LOGINShare
บทที่ 486
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 487
“อ้อ?”หลิวฉางอันยักคิ้ว ก่อนจะหันไปสั่งชายชุดสูทคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังว่า “ฉันให้เวลาสามวัน ไปสืบประวัติของไอ้แซ่ฉู่มารายงานฉันให้เร็วที่สุด!”“ครับ!”ชายชุดสูทคนนั้นรับคำสั่ง ก่อนจะรีบสาวเท้าออกจากห้องผู้ป่วยอย่างรวดเร็วหลี่ว์เจิ้งหยางที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยพยายามหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง เขาบอกหลิวฉางอันว่า “ผู้นำตระกูลหลิว รบกวนคุณช่วยแจ้งสำนักของผมที บอกพวกเขาว่าต้องแก้แค้นให้ผมกับศิษย์น้องสองคนที่ถูกฆ่าให้ได้”หลิวฉางอันมองหน้าหลี่ว์เจิ้งหยาง ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย “อาวุโสหลี่ว์วางใจ ผมให้คนไปส่งข่าวที่เขามังกรคู่แล้ว ขอเพียงสืบประวัติไอ้แซ่ฉู่นั่นได้ ทางเขามังกรคู่จะต้องส่งยอดฝีมือจำนวนมากไปฆ่ามันแน่นอน!”ครั้งนี้ เขามังกรคู่เสียยอดฝีมือที่เป็นผู้ฝึกปราณขั้นแปดไปถึงสามคน พวกเขาไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ แน่แต่ก่อนหน้านั้น หลิวฉางอันต้องสืบประวัติของฉู่เฉินให้แน่ชัดก่อนถึงยังไงก็ไม่มีทางที่ยอดฝีมืออายุยี่สิบกว่าปีที่เป็นผู้ฝึกปราณขั้นเจ็ดระดับสูงสุดคนหนึ่งจะไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรเลยถ้าเกิดไปมีเรื่องกับคนที่ไม่ควรมีเรื่องด้วย ไม่เพียงตระกูลหลิวเท่านั้นที่จะซวยไปด้วย แ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 488
ถึงยังไงก็ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความปลอดภัยของตัวเองแล้วคนจากสำนักนางในอาจมาแก้แค้นได้ทุกเมื่อ ฉู่เฉินจำเป็นต้องเตรียมตัวให้ดีที่สุดพอดูนาฬิกาก็เหลืออีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะถึงเวลานัดกับเจียงไห่ตงแล้ว ฉู่เฉินจึงกำชับอินซู่ซู่สองสามคำ พร้อมกับบอกสูตรเปิดค่ายกลเก้าดาราสังหารให้เธอด้วย จากนั้นจึงค่อยขับรถออกจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่สถานที่ที่เจียงไห่ตงเลือกเป็นร้านอาหารที่น่าประทับใจแห่งหนึ่งชื่อว่าเรือนเจียงสุ่ยถึงไม่ใช่ร้านอาหารระดับสูงของเมืองเจียงจง แต่ก็ไม่ใช่ที่ที่คนทั่วไปจะสามารถเข้าออกได้อีกอย่างคนที่มากินข้าวที่นี่ได้ แทบจะมีแต่คนใหญ่คนโต หรือคนดังในแวดวงการเมืองทั้งนั้นหลังจากจอดรถในลานจอดรถด้านหน้าเรือนเจียงสุ่ยเสร็จ ฉู่เฉินก็ก้าวเท้าลงจากรถเวลานี้ มีแท็กซี่คันหนึ่งจอดหน้าประตูขวางทางฉู่เฉินอยู่พอดีเหมือนรถมีปัญหาอะไรบางอย่าง ผ่านไปครู่หนึ่งถึงค่อยขับออกไปช้าๆกระทั่งแท็กซี่ขับออกไป ฉู่เฉินถึงค่อยสาวเท้าเดินไปทางเรือนเจียงสุ่ย“ฉู่เฉิน?!”ในเวลานี้เอง เสียงอันคุ้นเคยเสียงหนึ่งก็ดังมาจากข้างหลังฉู่เฉินหันกลับไปมองอย่างสงสัย เห็นเพียงชายชุดสูทคนหนึ่งเดินมาทางฉู่เฉินพร้อ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 489
