464
ในบริษัทประมูลก็มีห้องทำงานประธานบริษัทของหลินชือหย่าด้วย ถึงอย่างไรตอนนี้เวลายังเหลืออยู่ ขึ้นไปพักผ่อนดีกว่ารออยู่ที่นี่ฉู่เฉินพยักหน้า กำลังคิดเดินขึ้นบันได ก็มีเสียงที่ย้อนแย้งสุดขีดดังมาจากด้านหลังว่า “โอ้ นี่คุณหนูใหญ่หลินไม่ใช่เหรอ?”“ได้ยินว่าช่วงนี้คุณเลี้ยงดูแมงดา? คงไม่ใช่เขาหรอกนะ?”ทันทีที่สิ้นเสียงพูด หลินชือหย่ากับฉู่เฉินพากันขมวดคิ้วแล้วมองไปทางด้านหลัง จากนั้นก็เห็นชายหนุ่มสวมชุดสูทโอตกูตูร์ ใส่แว่นตากรอบทอง มือของเขาควงผู้หญิงอายุยี่สิบกว่าแต่งตัวหรูหรา หน้าตาสะสวยมาก กำลังเดินมาทางนี้ “หลิวจิ่งหง?”หลินชือหย่ามองแวบเดียวก็จำชายหนุ่มตรงข้ามได้ เขาก็คือคุณชายใหญ่ตระกูลหลิวจากเมืองเอกของมณฑลส่วนผู้หญิงข้าง ๆ เขาก็คือเฉียนเจียวเจียว คุณหนูใหญ่ตระกูลเฉียนจากเมืองเอกของมณฑลปัจจุบันนี้ตระกูลเฉียนตกอับแล้ว มีเพียงเปลือกกลวง ๆ ที่ยืนหยัดอยู่ ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะเฉียนเจียวเจียวเกาะหลิวจิ่งหงได้ เกรงว่าตอนนี้ตระกูลเฉียนคงไม่มีอะไรกินแล้วเฉียนเจียวเจียวควงแขนของหลิวจิ่งหง มองหลินชือหย่าด้วยสีหน้ากระเง้ากระงอด เธอย่อมรู้ว่าหลิวจิ่งหงตามจีบหลินชือหย่าสองปี แต่ในสอง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 465
“คุณวางใจได้ ชีวิตของผมยังอีกยาว แต่คุณนี่สิ อยู่รอดให้ถึงสิ้นปีได้ก็ถือว่าเป็นงานศพที่น่ายินดีแล้ว” ฉู่เฉินหัวเราะหยัน ไม่เอาคำพูดของหลิวจิ่งหงมาใส่ใจเลย “นาย...”หลิวจิ่งหงโกรธจนหน้าม่วงแล้ว ตระกูลหลิวถือว่าเป็นตระกูลใหญ่ชั้นนำอันดับหนึ่งในเมืองเอกของมณฑล แม้แต่ตระกูลหลินก็ต้องหลีกทางให้ตระกูลหลิวสามส่วนแค่แมงดาอย่างฉู่เฉิน ใครกันที่มอบความกล้าให้เขา ถึงได้กล้าพูดจาโอหังแบบนี้กับตน?“ไอ้หนู กล้าบอกชื่อแซ่ไหม?!”คราวนี้หลิวจิ่งหงโกรธแล้วจริง ๆ เขาไม่เพียงต้องการให้ฉู่เฉินตายคนเดียวเท่านั้น เขายังต้องการให้ทุกคนที่อยู่ข้างกายฉู่เฉินถูกฝังไปพร้อมกับฉู่เฉินด้วย! ตระกูลหลิวเงียบหายไปมาหลายปี เอาแต่มุ่งขยายอำนาจอิทธิพลในแวดวงการค้าตลอด ไม่ได้สำแดงพลังมานานมากแล้ว ถึงขนาดที่มีหลายคนลืมไปแล้วตระกูลหลิวในปีนั้นน่ากลัวระดับไหน! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็จะใช้ฉู่เฉินมาสร้างแสนยานุภาพ ให้ทุกตระกูลในเมืองเอกของมณฑลได้เห็นว่าตระกูลหลิวในปัจจุบันไม่ได้ด้อยไปกว่าปีนั้นเลยแม้แต่น้อย! “พ่อคุณชื่อฉู่เฉินไง”ฉู่เฉินหัวเราะอย่างเฉยชา“นาย!”หลิวจิ่งหงเดือดดาลฉู่เฉินเอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 466
