ВойтиShare
บทที่ 658
Related chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 659
เมื่อหลี่หงถูและคนของบ้านตระกูลหลี่รีบกลับไปที่อวิ๋นเชวี่ยวิลล่า สมาชิกแก๊งมังกรจำนวนมากก็ปิดล้อมอวิ๋นเชวี่ยวิลล่าไว้หมดแล้ว“พ่อ น่าจะเป็นคนของแก๊งมังกร”หลี่เจี้ยนจวินหันไปมองหลี่หงถูที่เบาะหลังเมื่อมองอย่างละเอียดไปยังสมาชิกแก๊งมังกรสองคนที่เฝ้าอยู่ไม่ไกลจากหน้าประตู หลี่หงถูก็พูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเจรจากับพวกเขาเอง”พูดจบ หลี่หงถูก็ผลักประตูรถออกไปและเดินลงมาจากรถ ปี้คุนก็เดินตามหลังหลี่หงถูด้วยสีหน้าเคร่งขรึมแก๊งมังกรเป็นศัตรูตัวฉกาจของสำนักว่านเซี๋ยถ้าไม่ถูกเพ่งเล็งจากแก๊งมังกร คิดเหรอว่ารองเจ้าสำนักว่านเซี๋ยที่ทรงเกียรติอย่างเขาจะมาหลบๆ ซ่อนๆ อย่างนี้วันนี้เรียกได้ว่าศัตรูมาพบกัน ต่างฝ่ายต่างโกรธจนเลือดขึ้นหน้าตราบใดที่หลี่หงถูออกคําสั่ง ปี้คุนก็ไม่ลังเลที่จะฆ่าสมาชิกของแก๊งมังกรทั้งหมด“หยุด! ที่นี่เป็นสถานที่ต้องห้าม ใครก็ผ่านไปไม่ได้!”หนึ่งในสมาชิกแก๊งมังกรก้าวไปข้างหน้าและขัดขวางไม่ให้หลี่หงถูไปโดยตรง“แกแม่งตาบอดเหรอ นี่คือนายท่านใหญ่หลี่ แกกล้าขวางเหรอ! ให้หัวหน้าเสิ่นของพวกแกออกมาพูด!”บอดี้การ์ดคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังหลี่หงถู ก้าวไ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 660
หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ หลี่หงถูมั่นใจว่าจะใช้ความสัมพันธ์ระหว่างผู้นำระดับสูงในแก๊งมังกรของเขา เพื่อให้ถานเฟยยอมจํานนแต่โดยดีอย่าคิดว่าตระกูลหลี่มีขอบเขตอิทธิพลของอยู่แต่ในเมืองหมอตู ทว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หลี่หงถูได้ซื้อตัวหัวหน้าระดับสูงของแก๊งมังกรจํานวนมาก เพื่อช่วยสำนักว่านเซี๋ยในการหลีกเลี่ยงการตามล่าจากแก๊งมังกรนี่คือเหตุผลที่ทำไมเครือข่ายข่าวสารของแก๊งมังกรทั่วแดนมังกรถึงคว้าน้ำเหลวหลายครั้ง ไม่สามารถกําจัดสำนักว่านเซี๋ยสำนักว่านเซี๋ยได้สักที“หัวหน้าใหญ่แก๊งมังกร ถานเฟย!”ทันทีที่คําพูดนี้ออกมา หลี่หงถูก็ตกตะลึงอยู่กับเดิมหัวหน้าใหญ่แก๊งมังกรเป็นบุคคลที่ใหญ่เป็นอันดับสองรองจากท่านหลงผู้บัญชาการสูงสุด แม้แต่หัวหน้าระดับสูงที่มีมิตรภาพกับตระกูลหลี่ล้วนเป็นลูกน้องของถานเฟยไม่ต้องพูดถึงบังคับให้ถานเฟยยอมจํานนเลย ถ้าถานเฟยรู้ว่าใครเกี่ยวข้องกับตระกูลหลี่บ้าง ก็อาจจะติดร่างแหไปด้วย อีกทั้งสายที่ตระกูลหลี่เลี้ยงไว้ในแก๊งมังกรตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็จะถูกถอนรากถอนโคนจนหมดไปด้วย“ท่านหลี่...”ปี้คุนเผยใบหน้าอาฆาต ก้าวไปข้างหน้าและกระซิบข้างหูหลี่หงถูครู่หนึ่ง“ไม่!”หลี่หง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 661