ฉู่เฉินขี้คร้านจะเสวนากับคนทัศนคติคับแคบอย่างเฉินปิน แต่ก็ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถดูถูกฉู่เฉินได้เหมือนกันชีเสวี่ยมองแผ่นหลังของฉู่เฉินที่เดินออกไปไกลแล้ว ก่อนจะขมวดคิ้วบอกว่า “เขาคงไม่ได้มากินข้าวที่นี่จริงๆ หรอกนะ?”ที่จริงเธอกับเฉินปินไม่ได้มากินข้าว แต่มาทำงานต่างหากชีเสวี่ยเป็นหัวหน้าพนักงานบริการของร้านอาหารแห่งนี้ ส่วนเฉินปินก็ช่วยงานอยู่หลังครัวถึงยังไงคนที่มากินข้าวที่ร้านอาหารแห่งนี้ได้ หากไม่ใช่คนรวยก็เป็นพวกเจ้าขุนมูลนายกันทั้งนั้นปกติแล้วเฉินปินก็อาศัยหน้าตาภายนอกที่หล่อเหลาดึงดูดผู้หญิงรวยอายุสี่สิบห้าสิบปีส่วนชีเสวี่ยก็อาศัยเรียวขายาวขาวคู่นั้น กับหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่สองลูกนั่นยั่วยวนแขกที่มากินข้าวหลายต่อหลายครั้ง และเธอก็จะเงินหลายหมื่นบาทเป็นทิปแทบทุกครั้งทั้งสองต่างก็เข้าขากันดี ต่างคนต่างก็ไม่ว่าอะไรที่อีกฝ่ายทำแบบนั้น“เหอะ ตัวเองดูมันแต่งตัวสิ เหมือนคนที่มากินข้าวเหรอ?”เฉินปินแค่นยิ้ม ก่อนจะส่ายหน้าอย่างดูถูก“งั้นเขาก็มา…”ชีเสวี่ยมองฉู่เฉินอย่างไม่เข้าใจต้องบอกก่อนว่า ร้านอาหารแห่งนี้ที่พวกเขามาทำงานเข้มงวดมาก ถ้าหากไม่ได้จองห้องส่วนตัวก่อน ก็จะถ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 490
เห็นได้ชัดว่า เมื่อกี้เธอถูกใครบางคนจับปลาเค็มมาแล้ว“เฉินปิน ทำอะไรอยู่น่ะ?”ชีเสวี่ยจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเอง พลางขมวดคิ้วถาม“ฉันกำลังเล่าเรื่องตลกที่ฉู่เฉินทำหน้าใหญ่ใจโตเพื่อนในห้องเราฟังอยู่น่ะสิ”เฉินปินยิ้มกว้าง ก่อนตอบพลางกวาดมองหน้าอกอวบอิ่มขาวเนียนของชีเสวี่ยแวบหนึ่ง“โธ่ พอได้แล้ว ห้องส่วนตัวเบอร์หนึ่งกำลังเรียกพนักงานบริการอยู่ พวกเราสองคนรีบไปกันเถอะ”ชีเสวี่ยกระซิบบอก เหมือนกลัวเพื่อนร่วมงานคนอื่นได้ยินเฉินปินขมวดคิ้วถามว่า “ห้องส่วนตัวเบอร์หนึ่งมีคนใหญ่คนโตมาอีกแล้วเหรอ? ครั้งนี้ใครล่ะ?”เฉินปินเดินตามชีเสวี่ยไป พลางถามอย่างสงสัยครั้งก่อนก็เป็นแขกในห้องเบอร์หนึ่งนี่แหละที่ถูกใจพวกเขาสองคน พวกเขาสองคนได้ทิปคนละหลายหมื่น เพียงสิบนาทีพวกเขาก็ได้เงินสิบแสนมาครอง ความฝันที่จะได้ซื้อเรือนหอก็ใกล้เข้ามาอีกหนึ่งก้าวแล้ว“เจียงไห่ตง!”ชีเสวี่ยกระซิบบอกเบาๆ“เชี่ย นี่มันโอกาสหายากชัดๆ ถ้าเธอปีนขึ้นเตียงเจียงไห่ตงได้ พวกเราก็สบายแล้ว”เฉินปินบอก พร้อมกับเปลี่ยนชุดพนักงานให้เรียบร้อย ก่อนจะรีบตามชีเสวี่ยไปพร้อมกันถึงยังไงคู่หมั้นของเขาก็ถูกคนอื่นเล่นอยู่ทุกวันอยู่แล้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 491