แต่ความเสี่ยงยิ่งสูง ผลตอบแทนก็มักจะยิ่งมากกระบี่อ่อนที่เอวของเขาก็เป็นของที่ได้มาจากหลี่เต้าผิงในเมื่อตาเฒ่าแซ่หลู่นั้นอยู่ระดับฝึกปราณชั้นแปด เชื่อว่าของดี ๆ บนตัวเขาย่อมไม่น้อยไปกว่าหลี่เต้าผิงอย่างแน่นอน“ข้า?”อวี้ลู่ส่ายศีรษะกล่าวว่า “นั่นเป็นผลกรรมของเจ้า ไม่เกี่ยวกับข้า”ผู้ที่ฝึกบำเพ็ญตนในระดับที่ยิ่งสูง ยิ่งให้ความสำคัญกับผลกรรมบ่อยครั้งที่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อาจจะชักนำไปสู่บ่วงกรรมอันไร้ที่สิ้นสุด นี่ก็คือสาเหตุสำคัญว่าทำไมอวี้ลู่ไม่ยอมโผล่หน้าในสังคม แม้ว่าจะเป็นกรรมในโลกมนุษย์ เธอก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวง่าย ๆยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้เหลือเวลาไม่ถึงครึ่งเดือนก็จะถึงช่วงเดือนดับสูงสุดแล้ว ช่วงเดือนดับสูงสุด พลังฝึกปรือของเธอจะค่อย ๆ อ่อนแอลงทุกวัน อีกสามเดือนให้หลัง เธอก็จะเป็นเหมือนผู้หญิงธรรมดา ไม่มีแรงแม้แต่จะมัดไก่เลย เวลานี้การหาเรื่องเป็นตัวเลือกที่ไม่ชาญฉลาดอย่างเห็นได้ชัด เพียงแต่คำพูดของเธอทำให้ฉู่เฉินขมวดคิ้ว ยัยนี่เลือดเย็นมากเลย“เจ้ามองข้าไปก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เจ้ายังไม่เข้าใจความน่ากลัวของผลกรรม ภายภาคหน้าเจ้าก็จะเข้าใจ”อวี้ลู่เอามือสอ
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1062
เพียะ!เสียงดังสนั่นดังขึ้นอีกครั้ง ตู้หรงเฉิงถูกฉู่เฉินตบจนล้มคว่ำลงกับพื้น หน้าผากกระแทกพื้นอย่างแรงจนหัวโนห้อเลือดขนาดเท่าลูกซาลาเปาทันที!ใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เดิมนั้น ขณะนี้ดูเหมือนเทพเจ้าแห่งอายุวัฒนะในภาพวาด“แม่งเอ๊ย คนชั้นต่ำอย่างแกร่วมมือกับเขาใช่ไหม! ยังไม่ไสหัวไปอีก!”ตู้หรงเฉิงกุมศีรษะตรงที่ปูดโนขึ้นมา กัดฟันจ้องมองผู้หญิงเจ้ามารยา และพยายามลุกขึ้นจากพื้นอย่างยากลำบากเขาเป็นถึงคุณชายใหญ่แห่งตระกูลตู้ กลับถูกทำให้เสียหน้า ความแค้นนี้ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องชำระ!เพียงข้างกายเขาไม่มียอดฝีมืออยู่ จึงทำอะไรฉู่เฉินไม่ได้เลยดังคำกล่าวที่ว่าคนฉลาดจะไม่ดันทุรังในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ ตู้หรงเฉิงจึงตัดสินใจและคุกเข่าลงต่อหน้าฉู่เฉินเสียงดังตุบ“ท่านผู้อาวุโส เป็นความผิดของผมที่ตาไร้แววมารบกวนการพักผ่อนของท่านผู้อาวุโส หวังว่าท่านผู้อาวุโสจะจะไม่ถือโทษ และโปรดยกโทษให้ผมสักครั้งด้วยเถอะครับ”ตู้หรงเฉิงสมแล้วที่เป็นทายาทของตระกูลผู้บำเพ็ญพรต เข้าใจความหมายของคำสี่คำอย่างประนีประนอมอย่างถ่องแท้ ก่อนจะก้มศีรษะโขกพื้นเสียงดังปั่กๆ ๆโดยไม่พูดอะไรอีกเมื่อเห็นฉากนี้ กลุ่มชายหนุ่ม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1061
