Share

บทที่ 828

Penulis: กระจอก
ในฐานะผู้นำเขตทหารยศสองดาว หลัวคายไม่กลัวความตาย แต่เขาก็ไม่สามารถตายด้วยน้ำมือของคนจากแดนมังกรได้ เพราะมันเป็นการทำลายเกียรติของกองทัพจนหมดสิ้น

ในขณะนั้น ความอัดอั้นในใจของเขาก็พุ่งทะยานขึ้น ทำให้หลัวคายกระอักเลือดออกมา

“ผู้นำหลัว คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เซียวเสวี่ยอิ๋งมองไปยังหลัวคายที่อยู่ข้างล่างเวทีประลองด้วยสีหน้าเป็นห่วง

ปกติแล้วเมื่อได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยจากเซียวเสวี่ยอิ๋ง หลัวคายน่าจะรู้สึกดีใจถึงจะถูก แต่ปัญหาคือ ตอนนี้เขากลับรู้สึกเหมือนตัวตลก ที่ถูกฉู่เฉินกดไว้กับพื้นและลากถูไปมาอย่างไร้ศักดิ์ศรี

แม้แต่นางฟ้าในใจของตัวเองยังปกป้องไม่ได้ เขาจะยังมีหน้าอะไรไปเจอเซียวเสวี่ยอิ๋งได้อีก?

ตอนนี้เขาแทบจะอยากจะมุดดินหนี

“สบายใจได้ เขาไม่ตายหรอก ปกติแล้วเวลาที่ผมต่อสู้ก็มักจะมีขอบเขตเสมอ แค่แขนหักไปข้างหนึ่ง เสียหน้าเล็กน้อยเท่านั้น สูญเสียในช่วงวัยรุ่นเป็นเรื่องที่ดี”

ฉู่เฉินปัดฝุ่นออกจากมือแล้วพูด

เมื่อได้ยินแบบนั้น หลัวคายก็ถึงกับสบถด่าแม่ของเขาในใจ

ชนะก็ชนะไปแล้ว ยังจะคุยโวอีกทำไมกัน

จะมีความเป็นสุภาพบุรุษบ้างไม่ได้เลยเหรอ?

หลัวคายในตอนนี้แทบจะเหมือนกิ้งก่าท
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1150

    ซ่งหนิงซวงได้ยินเสียงของหานอวี้ สมองพลันแจ่มใสขึ้นมา รีบคว้าชุดนอนขึ้นมาสวมบนตัว แล้วอธิบายโดยที่ดวงหน้าเล็กแดงก่ำว่า “คือว่า...มะ...เมื่อกี้ฉันแค่ลองปรับลมหายใจหน่อยน่ะ” ซ่งหนิงซวงพูดพลางเก็บกวาดสภาพยุ่งเหยิงบนเตียงให้เรียบร้อยอย่างคล่องแคล่วฉับไวหานอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยจ้องมองซ่งหนิงซวงอยู่พักใหญ่ แล้วค่อยเอ่ยถามอย่างครุ่นคิดว่า “น้องเจ็ด ฉู่เฉินคงไม่ได้แวะมาหรอกใช่ไหม?”ต่อให้ไม่เคยกินเนื้อหมู แต่เธอก็เคยเห็นหมูวิ่งนะ!อีกอย่าง การปรับลมหายใจจำเป็นถอดจนหมดตัวเลยหรือไง?นอกจากนี้ผ้าปูที่นอนยังเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นแล้วละมั้ง?“นี่...”ซ่งหนิงซวงโดนหานอวี้ถามจนดวงหน้าสวยแดงก่ำ เม้มปากแน่นแล้วเอ่ยว่า “เมื่อกี้...เมื่อกี้ฉู่เฉินแวะมาจริง ๆ แต่ว่า ไม่ได้เป็นแบบที่ศิษย์พี่คิดนะ ฉะ...ฉันแค่ปรึกษากับเขาเรื่องการประลองใหญ่ในกองทัพเท่านั้น หลังจากนั้น....หลังจากนั้นเขาก็ไปแล้ว” หานอวี้หรี่ตา ชี้ไปที่น้ำเต้าหู้หลายหยดบนต้นขาของซ่งหนิงซวงแล้วพูดว่า “เขาทิ้งเจ้านี่ไว้แล้วก็ไปเหรอ?”อ๊า!ซ่งหนิงซวงถึงค่อยสังเกตเห็นว่าบนขาและก้นของเธอยังเหลือร่องรอย