เฉินปินกระอักกระอ่วน กลับทำได้เพียงพยักหน้ารัวๆ “ได้ ฉันจะไปเร่งเดี๋ยวนี้”เอ่ยจบ เขาหันตัวเดินไปทางห้องครัวด้านหลังทันที ก่อนจะออกจากห้อง เขาเหลือบมองชีเสวี่ยด้วยสายตาแฝงความหมายแวบหนึ่งสีหน้าของเขาราวกับกำลังพูดว่า ไม่ว่ายังไงก็อย่าโดนไอ้ฉู่เฉินเผด็จศึกเด็ดขาดนะโดนแขกคนอื่นใช้บริการก็แล้วไป ถึงยังไงลูกค้าพวกนั้นก็มีแต่คนที่ไม่รู้จัก แถมยังไม่เกี่ยวข้องกับแวดวงสังคมของพวกเขาเลยสักนิด แต่ฉู่เฉินกลับไม่เหมือนกันถึงแม้หลังจากจบมัธยมต้นทุกคนจะไม่ค่อยได้ติดต่อกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะขาดการติดต่อกันไปอย่างสิ้นเชิง ยิ่งเมืองเจียงจงเล็กขนาดนี้ ไม่แน่ว่าอาจมีเพื่อนสมัยเรียนคนไหนบังเอิญเจอฉู่เฉินเข้าก็ได้ถ้าหากฉู่เฉินป่าวประกาศต่อหน้าเพื่อนสมัยเรียนคนอื่น ว่าเผด็จศึกชีเสวี่ยในที่ทำงานของเธอ แล้วเขาจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง?เพียงแต่ชีเสวี่ยกลับไม่มีเวลาสนใจเฉินปินแม้แต่น้อย ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่ฉู่เฉินเท่านั้นมิหนำซ้ำยังดึงถุงน่องขึ้นไปเหนือเข่าแล้วด้วยซ้ำแม่งเอ๊ย!เฉินปินรู้สึกเจ็บปวดจนเหมือนแทบขาดใจผ่านไปไม่นาน อาหารทุกอย่างถูกนำมาเสิร์ฟในห้องส่วนตัว ฉู่เฉินจิบน้ำชา พลางหันไป
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 492
“ถ้าอร่อย คุณก็ดื่มเยอะๆ สิคะ จะได้ไม่กระหายอีก”ชีเสวี่ยโอบคอของฉู่เฉิน โน้มตัวเข้าหาฉู่เฉินอีกฉู่เฉินอาจกระหายมากจริงๆ เขาดูดน้ำส้มคั้นสดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ปลดเข็มขัด แล้วอุ้มชีเสวี่ยขึ้นมานั่งบนตักเอี๊ยดอ๊าดๆ…ไม่นาน เสียงเก้าอี้สั่นสะเทือนก็ดังออกมาจากห้องส่วนตัวเฉินปินที่ยืนเฝ้าหน้าห้องอยู่ตลอดหน้าดำคร่ำเครียดทันทีไม่ต้องเปิดประตูเข้าไปดู เขาก็จินตนาการออกว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในบ้างพนักงานที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเฉินปินได้ยินเสียงประหลาดที่ดังออกมาจากห้องส่วนตัว อดไม่ได้ที่จะเงี่ยหูฟัง“เชี่ย ลือกันว่ายัยชีเสวี่ยครางได้เร้าอารมณ์มาก เป็นเรื่องจริงซะด้วย”ประโยคนั้นทำให้สีหน้าของเฉินปินย่ำแย่ลงกว่าเดิมเพื่อชื่อเสียงของทั้งสองฝ่าย เขากับชีเสวี่ยไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์ให้คนในที่ทำงานรู้แต่พอคำพูดแบบนี้ออกมาจากปากของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เขาก็เหมือนถูกตบบ้องหูเข้าเต็มๆ!สองชั่วโมงก่อน เขายังเยาะเย้ยฉู่เฉินอยู่เลย แต่ตอนนี้ ฉู่เฉินกลับกำลังเผด็จศึกคู่หมั้นของเขานี่สินะที่เขาเรียกว่ากรรมตามทันกระทั่งผ่านไปสิบนาทีกว่า เสียงเก้าอี้สะเทือนค่อยๆ เงียบลง เฉินปินถึงค่อยผ่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 493
ในขณะที่เฉินปินกำลังยืนอึ้งค้างอยู่กับที่ ขณะที่เขายังไม่ทันตั้งสติได้ คำพูดถัดมาของฉู่เฉินก็ได้กระตุ้นไฟโทสะที่ถูกกดข่มไว้ในก้นบึ้งหัวใจของเฉินปินให้ระเบิดออกมา“เงินใส่ซองงานแต่งเดือนหน้าของพวกนายฉันขอไม่ใส่นะ ฉันยกลูกน้อยตัวอ้วนจ้ำม่ำให้เป็นของขวัญแทนแล้วกัน จะได้ไม่เสียแรงที่เป็นเพื่อนสมัยมัธยมกันมา”พูดจบประโยค ฉู่เฉินก็เพิ่มแรงกระแทกให้หนักกว่าเดิมเสียงตีกลองดังก้องไปทั่วโถงทางเดิน แม้แต่พนักงานเสิร์ฟอาหารที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ยังได้ยินเต็มสองหู“ฉะ… ฉู่เฉิน ทำฉันให้ตายไปเลย ออกแรง… ออกแรงทำฉันอีก…”แต่ในตอนนี้ ชีเสวี่ยที่ตกอยู่ในสภาวะลืมตัวอย่างสิ้นเชิงกลับไม่ได้สังเกตเห็นสองคนนั้นที่ยืนอยู่หน้าห้องเลยแม้แต่น้อย เธออ้ากลีบปากเล็กๆ นั่นออก สายตาเลื่อนลอย ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาอ๊าก!