ตอนนี้เอง กู้รั่วเสวี่ยที่อยู่ภายในถ้ำก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา สายตาพร่ามัวมองทางฉู่เฉินแล้วพูดขึ้นมาว่า “ทำไมเมื่อกี้ฉันถึงรู้สึกว่าร่างกายร้อนรุ่ม หลังจากนั้นจู่ๆ ก็รู้สึกเย็นขึ้นมาทันทีล่ะคะ?”ฉู่เฉินคลี่ยิ้มบางๆ อุ้มกู้รั่วเสวี่ยขึ้นมา “ก็ผมช่วยคุณถอนพิษยังไงล่ะครับ”อะไรนะ?กู้รั่วเสวี่ยมองไปที่ฉู่เฉินด้วยความไม่อยากเชื่อสายตา “ใคร... ใครถอนพิษให้คนอื่นแบบนี้กันเล่า?”วิธีถอนพิษของฉู่เฉินมันจะพิเศษไปแล้วมั้งอีกอย่างทำเรื่องอย่างว่าสามารถถอนพิษได้จริงๆ เหรอ?ในระหว่างที่สับสนอยู่นั้น กู้รั่วเสวี่ยก็เหลือบมองไปที่แผลบนร่างกายของเธออย่างอดไม่ได้จริงด้วย รอยที่โดนแส้หนังฟาดเมื่อกี้ก็แทบจะไม่เห็นแล้วอีกทั้งผิวกายทั่วทั้งร่างของเธอก็กระจ่างใสขึ้นมาถึงขนาดที่ว่าจุดสำคัญๆ ก็อ่อนนุ่มราวกับเด็กแรกเกิด“นะ... นี่มันเป็นไปได้ยังไงคะ พี่... พี่ทำได้อย่างไรคะ?”กู้รั่วเสวี่ยไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองตอนที่หลี่เจี้ยนกั๋วใช้แส้หนังตีเธอ เขาบอกเธอว่าน้ำเย็นที่แช่อยู่ในแส้มีสารหนูซึ่งเป็นพิษร้ายแรง ซึ่งจะถึงแก่ชีวิตได้หากโดนบาดแผลของเธอกระทั่งที่ว่าตอนที่เธอได้เจอฉู่เฉินอีกครั้ง กู้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 662
พูดจบฉู่เฉินก็พยุงกู้รั่วเสวี่ยไปที่เฮลิคอปเตอร์พร้อมกับถานเฟยและคนอื่นๆหลี่หงถูมองแผ่นหลังของฉู่เฉินและกู้รั่วเสวี่ยที่เดินออกไปไกล เขาก็ส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ กัดฟันกรอดพูดขึ้นมาอย่างเบาๆ ว่า “ไอ้คนแซ่ฉู่นั่นไว้ชีวิตฉันงั้นเหรอ? หึ! อีกไม่นานหรอก ฉันจะควักหัวใจของแกออกมาเพื่อเซ่นไหว้ให้ลูกชายที่ตายไปของฉัน!”ปี้คุนก้าวไปข้างหน้า พูดกับหลี่หงถู “เรื่องนี้คงจะไม่ง่ายแบบนั้น อายุยังน้อยแบบนี้ก็เป็นยอดฝีมือที่อยู่ในระดับสร้างรากฐานแล้ว”อะไรนะ?หลี่หงถูมองไปที่ปี้คุนด้วยความตกตะลึงปี้คุนพยักหน้าเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็ยิ้มเย็นๆ แล้วพูดว่า “เพียงแต่ว่าเขาพึ่งทะลวงระดับสร้างรากฐาน รอให้เรื่องนี้เงียบลงก่อน เดี๋ยวผมจะไปเด็ดหัวมันกลับมาให้ท่านหลี่เองครับ”“ได้!”หลี่หงถูได้ยินประโยคนั้น ใบหน้าของเขาก็ปรีดีขึ้นมา……อีกด้านหนึ่ง เฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆ บินขึ้นไปบนอากาศ เหลิ่งหนิงซวงและคนอื่นๆ ก็โบกมือลาถานเฟยและฉู่เฉินหลังจากที่เฮลิคอปเตอร์ได้บินขึ้นไปทางตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว ฉู่เฉินขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นมาว่า “หัวหน้าใหญ่ถาน เมื่อกี้คุณบอกว่าท่านหลงโดนลอบสังหาร เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ครับ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 663
