บทที่ 847

“ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า…ข้า…”

อวี้ลู่กุมหน้าอกอย่างยากลำบาก จ้องมองฉู่เฉินพร้อมกัดฟันกรอด แต่ใบหน้าเล็กของเธอนั้นแดงไปถึงใบหู

ฉู่เฉินมองสำรวจอวี้ลู่ด้วยความงงงวย ดูท่าทางของเธอแล้วเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเขาจริง ๆ?

จึงยื่นมือจับชีพจรของอวี้ลู่ ไม่จับก็จะไม่พบแต่เมื่อจับชีพจรแล้วฉู่เฉินถึงกับตกใจมาก

กลิ่นอายภายในร่างกายของอวี้ลู่ในขณะนี้ยุ่งเหยิงเป็นก้อนเดียว และยังมีปราณแท้ที่แล่นมั่วซั่วชนกระแทกไปทั่ว แม้แต่ชีพจรภายในของอวี้ลู่ก็เป็นเพราะปราณแท้นี้มีแนวโน้มได้รับความเสียหายอย่างมาก

“คงไม่ใช่เพราะเดือนที่มีพลังหยินสูงสุดใช่ไหม พี่อยากผู้ชายแล้วสินะ?”

ฉู่เฉินคิดความเป็นไปได้อย่างหนึ่งออก จากนั้นควานหายาเก้าตะวันพร้อมยิ้มตาหยีส่งให้อวี้ลู่และกล่าว “ความสุขที่ได้ร่วมรักราวกับเล่นน้ำกับปลานั้นก็คือธรรมชาติของมนุษย์ พี่จะดึงดันระงับมันไว้ก็ไร้ประโยชน์”

“ว่าก็ว่าเถอะ เวลานานไปไม่แน่ว่าวันไหนพี่อาจจะธาตุไฟสิงสู่ กลายเป็นมารก็ได้”

อวี้ลู่ถลึงตาดุใส่ฉู่เฉิน และแย่งยาเก้าตะวันมาพร้อมหอบหายใจรุนแรงกล่าว “ถ้าไม่เป็นเพราะเจ้า ข้าจะ…”

ที่จริงแล้วตอนที่อวี้ลู่กลับมานั้นยังไม่รู้สึกถึงเพลิงชั่วร้ายท