เฉินปินเคียดแค้นจนน้ำตาแทบไหล เขากำหมัดแน่น ไฟโทสะลุกท่วมท้นจนถึงขีดสุดแต่เขาไม่กล้าลงไม้ลงมือกับฉู่เฉินในที่ทำงาน ถึงยังไงพนักงานรักษาความปลอดภัยในร้านนี้ก็ผ่านการฝึกฝนพิเศษมา บางคนเป็นถึงทหารที่เพิ่งปลดประจำการด้วยซ้ำถ้าเขากล้าพุ่งตัวเข้าไป ไม่เพียงจะไม่เกิดอะไร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 494
แต่ตอนนี้ พอเห็นว่าฉู่เฉินไม่เพียงไม่ร้อนใจ แต่กลับยกยิ้มเต็มใบหน้า เฉินปินรู้สึกเหมือนตัวเองแทบจะเสียสติอยู่ตรงนี้แล้ว!“ต่อสิ อย่าลังเล นี่อาจเป็นวันที่เปล่งประกายที่สุดในชีวิตของนายไปอีกยี่สิบปีเลยก็ได้นะ”ฉู่เฉินกอดอก ก่อนเอ่ยด้วยใบหน้าที่ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม“นายหมายความว่าไงวะ?”เฉินปินรู้สึกว่าคำพูดของฉู่เฉินมีความหมายแฝงฉู่เฉินไม่ได้เข้ามาตะลุมบอนกับเขาเหมือนที่เดาไว้ ตรงกันข้ามมันกลับนั่งมองเขาเหมือนตัวตลกอยู่ตรงนั้น ซึ่งนั่นเหนือความคาดหมายของเฉินปินไปมากทีเดียวในการคาดเดาของเขา พอฉู่เฉินเห็นเขาทุบรถของมันอยู่ จะต้องพุ่งตัวเข้ามาจัดการเขา พอถึงตอนนั้นเฉินปินก็จะมีโอกาสชกต่อยกับมัน และเขาก็จะฉวยโอกาสนั้นชกมันให้สาแก่ใจอย่างมากก็ถือเป็นทะเลาะวิวาททั้งสองฝ่าย สุดท้ายไม่ว่าจะพูดยังไงเขาก็แค่โดนปรับเล็กน้อย และโดนขังแค่ไม่กี่วันแต่ฉู่เฉินกลับไม่ได้หงายไพ่ตามกติกา หนำซ้ำมันยังวางท่าเหมือนอยู่เหนือกว่าเขา นั่นทำให้เฉินปินเริ่มไม่มีความมั่นใจแล้ว“ก็ไม่ได้หมายความยังไง ทำลายทรัพย์สินของคนอื่น ถ้ามูลค่าความเสียหายสูงก็ต้องติดคุก รถฉันคันนี้ก็แค่เจ็ดล้านห้ากว่าๆ มากพอที่
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1058
หลินเยว่หรูพูดจบก็รูดคีย์การ์ดห้องทันที ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทลั่วหัวเอ๋อร์อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นถึงค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของหลินเยว่หรูว่าต้องการโยนเคราะห์ให้คนอื่น ลั่วหัวเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง .....อีกทางด้านหนึ่ง เมื่อหลินซานมาถึงเจียงจง ฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยก็เดินออกมาจากทางออกของเมืองชิงหลงที่อยู่ในเจียงจงพอดี เมื่อเห็นฉู่เฉิน หลินซานก็รีบเข้าไปต้อนรับแล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มว่า “คุณฉู่ ผมได้รับคำสั่งจากคุณนายให้มารับคุณครับ” ฉู่เฉินมองหลินซานแวบหนึ่งแล้วขมวดคิ้วกล่าวว่า “คุณนาย? คุณนายไหน?”“คุณนายของบ้านชื่อหลินเยว่หรูครับ!”หลินซานรีบแนะนำตัวเองฉู่เฉินถึงค่อยพยักหน้า แล้วจูงมือหลิงเสวี่ยเดินไปยังรถเอสยูวีที่จอดอยู่ทางด้านข้าง“ไปกันเถอะ”ฉู่เฉินจูงหลิงเสวี่ยมานั่งที่เบาะหลัง แล้วออกคำสั่งอย่างเฉยชา หลินซานสตาร์ตรถทันที ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังโรงแรมในชานเมืองปินเฉิน หลายชั่วโมงต่อมา รถก็จอดอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม“คุณฉู่ครับ เนื่องจากโรงแรมนี้อยู่ใกล้กับตระกูลลั่วมากที่สุด ดังนั้นเลยจัดเตรียมห้องเพ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1057