ในตอนที่ฉู่เฉินและถานเฟยเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ก็มีคนอยู่เต็มไปหมดแม้ว่าคนมากมายกำลังยื้อชีวิตท่านหลงอยู่นั้น แต่ก็ทำได้เพียงแค่ยื้อลมหายใจที่รวยรินมากๆ ของท่านหลงเอาไว้“ทุกคนหลบหน่อย!”ถานเฟยก็พยายามดันฝ่าฝูงชนเข้าไป พร้อมทั้งพาฉู่เฉินมายังตรงหน้าท่านหลงแพทย์เจ้าของไข้เงยหน้าขึ้นมามองฉู่เฉิน พร้อมทั้งสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างหนัก “ตอนนี้ปัญหาที่หนักที่สุดของท่านหลงก็คือ หัวใจของท่านถูกกระสุนเจาะทะลุแล้ว”“ตอนนี้เขามีชีวิตอยู่ได้เพราะการถ่ายเลือดจำนวนมาก และเนื่องจากมีเลือดคั่งในช่องอกเป็นจำนวนมาก ทางเราจึงไม่สามารถทำการเย็บหัวใจได้”หมอเจ้าของไข้อธิบายอาการไปด้วย พร้อมทั้งสังเกตการเปลี่ยนแปลงสีหน้าท่าทางของฉู่เฉินไปด้วยแต่ฉู่เฉินกลับไม่เหลียวแลหมอเจ้าของไข้เลย เขามาตรงหน้าท่านหลง และทำการตรวจสอบชีพจรของท่านหลงอย่างละเอียดสถานการณ์เป็นเหมือนที่เขาบอกไม่กี่วันก่อนหน้านี้จริงๆ ชีวิตแขวนไว้บนเส้นด้าย!นี่อาจจะเป็นอันตรายต่อชีวิตของท่านหลงเลยก็ได้หลังจากนั้นฉู่เฉินก็เปิดไปตรงกระเป๋าเสื้อของท่านหลง มองไปที่บาดแผล เขาขมวดคิ้วแล้วหยิบเข็มเงินสองเล่มออกมา แบ่งฝังไปที่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 664
ฉู่เฉินมองไปที่กระถางยาในมือของถานเฟย ดวงตาเขาก็เป็นประกายขึ้นมา!กระถางยานี้แม้ว่าจะสนิทเกรอะกรัง ดูเก่าจนหมดสภาพ แต่ในความจริงแล้วกลับเป็นสมบัติล้ำค่า!คราบเกรอะกรังสีเขียวนั่นไม่ใช่สนิม แต่เป็นคราบยา!ฉู่เฉินยื่นมือเข้าไปรับกระถางยาในมือของถานเฟย แล้วถือขึ้นมาใกล้จมูกสูดดมกลิ่นเบาๆข้างในมีกลิ่นหอมของยาจริงๆ ด้วย!เพียงแต่ว่าตัวอักษรรอบๆ กระถางยาได้ถูกสนิมบดบังไปหมดแล้ว ดูไม่ออกว่าเขียนอะไรแต่ฉู่เฉินมั่นใจได้แน่นอนว่า กระถางยาที่ถานเฟยนำมาให้ดีกว่ากระถางยาที่อยู่ในมือเขาเป็นร้อยเท่าอาจจะเห็นผลลัพธ์อย่างเกินคาดเมื่อเห็นว่าฉู่เฉินสักพักมอง สักพักยกขึ้นมาดม ทันใดนั้นถานเฟยก็รู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก!ในฐานทัพมีแค่สิ่งนี้สิ่งเดียวที่ดูเหมือนกระถางยา ถ้าใช้ไม่ได้ แล้วต้องไปซื้อตอนนี้ก็หาซื้อไม่ได้ “คุณฉู่ครับ ถ้าใช้ไม่ได้จริงๆ คุณใช้ถู ๆ ไถ ๆ ไปก่อนนะครับ กระถางยาอันนี้พวกเราได้มาจากห้องใต้ดินของสำนักว่านเซี๋ย อาจจะเก่าไปบ้าง แต่ในตอนนี้หาซื้อไม่ได้จริงๆ ครับ”ถานเฟยร้อนใจจนแทบจะร้องไห้ออกมาตอนนี้ชีวิตของท่านหลงพร้อมจะจากไปทุกเมื่อ“ไม่เพียงแค่ใช้ได้นะ แต
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 665
สามารถพูดได้ว่าหากไม่มีการช่วยเหลือจากกระถางยา ฉู่เฉินคงไม่สามารถหลอมยาสร้างกล้ามเนื้อสำเร็จ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงด่านเคราะห์โอสถทองคำดูแล้วกระถางยาใบนี้ต้องเป็นสุดยอดของล้ำค่าแน่นอน!เพียงแต่ว่าร่องรอยตัวอักษรข้างบนนั้นมองเห็นไม่ชัด แม้แต่ฉู่เฉินเองก็ไม่สามารถรู้ความเป็นมาของมันได้ไม่มีเวลามาให้เขาคิดมากมาย ฉู่เฉินก็เก็บกระถางยาอย่างระมัดระวัง พร้อมทั้งนำยาสร้างกล้ามเนื้อทั้งสองเม็ดใส่เข้าไปในขวดเซรามิก นำเม็ดที่เหลือสุดท้ายถือไว้ในมือ รีบเดินไปที่ห้องฉุกเฉินขณะนั้นเองก็เป็นท้องฟ้าก็สว่างไสวถานเฟยยังคงเดินไปมาอยู่ในห้องฉุกเฉิน ข้างๆ เขามีหมอเจ้าของไข้ดูเหมือนกำลังพูดอะไรบางอย่างกับถานเฟยอยู่เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินกลับมาแล้ว หมอเจ้าของไข้ก็รีบปิดปากทันที ในตอนที่ฉู่เฉินผลักประตูเข้ามา คิ้วที่ขมวดมุ่นของถานเฟยก็ค่อยๆ คลายออก“คุณฉู่ เป็นยังไงบ้างครับ?”