Share

บทที่ 659

Author: กระจอก
เมื่อหลี่หงถูและคนของบ้านตระกูลหลี่รีบกลับไปที่อวิ๋นเชวี่ยวิลล่า สมาชิกแก๊งมังกรจำนวนมากก็ปิดล้อมอวิ๋นเชวี่ยวิลล่าไว้หมดแล้ว

“พ่อ น่าจะเป็นคนของแก๊งมังกร”

หลี่เจี้ยนจวินหันไปมองหลี่หงถูที่เบาะหลัง

เมื่อมองอย่างละเอียดไปยังสมาชิกแก๊งมังกรสองคนที่เฝ้าอยู่ไม่ไกลจากหน้าประตู หลี่หงถูก็พูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเจรจากับพวกเขาเอง”

พูดจบ หลี่หงถูก็ผลักประตูรถออกไปและเดินลงมาจากรถ ปี้คุนก็เดินตามหลังหลี่หงถูด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

แก๊งมังกรเป็นศัตรูตัวฉกาจของสำนักว่านเซี๋ย

ถ้าไม่ถูกเพ่งเล็งจากแก๊งมังกร คิดเหรอว่ารองเจ้าสำนักว่านเซี๋ยที่ทรงเกียรติอย่างเขาจะมาหลบๆ ซ่อนๆ อย่างนี้

วันนี้เรียกได้ว่าศัตรูมาพบกัน ต่างฝ่ายต่างโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

ตราบใดที่หลี่หงถูออกคําสั่ง ปี้คุนก็ไม่ลังเลที่จะฆ่าสมาชิกของแก๊งมังกรทั้งหมด

“หยุด! ที่นี่เป็นสถานที่ต้องห้าม ใครก็ผ่านไปไม่ได้!”

หนึ่งในสมาชิกแก๊งมังกรก้าวไปข้างหน้าและขัดขวางไม่ให้หลี่หงถูไปโดยตรง

“แกแม่งตาบอดเหรอ นี่คือนายท่านใหญ่หลี่ แกกล้าขวางเหรอ! ให้หัวหน้าเสิ่นของพวกแกออกมาพูด!”

บอดี้การ์ดคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังหลี่หงถู ก้าวไ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1212

    พอเห็นสายเรียกเข้าว่าเป็นหลี่ซินหลาน จึงรับโทรศัพท์“คุณฉู่คะ แย่แล้วค่ะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เมื่อกี้ผู้นำตระกูลสวี่จากเมืองชิงหลงมาที่นี่ และยังวางแผนลับกับอู๋อิงฉยงอยู่ในห้องตั้งนาน ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาตั้งใจจะวางแผนทำร้ายคุณค่ะ!”ขณะกล่าว หลี่ซินหลานก็เล่าทุกสิ่งที่ตัวเองได้ยินให้ฉู่เฉินฟังตามความเป็นจริงฉู่เฉินฟังไปก็ยิ้มเยาะไป “โอ้? อู๋อิงฉยงช่างกล้าจริงๆ ดูเหมือนว่าผู้นำตระกูลอู๋ก็ควรจะเปลี่ยนคนได้แล้ว คุณสนใจตระกูลอู๋ไหมครับ?”อะไรนะ?เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่ซินหลานก็ดีใจมาก!ที่จริงแล้ว เธออยากจะสลัดอู๋อิงฉยงและไปค้นหาความสุขของตัวเองมานานแล้วแต่ปัญหาคือการหาคนรวยอย่างอู๋อิงฉยงนั้นยากเกินไป ยิ่งกว่านั้นเธอยังให้กำเนิดลูกชายกับตระกูลอู๋แล้ว จะให้เธอทิ้งลูกชายและออกไปตัวเปล่าเลยก็คงไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?แต่จากที่ฟังความหมายของฉู่เฉิน อยากหนุนให้เธอนั่งตำแหน่งผู้นำตระกูลอู๋!“ฉัน... ฉันจะฟังคุณทุกอย่าง ถ้าฉันได้เป็นคนดูแลทั้งตระกูลอู๋ได้ หลังจากนี้คุณจะมาค้างคืนที่ตระกูลอู๋เมื่อไหร่ก็ย่อมได้...”แม้จะคุยกันทางโทรศัพท์ ฉู่เฉินก็ยังสัมผัสได้ถึงความเย้ายวนจากภายในของหลี่ซินหลาน