ปัง!สิ้นเสียงของตู้หรงเฉิง ฉู่เฉินก็ลุกขึ้นทันที จิกผมเขาและกระแทกกับโต๊ะน้ำชาอย่างแรง!เมื่อเกิดเสียงดังปังขึ้น โต๊ะน้ำชากระจกในโซนพักผ่อนก็ถูกตู้หรงเฉิงกระแทกจนแตกละเอียด“ตระกูลตู้เก่งมากเลยงั้นเหรอ? ใครให้คุณกล้าเข้ามาถึงก็โวยวายเสียงดัง?”ขณะกล่าว ฉู่เฉินก็จิกผมของตู้หรงเฉิงแล้วดึงเขาขึ้นมาจากพื้น ในขณะนี้ ใบหน้าหล่อเหลาของตู้หรงเฉิงเต็มไปด้วยเศษแก้วและคราบเลือดเขาตกตะลึงไปทั้งคน ไม่ว่าจะมองยังไง ฉู่เฉินก็ไม่ดูเหมือนคนที่จะใช้กำลังเมื่อมีเรื่องขัดแย้งยิ่งกว่านั้น เมื่อกี้เขาได้แสดงตัวแล้วว่าเขาคือคุณชายของตระกูลตู้ฉู่เฉินกล้าลงมือกับเขาได้ยังไง?“แค่ตระกูลผู้บำเพ็ญพรตเล็กๆ ก็คิดว่าตัวเองไร้เทียมทานแล้วงั้นเหรอ? ยังกล้าเข้ามายุ่งกับชู้รักของผมอีก คุณรู้สึกว่าชีวิตยาวนานไปหรือว่าอยากตายตั้งแต่ยังหนุ่ม? ”ทันทีที่คำเหล่านี้กล่าวออกมา สีหน้าของหลิงเสวี่ยก็ดูน่าเกลียดขึ้นมาทันทีเธอได้กลายเป็นชู้รักของฉู่เฉินได้ยังไง?เมื่อคืนเธอโดนบังคับไม่ใช่เหรอ?“แก…แกกล้า…”พลั่ก!ไม่รอให้ตู้หรงเฉิงกล่าวจบ ฉู่เฉินก็ได้จิกผมของเขาแล้วตีเข่าใส่ร่างของตู้หรงเฉิงหงายหลังอย่างแรง ถู
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1060
ชายหนุ่มหญิงสาวเหล่านี้แต่ละคนล้วนมีกลิ่นอายของผู้บำเพ็ญเพียร ต่อให้เป็นคนที่มีพลังฝึกปรืออ่อนด้อยที่สุดก็มีพลังฝึกปรือราว ๆ ระดับหลอมปราณชั้นแปดต่อให้เป็นปรมาจารย์ที่สามารถสั่นคลอนทั้งเมือง เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขาก็ไม่มีค่าพอให้เอ่ยถึงเลย และตู้หรงเฉิงก็เป็นตัวตนที่อยู่จุดสูงสุดในกลุ่มพวกเขา ด่าตู้หรงเฉิงก็เท่ากับด่าพวกเขาทุกคน!สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พวกเขาดูไม่ออกจริง ๆ ว่าฉู่เฉินมีอะไรโดดเด่นเหนือคนอื่น ราวกับว่าไม่มีแม้กระทั่งคลื่นพลังลมปราณเลยสักนิดดัยว คนธรรมดาคนหนึ่งถึงกับกล้าสบประมาทผู้บำเพ็ญเพียรเนี่ยนะ? “ไอ้หนู คุณบ้าดีเดือดมากเลยนะ”ตู้หรงเฉิงหรี่ตา ลมปราณระดับสร้างรากฐานชั้นหนึ่งรอบกายพลันระเบิดออกมา พรืด!หลิงเสวี่ยที่นั่งอยู่ข้างฉู่เฉินเห็นแบบนั้นก็แทบจะหลุดหัวเราะออกมาทันทีระดับสร้างฐานชั้นหนึ่งก็ไม่เลวจริง ๆ แต่นั่นต้องดูด้วยว่าเทียบกับใคร อย่าว่าแต่ฉู่เฉินเลย แค่เธอก็สามารถตบตู้หรงเฉิงให้ตายได้ในฝ่ามือเดียว! เพียงแต่ว่า ตอนที่ออกจากโลกแห่งการหยั่งรู้ ฉู่เฉินใช้ยันต์ซ่อนวิญญาณเก็บซ่อนลมปราณของพวกเธอสองคนไว้ ดังนั้นดูแล้วถึงไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดาต้องพูดว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1059
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา หลินซานก็อึ้งไปด้านหนึ่งคือหลินเยว่หรูกับลั่วหัวเอ๋อร์เข้าพักแล้ว อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินก็เป็นแขกผู้มีเกียรติที่หลินเยว่หรูเชิญมาจะปล่อยให้ฉู่เฉินถูกเมินตรงนี้ไม่ได้หรอกใช่ไหม?