เมื่อลั่วเทียนเต๋อเอ่ยคำพูดนี้ออกมา ลั่วหัวเอ๋อร์ก็อดรู้สึกหนักอึ้งในใจไม่ได้!เธอเคยเจอเจ้าสำนักน้อยคนนั้นแค่ครั้งเดียว แต่ว่าต่อให้เห็นผ่าน ๆ แค่แวบเดียวเท่านั้น เธอก็ดูออกได้ไม่ยากว่า นั่นเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ดูดีแค่ภายนอกตามมาตรฐานเลย ถ้าต้องแต่งกับผู้ชายแบบนั้นจริง ๆ ชีวิตนี้ของเธอมีหวังได้จบสิ้นแล้วไม่ใช่หรือไง?และถ้าครั้งนี้กัวเฟิงช่วยตระกูลลั่วให้ผ่านพ้นวิกฤติได้จริง ๆ เธออยากปฏิเสธการแต่งงานก็คงไม่ได้แล้ว“เจ้าสำนักน้อย? ไอ้กัวเฟิงนั่นมันตัวอะไรกัน! ลูกสาวฉันจะไปแต่งงานกับเขาได้ยังไง!”หลินเยว่หรูกัดฟันกรอด ดึงลั่วหัวเอ๋อร์ให้มาอยู่ด้านหลังตัวเอง ก่อนจะเอามือชี้หน้าลั่วเทียนเต๋อแล้วพูดว่า “ไอ้คนแซ่ลั่ว คุณเป็นคนหาเรื่องเอง เลิกลากพวกเราแม่ลูกเข้าไปเกี่ยวข้องได้แล้ว” พอลั่วเทียนเต๋อได้ยินคำพูดนี้ โทสะก็พุ่งพล่านขึ้นมาเช่นกัน ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ดี! คุณมันแพศยาไร้ยางอาย รีบไสหัวออกไปจากบ้านตระกูลลั่วเดี๋ยวนี้เลยนะ!”“ไม่ต้องพึ่งตระกูลหลินของพวกคุณ ฉันก็จัดการเรื่องนี้ได้อยู่ดี!” อะไรนะ?หลินเยว่หรูถลึงตาใส่ลั่วเทียนเต๋อ กัดฟันกรอแล้วกล่าวว่า “คุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1056
“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณฉู่”หลินเยว่หรูขอบคุณเป็นล้นพ้นแล้ววางสายไปแต่หลินเจิ้งไท่ที่อยู่ทางด้านข้างกลับมองไปยังฉู่เฉินด้วยความสงสัยเขาอยู่ระดับสร้างรากฐานชั้นเจ็ด แต่หลินเยว่หรูกลับให้ฉู่เฉินช่วยต่อกรกับยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานชั้นเก้าเหรอ?ลูกสาวของเขาคงไม่ได้โดนฉู่เฉินเอาจนโง่งมไปแล้วใช่ไหม?แต่พอขบคิดให้ละเอียด ด้วยสถานะของฉู่เฉินในตอนนี้ ระดับสร้างรากฐานชั้นเก้ายังไม่อยู่ในสายตาเขาจริง ๆ ต่อให้ฉู่เฉินเป็นแค่คนธรรมดา แต่ใครจะกล้าแตะต้องเขาแม้กระทั่งปลายนิ้ว? “หัวหน้าจ้าว เมื่อกี้คุณบอกว่าจะพาผมไปส่งที่เจียงจงเหรอครับ?” ฉู่เฉินวางโทรศัพท์ลง จิบชาแล้วเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “แน่นอนสิครับ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่คุณฉู่มาที่เมืองชิงหลง ผมกับผู้เฒ่าหลินจะต้องออกมาต้อนรับสิบลี้ ไปส่งสิบลี้อย่างแน่นอน” จ้าวเต๋อฉวนพรูลมหายใจยาวออกมา ในที่สุดก็จะได้ส่งไอ้ตัวซวยคนนี้ออกไปสักทีเมื่อเห็นฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยลุกขึ้น หลินเจิ้งไท่ก็รีบตามไป คนทั้งกลุ่มมุ่งหน้าตรงไปทางทางออกฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของเจียงจงทันที ......อีกทางด้านหนึ่ง หลินเยว่หรูเพิ่งจะวางโทรศัพท์ลง ลั่วเทียนเต๋อก็ตบโต๊ะด้วย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1055