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1211

    “ไม่...ไม่เอาแล้ว”หานอวี้และถานอวี้ซานกล่าวแทบจะพร้อมกันและส่ายศีรษะซ้ำๆนี่น่าตื่นเต้นเกินไป พวกเธอเคยเจอสถานการณ์ใหญ่แบบนี้มาก่อนที่ไหน?จึงปฏิเสธ ‘ความหวังดี’ ของฉู่เฉินโดยไม่แม้แต่จะคิดและต้วนหลิงเวยที่ยืนอยู่ข้างๆ กลับกล่าวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม “นายท่าน ร่วมด้วยได้จริงๆ เหรอคะ?”ซ่งหนิงซวงรู้สึกชาไปทั้งตัว รู้สึกว่าฉู่เฉินเล่นใหญ่ขนาดนี้ที่บ้านเลยเหรอ?“ได้สิ ชวนพี่สาวของเธอมาด้วย พี่น้องที่ดีควรรู้จักแบ่งปันความสุข!”กล่าวจบ ฉู่เฉินก็โอบไหล่หอมของซ่งหนิงซวงและเดินตรงไปยังห้องนอนชั้นสองเมื่อต้วนหลิงเวยได้ยินก็แสดงสีหน้ายินดี ก่อนทิ้งหานอวี้และถานอวี้ซานสองสาวไว้ แล้วรีบวิ่งออกจากห้องรับแขกไปชั่วขณะนั้น ทั้งห้องรับแขกก็เงียบสงัดหานอวี้และถานอวี้ซานต่างถือถ้วยชาด้วยสีหน้าประหม่า และจิบชาเบาๆ เพื่อสงบสติอารมณ์สิ่งที่เห็นและได้ยินที่บ้านของฉู่เฉินในวันนี้ ทำให้พวกเธอได้เปลี่ยนแปลงความเข้าใจที่พวกเธอมีต่อโลกนี้ไปอย่างสิ้นเชิง!……อีกด้านหนึ่ง ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนและฮว่าเทียนเจินเหรินก็เดินออกจากตำหนักว่านเจี้ยเสินอย่างพึงพอใจเช่นกันเมื่อมาถึงประตู ฮว่าเทียนเจินเหรินก

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1210

    “คือว่า...คุณฉู่คะ ให้ฉันหนึ่งเม็ดได้ไหมคะ?” หานอวี้ยอมขอร้องด้วยสีหน้าย่ำแย่ ฉู่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้าเอ่ยว่า “ได้อยู่แล้ว แต่ว่า คุณต้องจูบผมหนึ่งทีนะ!” ว่าไงนะ?หานอวี้ได้ยินคำพูดนี้ นัยน์ตางดงามก็เคร่งขรึมขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยโดยที่ดวงหน้าเล็กซีดเผือดเล็กน้อยว่า “คุณฉู่ นี่คุณหมายความว่ายังไง!” “ก็ไม่มีความหมายอะไร ความหมายตามตัวอักษรเลย เราต่างก็เป็นหมอ น่าจะเข้าใจดีถึงหลักการผู้ที่มีศรัทธาก็จะได้รับการเยียวยาใช่ไหมล่ะ?” ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดอย่างเฉยชาว่า “ก่อนหน้านี้คุณมีอคติกับผมสารพัด ผมก็ต้องเก็บดอกเบี้ยนิดหน่อยอยู่แล้วสิ คุณคิดว่าไงล่ะ?” นี่...หานอวี้สูดลมหายใจลึก กัดฟันกรอดแล้วเอ่ยอย่างแน่วแน่ว่า “ได้ ฉันตกลง แต่คุณห้ามคืนคำนะ!”ฉู่เฉินหัวเราะหึ ๆ เขย่าขวดยาใบเล็กนั้นแล้วพูดว่า “ในนี้มียาโลหิตวิญญาณอยู่สิบเม็ด ผมยังไม่ถึงกับต้องคืนคำหรอก มาหรอก!” ฉู่เฉินพูดพลางยื่นมือไปดึงแขนของหานอวี้ ก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ มองริมฝีปากเล็กแดงสดของหานอวี้ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหยอกเย้าหานอวี้สูดลมหายใจลึก ค่อย ๆ เขยิบเข้าไปใกล้ฉู่เฉินอย่างไม่เต็มใจยังไม่ทันที่เธอจะเข้

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1209

    ถึงแม้ถานอวี้ซานกับหานอวี้ไม่อยากยอมรับ แต่ความจริงก็เป็นเหมือนที่ซ่งหนิงซวงกล่าวไว้ แม้แต่พวกเธอเองก็ไม่อาจหาเหตุผลออกมาได้จริง ๆ ว่าทำไมนักพรตชิงเสียถึงต้องฆ่าฉู่เฉินด้วย!เวลานี้เองนักพรตชิงเสียเห็นโลหิตพลังชีวิตทั่วทั้งร่างตัวเองโดนดูดจนเหือดแห้งไปหมดแล้ว เธอก็ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตว่า “คนแซ่ฉู่! ฉันขอสาปแช่งให้แกไม่ตายดี!”“แล้วก็ซ่งหนิงซวง คนสารเลวอกตัญญูอย่างแก แกก็อย่าได้...” ยังไม่ทันที่เธอจะกล่าวจบ เธอก็สิ้นใจไปโดยสิ้นเชิงตุบ!ศพแห้งเหี่ยวล้มลงไปกองกับพื้นทันที จากนั้นดอกบัวโลหิตสองดอกนั้นก็หายไป!เมื่อเห็นฉากนี้ ถานอวี้ซานกับหานอวี้ก็ตกใจยกใหญ่ มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อนั่นมันยอดฝีมือระดับควบแก่นแท้ขั้นสองที่น่าสะพรึงกลัวเชียวนะ ฉู่เฉินกลับฆ่านักพรตชิงเสียได้โดยไม่สิ้นเปลืองแรงเลยเนี่ยนะ?แถมยังใช้วิธีการที่น่ากลัวที่สุดแบบนี้สังหารอีก!“พวกคุณว่ายังไงล่ะ จะสู้ตายกับผม? หรือว่าจะเข้าไปนั่งดี?” ฉู่เฉินเอ่ยกับพวกซ่งหนิงซวงสามคนพลางยิ้มยิงฟัน“ถึงยังไง...ฉันก็ไม่มีทางเป็นศัตรูกับคุณหรอก!” ซ่งหนิงซวงเอ่ยอย่างจริงจังมากถานอวี้ซ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1208