แต่ตู้หรงเฉิงคนนี้ หลินซานเองก็ล่วงเกินไม่ไหวเช่นกันต่อให้เป็นตระกูลหลินก็ต้องไว้หน้าตระกูลตู้เล็กน้อย ถึงอย่างไรคนหนุนหลังของตระกูลตู้ก็แข็งแกร่งไม่ธรรมดาพอเห็นหลินซานอึ้งอยู่กับที่ ตู้หรงเฉิงก็เอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยว่า “ว่ายังไง ลูกน้องตระกูลหลินอย่างคุณกล้าไม่ไว้หน้าผมด้วยเหรอ?” เมื่อคำพูดนี้ออกมา กลุ่มชายหนุ่มหญิงสาวที่อยู่รอบ ๆ ก็พากันมองไปทางหลินซานด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ในขณะเดียวกัน ชายร่างกำยำที่แต่งกายทะ มัดทะแมงไว้ผมเกรียนคนหนึ่งก็มองหลินซานอย่างพิจารณาด้วยสายตาเย็นชาหลังจากสิ้นเสียงของตู้หรงเฉิง“คุณชายตู้เข้าใจผิดแล้วครับ ผะ...ผมแค่...”ในตอนนี้เอง ชายร่างท้วมวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินลงมาจากชั้นสอง ก่อนจะเอ่ยตัดบทหลินซานว่า “ท่านทั้งหลาย เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ?”ตู้หรงเฉิงหันหน้าไปมองชายวัยกลางคนแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเล็กน้อยว่า “คุณเป็นเจ้าของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1058
หลินเยว่หรูพูดจบก็รูดคีย์การ์ดห้องทันที ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทลั่วหัวเอ๋อร์อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นถึงค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของหลินเยว่หรูว่าต้องการโยนเคราะห์ให้คนอื่น ลั่วหัวเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง .....อีกทางด้านหนึ่ง เมื่อหลินซานมาถึงเจียงจง ฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยก็เดินออกมาจากทางออกของเมืองชิงหลงที่อยู่ในเจียงจงพอดี เมื่อเห็นฉู่เฉิน หลินซานก็รีบเข้าไปต้อนรับแล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มว่า “คุณฉู่ ผมได้รับคำสั่งจากคุณนายให้มารับคุณครับ” ฉู่เฉินมองหลินซานแวบหนึ่งแล้วขมวดคิ้วกล่าวว่า “คุณนาย? คุณนายไหน?”“คุณนายของบ้านชื่อหลินเยว่หรูครับ!”หลินซานรีบแนะนำตัวเองฉู่เฉินถึงค่อยพยักหน้า แล้วจูงมือหลิงเสวี่ยเดินไปยังรถเอสยูวีที่จอดอยู่ทางด้านข้าง“ไปกันเถอะ”ฉู่เฉินจูงหลิงเสวี่ยมานั่งที่เบาะหลัง แล้วออกคำสั่งอย่างเฉยชา หลินซานสตาร์ตรถทันที ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังโรงแรมในชานเมืองปินเฉิน หลายชั่วโมงต่อมา รถก็จอดอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม“คุณฉู่ครับ เนื่องจากโรงแรมนี้อยู่ใกล้กับตระกูลลั่วมากที่สุด ดังนั้นเลยจัดเตรียมห้องเพ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1057