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1149

    “ต่อให้วัดกันที่คนหนุนหลัง คนหนุนหลังของพวกเราก็ไม่มีขุมกำลังอิทธิพลอะไรให้พึ่งพาได้เลยไม่ใช่เหรอ?”ซ่งหนิงซวงทำหน้าเคร่งเครียดเต็มที่ กล่าวพลางมองฉู่เฉินอย่างพิจารณาถึงแม้ครั้งก่อนฉู่เฉินสามารถรอดออกจากภูเขาคุนหลุนได้อย่างปลอดภัย แต่นั่นไม่ใช่เพราะคนหนุนหลังฉู่เฉินยิ่งใหญ่มากแค่ไหน แต่เป็นเพราะหยกโลหิตกิเลนช่วยชีวิตฉู่เฉินไว้ละครแบบเดียวกันไม่มีทางได้เล่นสองครั้ง!ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เป็นการประลองของฝ่ายยุทธการทหาร ลู่ชิงเฟิงไม่มีทางออกตัวสนับสนุนฉู่เฉินเพราะเรื่องแบบนี้แน่นอน ความจริงแล้วตอนที่ซ่งหนิงซวงได้รับเอกสารฉบับนี้มา เธอก็หมดความมั่นใจไปโดยสิ้นเชิงแล้ว เมื่อไม่มีสำนักที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่หนุนหลัง เธอไม่มีทางคว้าตำแหน่งขุนพลเทพพิทักษ์ชาติมาได้เลย!“ยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ? ไม่เหมือนนิสัยของคุณเลยนะ!”ฉู่เฉินพูดพลางเอื้อมมือไปบีบคางของซ่งหนิงซวง“ถ้าไม่ยอมแพ้แล้วจะทำยังไงได้อีก? เว้นแต่ว่า...เว้นแต่ว่าคุณมีวิธีให้ฉันเลื่อนไปถึงขั้นควบแก่นแท้ได้ในเวลาสั้น ๆ!” นัยน์ตาของซ่งหนิงซวงส่องประกายความคาดหวังเธอสามารถมั่นใจเต็มเปี่ยมได้ว่าบนตัวฉู่เฉินจะต้องมีความลับยิ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1148

    “จะไปไม่ไป ถ้าไม่ไป ผมจะกลับไปแล้วนะ!”ฉู่เฉินเข้าไปนั่งในรถทหาร เหลือบตามองเฉินเย่ว์เอ๋อร์อย่างเย็นชาแวบหนึ่งเฉินเย่ว์เอ๋อร์จ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉิน กำหมัดจนเกิดเสียงดังกรอบแกรบ!ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะซ่งหนิงซวงสั่งไว้ว่าจะต้องรับฉู่เฉินไป เธออยากจะไล่ฉู่เฉินลงไปจากรถจริง ๆ! “เหอะ คนแซ่ฉู่ ไม่ช้าก็เร็วต้องมีวันที่ฉันจะให้คุณต้องชดใช้!” เฉินเย่ว์เอ๋อร์เข้าไปนั่งในรถด้วยสีหน้าย่ำแย่อย่างยิ่ง ก่อนจะสั่งคนขับรถด้วยเสียงเย็นชาว่า “ขับรถ!” เมื่อเห็นฉู่เฉินจากไปแบบนี้ คนในตระกูลอู๋ก็มองหน้ากันเองอู๋อิงฉยงยิ่งดูเหมือนกับกินมะระเข้าไป สีหน้างอง้ำ โดนฉู่เฉินปฏิเสธซึ่ง ๆ หน้า แล้วจะให้เขาไปอธิบายกับโจวจื้ออย่างไรล่ะ!แต่คนที่มึนงงกว่าคนในตระกูลอู๋ก็คือฟางอวี่เจิ้ง ดูจากการที่ฉู่เฉินและคุณนายอู๋หายตัวไปด้วยกันหนึ่งชั่วโมงกว่า ต่อให้ฟางอวี่เจิ้งไม่ได้อยู่ที่เหตุการณ์ ก็เดาได้คร่าว ๆ ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเกรงว่ามีเพียงอู๋อิงฉยงที่ยังไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อยละมั้ง?ฟางอวี่เจิ้งเองก็รู้สึกนับถือไม่ไหวแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ว่าอย่างไรก็ดูไม่ออกเลยว่าฉู่เฉินจะมีจิตวิญญาณของโจโฉด้วย? .......

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1147

    ฉู่เฉินได้ยินคำกล่าวก็ขมวดคิ้วกล่าวว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”“ไม่สามารถบอกให้ชัดเจนด้วยคำพูดไม่กี่คำได้ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะส่งรถไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”ซ่งหนิงซวงพูดด้วยน้ำเสียงร้อนใจ“คฤหาสน์ตระกูลอู๋ในเมืองเอกของมณฑล!”ตระกูลอู๋?ซ่งหนิงซวงอึ้งเล็กน้อยไม่กี่วินาที ก่อนจะพยักหน้ากล่าวทันทีว่า “โอเคค่ะ ฉันจะส่งคนไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”เมื่อพูดจบ ทางฝั่งซ่งหนิงซวงก็วางสายอู๋อิงฉยงเห็นฉู่เฉินวางสายแล้วก็เอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “นึกไม่ถึงเลยว่าคุณฉู่จะมีความสัมพันธ์กว้างขวางขนาดนี้ แถมยังมีเพื่อนในกองทัพด้วย?”ฉู่เฉินเพียงยิ้มบาง ๆ ไม่ออกความเห็นอะไรเมื่อเห็นฉู่เฉินไม่อยากพูดอีก อู๋อิงฉยงก็ไม่สะดวกถามต่อ ดังนั้นจึงได้แต่เอ่ยเข้าเรื่องว่า “คุณฉู่ คุณโจวจากเมืองหลงจิงหวังว่าจะได้พบคุณฉู่สักครั้ง ไม่ทราบว่า...”“ไม่ว่าง!”ฉู่เฉินปฏิเสธทันทีอู๋อิงฉยงอึ้งไป แล้วยิ้มแหย ๆ พร้อมกับอธิบายว่า “คุณฉู่ คุณโจวท่านนี้คืออัจฉริยะในวงการแพทย์ของภาคเหนือทั้งหมด ถ้าเกิด...” ไม่รอให้อู๋อิงฉยงพูดจบ ฉู่เฉินก็ขมวดคิ้วพูดว่า “ที่ผมพูดเมื่อกี้ยังชัดเจนไม่พอหรือไงครับ? ผมบอกว่าไม่ว่าง ก็คือไม่ว