    ไม่ว่าจะพูดอีกอย่างไรนี่ก็เป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับควบแก่นแท้ขั้นสอง ฉู่เฉินไม่อยากสิ้นเปลืองแบบนี้!ถ้าเกิดดูดเธอเข้าไปในหลุมดำจริง ๆ ฉู่เฉินก็ตักตวงไม่ได้แม้แต่ขนสักเส้นแต่ถ้าใช้บัวโลหิตดูดพลังบำเพ็ญเพียรและโลหิตพลังชีวิตของเธอก็จะมีประโยชน์ต่อฉู่เฉินจนไม่อาจจินตนาการได้!ถึงแม้ยังไม่อาจทำให้ฉู่เฉินทะลวงไปถึงระดับควบแก่นแท้ขั้นสองได้ทันที แต่อย่างน้อยก็ทำให้พลังบำเพ็ญเพียรของฉู่เฉินรุดหน้าอย่างมากได้! ไม่ว่าอย่างไรนักพรตชิงเสียก็คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินสามารถใช้วิชาเต๋าพร้อมกันสองอย่าง เธอตกตะลึงขณะเดียวกันก็กำลังคิดจะหันกายหนีไป แต่ก็จนปัญญา ร่างกายของเธอโดนแรงดูดอันน่าสะพรึงกลัวตรึงไว้แน่นอยู่กับที่ ไม่อาจขยับเขยื้อนได้เลย ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งสติกลับมา ปลายหนามของดอกบัวสีเลือดก็แทงเข้าไปในยอดอกชูชันคู่นั้นของเธอทันที! พรวด!ดอกบัวโลหิตปลิวว่อน นักพรตชิงเสียส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างน่าสยดสยองสุดขีด“เป็นไปไม่ได้...แกอยู่ระดับควบแก่นแท้ขั้นหนึ่งแท้ ๆ ทำไมถึง...” เธอเบิกตามองพลังวิญญาณและโลหิตพลังชีวิตภายในร่างกายตัวเองไหลออกไปอย่างบ้าคลั่ง ดวงหน้าเกลี้ยงเกลาของนักพรตช

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1207

    “แก!”นักพรตชิงเสียโดนฉู่เฉินด่าเป็นชุดเหมือนปืนกล ดวงหน้าชราที่บำรุงจนเรียบเนียนชุ่มฉ่ำเขียวสลับขาวขึ้นมา หางตาแทบจะปริแตกแล้ว! “แกอะไรล่ะ!”ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส “แค่ทางเดินร่มรื่นเล็ก ๆ ของคุณ ไม่รู้ว่าถูกคนแวะเวียนมากี่คนนานแล้ว? เกรงว่าคงเหยียบจนทางเดินทรุดไปแล้วละมั้ง!”“ถึงคุณให้ผมเล่นฟรี ๆ ผมยังไม่อยากหลั่งเหงื่อใส่ตัวคุณเลย!”“สกปรก!”พรวด!นักพรตชิงเสียโกรธฉู่เฉินจะแทบจะกระอักเลือดแล้ว!เธอถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว มือที่กุมกระบี่สั่นระริกไม่หยุดซ่งหนิงซวงกับพวกถานอวี้ซานต่างก็ตกตะลึงกับคำพูดของฉู่เฉินพวกเธอรู้แค่ว่าปกติฉู่เฉินไม่เห็นหัวใคร กำเริบเสิบสานนิดหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินจะด่าคนได้แรงขนาดนี้!“แกพูดจาเหลวไหลสิ้นดี!”นักพรตชิงเสียครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ถึงค่อยเค้นคำพูดที่ไม่มีแรงโจมตีเลยสักนิดเดียวแบบนี้ออกมาฉู่เฉินหัวเราะหยัน เอ่ยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความดูแคลนว่า “พูดจาเหลวไหลหรือไม่ คุณรู้อยู่แก่ใจดี!” “บังเอิญมากเลย วิชาที่ผมฝึกก็เป็นวิชาบำเพ็ญคู่เหมือนกัน คุณหลอกพวกเด็กสาวไร้ประสบการณ์อย่างพวกซ่งหนิงซวงได้” “แต่อยู่ต่อหน้าผม คุณ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status