ถานเฟยถามขึ้นมาอย่างรีบเร่ง“นำยาเม็ดทองคำนี่ให้ท่านหลงกินซะ!”ระหว่างที่พูด ฉู่เฉินแบมือออก ยาลูกกลอนสีทองนั้นส่องแสงสว่างสีทองออกมา ถานเฟยเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ถึงกับชะงักไปเลยทันที“ครับ!”ถานเฟยขานรับ พร้อมทั้งหยิบยาทองคำนั้นมา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 666
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ท่านหลงก็ยิ้มออกมาด้วยท่าทีอึดอัดไม่รอให้ฉู่เฉินปริปากออกมา ท่านหลงก็เปลี่ยนเรื่องทันที “คุณฉู่ ผมว่าถานเฟยน่าจะพูดเรื่องสำนักว่านเซี๋ยให้ฟังหลายครั้งแล้วใช่ไหมครับ”“ก่อนหน้านี้ ทางเราได้ยึดของหลายชิ้นมาจากสำนักว่านเซี๋ย แต่ไม่รู้ว่ามันเอาไปใช้ทำอะไร คุณลองดูสิครับว่าอันไหนที่คุณเอาไปใช้ได้บ้าง?”ระหว่างที่พูด ท่านหลงก็หยิบกระจกแปดทิศออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้ฉู่เฉินฉู่เฉินมองอย่างตั้งใจ ในตอนที่เขารับกระจกแปดทิศมา กระจกก็ดูเหมือนว่าจะมีแสงสีทองแวบออกมาเพียงแต่ว่าแสงทองนั้นแค่แพล็บเดียวพออยู่ในมือก็เหมือนมีกระแสอุ่นๆ ไหลออกมาจากกระจกแปดทิศเมื่อเห็นว่าฉู่เฉินเพ่งเล็งไปที่กระจกแปดทิศใบนั้น ท่านหลงก็ถามด้วยใบหน้าครุ่นคิดว่า “ในตอนที่พวกเรากำลังเก็บกวาดรังของสำนักว่านเซี๋ย แม้ว่าจะไม่ได้อะไร แต่พวกเรากลับเจอกระจกแปดทิศใบนี้ตรงเหนือหัวของรูปปั้นที่หน้าตาแปลกประหลาด”“ผมก็เคยถามเหล่าผู้บำเพ็ญพรตมาไม่ถ้วนเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครรู้เลยว่ามันใช้ทำอะไร ไม่ทราบว่าคุณฉู่พอดูออกไหมครับ?”ฉู่เฉินใช้มือถูไถกระจกแปดทิศแล้วถือมันไว้ในมือสังเกตอยู่นาน ก่อนจะพูดอย่างเ
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1060
ชายหนุ่มหญิงสาวเหล่านี้แต่ละคนล้วนมีกลิ่นอายของผู้บำเพ็ญเพียร ต่อให้เป็นคนที่มีพลังฝึกปรืออ่อนด้อยที่สุดก็มีพลังฝึกปรือราว ๆ ระดับหลอมปราณชั้นแปดต่อให้เป็นปรมาจารย์ที่สามารถสั่นคลอนทั้งเมือง เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขาก็ไม่มีค่าพอให้เอ่ยถึงเลย และตู้หรงเฉิงก็เป็นตัวตนที่อยู่จุดสูงสุดในกลุ่มพวกเขา ด่าตู้หรงเฉิงก็เท่ากับด่าพวกเขาทุกคน!สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พวกเขาดูไม่ออกจริง ๆ ว่าฉู่เฉินมีอะไรโดดเด่นเหนือคนอื่น ราวกับว่าไม่มีแม้กระทั่งคลื่นพลังลมปราณเลยสักนิดดัยว คนธรรมดาคนหนึ่งถึงกับกล้าสบประมาทผู้บำเพ็ญเพียรเนี่ยนะ? “ไอ้หนู คุณบ้าดีเดือดมากเลยนะ”ตู้หรงเฉิงหรี่ตา ลมปราณระดับสร้างรากฐานชั้นหนึ่งรอบกายพลันระเบิดออกมา พรืด!หลิงเสวี่ยที่นั่งอยู่ข้างฉู่เฉินเห็นแบบนั้นก็แทบจะหลุดหัวเราะออกมาทันทีระดับสร้างฐานชั้นหนึ่งก็ไม่เลวจริง ๆ แต่นั่นต้องดูด้วยว่าเทียบกับใคร อย่าว่าแต่ฉู่เฉินเลย แค่เธอก็สามารถตบตู้หรงเฉิงให้ตายได้ในฝ่ามือเดียว! เพียงแต่ว่า ตอนที่ออกจากโลกแห่งการหยั่งรู้ ฉู่เฉินใช้ยันต์ซ่อนวิญญาณเก็บซ่อนลมปราณของพวกเธอสองคนไว้ ดังนั้นดูแล้วถึงไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดาต้องพูดว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1059