“คุณฉู่ ตอนนี้ลูกชายของฉันฟื้นแล้ว หมอบอกว่าพักอีกหน่อยก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ที่ฉันโทรหาคุณครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ แต่...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ หลินเยว่หรูลังเลอยู่นาน ก่อนจะกล่าวต่อ “ไม่ทราบว่าช่วงนี้คุณฉู่พอจะมีเวลาว่างไหมคะ?”“ช่วงนี้... คงไม่มีเวลาไปไปเยี่ยมเยียนเส้นทางที่ร่มรื่นของคุณหรอกครับ”ขณะที่ฉู่เฉินกล่าว ก็หันศีรษะไปมองหลิงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเมื่อเทียบกับหลิงเสวี่ยแล้ว สุดท้ายหลินเยว่หรูก็ยังด้อยกว่าอยู่ระดับหนึ่งไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่ในแง่ของความอดทน แม้ว่าหลิงเสวี่ยจะเป็นมือใหม่ แต่ความอดทนของเธอก็ดีกว่าหลินเยว่หรูไม่น้อยหลังจากศึกหนักเมื่อคืนนี้ หลิงเสวี่ยไม่เพียงแต่ไม่อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แต่กลับได้รับการพัฒนาอย่างลึกซึ้ง ยิ่งกว่านั้น หลิงเสวี่ยยังมีร่างกายพิเศษซึ่งมีคุณสมบัติในการบำรุงฉู่เฉินไม่น้อยเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว หลินเยว่หรูยังคงมีร่างกายเป็นกระถางรับซึ่งเป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้นและฉู่เฉินก็ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆหลินเยว่หรูที่ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “คุณฉู่คะ ฉัน... ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณค่ะ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1054
แม้แต่ฉู่เฉินเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมืองเล็กๆ ในโลกแห่งการหยั่งรู้ใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ?งั้นจะยังเดินเที่ยวทำไม มันเดินให้ทั่วไม่ได้อยู่แล้ว“หัวหน้าจ้าว ศูนย์กระจายวัตถุดิบยาของเมืองชิงหลงอยู่ที่ไหนครับ พาผมไปดูหน่อย”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบแม้จะค้นหาในคลังวัตถุดิบยาของสำนักชิงอวิ๋นและคลังยาของวังเทียนเจี้ยนแล้ว ฉู่เฉินก็ยังคงไม่พบหญ้าเทียนเซียง สถานการณ์ของอวี้ลู่เริ่มไม่มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จำเป็นต้องหาวิธีโดยเร็วที่สุดและเอาหญ้าเทียนเซียงอีกสองต้นมาให้ได้“ไม่ทราบว่าคุณฉู่ต้องการซื้อวัตถุดิบยาอะไรครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะมอบมันให้กับคุณฉู่ครับ”จ้าวเต๋อฉวนกล่าวด้วยสีหน้าประจบสอพลอตราบใดที่ฉู่เฉินพอใจ บางทีอาจจะไล่เขาออกไปได้เร็วขึ้น“หญ้าเทียนเซียง”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบออกมาสามคำ ทั้งจ้าวเต๋อฉวนและหลินเจิ้งไท่ต่างก็ชะงักไป แต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของทั้งสองก็กลับมาเป็นปกติในทันที“คุณฉู่ครับ วัตถุดิบยาแบบนี้ ในเมืองชิงหลงเราก็ไม่มีเช่นกัน ถ้าไม่เชื่อ คุณสามารถตามผมไปที่ตรวจสอบที่ถนนขายวัตถุดิบยาด้วยตนเองได้เลยครับ!”เมื่อฉู่เฉินได้ยินก็หรี่ตาลง สายตาพิจารณาของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1053
