บทที่ 533

เช้าวันต่อมา เย่ชิ่นเหยียนตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เธอแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีขาวพลิ้ว คอแหวกลึกเป็นรูปตัววี ลูกแพร์อวบอิ่มขาวเนียนสองลูกโผล่พ้นสายตาออกมาครึ่งหนึ่ง เห็นแล้วชวนให้จินตนาการไปไกล

เธอเดินลากรองเท้าแตะสีขาวคู่หนึ่งออกจากบ้านตั้งแต่เช้า

พอมาถึงหน้าบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ เป็นเวลาแปดโมงห้าสิบนาทีพอดี หลังจากส่งข้อความหาฉู่เฉินขณะที่นั่งอยู่ในรถเสร็จ เย่ชิ่นเหยียนเปิดประตูรถ ก่อนจะยกมือถือขึ้นมาถ่ายคลิป

ผู้ชายที่มาส่งดิลิเวอร์รีคนหนึ่ง เหลือบมองมาทางเย่ชิ่นเหยียนโดยบังเอิญ

เพียงแวบเดียว ผู้ชายคนนั้นถึงขั้นไม่อาจละสายตา ทำเอาเกือบพุ่งชนเข้ากับเสาไฟฟ้า

เย่ชิ่นเหยียนเห็นแล้วก็หัวเราะเสียงเล็กแหลมอย่างอารมณ์ดี

รอยยิ้มของเธอดูสวยสะดุดตา ทั้งสดใสเป็นประกาย

ผ่านไปไม่นาน ฉู่เฉินอ้าปากหาวกว้างๆ สาวเท้าเดินออกจากประตูบ้าน

ช่วยไม่ได้ เมื่อคืนแทบจะไม่ได้นอน ถึงจะเป็นฉู่เฉินก็ยังรู้สึกเหนื่อย

“เป็นอะไรไป เมื่อคืนไม่ได้นอนหรือ”

เย่ชิ่นเหยียนเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าเป็นห่วง พลางถามฉู่เฉิน

“พอไหวครับ ฝึกเหวี่ยงหมัดมาทั้งคืน เหนื่อยนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร”

ฉู่เฉินหาว ก่อนตอบ

“ขึ้นรถสิ บนรถฉันมีก