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา หลินซานก็อึ้งไปด้านหนึ่งคือหลินเยว่หรูกับลั่วหัวเอ๋อร์เข้าพักแล้ว อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินก็เป็นแขกผู้มีเกียรติที่หลินเยว่หรูเชิญมาจะปล่อยให้ฉู่เฉินถูกเมินตรงนี้ไม่ได้หรอกใช่ไหม?แต่ตู้หรงเฉิงคนนี้ หลินซานเองก็ล่วงเกินไม่ไหวเช่นกันต่อให้เป็นตระกูลหลินก็ต้องไว้หน้าตระกูลตู้เล็กน้อย ถึงอย่างไรคนหนุนหลังของตระกูลตู้ก็แข็งแกร่งไม่ธรรมดาพอเห็นหลินซานอึ้งอยู่กับที่ ตู้หรงเฉิงก็เอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยว่า “ว่ายังไง ลูกน้องตระกูลหลินอย่างคุณกล้าไม่ไว้หน้าผมด้วยเหรอ?” เมื่อคำพูดนี้ออกมา กลุ่มชายหนุ่มหญิงสาวที่อยู่รอบ ๆ ก็พากันมองไปทางหลินซานด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ในขณะเดียวกัน ชายร่างกำยำที่แต่งกายทะ มัดทะแมงไว้ผมเกรียนคนหนึ่งก็มองหลินซานอย่างพิจารณาด้วยสายตาเย็นชาหลังจากสิ้นเสียงของตู้หรงเฉิง“คุณชายตู้เข้าใจผิดแล้วครับ ผะ...ผมแค่...”ในตอนนี้เอง ชายร่างท้วมวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินลงมาจากชั้นสอง ก่อนจะเอ่ยตัดบทหลินซานว่า “ท่านทั้งหลาย เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ?”ตู้หรงเฉิงหันหน้าไปมองชายวัยกลางคนแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเล็กน้อยว่า “คุณเป็นเจ้าของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1058
หลินเยว่หรูพูดจบก็รูดคีย์การ์ดห้องทันที ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทลั่วหัวเอ๋อร์อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นถึงค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของหลินเยว่หรูว่าต้องการโยนเคราะห์ให้คนอื่น ลั่วหัวเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง .....อีกทางด้านหนึ่ง เมื่อหลินซานมาถึงเจียงจง ฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยก็เดินออกมาจากทางออกของเมืองชิงหลงที่อยู่ในเจียงจงพอดี เมื่อเห็นฉู่เฉิน หลินซานก็รีบเข้าไปต้อนรับแล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มว่า “คุณฉู่ ผมได้รับคำสั่งจากคุณนายให้มารับคุณครับ” ฉู่เฉินมองหลินซานแวบหนึ่งแล้วขมวดคิ้วกล่าวว่า “คุณนาย? คุณนายไหน?”“คุณนายของบ้านชื่อหลินเยว่หรูครับ!”หลินซานรีบแนะนำตัวเองฉู่เฉินถึงค่อยพยักหน้า แล้วจูงมือหลิงเสวี่ยเดินไปยังรถเอสยูวีที่จอดอยู่ทางด้านข้าง“ไปกันเถอะ”ฉู่เฉินจูงหลิงเสวี่ยมานั่งที่เบาะหลัง แล้วออกคำสั่งอย่างเฉยชา หลินซานสตาร์ตรถทันที ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังโรงแรมในชานเมืองปินเฉิน หลายชั่วโมงต่อมา รถก็จอดอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม“คุณฉู่ครับ เนื่องจากโรงแรมนี้อยู่ใกล้กับตระกูลลั่วมากที่สุด ดังนั้นเลยจัดเตรียมห้องเพ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1057