“กลับเหรอ? ไม่ต้องรีบ ผมกำลังอยากไปเดินเล่นในเมืองพอดี”ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลังและชี้ไปที่เมืองชิงหลงซึ่งอยู่ไม่ไกลอะไรนะ?หยาดเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ขมับของจ้าวเต๋อฉวนทันที มองไปทางฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ครับ เมืองชิงหลงทรุดโทรมมาก เกรงว่ามันจะไม่เข้าตาของคุณฉู่หรอกครับ”ฉู่เฉินแค่นเสียงเย็น มองสำรวจจ้าวเต๋อฉวนและกล่าวว่า “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่สำนักชิงอวิ๋นของคุณเป็นฝ่ายยั่วยุผม คุณคิดว่าผมฉู่เฉินเป็นคนยังไง? ที่พวกคุณเรียกมาก็มา ไล่ไปก็ไปงั้นเหรอ?”หลังจากที่กล่าวคำนี้ออกมา แม้แต่จ้าวเต๋อฉวนก็ยังยืนตะลึงอยู่กับที่“ฉู่เฉิน แกอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปนัก”หลินฮ่าวกัดฟันจ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธฉู่เฉินคนนี้ไม่ใช่แค่คำว่าเกินไปสองคำจะมาอธิบายได้แล้ว แทบจะไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลยในเมืองชิงหลง ไม่ต้องพูดถึงการตบคนตระกูลหลินของพวกเขา และยังข่มขู่ครั้งแล้วครั้งเล่า นี่มันอวดดีเกินไปแล้วในขณะนี้ จู่ๆ จ้าวเต๋อฉวนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวหลายสายกำลังสอดส่องมาทางนี้ ในใจพลันหนักอึ้ง ก่อนจะยกเท้าเตะหลินฮ่าวลงไปกองกับพื้น“นี่แกมีสิทธิ์อะไรมาพูด?”ตอนนี้ใน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1052
สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ก็ตบใบหน้าอีกด้านของหลินฮ่าว ตบซ้ำไปสองครั้งเสียงดังสนั่น“ไอ้คนแซ่ฉู่!”หลินฮ่าวโกรธจัดจนแทบคลั่ง!เห็นชัดว่าเขาพาคนมาดักฆ่าฉู่เฉิน แต่ผลลัพธ์ล่ะ?ฉู่เฉินไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่เขากลับโดนตบหน้าไปหกเจ็ดครั้งติดต่อกันจนแก้มบวมเป่งแล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?“ฉู่เฉิน ฉันแนะนำให้แกทำแต่พอดี ไม่งั้น...”เมื่อหลินเจิ้งไท่กล่าวไปได้เพียงครึ่งประโยค ฉู่เฉินก็หันขวับมามองหลินเจิ้งไท่และกล่าวแทรกด้วยรอยยิ้มเยาะ “ถ้าคุณไม่พูด ผมคงเกือบลืมคุณไปแล้ว”“เมื่อกี้คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ฆ่าผม?”เพียะ เพียะ!ตบที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดลงบนใบหน้าชราของหลินเจิ้งไท่อย่างจังเสียงตบดังสนั่นสองครั้งติดต่อกัน หลินเจิ้งไท่ตกตะลึง และทุกคนในตระกูลหลินต่างก็ตกตะลึงเช่นกันหลินเจิ้งไท่ลูบใบหน้าชราที่ถูกตบจนแดงก่ำด้วยความไม่เชื่อ ราวกับตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะเขาเป็นใคร?เขาอยู่ไหน?นี่คือในเมืองชิงหลง และตระกูลหลินก็เป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของเมืองชิงหลง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นผู้นำตระกูลหลินไม่ต้องพูดถึงการโดนตบเลย ปกติแล้วใครจะกล้าแม้แต่มาขึ้นเสียงกับเขา?แล้ววันนี้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1051