เมื่อลั่วเทียนเต๋อเอ่ยคำพูดนี้ออกมา ลั่วหัวเอ๋อร์ก็อดรู้สึกหนักอึ้งในใจไม่ได้!เธอเคยเจอเจ้าสำนักน้อยคนนั้นแค่ครั้งเดียว แต่ว่าต่อให้เห็นผ่าน ๆ แค่แวบเดียวเท่านั้น เธอก็ดูออกได้ไม่ยากว่า นั่นเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ดูดีแค่ภายนอกตามมาตรฐานเลย ถ้าต้องแต่งกับผู้ชายแบบนั้นจริง ๆ ชีวิตนี้ของเธอมีหวังได้จบสิ้นแล้วไม่ใช่หรือไง?และถ้าครั้งนี้กัวเฟิงช่วยตระกูลลั่วให้ผ่านพ้นวิกฤติได้จริง ๆ เธออยากปฏิเสธการแต่งงานก็คงไม่ได้แล้ว“เจ้าสำนักน้อย? ไอ้กัวเฟิงนั่นมันตัวอะไรกัน! ลูกสาวฉันจะไปแต่งงานกับเขาได้ยังไง!”หลินเยว่หรูกัดฟันกรอด ดึงลั่วหัวเอ๋อร์ให้มาอยู่ด้านหลังตัวเอง ก่อนจะเอามือชี้หน้าลั่วเทียนเต๋อแล้วพูดว่า “ไอ้คนแซ่ลั่ว คุณเป็นคนหาเรื่องเอง เลิกลากพวกเราแม่ลูกเข้าไปเกี่ยวข้องได้แล้ว” พอลั่วเทียนเต๋อได้ยินคำพูดนี้ โทสะก็พุ่งพล่านขึ้นมาเช่นกัน ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ดี! คุณมันแพศยาไร้ยางอาย รีบไสหัวออกไปจากบ้านตระกูลลั่วเดี๋ยวนี้เลยนะ!”“ไม่ต้องพึ่งตระกูลหลินของพวกคุณ ฉันก็จัดการเรื่องนี้ได้อยู่ดี!” อะไรนะ?หลินเยว่หรูถลึงตาใส่ลั่วเทียนเต๋อ กัดฟันกรอแล้วกล่าวว่า “คุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1056
“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณฉู่”หลินเยว่หรูขอบคุณเป็นล้นพ้นแล้ววางสายไปแต่หลินเจิ้งไท่ที่อยู่ทางด้านข้างกลับมองไปยังฉู่เฉินด้วยความสงสัยเขาอยู่ระดับสร้างรากฐานชั้นเจ็ด แต่หลินเยว่หรูกลับให้ฉู่เฉินช่วยต่อกรกับยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานชั้นเก้าเหรอ?ลูกสาวของเขาคงไม่ได้โดนฉู่เฉินเอาจนโง่งมไปแล้วใช่ไหม?แต่พอขบคิดให้ละเอียด ด้วยสถานะของฉู่เฉินในตอนนี้ ระดับสร้างรากฐานชั้นเก้ายังไม่อยู่ในสายตาเขาจริง ๆ ต่อให้ฉู่เฉินเป็นแค่คนธรรมดา แต่ใครจะกล้าแตะต้องเขาแม้กระทั่งปลายนิ้ว? “หัวหน้าจ้าว เมื่อกี้คุณบอกว่าจะพาผมไปส่งที่เจียงจงเหรอครับ?” ฉู่เฉินวางโทรศัพท์ลง จิบชาแล้วเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “แน่นอนสิครับ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่คุณฉู่มาที่เมืองชิงหลง ผมกับผู้เฒ่าหลินจะต้องออกมาต้อนรับสิบลี้ ไปส่งสิบลี้อย่างแน่นอน” จ้าวเต๋อฉวนพรูลมหายใจยาวออกมา ในที่สุดก็จะได้ส่งไอ้ตัวซวยคนนี้ออกไปสักทีเมื่อเห็นฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยลุกขึ้น หลินเจิ้งไท่ก็รีบตามไป คนทั้งกลุ่มมุ่งหน้าตรงไปทางทางออกฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของเจียงจงทันที ......อีกทางด้านหนึ่ง หลินเยว่หรูเพิ่งจะวางโทรศัพท์ลง ลั่วเทียนเต๋อก็ตบโต๊ะด้วย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1055