เมื่อลั่วเทียนเต๋อเอ่ยคำพูดนี้ออกมา ลั่วหัวเอ๋อร์ก็อดรู้สึกหนักอึ้งในใจไม่ได้!เธอเคยเจอเจ้าสำนักน้อยคนนั้นแค่ครั้งเดียว แต่ว่าต่อให้เห็นผ่าน ๆ แค่แวบเดียวเท่านั้น เธอก็ดูออกได้ไม่ยากว่า นั่นเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ดูดีแค่ภายนอกตามมาตรฐานเลย ถ้าต้องแต่งกับผู้ชายแบบนั้นจริง ๆ ชีวิตนี้ของเธอมีหวังได้จบสิ้นแล้วไม่ใช่หรือไง?และถ้าครั้งนี้กัวเฟิงช่วยตระกูลลั่วให้ผ่านพ้นวิกฤติได้จริง ๆ เธออยากปฏิเสธการแต่งงานก็คงไม่ได้แล้ว“เจ้าสำนักน้อย? ไอ้กัวเฟิงนั่นมันตัวอะไรกัน! ลูกสาวฉันจะไปแต่งงานกับเขาได้ยังไง!”หลินเยว่หรูกัดฟันกรอด ดึงลั่วหัวเอ๋อร์ให้มาอยู่ด้านหลังตัวเอง ก่อนจะเอามือชี้หน้าลั่วเทียนเต๋อแล้วพูดว่า “ไอ้คนแซ่ลั่ว คุณเป็นคนหาเรื่องเอง เลิกลากพวกเราแม่ลูกเข้าไปเกี่ยวข้องได้แล้ว” พอลั่วเทียนเต๋อได้ยินคำพูดนี้ โทสะก็พุ่งพล่านขึ้นมาเช่นกัน ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ดี! คุณมันแพศยาไร้ยางอาย รีบไสหัวออกไปจากบ้านตระกูลลั่วเดี๋ยวนี้เลยนะ!”“ไม่ต้องพึ่งตระกูลหลินของพวกคุณ ฉันก็จัดการเรื่องนี้ได้อยู่ดี!” อะไรนะ?หลินเยว่หรูถลึงตาใส่ลั่วเทียนเต๋อ กัดฟันกรอแล้วกล่าวว่า “คุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1056
“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณฉู่”หลินเยว่หรูขอบคุณเป็นล้นพ้นแล้ววางสายไปแต่หลินเจิ้งไท่ที่อยู่ทางด้านข้างกลับมองไปยังฉู่เฉินด้วยความสงสัยเขาอยู่ระดับสร้างรากฐานชั้นเจ็ด แต่หลินเยว่หรูกลับให้ฉู่เฉินช่วยต่อกรกับยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานชั้นเก้าเหรอ?ลูกสาวของเขาคงไม่ได้โดนฉู่เฉินเอาจนโง่งมไปแล้วใช่ไหม?แต่พอขบคิดให้ละเอียด ด้วยสถานะของฉู่เฉินในตอนนี้ ระดับสร้างรากฐานชั้นเก้ายังไม่อยู่ในสายตาเขาจริง ๆ ต่อให้ฉู่เฉินเป็นแค่คนธรรมดา แต่ใครจะกล้าแตะต้องเขาแม้กระทั่งปลายนิ้ว? “หัวหน้าจ้าว เมื่อกี้คุณบอกว่าจะพาผมไปส่งที่เจียงจงเหรอครับ?” ฉู่เฉินวางโทรศัพท์ลง จิบชาแล้วเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “แน่นอนสิครับ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่คุณฉู่มาที่เมืองชิงหลง ผมกับผู้เฒ่าหลินจะต้องออกมาต้อนรับสิบลี้ ไปส่งสิบลี้อย่างแน่นอน” จ้าวเต๋อฉวนพรูลมหายใจยาวออกมา ในที่สุดก็จะได้ส่งไอ้ตัวซวยคนนี้ออกไปสักทีเมื่อเห็นฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยลุกขึ้น หลินเจิ้งไท่ก็รีบตามไป คนทั้งกลุ่มมุ่งหน้าตรงไปทางทางออกฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของเจียงจงทันที ......อีกทางด้านหนึ่ง หลินเยว่หรูเพิ่งจะวางโทรศัพท์ลง ลั่วเทียนเต๋อก็ตบโต๊ะด้วย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1055