เมื่อเห็นว่าคนในตระกูลหลินกำลังจะลงมือกับฉู่เฉินจริงๆ จ้าวเต๋อฉวนก็แทบจะกระอักเลือดออกมาสมองของกลุ่มคนนี้ช่างไม่เหมือนใครจริงๆ ฆ่าฉู่เฉิน นี่พวกเขาต้องการจะทำลายสำนักชิงอวิ๋นงั้นเหรอ?“พวกคุณตระกูลหลินอยากให้สำนักชิงอวิ๋นของผมจะถูกล้างบางมากนักใช่ไหม?”ครั้งนี้จ้าวเต๋อฉวนโกรธจัด คนอื่นมองสถานการณ์ไม่ออก เขายังพอเข้าใจได้ แต่หลินเจิ้งไท่อายุมากแล้ว ยังจะไร้เดียงสาเหมือนเด็กอีกงั้นเหรอ?เมื่อหลินเจิ้งไท่ได้ยินคำพูดนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่จ้าวเต๋อฉวนแล้วกล่าวว่า “หัวหน้าจ้าว คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงครับ?”ในสายตาของเขา การฆ่าฉู่เฉินจะเป็นยังไง?อย่างไรก็ตาม ว่านโซ่วเซียนเวิงและคนอื่นๆ ต้องการหยกโลหิตกิเลน และไม่เคยบอกว่าจะปกป้อง ฉู่เฉินถ้าพวกเขาไม่แตะหยกโลหิตกิเลนเรื่องก็จบไม่ใช่เหรอ?“พูดแบบนี้ได้ยังไงน่ะเหรอ? ตราบใดที่เกิดเรื่องไม่คาดฝันกับคุณฉู่ในเมืองชิงหลง ในไม่ช้าทางสำนักว่านเซียนก็จะได้รับข่าว เมื่อถึงเวลานั้นคนที่จะมาก็ไม่ใช่แค่สำนักว่านเซียนแล้ว”“สำนักเสวียนปิง รวมถึงบรรดาสำนักใหญ่ที่โด่งดังพอๆ กับสำนักว่านเซียนต่างจะส่งคนมาที่นี่ ผมขอถามคุณว่าเมื่อถึงเวลานั้นใครจะส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1050
สิ้นเสียง คนในตระกูลหลินต่างก้าวเท้าไปข้างหน้าและล้อมจ้าวเต๋อฉวนไว้ดูเหมือนว่าถ้าพูดไม่ถูกใจก็จะลงมือทันทีจ้าวเต๋อฉวนโกรธจนหัวเราะกับคนตระกูลหลิน มองสำรวจหลินเจิ้งไท่และกล่าวอย่างเย็นชา “ให้คำอธิบายกับคุณน่ะเหรอ? ผมจะอธิบายอะไรให้คุณล่ะ”หลินเจิ้งไท่สีหน้ามืดมน กัดฟันกล่าวว่า “พวกเราดักฆ่าฉู่เฉินที่นี่แล้วผิดอะไร? เจ้าสำนักก็เคยกล่าวไว้ ถ้าได้หยกโลหิตกิเลนมาก็เป็นประโยชน์ต่อสำนักชิงอวิ๋นของเราอย่างยิ่ง หัวหน้าจ้าวไม่รู้เหรอครับ?”“หึ ดักฆ่าฉู่เฉิน?”จ้าวเต๋อฉวนกัดฟันกรอดจนฟันแทบแตก มองหลินเจิ้งไท่อย่างเย็นชาและกล่าวว่า “พวกคุณคิดว่ามีแค่พวกคุณที่ได้รับข่าวว่าฉู่เฉินนำหยกโลหิตกิเลนเข้าสู่โลกแห่งการหยั่งรู้งั้นเหรอ?”“จนถึงตอนนี้ ฉู่เฉินยังคงปลอดภัยดี พวกคุณไม่คิดบ้างเหรอว่าทำไม?”หมายความว่ายังไง?เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเจิ้งไท่ก็มองไปที่จ้าวเต๋อฉวนด้วยความไม่เข้าใจ“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าสำนักดูถูกพวกคุณตระกูลหลิน พวกคุณสร้างปัญหาให้เจ้าสำนักเก่งจริงๆ”ตอนนี้จ้าวเต๋อฉวนโกรธจนอยากจะด่าคน ไม่เคยเจอใครโง่งมขนาดนี้มาก่อน“หัวหน้าจ้าว หวังว่าคุณจะอธิบายให้ชัดเจนครับ”หลินเจิ้งไท่