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1146

    ฉู่เฉินพูดพลางยื่นยาควบคุมสตรีใส่มือของหลี่ซินหลานหลี่ซินหลานมองเม็ดยาที่ฉู่เฉินส่งมาถึงมือเธอ แล้วกลืนน้ำลายหนัก ๆ เธอย่อมรู้ว่ายาที่ฉู่เฉินให้เธอมีไว้เพื่ออะไรแต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีทางถอยใด ๆ แล้ว เธอเก็บยาควบคุมสตรีให้เรียบร้อยพลางถอดถุงน่องที่โดนฉีกขาด แล้วหยิบน้ำหอมจากในตู้เสื้อผ้าออกมาฉีดบนตัวเพื่อกลบกลิ่นเหงื่อ “ได้ค่ะ งั้นฉันจะเชื่อฟังคุณ แต่ว่า คะ...คุณจะต้องรักษาลูกชายฉันให้หายเท่านั้นนะ!” หลี่ซินหลานยังคงนึกถึงความปลอดภัยและชื่อเสียงของอู๋ตี๋อยู่เสมอ แม้ว่าวันหนึ่งเรื่องของเธอกับอู๋อิงเทียนจะแดงขึ้นมา แต่อู๋ตี๋ก๋เป็นลูกหลานของตระกูลอู๋อยู่ดีต่อให้เธอถูกไล่ออกจากตระกูลอู๋ อาศัยลูกชายสุดที่รักอย่างอู๋ตี๋คนนี้ เธอก็ไม่มีทางโดนไล่ออกจากบ้านแบบหมดตัวอย่างแน่นอน“วางใจได้เลย เดี๋ยวผมจะไปฝังเข็มให้เขาเดี๋ยวนี้!”ฉู่เฉินพูดจบก็หยิบเข็มเงินหนึ่งเล่มออกมาจากในแขนเสื้อ ก่อนจะเดินออกจากห้อง เขายังไม่วายตบบั้นท้ายหลี่ซินหลานไปหนึ่งฉาดหลี่ซินหลานลูบก้นที่โดนตีจนเจ็บ ก่อนจะถลึงตาใส่ฉู่เฉินอย่างดุดัน“จริงสิ มีเรื่องที่ลืมบอกคุณไปเลย ตั้งแต่นี้ไป คุณต้องรายงานทุกความเคลื่อนไหวข

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1145

    ฉู่เฉินมองลงมายังหลี่ซินหลานที่ทรุดตัวอยู่บนพื้น แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง “คุณเป็นแม่เลี้ยงของเธอ จะมาโดนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ควบคุมได้ยังไง?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ร่างกายของหลี่ซินหลานก็แข็งทื่อขึ้นทันใด กัดฟันเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่ฉู่เฉินและกล่าวว่า “ถูกเธอควบคุมงั้นเหรอ? ถ้าอู๋อิงฉยงรู้เรื่องของคุณและฉันแล้ว ไม่เพียงแต่ฉันจะตายเท่านั้น คุณก็อย่าหวังว่าจะเอาตัวรอดไปได้คนเดียวเลย!”ฉู่เฉินส่ายศีรษะพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์กล่าวว่า “ตระกูลอู๋ไม่ได้อยู่ในสายตาของผม ต่อให้คนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา เมื่ออยู่ต่อหน้าผมก็ไม่คุ้มค่าให้พูดถึง!”หลี่ซินหลานกำหมัดแน่น หลังจากที่ถูกฉู่เฉินเล่นสนุกด้วยแล้วก็ถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี!ต่อให้จะไม่สนใจใยดี ฉู่เฉินก็เปลี่ยนไปเร็วเกินไปหน่อยไหมไออุ่นที่ยังคงเหลืออยู่บนร่างกายยังไม่จางหาย ฉู่เฉินก็คิดจะทิ้งเธอและชิ่งหนีไปงั้นเหรอ?ไม่มีทาง!เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่ซินหลานก็ลุกขึ้นจากพื้นทันที จับแขนของฉู่เฉินแน่นและกล่าวว่า “ยังไงฉันก็ไม่สนหรอกนะ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณบังคับให้ฉันทำแบบนี้!”“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนี้

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status