“คุณฉู่ ตอนนี้ลูกชายของฉันฟื้นแล้ว หมอบอกว่าพักอีกหน่อยก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ที่ฉันโทรหาคุณครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ แต่...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ หลินเยว่หรูลังเลอยู่นาน ก่อนจะกล่าวต่อ “ไม่ทราบว่าช่วงนี้คุณฉู่พอจะมีเวลาว่างไหมคะ?”“ช่วงนี้... คงไม่มีเวลาไปไปเยี่ยมเยียนเส้นทางที่ร่มรื่นของคุณหรอกครับ”ขณะที่ฉู่เฉินกล่าว ก็หันศีรษะไปมองหลิงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเมื่อเทียบกับหลิงเสวี่ยแล้ว สุดท้ายหลินเยว่หรูก็ยังด้อยกว่าอยู่ระดับหนึ่งไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่ในแง่ของความอดทน แม้ว่าหลิงเสวี่ยจะเป็นมือใหม่ แต่ความอดทนของเธอก็ดีกว่าหลินเยว่หรูไม่น้อยหลังจากศึกหนักเมื่อคืนนี้ หลิงเสวี่ยไม่เพียงแต่ไม่อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แต่กลับได้รับการพัฒนาอย่างลึกซึ้ง ยิ่งกว่านั้น หลิงเสวี่ยยังมีร่างกายพิเศษซึ่งมีคุณสมบัติในการบำรุงฉู่เฉินไม่น้อยเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว หลินเยว่หรูยังคงมีร่างกายเป็นกระถางรับซึ่งเป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้นและฉู่เฉินก็ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆหลินเยว่หรูที่ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “คุณฉู่คะ ฉัน... ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณค่ะ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1054
แม้แต่ฉู่เฉินเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมืองเล็กๆ ในโลกแห่งการหยั่งรู้ใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ?งั้นจะยังเดินเที่ยวทำไม มันเดินให้ทั่วไม่ได้อยู่แล้ว“หัวหน้าจ้าว ศูนย์กระจายวัตถุดิบยาของเมืองชิงหลงอยู่ที่ไหนครับ พาผมไปดูหน่อย”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบแม้จะค้นหาในคลังวัตถุดิบยาของสำนักชิงอวิ๋นและคลังยาของวังเทียนเจี้ยนแล้ว ฉู่เฉินก็ยังคงไม่พบหญ้าเทียนเซียง สถานการณ์ของอวี้ลู่เริ่มไม่มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จำเป็นต้องหาวิธีโดยเร็วที่สุดและเอาหญ้าเทียนเซียงอีกสองต้นมาให้ได้“ไม่ทราบว่าคุณฉู่ต้องการซื้อวัตถุดิบยาอะไรครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะมอบมันให้กับคุณฉู่ครับ”จ้าวเต๋อฉวนกล่าวด้วยสีหน้าประจบสอพลอตราบใดที่ฉู่เฉินพอใจ บางทีอาจจะไล่เขาออกไปได้เร็วขึ้น“หญ้าเทียนเซียง”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบออกมาสามคำ ทั้งจ้าวเต๋อฉวนและหลินเจิ้งไท่ต่างก็ชะงักไป แต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของทั้งสองก็กลับมาเป็นปกติในทันที“คุณฉู่ครับ วัตถุดิบยาแบบนี้ ในเมืองชิงหลงเราก็ไม่มีเช่นกัน ถ้าไม่เชื่อ คุณสามารถตามผมไปที่ตรวจสอบที่ถนนขายวัตถุดิบยาด้วยตนเองได้เลยครับ!”เมื่อฉู่เฉินได้ยินก็หรี่ตาลง สายตาพิจารณาของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1053