“คุณฉู่ ตอนนี้ลูกชายของฉันฟื้นแล้ว หมอบอกว่าพักอีกหน่อยก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ที่ฉันโทรหาคุณครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ แต่...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ หลินเยว่หรูลังเลอยู่นาน ก่อนจะกล่าวต่อ “ไม่ทราบว่าช่วงนี้คุณฉู่พอจะมีเวลาว่างไหมคะ?”“ช่วงนี้... คงไม่มีเวลาไปไปเยี่ยมเยียนเส้นทางที่ร่มรื่นของคุณหรอกครับ”ขณะที่ฉู่เฉินกล่าว ก็หันศีรษะไปมองหลิงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเมื่อเทียบกับหลิงเสวี่ยแล้ว สุดท้ายหลินเยว่หรูก็ยังด้อยกว่าอยู่ระดับหนึ่งไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่ในแง่ของความอดทน แม้ว่าหลิงเสวี่ยจะเป็นมือใหม่ แต่ความอดทนของเธอก็ดีกว่าหลินเยว่หรูไม่น้อยหลังจากศึกหนักเมื่อคืนนี้ หลิงเสวี่ยไม่เพียงแต่ไม่อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แต่กลับได้รับการพัฒนาอย่างลึกซึ้ง ยิ่งกว่านั้น หลิงเสวี่ยยังมีร่างกายพิเศษซึ่งมีคุณสมบัติในการบำรุงฉู่เฉินไม่น้อยเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว หลินเยว่หรูยังคงมีร่างกายเป็นกระถางรับซึ่งเป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้นและฉู่เฉินก็ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆหลินเยว่หรูที่ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “คุณฉู่คะ ฉัน... ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณค่ะ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1054
แม้แต่ฉู่เฉินเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมืองเล็กๆ ในโลกแห่งการหยั่งรู้ใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ?งั้นจะยังเดินเที่ยวทำไม มันเดินให้ทั่วไม่ได้อยู่แล้ว“หัวหน้าจ้าว ศูนย์กระจายวัตถุดิบยาของเมืองชิงหลงอยู่ที่ไหนครับ พาผมไปดูหน่อย”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบแม้จะค้นหาในคลังวัตถุดิบยาของสำนักชิงอวิ๋นและคลังยาของวังเทียนเจี้ยนแล้ว ฉู่เฉินก็ยังคงไม่พบหญ้าเทียนเซียง สถานการณ์ของอวี้ลู่เริ่มไม่มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จำเป็นต้องหาวิธีโดยเร็วที่สุดและเอาหญ้าเทียนเซียงอีกสองต้นมาให้ได้“ไม่ทราบว่าคุณฉู่ต้องการซื้อวัตถุดิบยาอะไรครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะมอบมันให้กับคุณฉู่ครับ”จ้าวเต๋อฉวนกล่าวด้วยสีหน้าประจบสอพลอตราบใดที่ฉู่เฉินพอใจ บางทีอาจจะไล่เขาออกไปได้เร็วขึ้น“หญ้าเทียนเซียง”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบออกมาสามคำ ทั้งจ้าวเต๋อฉวนและหลินเจิ้งไท่ต่างก็ชะงักไป แต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของทั้งสองก็กลับมาเป็นปกติในทันที“คุณฉู่ครับ วัตถุดิบยาแบบนี้ ในเมืองชิงหลงเราก็ไม่มีเช่นกัน ถ้าไม่เชื่อ คุณสามารถตามผมไปที่ตรวจสอบที่ถนนขายวัตถุดิบยาด้วยตนเองได้เลยครับ!”เมื่อฉู่เฉินได้ยินก็หรี่ตาลง สายตาพิจารณาของ