“กลับเหรอ? ไม่ต้องรีบ ผมกำลังอยากไปเดินเล่นในเมืองพอดี”ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลังและชี้ไปที่เมืองชิงหลงซึ่งอยู่ไม่ไกลอะไรนะ?หยาดเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ขมับของจ้าวเต๋อฉวนทันที มองไปทางฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ครับ เมืองชิงหลงทรุดโทรมมาก เกรงว่ามันจะไม่เข้าตาของคุณฉู่หรอกครับ”ฉู่เฉินแค่นเสียงเย็น มองสำรวจจ้าวเต๋อฉวนและกล่าวว่า “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่สำนักชิงอวิ๋นของคุณเป็นฝ่ายยั่วยุผม คุณคิดว่าผมฉู่เฉินเป็นคนยังไง? ที่พวกคุณเรียกมาก็มา ไล่ไปก็ไปงั้นเหรอ?”หลังจากที่กล่าวคำนี้ออกมา แม้แต่จ้าวเต๋อฉวนก็ยังยืนตะลึงอยู่กับที่“ฉู่เฉิน แกอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปนัก”หลินฮ่าวกัดฟันจ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธฉู่เฉินคนนี้ไม่ใช่แค่คำว่าเกินไปสองคำจะมาอธิบายได้แล้ว แทบจะไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลยในเมืองชิงหลง ไม่ต้องพูดถึงการตบคนตระกูลหลินของพวกเขา และยังข่มขู่ครั้งแล้วครั้งเล่า นี่มันอวดดีเกินไปแล้วในขณะนี้ จู่ๆ จ้าวเต๋อฉวนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวหลายสายกำลังสอดส่องมาทางนี้ ในใจพลันหนักอึ้ง ก่อนจะยกเท้าเตะหลินฮ่าวลงไปกองกับพื้น“นี่แกมีสิทธิ์อะไรมาพูด?”ตอนนี้ใน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1052
สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ก็ตบใบหน้าอีกด้านของหลินฮ่าว ตบซ้ำไปสองครั้งเสียงดังสนั่น“ไอ้คนแซ่ฉู่!”หลินฮ่าวโกรธจัดจนแทบคลั่ง!เห็นชัดว่าเขาพาคนมาดักฆ่าฉู่เฉิน แต่ผลลัพธ์ล่ะ?ฉู่เฉินไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่เขากลับโดนตบหน้าไปหกเจ็ดครั้งติดต่อกันจนแก้มบวมเป่งแล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?“ฉู่เฉิน ฉันแนะนำให้แกทำแต่พอดี ไม่งั้น...”เมื่อหลินเจิ้งไท่กล่าวไปได้เพียงครึ่งประโยค ฉู่เฉินก็หันขวับมามองหลินเจิ้งไท่และกล่าวแทรกด้วยรอยยิ้มเยาะ “ถ้าคุณไม่พูด ผมคงเกือบลืมคุณไปแล้ว”“เมื่อกี้คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ฆ่าผม?”เพียะ เพียะ!ตบที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดลงบนใบหน้าชราของหลินเจิ้งไท่อย่างจังเสียงตบดังสนั่นสองครั้งติดต่อกัน หลินเจิ้งไท่ตกตะลึง และทุกคนในตระกูลหลินต่างก็ตกตะลึงเช่นกันหลินเจิ้งไท่ลูบใบหน้าชราที่ถูกตบจนแดงก่ำด้วยความไม่เชื่อ ราวกับตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะเขาเป็นใคร?เขาอยู่ไหน?นี่คือในเมืองชิงหลง และตระกูลหลินก็เป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของเมืองชิงหลง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นผู้นำตระกูลหลินไม่ต้องพูดถึงการโดนตบเลย ปกติแล้วใครจะกล้าแม้แต่มาขึ้นเสียงกับเขา?แล้ววันนี้
